Dying Fetus, Dementia, Vermingod, Sisyphean Rage @ An Club, 04/08/16

Μετά τη συνύπαρξή τους με τους Testament το 2008 στη σκηνή του Gagarin 205, και την περσινή τους επίσκεψη μαζί με τους Mortal Torment (καθώς και τους In Utero Cannibalism), οι Dying Fetus επιστρέφουν τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο An Club για μία καλοκαιρινή death metal συναυλία. Θα μπορούσε κάποιος να επιχειρηματολογήσει, ίσως, αρνητικά απέναντι σε μία death metal συναυλία το καλοκαίρι, αλλά η αλήθεια είναι ότι η μουσική των Αμερικάνων δεν έχει να κάνει με τις κλιματολογικές συνθήκες. Εξαρτάται απόλυτα από τη διάθεση του ακροατή.

Η βραδιά ξεκίνησε στις 21:10 περίπου με τους Sisyphean Rage. Για περίπου μισή ώρα, παρουσίασαν τραγούδια από την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά. Το τρίο αποδόθηκε σε σχετικά τεχνικό death metal, με τη φωνή του μπασίστα να είναι στα γερά χαρτιά του συγκροτήματος. Ο ντράμερ φαινόταν κάτι μεταξύ αγχωμένου και νευρικού, αλλά δεν είχε επίπτωση στην απόδοσή του. Φάνηκε ο ίδιος απλώς να μην το ευχαριστιέται όσο θα μπορούσε.

Μετά από ένα διάλειμα περίπου δεκαπέντε λεπτών, τη σκηνή ανέλαβαν οι Vermingod. Βλέποντας τους να ετοιμάζονται για το set τους, θεώρησα ότι το δεύτερο drum kit που υπήρχε στη σκηνή (μπροστά από το drum kit των Dying Fetus) θα δυσκόλευε την κινητικότητα του Άρη, τραγουδιστή του σχήματος. Έκανα, όμως, λάθος. Επί μισή ώρα (όσο κράτησε δηλαδή το set τους) ο τραγουδιστής των Vermingod ήταν ιδιαίτερα κινητικός, κατεβαίνοντας μάλιστα και μέσα στο pit για το mosh-pit ενώ τραγουδούσε! Οι Vermingod παρουσιάστηκαν δεμένοι και με σύμμαχο τον πολύ καλό ήχο, βάσισαν το set τους κυρίως στον τελευταίο τους δίσκο που κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες. Τα δεύτερα φωνητικά του Τέλη ήταν φανταστικά, και όταν τραγουδούσε μαζί με τον Άρη, το αποτέλεσμα ήταν ιδιαίτερα ογκώδες.

Το πρόγραμμα τηρήθηκε με σχετική ακρίβεια και μετά από λιγότερο από ένα τέταρτο της ώρας, στη σκηνή ανέβηκαν οι Dementia. Οι Dementia έχουν περισσότερα στοιχεία από melodic death και djent (ο μπασίστας Γρηγόρης Μαυροειδής φόραγε μπλούζα Leprous και ο κιθαρίστας Φώτης Αυγουστίδης μπλούζα Meshuggah). Χρησιμοποιήσαν και πλήκτρα σε προηχογραφημένη μορφή, όμως ο ήχος δεν τους βοήθησε. Κατ’ αρχάς, τα καθαρά φωνητικά του Μιχάλη Μικέ δεν ακούστηκαν ποτέ. Τα δε brutal του, ήταν αρκετά χαμηλά και όσο και αν προσπαθούσε (και ξελαρυγγιαζόταν) ο ίδιος, δεν κατάφερε στα τριάντα λεπτά του set τους να τα αποδώσει με τον όγκο που τους πρέπει. Στα πρώτα δύο κομμάτια του set, τα ντραμς κάλυπταν αρκετά την κιθάρα και το μπάσο, αλλά στη συνέχεια αυτό διορθώθηκε. Πιστεύω, πάντως, ότι θα ήταν καλή ιδέα για τους Dementia να έχουν έναν πληκτρά πάνω στη σκηνή. Θα αναδειχθεί πολύ περισσότερο το υλικό τους.

