Dark Tranquillity, W.E.B., Wings In Motion @ Gagarin 205, 05/04/14

Σημαντικοί παράγοντες δεν βοήθησαν τη διάθεση του σχήματος και εμπόδισαν την «απογείωση» του live

Από τους Άλκη Κοροβέση, Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 07/04/2014 @ 19:14
Η ιδιαίτερη σχέση του ελληνικού κοινού με τους Dark Tranquillity μπορεί να είναι πλέον δεδομένη, αποδεικνύεται όμως εκ νέου με κάθε καινούργιο δίσκο και κάθε επίσκεψη της μπάντας στη χώρα μας. Ιδίως η μετα-"Fiction" εποχή έχει φέρει μία νέα γενιά οπαδών στο πλευρό των Σουηδών, οι οποίοι ευτυχούν να βλέπουν το Gagarin κάθε φορά και πιο γεμάτο. Τρία χρόνια μετά τις τελευταίες τους εν Ελλάδι εμφανίσεις, οι Tranquillity επέστρεψαν ανανεωμένοι, ως πεντάδα αυτή τη φορά, στα πλαίσια της περιοδείας για το επιτυχημένο "Construct", και το Rocking.gr βρέθηκε για μία ακόμη φορά εκεί.

Φτάνοντας στο club της Λιοσίων, συνειδητοποιήσαμε ότι η ουρά που υπήρχε εκείνη την ώρα στο ταμείο θα μας στερούσε το μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισης των Wings In Motion, όπως και συνέβη. Εν τέλει, παρακολουθήσαμε μόνο δυόμιση τραγούδια από το set της αθηναϊκής μπάντας, σχηματίζοντας μία μερική μόνο εικόνα για το μοντερνο-προοδευτικό-μελωδικό metal τους.

Παρ' όλα αυτά, τόσο το «διαφορετικό» μουσικό τους μείγμα όσο και το γενικότερο στήσιμό τους πρόλαβαν να αφήσουν καλές εντυπώσεις στο κοινό, όσο η μπάντα παρουσίαζε υλικό από το φετινό της ντεμπούτο, "Cyclicity". Και πληκτράτο breakdown ακούσαμε, και τις φωνητικές ικανότητες του frontman τους θαυμάσαμε, και με το "In Absentia Of Tomorrow" που έκλεισε την εμφάνισή τους χτυπηθήκαμε... Ας ελπίσουμε απλά την επόμενη φορά να τους απολαύσουμε σε ένα πιο ολοκληρωμένο set, ούτως ώστε να τους εκτιμήσουμε καλύτερα.

Σειρά είχαν οι επίσης πρωτευουσιάνοι W.E.B., με μία σαφώς μεγαλύτερη παρουσία και ένα κάποιο όνομα (υποθέτω) στους κύκλους του εγχώριου dark / goth / majestic (sic) ακραίου χώρου. Όντας βαρέως επηρεασμένοι από τους Septicflesh και δη τις πιο πρόσφατες δουλειές τους, παρουσίασαν το 45-λεπτο set τους με ένα αναλόγως «μοχθηρό» image, διαλέγοντας υλικό μέσα από τις τρεις ολοκληρωμένες κυκλοφορίες τους.



Η πληθώρα των προ-ηχογραφημένων σημείων τους ομολογώ ότι με ξένισε αρκετά σαν εικόνα, αφού πολλές στιγμές η τετράδα πάνω στη σκηνή έμοιαζε με υποστηρικτική μπάντα των ίδιων της των sample... Τις πιο ζεστές αντιδράσεις, ωστόσο, τις κέρδισαν προς το τέλος με τις διασκευές τους στα "Anubis" και "Faust" των προαναφερθέντων «μεντόρων» τους, οι οποίες ταυτίστηκαν και με τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές μίας γενικώς «στεγνής» εμφάνισης.

Τηρώντας πιστά το χρονοδιάγραμμα, οι Jivarp, Brändström, Henriksson, Stanne και Sundin ανέβηκαν στη σκηνή λίγο μετά τις 22:30. καθώς με έκπληξη συνειδητοποιήσαμε ότι δεν υπήρχε μπασίστας! Ευτυχώς, τουλάχιστον, δεν ακούσαμε προ-ηχογραφημένα μέρη, αφήνοντάς μας ωστόσο με την απορία για το αν και κατά πόσο θα ακούγαμε ολόκληρο το αγαπημένο "Lethe". Ορεξάτοι, και με τον τελευταίο πολύ καλό δίσκο τους να έχει καταλαγιάσει πλέον μέσα μας, οι Dark Tranquillity ξεκίνησαν την επανεμφάνισή τους μετά από τρία χρόνια στην χώρα μας με έναν αρκετά προβληματικό ήχο.



