Electric Wizard, Agnes Vein live σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, 08-09/04/11

Από τον Φίλιππο Αλέκου, 13/04/2011 @ 11:31
09/04/11, Gagarin 205, Αθήνα

Η καλύτερη doom μπάντα των καιρών μας; Ίσως για αρκετούς, σίγουρα για μένα. Στην Ελλάδα είχαμε να τους δούμε από το 2005. Με την κυκλοφορία του τεράστιου "Witchcult Today" το 2007 η αλήθεια είναι ότι μάλλον μάς ξέχασαν. Ευτυχώς η ιστορία δεν επαναλήφθηκε και φέτος και έτσι στα πλαίσια της περιοδείας για το περσινό, υπέροχο, "Black Masses" είχαμε την ευκαιρία να θυμηθούμε τι εστί Electric Wizard live.

Έτσι, σε ένα καλοκαιρινό ουσιαστικά Σαββατόβραδο μαζευτήκαμε στο γνωστό-άγνωστο stage της Λιοσίων για να δούμε τι μας επεφύλασσαν οι Βρετανοί, με τα θετικά σχόλια από την εμφάνιση της προηγούμενης μέρας στη συμπρωτεύουσα να δίνουν ελπίδες για ένα αξέχαστο live. Μπήκαμε στο Gagarin, τσιμπήσαμε μια μπύρα για να δροσιστούμε και όχι πολύ αργότερα το τρίο των Agnes Vein έκανε την εμφάνιση του.



Ταιριαστό ομολογουμένως opening οι Θεσσαλονικείς, παρότι δεν τους κοτσάρεις εύκολα την ταμπέλα του παραδοσιακού doom. Στη μουσική τους συναντάς έντονο τον sludge βαλτώδη ήχο, μια δυσδιάκριτη επική ατμόσφαιρα, καθώς και κάτι απ' την ακρότητα του black metal. Και μπορεί η πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά -που κυκλοφόρησε πέρυσι-, το "Duality", να συζητήθηκε, να επαινέθηκε από αρκετούς και να «μεγάλωσε» (σε λογικά πλαίσια πάντα) το όνομα τους, δεν κατάφεραν παρ' όλα αυτά να συγκινήσουν παρά μία μικρή μερίδα του κοινού, η οποία τους φιλοδώρησε με ένα θερμό χειροκρότημα στο τέλος του σαρανταπεντάλεπτου σετ τους.



Το ρολόι έδειχνε λίγα λεπτά πριν τις έντεκα. Η προσμονή, αφενός λόγω του αδικαιολόγητου στησίματος, αλλά και για την ίδια την μπάντα, είχε χτυπήσει ταβάνι. Αλλά ναι. Όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές σε αυτές τις φάσεις, όταν το συγκρότημα από το Dorset πάτησε το σανίδι όλα ξεχάστηκαν. Η κούραση απ' την ορθοστασία έσβησε με μιας και χωρίς πολλές χαιρετούρες, παρά εν μέσω επευφημιών, βουτήξαμε βαθιά στο γοητευτικό κόσμο των επίλεκτων, με τα ογκώδη riff του "The Chosen Few" να συνθλίβουν και τις τελευταίες αντιστάσεις των πιο δύσπιστων περί του πόσο κορυφαία μπάντα είναι οι Electric Wizard.

Όπως έλειψαν οι χαιρετούρες, απωλέσθηκε και η όποια επικοινωνία με το κοινό. Δε χρειαζόταν άλλωστε. Το ένα κομμάτι διαδεχόταν το άλλο, βάζοντας μας σταδιακά όλο και βαθύτερα σε μία παραισθησιογόνο, μυσταγωγική διαδικασία, σαν αναβίωση occult τελετουργικών από το σκοτεινό παρελθόν. Είναι από τις περιπτώσεις που δε χρειάζεσαι καν την παρέμβαση ουσιών για να «ταξιδέψεις», η ίδια η μουσική λειτουργεί σαν το τέλειο ναρκωτικό και σε καθοδηγεί.

