Eyehategod, Church Of Misery @ AN Club, 07/07/11

Ω θεοί των βούρκων, τι αποστόλους μάς στέλνετε καλοκαιριάτικα! Οι Eyehategod, o ορισμός της σαπίαλας από τη Νέα Ορλεάνη και οι Ιάπωνες ψυχοπαθείς Church Of Misery μάς επισκέπτονται μαζί για μια βουτιά στα μυστικά του βάλτου. Δυστυχώς, ένα πρόβλημα με το αυτοκίνητο (καταραμένη ιταλική «τεχνολογία») μάς έκανε να χάσουμε τους Gomgoma που άνοιξαν το live και για τους οποίους το buzz είναι ιδιαίτερα θετικό, απ' ό,τι έπιασαν και τ' αυτιά μας. Επιφυλασσόμεθα λοιπόν για την επόμενη φορά.

Φτάσαμε ακριβώς τη στιγμή που ξεκινούσαν οι Church Of Misery. Οι 300 που βρίσκονταν από κάτω ήταν αρκετοί για να φαινέται το AN σχετικά γεμάτο, αλλά και να μη μοιάζει η εμπειρία με φούρνο μικροκυμμάτων. Και ιδού, τα νόθα παιδιά που άφησαν οι Sabbath στο πέρασμά τους από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. O τραγουδιστής Yoshiaki Negishi, με το βλέμμα του τρελού που θα έκανε και τον Charles Manson να θέλει να κρυφτεί, στη μία ώρα που ακολούθησε, μαζί με τους άλλους από την Εκκλησία της Μιζέριας, κάνει τα πάντα.



Ξεκίνημα με το "El Padrino" και ο τύπος ανεβαίνει στο κάγκελο, χορεύει ξυπόλητος σα δερβίσης, κάνει stage diving, κοπανιέται ασταμάτητα. Στο μεταξύ, ο Kensuke Suto ταλαιπωρεί καθ' όλη τη διάρκεια το ταυράκι του, την ώρα που ο μπασίστας Tatsu Mikami, με το χαμηλά κρεμασμένο Rickenbacker, πετάει βιασμένες Sabbathικές γκρούβες. Ριφάρες στα μούτρα μας στο "Candy Man", ενώ στο "Blood Sucking Freak" o τραγουδιστής ξαπλώνει με την πλάτη στο κοινό, την ώρα που ο άλλος φτιάχνει οριγκάμι στην κιθάρα και εμείς παρασυρόμαστε σε παλαμάκια φρενίτιδας. Στο "Born To Raise Hell" ο Negishi πέφτει και προσεύχεται μπροστά στο pit που δημιουργείται, κραδαίνει σαν κατάνα το stand του μικροφώνου πάνω από το κεφάλια μας, ενώ ουρλιάζει «born to raise hell»!



Ακολουθούν τα "I, Motherfucker" και "Killfornia". O Godzilla έφυγε από το Tokyo και ήρθε groovάροντας εδώ, να μας φάει το μυαλό με chopsticks. Οι Church Of Misery σε μια καταπληκτική εμφάνιση ήρθαν, μας ξετίναξαν και απήλθαν μετά από μια ώρα, κάνοντας την καλύτερη εισαγωγή για το λασπόλουτρο που θ' ακολουθούσε.

Στις 23:10 ήρθε επιτέλους η ώρα που θα βλέπαμε ζωντανά για πρώτη φορά στη χώρα μας τους κ.κ. Mike Williams, Jimmy Bower (ο αξιότιμος κύριος Bower έχει ξανάρθει ως drummer των Down), Brian Patton, Joey LaCaze και Gary Made.



Τι να πει κανείς για τον πανικό που ακολούθησε όταν ο Mike Williams εκστόμισε το «We are Eyehategod from New Orleans, Louisiana»; Ο οποίος Williams στη αρχή έμοιαζε αλλού, αλλά αλλού φρόντισε να μας στείλει κι εμάς. Θεοί της λάσπης, μετά το "Blank" που έκανε την αρχή και μια αναφορά στα πρόσφτα γεγονότα της Αθήνας, καθώς και προτροπές του τύπου «power to the people» και «fuck the cops», ακολούθησε μια από καλύτερες συναυλίες που έχουμε παρακολουθήσει. Βαριά κουβέντα μεν, αλλά βαριά και ασήκωτα και τα μονολιθικά riff που μας πετούσαν στο κεφάλι, σπάζοντας τα άλατα στο σβέρκο μας, την ώρα που ο Williams απλά ξερνούσε τους στίχους.



Στις δε στιγμές που οι Black Sabbath συναντούσαν τους Black Flag είχαμε hardcore ξύλο και των γονέων, υψηλού επιπέδου βεβαίως βεβαίως.

Στο "Sisterfucker Pt. 1" όλο το AN τραγουδάει την αρχή και το ρεφραίν, ενώ ο Williams ανεβάζει στη σκηνή δυο σαλεμένους σχιστομάτηδες, τον τραγουδιστή και τον κιθαρίστα των Church Of Misery (ήταν η τελεταία φορά που έπαιζαν μαζί σε αυτή την περιοδεία), και γίνεται της αδελφής το κάγκελο.



Στη μιάμιση ώρα ακάθαρτου μπάνιου ακούστηκαν τα: "Blank", "30$ Bag", "Shoplift", "Jackass In The Will Of God", "White Nigger", "Sister Fucker (part I)" ,"Story Of The Eye", "Lack Of Almost Everything", "White Nigger", "Left To Starve", "Serving Time In The Middle Of Nowhere", "Peace Thrοugh War". Σε κάποια φάση ο Williams μάς ανακοινώνει «this is a new song» (αμήν και πότε ο δίσκος), «it's called "New Orleans Is The New Vietnam"», το οποίο με τη γκρούβα και τα κοψίματά του έκανε τον κόσμο να παραληρεί.



Fists in the air λοιπόν γι' αυτή την υπερμπάντα, που, όπως είπε, μάς έδειξε «how they do it in the South», κάνοντας και αναφορά και δείχνοντας άπειρο respect στην τοπική σκηνή. Στην επόμενη φορά, λοιπόν, με νέο δίσκο. Μέχρι τότε να δούμε ποιός θα καταφέρει να μας βγάλει απ' το βούρκο.

Γιάννης Χυτήρογλου

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

Περισσότερες φωτογραφίες:

Eyehategod:












Church Of Misery: