Cyanna Mercury, Σείριος Σαββαΐδης @ Six D.O.G.S., 29/12/2015

Την βραδιά στο Six D.O.G.S. άνοιξε λίγο μετά τις εννέα και μισή ο Καβαλιώτης Σείριος Σαββαΐδης, μόνος με την κιθάρα του, και μέχρι τις 22:15 μας έπαιξε οκτώ τραγούδια από την "Πλανωδία" του με το χαρακτηριστικό νεο-folk ύφος. Πολλές οι αναγεννησιακές επιρροές στα αρπίσματα, η συνεχής συνομιλία με την παράδοση και ένα κρυμμένο “Hijo De La Luna” έκαναν το άκουσμα πολύ ευχάριστο και ενδιαφέρον, τουλάχιστον στην αρχή. Κρυστάλλινος ο ήχος, αλλά ο στίχος, αν και ελληνικός, αρκετές φορές ακατάληπτος για όσους παρακολουθούσαν από κάπως πιο μακριά. Η στατικότητα πάνω στη σκηνή αν αντικατασταθεί στο μέλλον από ένα άλλο -ευρηματικότερο- στήσιμο του τραγουδοποιού πάνω στη σκηνή, θα αποσυμφορήσει αρκετά την ήδη βαριά παρουσία και τα αποτέλεσμα θα εκπλήξει.

http://www.seiriossavvaidis.gr

Αμέσως μετά την αποχώρηση του Σείριου από τη σκηνή, τα ηνία της βραδιάς πήραν οι Cyanna Mercury, που μας έβαλαν στον κόσμο του πολύ-καιρό-πολυαναμενόμενου πρώτου ολοκληρωμένου δίσκου τους "Archetypes", με μια μακριά, ambient εισαγωγή. Ακούστηκαν πολλά νέα τραγούδια –όπως το ζεϊμπέκικο "If We Were Blind" σε μια πιο drone εκδοχή-, αλλά και αγαπημένες τους διασκευές και πιο παλιό υλικό, τα περισσότερα πάνω στους μουσικούς δρόμους της Ανατολής που τόσο αγαπά η μπάντα. Έτσι στο -σχεδόν δίωρο- setlist συμπεριλήφθηκε και το "The Four Horsemen" των Aphrodite’s Child, που αφιερώθηκε στην μνήμη του Ντέμη Ρούσσου που μας άφησε φέτος, και ένας blues "Καϊκτσής" με Χατζιδακικό πιάνο και ωραιότατοι ατόφιοι Doors στο φινάλε. O frontman αναφέρθηκε και στην πρόσφατη μεγάλη απώλεια του Lemmy, την οποία συνέδεσε συνειρμικά με τον τίτλο του "Nothing We Can Do", με το κοινό να ξεσπά σε χειροκροτήματα.

Ο ήχος –πέραν κάποιων μικροφωνισμών- ήταν βαθύς και καθαρός, τα πλήκτρα του έτερου Sid εξαιρετικά και ανατολίτικα -πολλές φορές ψάξαμε αυθόρμητα να βρούμε το σαντούρι επί σκηνής-, τα ντραμς άνετα και ξεσηκωτικά, όπως και οι κιθάρες του Διαμαντή και το μπάσο του Δημήτρη. Εξαιρετική απόδοση και για τον Spyrea – φωνητικά και ως frontman. Και ναι, έπαιξε και το τουμπελέκι. Η μπάντα διαθέτει συνοχή στο παίξιμο και μεγάλη εμπειρία στα live και την διοχετεύει σε κάθε της εμφάνιση, γεγονός που δεν περνά απαρατήρητο. 

Ο κόσμος δείχνει πλέον να «εμπιστεύεται» πλήρως τους Sid και την παρέα τους. Μπαίνοντας για λίγα λεπτά στην άχαρη θέση του λαθρακουστή γειτονικών συζητήσεων, παρατήρησα πως το κοινό γνωρίζει και εκτιμάει την συνέπεια και την διατήρηση του υψηλού επιπέδου της απόδοσης στα live. Εκτός του γενικά ενθαρρυντικού της παρατήρησης -χτίζεται κοινό που επενδύει στην εγχώρια σκηνή-, υπάρχει και το πιο ειδικό: χτίζεται κοινό και για την ίδια την μπάντα. Το γεμάτο venue μάλλον γέμισε με ευκολία και ο Έλληνας αποφάσισε να «τραβηχτεί» στο κέντρο μεσοβδόμαδα, βλέποντας την όλη διαδικασία όχι αρνητικά, αλλά σαν μια ευκαιρία να χαλαρώσει από την ρουτίνα και να διασκεδάσει ακούγοντας καλή μουσική. Κι αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα που κερδήθηκε, τουλάχιστον την Τρίτη.

Φωτογραφίες: Δημήτρης Φατίσης