Death Before Dishonor, Senseless, Die Without, Homicide Effect @ Eightball Club (Θεσσαλονίκη), 27/08/09

Η είδηση για τον ερχομό των Death Before Dishonor για πρώτη φορά στη χώρα μας ήταν ένα πολύ καλό νέο όταν ανακοινώθηκε από τη διοργανώτρια Hard Times. Η μοναδική συναυλία τους σε ελληνικό έδαφος, που θα λάμβανε χώρα στη Θεσσαλονίκη, δε θα μπορούσε να μας αποθαρρύνει, μιας και πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες hardcore μπάντες και είναι από τις ευκαιρίες που δε χάνονται.

Λίγες μέρες πριν το live είχαμε μάθει ότι οι Σέρβοι Hitman δε θα συμμετείχαν τελικά στο line-up και είχαμε ενημερωθεί σχετικά και με την αναβαθμισμένη αφίσα του διοργανωτή. Φτάνοντας στο club νωρίς μας περίμεναν και άλλα κακά νέα. Οι βούλγαροι Last Hope είχαν και αυτοί ακυρώσει την εμφάνιση τους στο live γιατί είχαν πρόβλημα στο «πέρασμα» των συνόρων για γραφειοκρατικούς λόγους. Άλλη μία πολύ καλή μπάντα δε θα έπαιζε σήμερα, δίνοντας παράλληλα στο live ελληνικό χρώμα.

Ο κόσμος ήταν λιγοστός την ώρα που θεωρητικά θα άνοιγαν οι πόρτες και λίγο περισσότερος (γύρω στα 150 άτομα) όταν άρχισε το show, λίγο μετά τις 10.Πρώτοι εμφανίστηκαν στη σκηνή οι Homicide Effect με αρκετή «φόρα». Ήταν η πρώτη φορά που τους άκουγα και, αν και το στυλ τους δεν είναι πολύ του γόυστου μου, οφείλω να παραδεχτώ ότι μου άφησαν θετικές εντυπώσεις. Τεχνικό και συνήθως επιθετικό metalcore, με σκισμένα φωνητικά και καλό ήχο από τους Homicide Effect, που ξεσήκωσαν τον κόσμο με μια διασκευή στο "The Weapon They Fear" των Heaven Shall Burn. Μια μπάντα που θα συμπαθήσουν οι φίλοι του είδους.

Επόμενοι στη σκηνή οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Βολιώτες Die Without, υλικό από τους οποίους άκουσα πρόσφατα. Αν και το cd τους είναι αρκετά καλό, οφείλω να παραδεχτώ ότι η live τους παρουσία μου άρεσε ακόμα περισσότερο. Έπαιξαν με αρκετή δύναμη ως επί το πλείστον τραγούδια από το album τους που κυκλοφορεί. Εντυπωσιακός ο μεστός τους ήχος, ο «ογκόλιθος» frontman που δείχνει να ζει κάθε λεπτό αλλά και η διασκευή στο "For My Family" από το τελευταίο album των Agnostic Front που έσπειρε τον πανικό στο club.

Τρίτοι σε σειρά οι Θεσσαλονικείς Senseless, οι οποίοι είναι κι αυτοί ισχυρό όνομα του χώρου τον τελευταίο καιρό και ως «οικοδεσπότες» του show είχαν το μεγαλύτερο μερίδιο του κοινού. Το κοινό ξεσηκώθηκε με τις διασκευές τους στο "The King Is Dead" των Hoods και το "Wasted Youth Crew" των μεγάλων Blood For Blood, όταν και όλος ο κόσμος πήρε το μικρόφωνο σα μια αγκαλιά. Η beatdown μπάντα, παρόλο που απέδωσε καλά επί σκηνής, έδειξε ότι με λίγη δουλειά μπορεί να πάει αρκετά καλά.

Λίγο αργότερα, κι ενώ εν τω μεταξύ είχε μαζευτεί κι άλλος κόσμος, έκαναν την είσοδο τους οι Death Before Dishonor με το "Born From Misery" και το club άρχισε να δονείται ισχυρά. Φοβερή σκηνική παρουσία, νέος drummer που πραγματικά έδειχνε να παίζει με τη μπάντα χρόνια και ο ήχος έναν τόνο ψηλότερα από τις προηγούμενες μπάντες. Η μπάντα προσπάθησε να καλύψει και τα 3 albums (δίνοντας κάποια έμφαση στο καινούριο), όσο αυτό ήταν δυνατό, και έπαιξε και δύο διασκευές. Η μία γνωστή ("England Belongs To Me" από τους Cocksparrer, προσαρμοσμένο σε "Boston Belongs To Me" λόγω της καταγωγής τους, κομμάτι που άλλωστε υπάρχει και στο "Count Me In") και η άλλη «έκπληξη», το "All Fucked Up" των Blood For Blood. Και στις δύο διασκευές έγινε πανικός και ιδίως στην πρώτη, η οποία έκλεισε και το show τους.

Το setlist ήταν το εξής (με μικρές ίσως αποκλίσεις στη σειρά των τραγουδιών):

Born From Misery / Endless Suffering / Break Through It All / Remember / Count Me In / Curl Up And Die / All Fucked Up (Blood For Blood) / Peace And Quiet / Nowhere To Turn / By My Side / Fuck It Up / Coffin Nail / Our Glory Days / Never Again / Infected / Friends Family Forever
Encore: Boston Belongs To Me (Cocksparrer)

Οι Death Before Dishonor, όπως ήταν αναμενόμενο, μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, μιας και οι μπάντες αυτού του επιπέδου δίνουν μόνο τέτοιας ποιότητας show. Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι να ξαναδούμε σύντομα τους Death Before Dishonor σύντομα και ίσως στην Αθήνα για να τους απολαύσουν όσοι δε μπόρεσαν να παραβρεθούν. Περιμένουμε τα live των Raised Fist και Knuckledust (στο ίδιο μέρος, στις 18 Οκτώβρη, όπως ενημερώθηκα χτες) με ανυπομονησία.