Όσο πέρναγε η ώρα και πέρναγαν τα opening acts, τόσο αυξανόταν και η προσέλευση του κόσμου στο υπόγειο του An Club. Όταν στις 23:30 βγήκε στη σκηνή το τρίο από το Maryland των ΗΠΑ, ο χώρος ήταν γεμάτος (στο μέτρο του δυνατού). Η έναρξη του set τους με το "Schematics" δεν έκανε τόσο «πάταγο» όσο θα περίμενα, αλλά αυτό ήταν απλά και μόνο το «σπάσιμο του πάγου». Μετά από το πρώτο τραγούδι και τις «καλησπέρες» από πλευράς συγκροτήματος, όλοι ζεστάθηκαν περισσότερο και η συνέχεια του set ήταν πολύ καλή. Για λίγο στην αρχή (μέχρι το τέταρτο τραγούδι) ήταν λίγο πίσω τα φωνητικά των Gallagher και Beasley, αλλά αυτό διορθώθηκε στην πορεία.

Κατά τη διάρκεια του set τους, στον χώρο μπροστά από τη σκηνή (και σε κάποιες περιπτώσεις και πάνω στη σκηνή) γινόταν χαμός. Συνεχόμενο circle pit από το κοινό που κοπανιόταν ανελέητα (ίσως και περισσότερο από τον ίδιο τον Gallagher). Τόσο ο Gallagher όσο και ο Beasley προκαλούσαν τον κόσμο να «χτυπηθεί» όσο το δυνατόν περισσότερο, και τους κάλεσαν και σε stage diving. Φυσικά το κοινό «υπάκουσε» με αρκετούς να ανεβαίνουν στη σκηνή για τη διαχρονική βουτιά. Το κοινό σταμάταγε τον «χορό» του μόνο μεταξύ των τραγουδιών, για να χειροκροτήσει το συγκρότημα. Και μόλις ανακοινωνόταν το επόμενο τραγούδι, χαμός!

Οι Dying Fetus βάσισαν το set τους στο πιο πρόσφατο υλικό τους, παίζοντας τραγούδια από τη δισκογραφία τους από το 2000 και μετά. Εξαίρεση αποτελούν το κλείσιμο του κανονικού set ("Killing On Adrenaline") καθώς και το encore ("Kill Your Mother, Rape Your Dog") που είναι από τον δίσκο "Killing On Adrenaline" του 1998. Φυσικά, έπαιξαν και την πιο πρόσφατη δουλειά τους, το "Induce Terror", που κυκλοφόρησε μέσα στον Μάρτιο σε digital single, και αποτελεί προπομπό του επερχόμενου δίσκου τους.

Η εμφάνιση των Dying Fetus (έχοντας υπόψιν και το είδος και στυλ της μουσικής που παίζουν), μπορεί εύκολα να περιγραφεί με μία διασκευή της κλασικής έκφρασης. Ήρθαν, έσπειραν, έφυγαν. Στο γενικότερο πνεύμα του brutal death metal/grindcore που ασπάζονται, δεν άφησαν κανέναν χώρο για αμφισβητήσεις. Μπορεί σε κάποια σημεία ο ήχος να μην τους βοήθησε (στην αρχή του set), αλλά αυτό διορθώθηκε, και η διόρθωση βοήθησε και τα τρία μέλη να ευχαριστηθούν ακόμα περισσότερο το μονόωρο set τους. Death metal reigns supreme.

ΥΓ: Φανταστικές συνθήκες στο An Club με τον εξαερισμό και τον κλιματισμό να κάνουν άψογη δουλειά, καθόλη τη διάρκεια της βραδιάς.

Μάρκος Σκυριανός

Φωτογραφίες: Dorina Dragon Photography