Αντίστοιχα και η μπάντα έπαιζε το δικό της ρόλο. Αρχιερείς σε αυτό το doom κατανυκτικό μυστήριο, με τον Jus Oborn -τον μόνο junky που φαίνεται να παχαίνει- να δείχνει το δρόμο, παρότι χαμένος στον κόσμο του, με τη «σπασμένη», θρηνητική φωνή του και τα εντυπωσιακά ξεσπάσματα στην κιθάρα του. Πλαισιωμένος από τα αριστερά του με την απίστευτη μορφή του μπασίστα Tas, με μπλούζα Possessed και τατουάζ σε κάθε σπιθαμή του δέρματος (ακόμα και στο πρόσωπο), και από τα δεξιά του με την Liz (τι πάει να πει πoιά Liz, μία είναι η Liz), πλήρως αφοσιωμένη στο «ταυράκι» της για τη δική μας ηχητική απόλαυση, και τον Shaun Rutter να δίνει πίσω από το drum kit τον ρυθμό, τη μεγαλύτερη διάρκεια του set διεκδίκησαν δικαιολογημένα οι δύο τελευταίοι δίσκοι των Wizard, χωρίς φυσικά να αφήσουν χωρίς εκπροσώπηση και τα δύο ίσως κορυφαία άλμπουμ τους, με το "Return Trip" και "Dopethrone" αντίστοιχα.

Και για όσο λάμβανε χώρα η ηχητική μυσταγωγία, το οπτικό αισθητήριο έπαιρνε και αυτό τη δόση του, με την προβολή σκηνών από το "Exorcism" (η αλλιώς "L'éventreur de Notre-Dame") του Ισπανού Jesus Franco, σκηνοθέτη στον οποίο η μπάντα χρωστά πολλά, τόσο για τη θεματολογία της -βλέπε για παράδειγμα το "Venus In Furs" από τον τελευταίο δίσκο- όσο και, κυρίως, για την αισθητική της, που αντλεί έμπνευση από τον vintage horror/erotic κινηματογράφο.

Αυτή είναι και η μία πτυχή της έμπνευσης των ηλεκτρικών μάγων. Την άλλη, ακόμα και για τους λίγους που για κάποιον ακατανόητο λόγο δεν την έχουν πάρει πρέφα ακόμα, φρόντισαν να την κάνουν καλύτερα γνωστή, τραγουδώντας στο κλείσιμο της εμφάνισης τους...

«Rise, black amps tear the sky
Feedback will free your mind and set you free
Rise, black amps tear the sky
Riff hewn altar wreathed in smoke and weed»

...και με την ένταση να ανεβαίνει, το μέρος να τρίζει κυριολεκτικά μαζί με τα τύμπανα των αυτιών μας, το κοινό να παρακολουθεί σαν υπνωτισμένο τον παροξυσμό του Oborn που «έσκιζε» σχεδόν κυριολεκτικά τις χορδές της κιθάρας τους και την αδρεναλίνη να κάνει τιλτ από την έντονο ήχο, να επαναλαμβάνουμε όλοι -έστω και ασυναίσθητα- ασταμάτητα... «Dopethrone... Dopethrone... Dopethrone... Dopethrone...».

Και κάπου εκεί οι δείκτες του ρολογιού έδειξαν δώδεκα, η ώρα τον μαγισσών άρχιζε και η μπάντα, το ίδιο σιωπηλά όπως εμφανίστηκε στη σκηνή, έτσι την εγκατέλειψε. Κάπου εκεί και ο γράφων, γεμάτος από την καταπληκτική αυτή εμφάνιση, φρόντισε να αποχωρήσει γρήγορα από το χώρο του Gagarin, για να μάθει εκ των υστέρων ότι δεν έπραξε το ίδιο και η πλειονότητα του κόσμου, αλλά παρέμεινε για αρκετή ώρα, ζητώντας κι άλλο.

Οι Wizard δεν έμειναν ασυγκίνητοι από την αφοσίωση του κοινού τους και χάρισαν και μία εκτέλεση του γνωστότερου ίσως κομματιού τους -ναι, για το "Funeralopolis" μιλάω- προσθέτοντας έτσι το κερασάκι στην τούρτα μίας έτσι και αλλιώς εξαιρετικής συναυλίας, κάνοντας τη συγκεκριμένη εμφάνιση στην Αθήνα πραγματικά ξεχωριστή, ενώ παράλληλα έθεσαν ψηλά τον πήχη για αυτό που λέμε τίμιο encore και όχι τυπική «μπαινοβγαίνω στα παρασκήνια» κοροϊδία που υπηρετούν πολλές (αξιόλογες κατά τ' άλλα) μπάντες εκεί έξω. Εις το επανιδείν, λοιπόν, αρκεί να μην χρειαστεί να περάσει καμιά πενταετία πάλι.