Στην 100η συναυλία στο πλαίσιο προώθησης του "Construct" υπήρξαν σημαντικοί παράγοντες που δεν βοήθησαν τη διάθεση του σχήματος και εμπόδισαν την «απογείωση» του live. Πρώτο και σημαντικότερο, ο ήχος στις κιθάρες, ο οποίος ήταν θαμμένος, με αποτέλεσμα τα πλήκτρα, τα τύμπανα και η φωνή να κυριαρχούν εις βάρος του βασικότερου συστατικού τους, που δεν είναι άλλο από τις κιθαριστικές μελωδίες και τα riff.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα η έναρξη με το "The Science Of Noise", το οποίο ακουγόταν εκκωφαντικά άδειο στα αυτιά μου. Δεύτερον και εξίσου σημαντικό, οι επιλογές των κομματιών δεν κρίνονται επιτυχημένες, πρωτίστως για την αδικαιολόγητη απουσία του "The Mind's I". Είμαι βέβαιος πως ένα "Insanity's Crescendo" ή ένα "Hedon" χωρούσαν αντί των "The Mundane And The Magic" και "Zero Distance", για παράδειγμα. Ακούσαμε τα περισσότερα «χιτάκια», όπως τα "Final Resistance", "Monochromatic Stains", "Terminus (Where Death Is Most Alive) ", "Punish My Heaven" και "ThereIn". Κατά τα άλλα, ιδιαίτερες εκπλήξεις δεν υπήρξαν, αν εξαιρέσουμε μια δυσάρεστη, την κομμένη έκδοση του "Lethe", όπου τα πλήκτρα έχουν αναλάβει τη θέση του μπάσου. Η απουσία του οποίου, όπως προαναφέρθηκε, ήταν ένα από τα μελανά σημεία ολόκληρου του live.



Στα θετικά, σίγουρα συγκαταλέγεται η διάθεση του Mikael Stanne, αυτού του χαρισματικού frontman, ο οποίος φαινόταν να εννοεί το χιλιοειπωμένο πλέον κλίσε περί καλύτερου κοινού, ενώ η ερμηνεία του τόσο στα brutal όσο και στα ιδιαίτερα και αγαπημένα καθαρά του δεν πτοήθηκε ούτε όταν έκανε διπλό stage dive λίγο πριν το τέλος της συναυλίας. Από κοντά και η υπόλοιπη μπάντα, εκτελεστικά άρτιοι και εκφραστικοί για Βόρειοι. Επίσης, οι προβολές που συνόδευαν κάθε τραγούδι τους προσέθεταν αρκετά στο οπτικό κομμάτι του live, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις λειτουργούσαν και ως υποβολείς για το κοινό στα refrain.

Ένα κοινό που φάνηκε αρκετά θερμό στις αντιδράσεις του, επιστρέφοντας την αγάπη που σκόρπιζε απλόχερα ο Stanne, τραγουδούσε όπου το επέτρεπαν οι περιστάσεις, χειροκροτούσε άλλοτε εντός και συνήθως εκτός ρυθμού, ενώ έδειξε αρκετό ενθουσιασμό τόσο σε παλιότερες όσο και πιο πρόσφατες στιγμές της δισκογραφίας των Σουηδών. Σημαντική -αν και όχι ακριβώς επιτυχημένη- η συμβολή των πιο θερμών οπαδών στις πρώτες σειρές στα δεύτερα φωνητικά παράλληλα με τα προ-ηχογραφημένα της Nell Sigland στο "The Mundane And The Magic". Όπως και να είχε, πάντως, η αλληλεπίδραση κοινού-μπάντας ήταν ίσως το πιο ξεχωριστό σημείο της βραδιάς.



Λίγο μετά τις 00:00, όταν και τελείωσε το live, τα συναισθήματα με τα οποία, προσωπικά, με άφησαν οι αγαπητοί Σουηδοί ήταν ανάμεικτα. Ναι μεν η μπάντα προσπάθησε και απέδωσε αρκετά δυναμικά, αλλά λίγο η απουσία του μπάσου, λίγο ο ήχος και το setlist, δεν βοήθησαν στο να γίνει και αυτή η εμφάνισή τους μια κορυφαία συναυλιακή ανάμνηση για τους παρευρισκόμενους. Ελπίζουμε σύντομα σε μια νέα επίσκεψή τους, όπως και οι ίδιοι μας υποσχέθηκαν, ιδανικά για να ακούσουμε ολόκληρο το "The Mind's I", μιας και αυτή τη φορά δεν ακούσαμε ούτε νότα από τον κορυφαίο ίσως δίσκο της πορείας τους.
SETLIST

The Science Of Noise
White Noise / Black Silence
Monochromatic Stains
Lost To Apathy
The Fatalist
The Silence In Between
Zero Distance
The Wonders At Your Feet
The Mundane And The Magic
Punish My Heaven
What Only You Know
Iridium
Terminus (Where Death Is Most Alive)
State Of Trust
Therein
Final Resistance

Encore:
Lethe
Endtime Hearts
Misery's Crown

Φωτογραφίες: Ανδρέας Πανόπουλος / whentimefreezes.com
  • SHARE
  • TWEET