Δημήτρης Πουλικάκος και Socos & The Live Project Band, Fregoli Delusion Ensemble @ Gagarin205, 29/04/11

Τελικά, για την εντύπωση και τη γενική αποδοχή που είχε η ηχογράφηση της "Ύδρας Των Πουλιών" από τον Πουλικάκο και τον Soco, ο κόσμος που μαζεύτηκε να ακούσει την απόδοση του δίσκου και «ζωντανά» ήταν μάλλον απογοητευτικός. Δεν ήταν και άδειο το Gagarin, αλλά αν ένας από τους ποιοτικότερους δίσκους (αν και ομολογουμένως αντιεμπορικός) που παρήγαγε η ελληνική δισκογραφία τα τελευταία χρόνια δε μπορεί να συγκεντρώσει περισσότερα από 200-300 άτομα, κάτι δεν πάει καλά. Από την άλλη, δε μπορώ να μη σκέφτομαι ότι αν ήταν ξένοι οι καλλιτέχνες θα είχε μαζευτεί σεβαστά μεγαλύτερο κοινό. Την πατήσατε όμως, δεν προκύπτει από πουθενά ότι αυτή η παράσταση θα επαναληφθεί μελλοντικά, οπότε, όσοι πιστεύατε ότι θα έχετε την ίδια ευκαιρία και στο μέλλον, πιθανότατα θα πρέπει να συμβιβαστείτε (;) με τις εμφανίσεις του Socos και της Live Project μπάντας του χωρίς τον Πουλικάκο.

Η εμφάνιση ξεκίνησε με τον Πουλικάκο (με νέο μουσάκι a la Λένιν - ή Βενιζέλο, αν προτιμάτε) να μας καλωσορίζει σε μία σουρεαλιστική βραδιά και το μουσικό σύνολο Fregoli Delusion Ensemble (κλαρινέτο, ακορντεόν, φαγκότο, κοντραμπάσο, βιόλα), παρέα με τον Soco, να ανεβαίνουν στη σκηνή και να επιδίδονται σε μία σπουδή ήχων, που, σύμφωνα με τη ρήση του πρωτοπόρου John Cage, «you don't have to call it music if the term shocks you».

Όντως, ξεχάστε ό,τι έχετε συνδέσει έως τώρα με τον όρο μουσική και σκεφτείτε μία διασταύρωση των Godspeed You! Black Emperor με τον Γιάννη Ξενάκη. Έννοιες όπως μελωδία, αρμονία και ρυθμός απέχουν από τη συγκεκριμένη παράσταση, που έδειχνε παντελώς ασυνάρτητη και αυτοσχεδιαστική στα αυτιά του οποιουδήποτε άσχετου (εμού περιλαμβανομένου), αλλά κρίνοντας τόσο από τις παρτιτούρες που είχαν οι μουσικοί μπροστά τους, όσο και από την επικοινωνία τους, βάδιζε επί πολύ συγκεκριμένου σχεδίου. Τους περισσότερους στην αίθουσα μάλλον τους κούρασε το εγχείρημα και για το λόγο αυτό γενικεύτηκαν τα πηγαδάκια και οι ομιλίες. Υπήρξαν κάποιοι που έδειχναν απορροφημένοι από την παράσταση, ενώ προσωπικά θα πρέπει να πω ότι υπήρξαν στιγμές που οι ηχητικές εκπλήξεις και η απροσδιόριστη τροπή των ήχων μου φαίνονταν ελκυστικές, αλλά, σε γενικές γραμμές, δεν είναι το στυλ που κατά βάση μπορώ να εκτιμήσω.  

Αντίθετα, όταν η κανονική μορφή του συγκροτήματος του Socos μαζί με τον «θείο Νώντα» ανέβηκαν στη σκηνή, τα πράγματα πήραν άλλη τροπή. Μελωδίες και θορυβώδεις ήχοι έδεσαν αρμονικά μέσα στο πλέγμα των στίχων του Εγγονόπουλου, όπως άλλοτε απαγγέλονταν και άλλοτε τραγουδιόνταν από τον Πουλικάκο, με τη συμπαράσταση των Μαρία Λατσίνου και Μαρίνου Τζιάρου. Θαυμάσαμε, σχεδόν εκστατικά, την ικανότητα του Socos, καταρχήν, που απέδειξε τις κιθαριστικές του δεξιοτεχνίες, αλλά και του συγκροτήματός του, στο πώς αναπαρήγαγε με απόλυτη ακρίβεια κάθε περίεργη νότα που υπήρχε φυτεμένη στο cd. Η πιστή εκτέλεση των τραγουδιών περιελάμβανε μάλιστα και ανάποδο τραγούδι από τον Πουλικάκο, που για τη δυσκολία του κρίνεται απόλυτα επιτυχημένο. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στις εκτελέσεις των "Ύδρα Των Πουλιών" και "Άνθη", τα οποία είναι ούτως ή άλλως από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου. Η «ζωντανή» τους εκτέλεση όμως κατάφερε αρκετές ανατριχίλες, ειδικά με τον τρόπο που κλιμακώνεται το πρώτο και το tapping του δεύτερου. Ίσως πάλι για αυτό να έφταιγε ο έντονος εξαερισμός που είχε ρίξει τη θερμοκρασία αρκετά στο χώρο και ανάγκασε τον Πουλικάκο να σκεπάζεται με κουβέρτα για να «μη φύγει πριν την ώρα του», όπως σχολίασε.

Όλα ωραία και καλά λοιπόν, αλλά υπάρχει και ένα μειονέκτημα. Ένα τόσο ατμοσφαιρικό έργο, όπως αυτό αποτυπώθηκε στο cd, δε μπόρεσε να επιβάλλει την ατμόσφαιρά του στους θεατές. Αυτό οφείλεται εν μέρει στη δυσκολία να επαναληφθεί από σκηνής η σκοτεινή διάθεση ορισμένων στιγμών (ιδίως δε των ψιθυριστών φωνητικών του Πουλικάκου) και εν μέρει σε ένα ιδιαίτερα ομιλητικό κοινό, που διαρκώς φωνασκούσε ανάμεσα στα τραγούδια για σχετικά ή άσχετα με τα τραγούδια θέματα. Και όταν συνδυαστούν άνθρωποι που τους «πίνει» αντί να το «πίνουν» με την καλή διάθεση των μουσικών να τους ακούσουν και πιθανόν και να τους απαντήσουν, χάνεται αυτομάτως η καλή ροή της συναυλίας. Συμπερασματικά, η «ζωντανή» παράσταση του μνημειώδους έργου ήταν μεν καλή, αλλά κατώτερη της ηχογραφημένης.

Setlist:
Κλέλια Ή Μάλλον Το Ειδύλλιο Της Λιμνοθάλασσας ΙΙ
Πολυξένη
Το Καράβι Του Δάσους
Ύδρα Των Πουλιών
Άνθη
Κλέλια Ή Μάλλον Το Ειδύλλιο Της Λιμνοθάλασσας ΙΙ
Περί Ύψους
Ο Μαθητευόμενος Της Οδύνης
Στα Όρη Της Μυουπόλεως
Τα Κλειδοκύμβαλα Της Σιωπής

Κώστας Σακκαλής