Fear Factory, Slavebreed, Karma Violens @ Gagarin 205, 12/03/10

"This Is A Rebel Song... Self Bias Resistor"

Πριν καμιά δεκαριά χρόνια είχε κυκλοφορήσει ένα μουσικό DVD, με τον τίτλο "Digital Connectivity" και οι οπαδοί των Fear Factory τότε που η μπάντα ήταν ακόμα στα πολύ πάνω της, έλεγαν πώς και πότε θα επισκέπτονταν την Ελλάδα για να απολαύσουν στην πράξη, όλα αυτά τα πράγματα που παρουσιάζονταν μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή ή της τηλεόρασης. Εκείνη η φανταστική μπάντα με την αξιομνημόνευτη χημεία των τεσσάρων μελών, θα αργούσε ωστόσο να εμφανιστεί στη χώρα μας και το line up μετά από αλλαγές και αναταράξεις θα εμφανιζόταν ανανεωμένο κατά τα 2/4 της «κλασσικής» εκείνης σύνθεσης και με τι προσθήκες όμως! Ο Gene Hoglan με τον Byron Stroud και οι «παλιοί» Dino Cazares με τον Burton C. Bell.

Κατά τις 9:30 λοιπόν ξεκινάει να παίζει το πρώτο support, οι Karma Violens, οι οποίοι για περίπου μισή ώρα διασκέδασαν το κοινό με δικό τους υλικό και ένα medley με περάσματα από Lamb Of God, Pantera, Slayer, Sepultura κτλ. Επόμενοι της βραδιάς οι Slavebreed, με τον πιο grindcore προσανατολισμό τους και τις Cephalic Carnage αναφορές διάχυτες, απέδωσαν με όρεξη και διάθεση το υλικό τους. Αν και τα περισσότερα βλέμματα απέσπασε ο frontman της μπάντας με την κάπως πιο ασυνήθιστη εμφάνιση. Γύρω στις 10:20 αποχώρησαν και οι Slavebreed και η σκηνή έδειξε έτοιμη να υποδεχτεί τους μεγάλους Fear Factory.



Τόσα χρόνια λοιπόν μετά και το DVD εκείνο και ακόμα περισσότερα από τις μεγάλες κυκλοφορίες τους, σαν το "Demanufacture" και το "Obsolete", οι ανανεωμένοι και επανεμφανιζόμενοι θιασώτες του βιομηχανοποιημένου groove-άτου, death metal -όπως θέλετε πείτε το- έδωσαν το παρόν σε ένα σχεδόν γεμάτο Gagarin, κερδίζοντας τις εντυπώσεις με σχετική ευκολία και άνεση και βάζοντας στην άκρη ακόμα ένα συναυλιακό απωθημένο χρόνων (θα λέγαμε και για Ministry βέβαια, αλλά ο θείος Al το 'κλεισε το μαγαζί). Πόσο μάλλον, όταν η περιοδεία τους γίνεται με αφορμή ένα τόσο καλό άλμπουμ ("Mechanize"), του οποίου οι συνθέσεις, όπως φάνηκε, απογειώνονται live.



Όταν λοιπόν έχεις ένα τέτοιο line up, ένα φοβερό άλμπουμ να προωθήσεις και φυσικά κλασσικές κομματάρες που έδωσαν νέα πνοή στον ακραίο ήχο των 90s, τότε δεν μπορείς παρά να βγαίνεις στη σκηνή και να τα παρασύρεις όλα. Και αυτό ακριβώς έκαναν και οι Fear Factory. Αγνόησαν παντελώς (όπως αναμενόταν εξάλλου) τις δύο προηγούμενες δισκογραφικές προσπάθειες ("Archetype", "Transgression") και επιδόθηκαν σε ένα φανταστικό σετ που άφησε ικανοποιημένους τους περισσότερους. Αν και τα πέντε κομμάτια του "Demanufacture" στο καταπληκτικό encore, φάνηκαν και αυτά λίγα (ένα "New Breed" για παράδειγμα ακόμα). Το τι προηγήθηκε όμως και η παράλληλη ισοπεδωτική εμφάνιση των Fear Factory, έκανε το encore ακόμα πιο απαιτητικό.



Σίγουρα μεταξύ των πιο εντυπωσιακών στιγμών, αποτέλεσε η κολλητή εκτέλεση των τριών εισαγωγικών κομματιών του "Obsolete", δηλαδή "Shock", "Edgecrusher" και "Smasher / Devourer" με τις ριφφάρες του Cazares (κάνει και ρίμα!) να προκαλούν σχεδόν αυθόρμητα το χαμόγελο και τη διάθεση για groovy καταστάσεις... σαν εκείνο το DVD, όταν και έπαιζαν εκείνα τα κομμάτια, μπροστά σε χιλιάδες κόσμου.  Βέβαια δεν παρέλειψαν και το ντεμπούτο, "Soul Of A New Machine", με το "Martyr" να αποδίδεται εξαιρετικά. Από κει και πέρα, το "Mechanize" είχε την τιμητική του με το εντυπωσιακό "Final Exit" να κλείνει την κανονική διάρκεια του σετ. Πάντως τα καινούρια κομμάτια δένουν υπέροχα με τις παλιότερες στιγμές και γενικώς λειτουργούν εξαιρετικά.



Στα highlights της εμφάνισης των Fear Factory, εκτός του ότι ο Dino Cazares είναι σα να μην έφυγε καθόλου, ήταν η απόδοση του Gene Hoglan. Σίγουρα, ο Herrera είχε εξίσου σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του Fear Factory ήχου, αλλά ο Hoglan έδειξε να παίζει αυτά τα σημεία που προκαλούν θαυμασμό, με μεγάλη άνεση, σα να τα 'χε γράψει αυτός. Εκπληκτικός drummer και όσοι τον απόλαυσαν, αντιλήφθηκαν από πρώτο χέρι το πόσο σημαντικός είναι πλέον στους τωρινούς Fear Factory. Και οι τέσσερις ήταν εξαιρετικοί, αν και ο Burton C Bell βοηθήθηκε από τα delays και τα ehcoes σε μερικές στιγμές, ειδικά στα καθαρά σημεία, αλλά γενικά η φωνή του βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Και σαν frontman είναι καταπληκτικός.



Η επαναφορά των Fear Factory με την εκτέλεση πέντε κομματιών από το "Demanufacture" ήταν σίγουρα το καλύτερο κλείσιμο που έσβησε και την τελευταία υπόνοια ότι αυτοί οι τύποι δεν το κατέχουν ακόμα. Από το φανταστικό ομώνυμο, στο "Self Bias Resistor", η μπάντα κατάφερε να αποδώσει εξαιρετικά μερικές από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας της.



Εν κατακλείδι, μια φανταστική εμφάνιση από μια μπάντα, η οποία παρόλο που άργησε τόσο πολύ να επισκεφτεί τη χώρα μας, δείχνει να βρίσκεται σε μια δεύτερη περίοδο δημιουργικότητας και αναγέννησης και δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για αμφισβητήσεις. Καταιγιστικοί και μοναδικοί οι Fear Factory, απέδωσαν παθιασμένα το υλικό τους και προσέφεραν μια εκ των κορυφαίων φετινών συναυλιακών στιγμών.

Setlist:

Mechanize
Shock
Edgecrusher
Smasher / Devourer
Industrial Discipline
Acres Of Skin
Linchpin
Powershifter
Fear Campaign
Martyr
Christploitation
Resurrection
Final Exit
--------------------------
Demanufacture
Self Bias Resistor
Zero Signal
H-K (Hunter - Killer)
Replica