Defcon Fest 8 @ An Club, 30-02/10/16

Ένα τριήμερο (και τρικούβερτο) γλέντι που τα είχε όλα

Από τον Γιώργο Φιλιππάτο, 06/10/2016 @ 16:40

To Defcon έγινε οκτώ χρονών. Το φθινοπωρινό φεστιβάλ άνοιξε τις πόρτες του Αn για ένα τριήμερο (και τρικούβερτο) γλέντι και τα είχε όλα. Πάνω από όλα εξαιρετική διοργάνωση, με το πρόγραμμα να τηρείται στο έπακρο, ικανοποιώντας και τους πιο απαιτητικούς επισκέπτες. Το δεύτερο πιο σημαντικό ήταν η ποικιλία των σχημάτων που θα εμφανίζονταν, τα οποία ναι μεν θα μπορούσαν να συγκαταλέγονται όλα στο ευρύ φάσμα του rock / heavy rock / stoner, ωστόσο το καθένα με τη δική του ταυτότητα και με μοναδικές εμφανίσεις (με αυτή τωn Green Yeti προσωπικά αγαπημένη) άφησε το στίγμα του. Μελανό σημείο η χαμηλή προσέλευση του κόσμου την Παρασκευή και την Κυριακή - παρόλο που το πρόγραμμα ξεκινούσε νωρίς (21:00 & 20:30 αντίστοιχα), δεν υπήρξε μεγάλη ανταπόκριση.

Παρασκευή 30/09/16

Στις εννιά και κάτι, την Παρασκευή, σήμανε η έναρξη του φεστιβάλ, με τους Bent By Sorrow να πατούν το πόδι τους στη σκηνή. Παρά τη χαμηλή μέχρι τότε προσέλευση και τον σχετικά μέτριο ήχο, ζέσταναν καλά όσους είχαν φτάσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, παρουσιάζοντας κομμάτια από το πρόσφατο EP τους.

Bent By Sorrow

Η συνέχεια ανήκε στους Fool In The Box, οι οποίοι έπραξαν αυτό που ξέρουν καλύτερα: έπαιξαν εξαιρετικό alternative / punk rock. Μια μπάντα που έπαιξε για να περάσει καλά η ίδια πρώτα και μαζί της όλοι εμείς.

Fool In The Box

Οι 10code έκαναν την εμφάνιση τους λίγο πριν τις 23:00, με πιο επιθετικό attitude από τους Fool In The Box, και με δύο κιθάρες -που πρόσφεραν τον αντίστοιχο grunge όγκο που άρμοζε στο στυλ τους- ξεσήκωσαν τον κόσμο που μέχρι τότε ήταν αρκετά μουδιασμένος. Το μπάσο τους έκλεβε την παράσταση, τόσο με τη δυναμική του αλλά και με την προσωπογραφία του "Τhe Dude" από την ταινία "The Big Lebowski".

10code

Την πολύ καλή ατμόσφαιρα των 10code ήρθαν να σμπαραλιάσουν οι One Man Drop, οι οποίοι με "we don’t care attitude" βγήκαν και έπαιξαν το garage rock τους, το οποίο ναι μεν ενθουσίασε αρχικά, αλλά με την ώρα να περνάει έκανε αρκετό κόσμο να περάσει μια βόλτα από το μπαρ για μπύρα ή για ένα τσιγάρο έξω στη Σολωμού. Ένα συγκρότημα με δυναμική μεν, χωρίς ωστόσο να ταιριάζει στα vibes των υπόλοιπων σχημάτων της πρώτης ημέρας.

One Man Drop

Οι Noise Figures, παρόλο που ήταν headliners της πρώτης μέρας, θα μπορούσα να πω ότι ήταν και δικαίως οι καλύτεροι της βραδιάς επίσης, καθώς κανείς δεν περίμενε τόσο σαρωτικό πέρασμα από τη σκηνή του AN. Παίζοντας ένα κράμα garage/indie και blues, μη σας πω, rock, η θαυματουργή δυάδα τα έκανε όλα: είχαν επαφή με τον κόσμο, έπαιξαν ασταμάτητα για πάνω από μία ώρα και ήταν ηχητικά η καλύτερη μπάντα της Παρασκευής. Το κοινό συσπειρώθηκε ξανά μπροστά από τη σκηνή σαν υπνωτισμένο και δεν ήταν λίγες οι στιγμές headbanging ξεσπασμάτων, όντας όλοι συνεπαρμένοι από τα γκρουβάτα riff του Mr. Στάμου. Τα μάτια σας δεκατέσσερα όπου εμφανιστούν κοντά σας, σπεύσατε να τους ακούσετε.