Setlist:

The Chosen Few
Scorpio Curse
The Nightchild
Return Trip
Satanic Rites Οf Drugula
Black Mass
Witchcult Today
Dopethrone
--------------------------------
Funeralopolis

Φίλιππος Αλέκου

08/04/11, Eightball, Θεσσαλονίκη

Πρέπει να παραδεχτεί κανείς πως τον τελευταίο τουλάχιστον χρόνο η Θεσσαλονίκη έχει καταφέρει να συγκινήσει με αρκετά από τα συγκροτήματα που την επισκέφθηκαν τόσο σε ό,τι αφορά ονόματα κάποιου βεληνεκούς, όσο και σε κάποια underground σχήματα. Το live που έλαβε χώρα την περασμένη Παρασκευή βρίσκεται κάπου στη μέση, αλλά δε φλερτάρει με μαζικές προσελεύσεις και «φανταζέ» σκηνικά. Οι Electric Wizard, με απλότητα, ουσία, όγκο και οδηγό τον Lucifer, βρίσκονταν στο Eightball για να μας παρασύρουν βαθιά στο βούρκο τους.

Στις 21:35 οι Agnes Vein εμφανίστηκαν στη σκηνή και για ακόμη μία φορά απέδειξαν το λόγο που το περσινό "Duality" γνώρισε τέτοια αποδοχή στους black/doom κύκλους. Για περίπου σαράντα λεπτά τίμησαν δεόντως την εν λόγω δουλειά, δικαιώνοντας όσους τους παρακολούθησαν. Φάνηκε να αποστασιοποιούνται από το «bathor-ικό», πρώτο τους, εκπληκτικό demo "...Of Chaos And Law", αλλά με τη δυναμικότητα και τη σιγουριά που έχουν σήμερα φαίνεται να βρίσκονται στο σωστό δρόμο.



Μετά τoυς Θεσσαλονικείς και την ολιγόλεπτη αναμονή, τα φώτα έσβησαν, το "The Sadist Of Notre Dame" ξεκίνησε να προβάλλεται στο video wall και οι πρώτες νότες του "The Chosen Few" μετέφεραν το γεμάτο club σε μεσαιωνικές εποχές αποκρυφισμού και λαγνείας. Έφτανε να κλείσει κανείς τα μάτια και να αφήσει τη μουσική να τον πάρει μαζί του. Οι τεράστιες δόσεις doom συστατικών, σε συνδυασμό με τα φωνητικά της αυθεντίας που ακούει στο όνομα Jus Oborn, γέμιζαν το χώρο παραισθήσεις. Παραισθήσεις για τόπους όπου οι τελετές και οι θυσίες αποτελούν τη λύτρωση και το αίμα την ανταμοιβή.

Οι Electric Wizard στέκονταν τόσο δεμένα πάνω στη σκηνή, που οι περισσότερες εκτελέσεις έφταναν την ομογένεια του άλμπουμ. Με την ορεξάτη Liz Buckingham να τραβά τα βλέμματα και τον «δικό μας» Τάσο Δανάζογλου να αποτελεί ογκόλιθο σκηνικής παρουσίας, η συνολική εικόνα ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή. Η απόδοση σε στιγμές όπως αυτή του "Satanic Rites Of Drugula" ή του "Dopethrone" ήταν σχεδόν σαγηνευτική, με τα βαριά riffs να διαμορφώνουν μία πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, σα μεταμεσονύκτια μυσταγωγία.



Στο setlist της βραδιάς πρωταγωνίστησαν το νέο "Black Masses" και το πολυεπιτυχημένο "Witchcult Today", τα οποία κατέλαβαν έξι από τα οκτώ συνολικά κομμάτια που ακούστηκαν τη βραδιά αυτή. Το μελανό σημείο της μάλλον μόλις το καταλάβατε. Μετά από οκτώ συνθέσεις και 65, ίσως 70 λεπτά, η τετραμελής μπάντα αποχώρησε και βεβαίως άφησε μία ελαφριά πικρία, αφού οι περισσότεροι περίμεναν ένα encore και ένα live με μεγαλύτερη συνολικά διάρκεια. Είναι κρίμα μία τόσο εκρηκτική εμφάνιση να επισκιάζεται από τη διάρκειά της και στη συνέχεια να απαξιώνεται.

Δε γίνεται όμως να απαρνηθεί κανείς τόσο εύκολα αυτή την εμπειρία. Ακόμα κι έτσι, δεν παύει η συγκεκριμένη εμφάνιση να αναδεικνύει το μεγαλείο των Electric Wizard και να δείχνει το μονόδρομο στην αναζήτηση της αλήθειας. Doom Is The Only Truth.

Setlist:

The Chosen Few
Scorpio Curse
The Nightchild
Return Trip
Satanic Rites of Drugula
Black Mass
Witchcult Today
Dopethrone

Λάμπης Παρταλάς
  • SHARE
  • TWEET