Electric Litany @ Fuzz Club, 27/02/16

Γιατί μεγάλο συγκρότημα είναι (ή γίνεται) αυτό που συγκινεί και με τα νέα, άγνωστα τραγούδια του

Από τον Κώστα Σακκαλή, 01/03/2016 @ 08:08

Επίσκεψη με αιτία θα λέγαμε αυτή των Electric Litany, λες και αιτία αρκετή δεν είναι το να μας ξαναπαίξουν τα τραγούδια που έχουν ήδη αγαπηθεί από αρκετούς, όπως απέδειξε ένα σχετικά γεμάτο Fuzz. Πόσο μάλλον όμως όταν έχουν να μας παρουσιάσουν ένα νέο EP (πιστό στην παράδοση των κυκλοφοριών τους πάντα εντός Φεβρουαρίου) αλλά και μερικά ακόμα καινούργια τραγούδια, ακυκλοφόρητα ακόμα και μάλιστα ανηχογράφητα.

Χωρίς support, παρά μόνο με την υποβλητική μουσική του «δικού μας» Γιάννη Κουτρούλη από τα decks (τον ακούτε κάθε Τετάρτη 20.00 - 22.00 στο Rocking Radio), οι Electric Litany εμφανίστηκαν ξεκινώντας με έναν μάλλον αντισυμβατικό τρόπο τη συναυλία τους αφού τα πρώτα τέσσερα τραγούδια τους ήταν από αυτά που δεν θα περιμέναμε να ακούσουμε, για διαφορετικούς λόγους ανά ζεύγος.

Electric Litany

Από τη μία δύο τραγούδια που είναι άγνωστα στους περισσότερους όντας προερχόμενα από το EP που επισήμως κυκλοφόρησε την ίδια ημέρα. Από την άλλη τα "Feather Of Ecstasy" και "The Soul Remembers Everything" ανήκουν στα χιτάκια (ας πούμε) του "Enduring Days You Will Overcome" και θα περίμενε κανείς να τα ακούσει αργότερα μέσα στην ημέρα. Κάπου όμως στη λογική «να ξεμπερδεύουμε με αυτά» ίσως και να απολαύσαμε καλύτερα έτσι τη συναυλία αφομοιώνοντας καλύτερα το εκάστοτε «τώρα» σε σχέση με το αδημονόν «μετά». Ειδικά όταν σχετικά σύντομα ακούστηκε και άλλο ένα αγαπημένο, το "Tear" που ξεκινώντας με τη φωνή του Ρίτσου παίζει σε ένα ήδη κερδισμένο παιχνίδι.

Ακόμα καλύτερα από τα τραγούδια του EP ακούστηκαν, τουλάχιστον επί σκηνής, τα νέα που θα συμπεριληφθούν στον επερχόμενο δίσκο παρά τον φόβο του Μιαρή ότι «θα ξεφτιλιστούν» από την απόδοσή τους. Ειδικά το πρώτο, στη σειρά που παρουσιάστηκαν, διαθέτει μία τρομερή μπασογραμμή που αναδεικνύει και δικαιώνει τελικά τον Παύλο Μαυροματάκη, έναν απίστευτης μουσικότητας μπασίστα που, εκτός των άλλων, με το κέφι του στη σκηνή, άντε και την ξανθιά του μοϊκάνα, κρατάει υψηλά και το οπτικό ενδιαφέρον στο συγκρότημα.

Electric Litany

Πιο συνεσταλμένος όπως πάντα ο Αλέξανδρος Μιαρής, εμφανώς άβολος σε έναν ρόλο frontman που πρέπει να μιλάει στο κοινό όταν και ο ίδιος μάλλον νιώθει μέρος του. Πάντως αρκετές φορές προλόγισε με κάποιον τρόπο τα τραγούδια συνήθως εξηγώντας το περιεχόμενό τους, όπως για παράδειγμα το "Empty Sea" (ένα τραγούδι για τα πολλά λεφτά όπως και ο Ginsberg στην αρχή του αναφέρει), το "Enemy" για τον Δεκέμβρη του '08, το "The Roses Came" για την Κερατέα και την απόδοσή τους στο "Νύχτωσε Χωρίς Φεγγάρι" του Καλδάρα που έχει σκοπό να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για την υπόθεση του Τάσου Θεοφίλου.

Electric Litany

Και αν δεν το είχε καταλάβει μέχρι εκείνη τη στιγμή κάποιος, σίγουρα έγινε στο τέλος κατανοητό ότι οι Electric Litany εκφράζουν πολιτική άποψη, όταν έκλεισαν με ένα κλισέ αλλά ουσιαστικό «σκατά στους φασίστες». Είχε μάλιστα προηγηθεί μία ακόμα στιγμή όπου οι Electric Litany έμοιαζαν να μην ξέρουν πώς να διαχειριστούν τις rock συμβατικότητες όταν παρομοίασαν τα encore με τις εκλογές (αν κατάλαβα τι εννοούσαν) στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία: Είναι μία χαζή διαδικασία που ακόμα κι αν δεν την πιστεύεις, από τη στιγμή που συμμετέχεις σε αυτή τη στηρίζεις.

Έχοντας αφήσει για το τέλος το μουσικό κομμάτι, θα πρέπει να τονιστεί ότι ο φόβος για το φάντασμα του κακού ήχου που πλανιέται πάνω από το Fuzz αποδείχθηκε αυτή τη φορά εντελώς αβάσιμος. Ας ακούγεται οξύμωρο, ο θόρυβος που οι Electric Litany παρήγαγαν στα γενικώς post (post-rock, post-punk, ακόμα και post-prog) στοιχεία τους έφτανε καθαρός στα αυτιά μας και τους επέτρεπε να επενδύουν σε αυτό με λούπες και κάθε λογής αντίστοιχες εμπνεύσεις. Προφανώς τα τραγούδια εκτελέστηκαν άριστα και δεν αναφέρομαι στην τεχνική τους αρτιότητα, που δεν ενδιαφέρει και κανέναν, αλλά στην συναισθηματική τους αμεσότητα που πέρναγε στο κοινό άκοπα.

Electric Litany

Μόνη παρατήρηση τελικά από τη βραδιά ότι, παρότι κανονικά θα έπρεπε να είναι παράσημο στο πέτο τους, οι σχεδόν δυόμιση ώρες μουσικής που έπαιξαν δείχνουν μεν τιμιότητα και (αυτο-)σεβασμό αλλά είναι μάλλον οριακά πολλές για ένα συγκρότημα του ύφους τους. Λίγο λιγότερο θα μας είχε αφήσει να θέλουμε κι άλλο, το λίγο περισσότερο μας έχασε κάπου προς το τέλος.

SETLIST

War Is Abstract
Feather Of Ecstasy
Crumar (με επιφύλαξη)
The Soul Remembers Everything
Betrayal Of The Lamenting Circles
Empty Sea
Until The Day Breaks (με επιφύλαξη)
Intro
Silence
Hold Fast To Dreams
Tear
In The Morning
(ακυκλοφόρητο)
(ακυκλοφόρητο)
Enemy
You Make Me Feel
A Time (Never Be Late)
Name
Enduring Days You Will Overcome

Encore:
Νύχτωσε Χωρίς Φεγγάρι
Dunes
February
The Roses Came

Φωτογραφίες: Artemis Schubert

  • SHARE
  • TWEET