Noise Figures

Σάββατο 01/10/16

Το Σάββατο ήταν η μέρα που το φεστιβάλ είχε θεωρητικά το καλύτερο line-up και όλοι περίμεναν με ανυπομονησία, ήταν η ημέρα με τα stoner / psychedelic σχήματα που θα απολαμβάναμε έως αργά μετά τα μεσάνυχτα.

Αρκετά νωρίς, όπως όριζε το πρόγραμμα, κατά τις 21:00 και αυτήν τη φορά, με αρκετό κόσμο που είχε σχεδόν γεμίσει τον χώρο μπροστά από τη σκηνή, έκαναν την εμφάνιση τους οι The Mound, με αρκετά διαφορετική προσέγγιση, πατώντας σε αμερικάνικα desert rock μονοπάτια, ιδανικό ξεκίνημα που μας ζέστανε για ό,τι θα ακολουθούσε.

The Mound

Είχε έρθει η ώρα για μια από τις πιο υποτιμημένες εγχώριες μπάντες της rock underground σκηνής. Οι Hypnotic Nausea, η τριμελής μπάντα από το Αγρίνιο, ποστάρουν εκπληκτικά rock/metal, χωρίς φωνητικά, αλλά κυρίως με ηχητικά samples. Όπως ήταν φυσικό έπαιξαν κομμάτια από το φοβερό "Hypnosis", με το "Sensory Integration" να τυγχάνει ιδιαίτερης εκτίμησης. Ο αέρας δημιουργικότητας που αποπνέουν, σε συνδυασμό με τα μελωδικά τους riff, καθώς και οι εναλλαγές του ρυθμού κατά τη διάρκεια της εμφάνισης τους, ενθουσίασαν το κοινό που τους καταχειροκρότησε στο τέλος.

Hypnotic Nausea

Το «ρομαντικό» κλίμα των Nausea ήρθαν να ανατρέψουν οι πολλά βαρείς Green Yeti. Το "in your face" doom που έπαιξαν συντάραξε συθέμελα το μαγαζί και έπιασε στον ύπνο τον κόσμο, καθώς είναι απίστευτο το πόσο πιο ογκώδεις ακούγονται από κοντά παρά στουντιακά στο "The Yeti Has Landed". Για τα επόμενα πενήντα λεπτά οι τύποι κατέστρεψαν τους σβέρκους μας. Καινοτόμοι μπορεί όχι, τεχνικοί δεν θα το 'λεγα, αλλά τα δίνουν όλα όντας μια από τις πιο τίμιες heavy psych rock μπάντες που θα συναντήσεις εκεί έξω, μπράβο κύριοι.

Green Yeti

Οι Θεσσαλονικείς Instant Boner ακολούθησαν και θαρρείς ότι έπαιξαν παραπάνω από τα περισσότερα σχήματα. Το stoner / psych rock τους, με την αρμονική συνύπαρξη του σαξοφώνου, χάρισε μια πραγματικά αξιόλογη εμφάνιση. Έπαιξαν κομμάτια από το "Perfect Sunday" αλλά και το "Outburst". Αναμενόμενος χαμούλης έγινε στο "Perfect Sunday" από τον ομώνυμο δίσκο τους.

Instant Boner

Άλλη μια μπάντα από Θεσσαλονίκη ανέβηκε στη σκηνή για να κλείσει τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ, ωστόσο αυτή η μια μπάντα μόνο τυχαία δεν ήταν. Οι Naxatras λοιπόν, ό,τι καλύτερο έχει να αναδείξει η ελληνική σκηνή τα τελευταία χρόνια στο psych rock, έκαναν την εμφανισή τους περίπου στα μεσάνυχτα. Με φήμη που ξεπερνά τα όρια της χώρας, έπαιξαν μπροστά στο διψασμένο αθηναϊκό κοινό που τους έχει απολαύσει μετρημένες φορές, καθώς σπανίζουν οι εμφανίσεις τους στην πρωτεύουσα. Το setlist, όπως ήταν αναμενόμενο, περιελάμβανε κομμάτια τόσο από το πρώτη ομώνυμη (ξακουστή πλέον...) δουλειά της μπάντας, όσο και από το πρόσφατο άλμπουμ "ΙΙ". Ο ήχος τους σε πολύ υψηλά ποιοτικά επίπεδα και τα κομμάτια άρτια εκτελεσμένα. Το κοινό τους αποθέωνε στο τέλος κάθε κομματιού, κάτι που φάνηκε να κάνει και τους ίδιους ιδιαίτερα χαρούμενους.

Naxatras

Παρόλη την ψυχεδέλεια που βγάζουν, δεν έλειψαν τα pit στις μπροστά σειρές στα πιο δυνατά κομμάτια και φυσικά στο έπος "I Am The Beyonder", όπου έγινε το έλα να δεις. Εξαιρετική εμφάνιση από μια μπάντα που ανεβάζει τον πήχη και τις δυνατότητές της όσο περνάει ο καιρός.

