Evergrey, Need, False Coda @ Kύτταρο Club, 29/11/14

Πέρασαν αρκετά χρόνια από την τελευταία εμφάνιση των Evergrey στη χώρα μας. Η κυκλοφορία του εξαιρετικού "Hymns For The Broken" ήταν μια καλή αφορμή για να τους ξαναδούμε ζωντανά, ενώ το πακέτο έγινε ακόμη πιο ελκυστικό με την προσθήκη των Need και των False Coda, οι οποίοι επίσης έχουν ένα νέο δίσκο στις αποσκευές τους και ήταν ευκαιρία να μας παρουσιάσουν ζωντανά τα τραγούδια τους.

Οι πόρτες άνοιξαν με περίπου μισή ώρα καθυστέρηση, το οποίο βέβαια βοήθησε στο να υπάρχει αρκετός κόσμος όταν ανέβηκαν στη σκηνή οι False Coda. Progressive metal παλαιάς κοπής λοιπόν, με δυνατή κιθάρα και υψίφωνες μελωδίες από τους False Coda, με τον drummer Aνδρέα Μηλιό να κλέβει την παράσταση με την δυναμική του παρουσία και την ενέργειά του.



Παικτικά, η μπάντα ήταν αρκετά καλή, αποδίδοντας κομμάτια από το ντεμπούτο τους "Closer To The Edge" καθώς κι ένα νέο τραγούδι, ζεσταίνοντας τον κόσμο για ότι επρόκειτο να ακολουθήσει. Τα κομμάτια τους όπως είχα αναφέρει και στο review είναι αρκετά σύνθετα και όχι τόσο συναυλιακά, ενώ και τα φωνητικά σε κάποιες στιγμές κούραζαν. Ωστόσο σε γενικές γραμμές η εμφάνισή τους ήταν καλή, δίνοντας τη σκυτάλη στους Need που πολλοί από μας περίμεναν να δούν.

Για να πω την αλήθεια ήθελα πολύ να δω τους Need ζωντανά, όχι μόνον γιατί δεν τους είχα ξαναδεί, αλλά κι επειδή το "Orvam: A Song For Home" αποτελεί έναν από τους καλύτερους φετινούς progressive metal δίσκους και γενικότερα μια από τις καλύτερες δουλειές ελληνικής μπάντας.



Με απλά λόγια, εξαιρετική εμφάνιση. Η μπάντα είναι φοβερά δεμένη, όλα τα μέλη ήταν ορεξάτα και φαινόταν πως γουστάρουν να παίζουν ζωντανά, αλληλεπιδρώντας συνεχώς με το κοινό αλλά και μεταξύ τους. Βασιζόμενοι εμφανώς στο τελευταίο άλμπουμ, έπαιξαν μόνο το "Lie Before You Sleep" από το "Siamese God", ενώ τα "Lifeknot", "Symmertrape" και φυσικά το μοναδικό "Mother Madness" ενθουσίασαν το κοινό που φάνηκε να ανταποκρίνεται ζεστά.



Με δεδομένη τη σχετικά μικρή διάρκεια της εμφάνισής τους ως support, δεν περίμενα να παίξουν το δεκαοκτάλεπτο "Orvam", όσο κι αν το ήθελα. Έλα όμως που διαψεύστηκα. Από τις πρώτες κιόλας νότες των πλήκτρων, οι Need μας ταξίδεψαν με αυτό το επικό κομμάτι, αποδεικνύοντας πως αυτή τη στιγμή είναι η δυνατότερη ενεργή progressive metal μπάντα της Ελλάδας τόσο συνθετικά όσο και σε επίπεδο ζωντανής εμφάνισης. Σύμμαχός τους ο εξαιρετικός τους ήχος, που διατήρησε μια καθαρότητα σε όλη τη διάρκεια του σετ και μας επέτρεψε να απολαύσουμε στο μέγιστο τη μουσική τους.

Κι αφού μας αποχαιρέτησαν οι Need, ήρθε η ώρα των Evergrey. Θα πω πρώτα το παράπονό μου, για να κλείσω με τα θετικά. Ο ήχος είχε αρκετά προβλήματα ειδικά προς την αρχή του σετ, αφού το μπάσο και τα τύμπανα υπερκάλυπταν αρκετές φορές τη φωνή και τις κιθάρες, με αποτέλεσμα κάποια σόλο και φωνητικές γραμμές να θέλουν προσπάθεια να ακουστούν. Το θετικό της υπόθεσης είναι πως στην πορεία ο ήχος έστρωσε, χωρίς όμως να είναι και ιδανικός. Αφήνοντας πίσω λοιπόν τα τεχνικά ζητήματα, ας μιλήσουμε για την ουσία του live, την εμφάνιση των Evergrey.



Με το πέρας των ήχων του "The Awakening", η μπάντα μπήκε δυναμικά με το "King Of Errors", το οποίο έτυχε θερμής υποδοχής από το κοινό, ενώ και η συνέχεια δεν μας άφησε να πάρουμε ανάσα. "As I Lie Here Bleeding" και "Obedience" ακολούθησαν, πριν να ξαναγυρίσουμε σε κομμάτια του "Hymns For The Broken" με τα "A New Dawn" και "Wake A Change". Η απόδοση των Evergrey κινήθηκε σε αναμενόμενα υψηλότατα επίπεδα, ενώ η διάθεση του frontman Tom Englund ήταν ανεβασμένη, κάνοντας διάφορα αστεία κι ενθαρρύνοντας το κοινό να τραγουδήσει, το οποίο ανταποκρίθηκε (και πολύ καλά να προσθέσω) ειδικά στο "I'm Sorry".



Δεν έλειψαν και οι εκπλήξεις όπως το "Nosferatu", ενώ στο "The Masterplan" ο κόσμος ξεσηκώθηκε και φάνηκε να το διασκεδάζει ιδιαίτερα. Ένα διάλειμμα σε χαμηλότερους τόνους με τα "Words Mean Nothing" και "Missing You", πριν το κλείσιμο με το ισοπεδωτικό "The Grand Collapse", όπου σείστηκε το σύμπαν.



Η επιστροφή της μπάντας για το encore δεν φαντάζομαι πως άφησε κάποιον παραπονεμένο, αφού επιλέχθηκαν τα "When The Walls Go Down", "Recreation Day", "Broken Wings" και το λατρεμένο "A Touch Of Blessing" που έκανε το ιδανικό κλείσιμο, με το κοινό να τραγουδά και να επευφημεί τη μπάντα.



Αφήνοντας λοιπόν στην άκρη τα όποια προβλήματα του ήχου, οι Evergrey επέστρεψαν πιο δυνατοί από ποτέ, ικανοποιώντας κάθε οπαδό και προσφέροντάς μας μια βραδιά γεμάτη συγκινήσεις και μπόλικο headbanging. Η προσέλευση του κόσμου έδειξε πως το "Hymns For The Broken" ήταν μια ευκαρία για την μπάντα να ξαναέρθει στο προσκήνιο, και με εμφανίσεις όπως αυτή φαίνεται πως τα καλύτερα έπονται...

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com - Anastacia Papadaki Photography