Deep Purple, Βασίλης Παπακωνσταντίνου @ ΠΑΟΚ Sports Arena (Θεσσαλονίκη), 23/05/11

Από τον Γιάννη Βόλκα, 27/05/2011 @ 12:05
Οι εποχές που οι Έλληνες οπαδοί των Deep Purple έπρεπε να κινήσουν γη και ουρανό για να παρακολουθήσουν μια εμφάνισή τους έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι γερόλυκοι (τουλάχιστον οι εναπομείναντες) πλέον μας επισκέπτονται συχνά-πυκνά, αλλά το ελληνικό κοινό δε φαίνεται να έχει σκοπό να τους προδώσει ακόμα. Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα πολύ μικρότερη προσέλευση κόσμου φέτος, αλλά ευτυχώς διαψεύστηκα. Οι μικρότεροι στην αρένα, ορισμένοι παίρνοντας το βάπτισμα του πυρός, οι παλιότεροι στις κερκίδες για να παρακολουθήσουν ξεκούραστα ένα από τα αναμφισβήτητα μεγαλύτερα ονόματα της rock ιστορίας.



Έχουν περάσει 23 χρόνια από την πρώτη φορά που άκουσα τραγούδια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και πραγματικά ντρέπομαι που δεν είχα καταφέρει ποτέ να παρακολουθήσω μια συναυλία του. Ευτυχώς ο αειθαλής Έλληνας ρόκερ, σύμβολο της παιδικής ηλικίας ή της εφηβίας πολλών από μας, δεν έχει σκοπό να το βάλει κάτω ακόμα. Η εμφάνιση αλλά και η θερμότατη ανταπόκριση του κόσμου ήταν πέρα από κάθε προσδοκία, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά τη συνεισφορά του αγέραστου Βασίλη στην ελληνική μουσική. Ακόμα και αν κάποιος δε συμπαθεί τη μουσική του, δεν είναι δυνατόν να μη λατρέψει το ρομαντικό χαρακτήρα και το αυτοσαρκαστικό χιούμορ του. «Τι-μύτη μου και καμάρι μου», όπως είπε και ο ίδιος.



Μέσα σε μια ώρα και δεκαπέντε λεπτά πέρασαν εν συντομία μερικά από τα σημαντικότερα τραγούδια του, με τον κόσμο να τραγουδά μέσα σε ενθουσιασμό. Πολλά κομμάτια πήραν τη μορφή medley, λόγω έλλειψης χρόνου, ενώ η ιδέα του "Thunderstruck" (και του αγαπημένου μου "Nightmare"), τα οποία ερμήνευσε η Τάνια Κικίδη, βοήθησε σημαντικά στην καλή διάθεση του κοινού.

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου επί σκηνής όχι μόνο δε σου δείχνει την πραγματική του ηλικία, αλλά με τον ενθουσιασμό ένος εφήβου στην πρώτη του συναυλία δίνει την εντύπωση ότι μόνο με τη βία θα εγκαταλείψει το stage.

Set list:

Σφεντόνα
Φοβάμαι
Το παιχνίδι Παίζεται Ακόμα
Καμπαρντίνα
Πόρτο Ρίκο
Βικτώρια
Οι Ψυχές Και Οι Αγάπες
Άσε Με Να Κάνω Λάθος
Ο Μαύρος Γάτος
Ένας Νέγρος Θερμαστής Από Το Τζιμπουτί
Thunderstruck
Nightmare
Σ' Ακολουθώ / Στέλλα / Να Κοιμηθούμε Aγκαλιά / Πριν Το τέλος
Δεν Υπάρχω
Ο Στρατιώτης
Έφηβα Γεράκια / Χαιρετίσματα
-------------------------
Ελλάς / Για Μένα Τραγουδώ / Από Μένα Τον Βασίλη / Το παιχνίδι Παίζεται Ακόμα

Μισή ώρα αργότερα όλα ήταν έτοιμα για τη φετινή εμφάνιση των Deep Purple. Κλασικό δυναμικό άνοιγμα με το "Highway Star", το οποίο «σε πιάνει από τα μούτρα», όσα χρόνια και αν περάσουν. Τον ενθουσιασμό των κλασικών "Hard Lovin' Man", "Maybe I'm A Leo", "Strange Kind Of Woman" διαδέχτηκε η χλιαρότητα από πλευράς κοινού κατά τα νεότερα κομμάτια, τα οποία προσωπικά μου αρέσουν πολύ, αν και οι συγκεκριμένοι δίσκοι σίγουρα ποτέ δε θα φτάσουν ούτε στο ελάχιστο τα μεγαλεία του παρελθόντος.



Πρώτη ματιά στα αριστερά της σκηνής, όπου βλέπουμε τον μπασίστα Nick Fyffe (ex Jamiroquai) στη θέση του Roger Glover. Αν και προσωρινή η αντικατάσταση, δεν παύει να είναι άλλη μια σημαντική απουσία στη μπάντα, που ανέκαθεν είχε την τάση να μπερδεύει τους οπαδούς της με τις αλλαγές των μελών της. Αντίθετα, ο Steve Morse, μετά από δεκαπέντε χρόνια, πλέον συμπεριλαμβάνεται στην εικόνα που μας έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε το όνομα «Deep Purple». Στο κέντρο, ο frontman Ian Gillan σε πολύ καλή μέρα, αν και συχνά γίνεται φανερό ότι προσαρμόζει τα κομμάτια στις δυνατότητες της φωνής του.



Το μόνο που με κουράζει προσωπικά στους Deep Purple είναι τα απανωτά soloς, τα οποία κόβουν τον ειρμό των κομματιών. Κατανοητό το γεγονός ότι λόγω ηλικίας τα μέλη του συγκροτήματος, και κυρίως ο Ian Gillan, χρειάζονται κάποια μικρά διαλείμματα και επίσης γνωστό ότι οι Purple ήταν ανέκαθεν μπάντα τζαμαρίσματος. Δυστυχώς, όμως, η κούραση φαίνεται και στις αντιδράσεις του κοινού και γίνεται εύκολα αντιληπτή αν τις συγκρίνεις με τις αντίστοιχες στα πιο γνωστά κομμάτια.



Ανάμεικτα συναισθήματα, λοιπόν, από τη φετινή εμφάνιση των Deep Purple στη Θεσσαλονίκη, ενός ιστορικού συγκροτήματος, το οποίο κάνει πάντα πολύ καλές εμφανίσεις, αλλά μάλλον δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να μας εντυπωσιάσει. Ίσως όμως αυτό να είναι και το τελευταίο που τους ενδιαφέρει μετά από σαραντατρία χρόνια καριέρας.

Set list:

Highway Star
Hard Lovin' Man
Maybe I'm Α Leo
Strange Kind Οf Woman
Rapture Οf Τhe Deep
Silver Tongue
Contact Lost
When Α Blind Man Cries
The Well Dressed Guitar
Almost Human
Lazy
No One Came
Don Airey solo
Perfect Strangers
Space Truckin'
Smoke Οn Τhe Water
-------------------------
Hush
Black Night

Γιάννης Βόλκας
  • SHARE
  • TWEET