Danny Cavanagh @ AN Club, 29/12/08

05/01/2009 @ 05:55
Λίγο πρωτού αλλάξει ο χρόνος, σε ένα σημείο που -λόγω των πρόσφατων γεγονότων- η ατμόσφαιρα έμοιαζε μετά βίας γιορτινή, η τρίτη solo εμφάνιση του Danny Cavanagh έμελλε να είναι πιστή στον κανόνα που θέλει τα μέλη των Anathema να επισκέπτονται το ελληνικό έδαφος ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η εν λόγω συναυλία μάλιστα απέκτησε ακόμη πιο γνώριμο χαρακτήρα, μιας κι είχαν περάσει δύο σχεδόν χρόνια από το τελευταίο ακουστικό set που ο ίδιος έδωσε στο Texas, κατά τις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου...

Το event ξεκίνησε με μισή ώρα καθυστέρηση, δίχως να προηγηθεί κάποιο support act, δικαιολογώντας έτσι την -κάτω του αναμενόμενου- τελική προσέλευση. Βλέπετε, ο μέσος οπαδός των Anathema σίγουρα δεν έχει την πολυτέλεια να τους τιμήσει για δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα ενός μήνα, ειδικά από τη στιγμή που το δεύτερο σε σειρά live είναι ακουστικού χαρακτήρα και λαμβάνει χώρα ημέρα καθημερινή, με την προγραμματισμένη ώρα έναρξης (22:00) να μη βοηθά καθόλου τους εργαζόμενους του επόμενου πρωινού.



Στη πραγματικότητα βέβαια, βασικό κριτήριο προς «απόρριψη» παρέμενε η προ ενός μήνα εμφάνιση του γκρουπ στο Fuzz, γεγονός που σε κάνει να αναρωτιέσαι εάν τελικά αξίζει όλη αυτή η ταλαιπωρία για ένα φαγητό που πιθανότατα είναι «ξαναζεσταμένο» - χώρια που η τιμή κυμαινόταν σε ομολογουμένως τσιμπημένα επίπεδα. Λογικό επομένως οι αναποφάσιστοι της τελευταίας στιγμής να μη κάνουν τη διαφορά, καθώς το τελικό νούμερο πλησίαζε τα 200 περίπου άτομα - ή, αν προτιμάτε, τα ελάχιστα standards για ένα τόσο δημοφιλές όνομα.



Όσοι έχουν δει τους Anathema σε κάποιο παλαιότερο event, ξέρουν καλά πως οι εμφανίσεις τους είναι τουλάχιστον απολαυστικές. Άγγλοι σε όλα τους τα ραντεβού, δίνουν το εκατό τοις εκατό των δυνατοτήτων, τιμώντας με τέτοιο τρόπο το κοινό που τους έχει στηρίξει όσο κανένα άλλο. Έτσι λοιπόν, το ξεκίνημα με τα “Deep” και “Lost Control” αποτέλεσε την απαρχή μιας εμπειρίας που επιβεβαίωσε τον κανόνα - ξεθάβωντας για μια ακόμη φορά αναμνήσεις, ενώ η συνέχεια με τα “Forgotten Hopes” και “Destiny Is Dead” -εκτελεσμένα ως μία ενότητα- ξεδιάλυνε τους όποιους φόβους, προμηνύοντας παράλληλα πως η γεύση θα ήταν αρκετά διαφορετική, δίχως φυσικά να λείπουν οι στιγμές που πρόσφατα αγαπήσαμε.



Κάπου εδώ οφείλω να παραδεχθώ πως οι solo εμφανίσεις του Danny έχουν εντυπωθεί πιο ζωηρά στη μνήμη μου σε σχέση με τις αντίστοιχες των δύο αδελφών, ίσως επειδή ο ίδιος, έχοντας απόλυτη ελευθερία κινήσεων, καταφέρνει με τη βοήθεια των όποιων πεταλιών να απογειώσει τις ήδη εξαιρετικές συνθέσεις, σε σημείο που μερικές φορές ξεπερνά ακόμη και τα studio standards. Κάπως έτσι λοιπόν, το “Leave No Trace” της περίπτωσής μας αποτέλεσε ένα τόσο δυνατό highlight, που σχεδόν κάλυψε τις ακόλουθες και γεμάτες συγκίνηση εκτελέσεις των “Inner Silence” και “One Last Goodbye” - στιγμές τόσο γνώριμες, όσο κι αγαπημένες.



Ίσως να μην αξίζει να μακρυγορούμε άλλο. Το μόνο που πρέπει να αναφερθεί είναι οι επιπρόσθετες σκόρπιες στιγμές της καριέρας του, καθώς κι οι αναπάντεχες διασκευές που για πρώτη φορά μας παρουσίασε. Το να καθήσω να τις αναφέρω μία - μία πραγματικά δεν έχει νόημα. Θα ξεχωρίσω αυτές που έκλεψαν τις (δικές μου έστω) εντυπώσεις, δηλαδή το “Legions” των Antimatter, που αποδείχθηκε μία ευχάριστη έκπληξη, όπως και τις πραγματικά άφθαστες εκτελέσεις των “Exit Music (For A Film)”, “Big Love” και “High Hopes”, που έφτασαν τη συγκίνηση σε τέλμα, με κορύφωση να αποτελεί το κλείσιμο του “High Hopes” στα πλήκτρα, σημείο που σήμανε το τέλος μίας βραδιάς που διήρκησε 2 ώρες, δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο και σίγουρα άξιζε κάθε κόπο. Δε μένει τίποτε άλλο να πούμε πέραν του πασιφανούς. Danny, σε ευχαριστούμε που ήρθες για ακόμα μια φορά.

Setlist:
Deep
Lost Control
Forgotten Hopes
Destiny Is Dead
Leave No Trace
Inner Silence
One Last Goodbye
Are You There?
Wish You Were Here (Pink Floyd)
Hope
Angelica
Temporary Peace
Flying
Exit Music (For A Film) (Radiohead)
Fragile Dreams
Wasted Years (Iron Maiden)
Nothing Else Matters (Metallica)
Angels Walk Among Us
Winter Cottage (Leafblade)
Legions (Antimatter)
Big Love (Fleetwood Mac)
High Hopes (Pink Floyd)


Γιάννης Καγκελάρης
  • SHARE
  • TWEET