Κυριακή 02/10/16

Αισίως φτάσαμε στην τρίτη και τελευταία μέρα του φεστιβάλ - μετά από ένα διήμερο φωτιά η αυλαία έπεσε την Κυριακή το βράδυ. Οι προσδοκίες μας για μια ακόμα εκρηκτική νύχτα έπεσαν λίγο στο κένο. Κάτι η μέρα (η επόμενη ήταν εργάσιμη), κάτι η μικρή συμμετοχή, κάτι και κάποιες καθυστερήσεις από πλευράς των σχημάτων, δεν θα λέγαμε ότι ήταν και ο καλύτερος επίλογος για ένα φεστιβάλ που αξίζει περισσότερα, ίσως.

Την αρχή νωρίς-νωρίς στις 20:30 έκαναν οι Contra Limit, μπροστά σε δικό τους κοινό, φίλους και γνωστούς (ίσως και συμμαθητές, λόγω του νεαρού της ηλικίας) που ήταν εκεί για να στηρίξουν την μπάντα (σ.σ.: μέχρι και νερό τους πήγαν όταν διψούσαν). Παρουσιάστηκαν αρκετά ογκώδεις στον ήχο τους και έπαιξαν κάμποσα νέα κομμάτια, με μπόλικα ξεσπάσματα punk rock. Έχοντας ξαναδεί το σχήμα, μπορώ να πω ότι κάθε φορά μου αφήνουν την ίδια καλή εντύπωση.

Contra Limit

Οι Narcosis πήραν τη σκυτάλη μετά από τη 45λεπτη εμφάνιση των Contra Limit. Σε αυτήν τη φάση το κοινό έχει μεγαλώσει και η φόρα που βγήκε η μπάντα ήταν η ιδανική για να αρχίσει να ζεσταίνεται ο χώρος πλέον. Παίζοντας αρκετά κομμάτια από το "Road to Infinity", με δύναμη και ένταση από όλα τα μέλη, κέρδισαν δικαίως τον σεβασμό όσων είχαν παρευρεθεί μέχρι εκείνη την ώρα στο ΑΝ.

Narcosis

Περασμένες 22:00, στην σκηνή ανεβαίνουν οι 45rats. Ομολογώ ότι ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα ζωντανά, ενώ είχα ακούσει υλικό αλλά και απόψεις φίλων που έλεγαν πως είναι το απολυτό instrumental τρίο που μπορείς να πετύχεις συναυλιακά στην Αθήνα. Πράγματι η μπάντα απέδωσε τα μέγιστα, ταξιδεύοντας μας για περίπου μία ώρα με το instrumental rock 'n' roll της. Άξιοι.

45rats

Οι Yellow Devil Sauce πήραν τη σκυτάλη από τους 45rats και ανέλαβαν να παίξουν το καταιγιστικό rock τους, το οποίο έκαναν περίφημα, αλλά δυστυχώς μόνο για 35 λεπτά περίπου. Ωστόσο, δεν έλειψαν και οι guest εκπλήξεις, με τον κιθαρίστα των Black Hat Bones να ανεβαίνει στη σκηνή και να τους συνοδεύει σε δύο κομμάτια back to back.

Yellow Devil Sauce

Στη σκηνή στολίζουν νεκροκεφαλές και η ώρα των Skull & Dawn έχει έρθει. Όλα είναι  έτοιμα για να κλείσει το underground τριήμερο όπως του αρμόζει. Η μπάντα, παρά την καθυστέρηση για κάποιες μικρές ετοιμασίες στη σκηνή, βγήκε να παίξει σε ένα μισοάδειο μαγαζί Κυριακή βράδυ στις 24:00, λογικό λόγω της ημέρας μεν, αρκετά αποκαρδιωτικό όταν ανεβαίνεις να παίξεις headline στο τέλος της βραδιάς δε. Αυτό δεν πτόησε το σχήμα, που για παραπάνω από μια ώρα έπαιξε αυτό που ξέρει καλύτερα να παίζει: folk rock made in America. Ο ήχος παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα, με το group να παρουσιάζει κομμάτια από το πρόσφατο "Zombie Horses". Όσοι εναπομείναντες καταχειροκρότησαν την εμφάνιση τους.

Skull & Rocking

Συνοψίζοντας, για το 8o Defcon Fest, σίγουρα ο πήχης ανέβηκε ψηλότερα σε σχέση με άλλες χρονιές, είδαμε δυνατές εμφανίσεις και πολύ σωστή οργάνωση. Προσωπική μου άποψη ότι δεν χρειάζονταν τρεις ημέρες αλλά δύο, με πιο συμπυκνωμένο πρόγραμμα. Άντε και του χρόνου.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής

  • SHARE
  • TWEET