Crippled Black Phoenix, Maybeshewill @ Κύτταρο, 19/09/09

Από τον Αντώνη Μουστάκα, 23/09/2009 @ 14:27
Το Σάββατο που μας πέρασε είχε και πολλές ενδιαφέρουσες προτάσεις: για μπασκετόφιλους (ημιτελικοί Eurobasket), φίλους της όπερας (Jose Carreras), αλλά το γεγονός της ημέρας ήταν η British post rock invasion που έλαβε χώρα στο Κύτταρο λίγο μετά τις 22:00.

Δύο γκρουπ από τη Γηραιά Αλβιόνα, με οπλοστάσιο δύο πολύ καλές κυκλοφορίες τη χρονιά που μας πέρασε (ιδιαίτερα οι Crippled Black Phoenix με το κορυφαίο "200 Tons Of Bad Luck"), είχαν δημιουργήσει προσδοκίες για κάτι τουλάχιστον μαγευτικό. Για το αν το κατάφεραν ή όχι, ελπίζω να σας καλύψουν οι παρακάτω αράδες...

Πρώτοι στη σκηνή οι Maybeshewill με το γνωστό rock σύστημα 1-3 (ο ντράμερ πίσω και οι κιθάρες μπροστά και στην ευθεία). Κέντρο επίθεση ο μπασίστας, με μαλλί «κάθισα πλάτη στον ανεμιστήρα», με ακραίους επιθετικούς τους δύο κιθαρίστες.

Ξεκινούν πολύ καλά, με δυνατό - γεμάτο από τις κιθάρες ήχο, περνώντας αρκετά εύκολα στο κοινό το post-metal που δείχνουν να πρεσβεύουν. Ευχαριστημένα πρόσωπα στις πρώτες κυρίως σειρές, οι υπόλοιποι από τους 150 περίπου μουσικόφιλους παρακολουθούν με αληθινό ενδιαφέρον. Προχωρώντας στις επόμενες συνθέσεις, τα πλήκτρα κλέβουν όλο και περισσότερο την παράσταση από τις κιθάρες, αλλά μισό λεπτό: μπροστά στα στημένα για τους Crippled Black Phoenix keyboards στα αριστερά της σκηνής δεν υπάρχει κανείς. Που βρίσκεται λοιπόν ο οργανοπαίκτης φάντασμα; Σίγουρα όχι στη σκηνή, αλλά στο πρόγραμμα του υπολογιστή που αναπαράγει τα συγκεκριμένα μέρη μαζί με τα ηχητικά κινηματογραφικά αποσπάσματα που χρησιμοποιεί το συγκρότημα.



Ομολογώ ότι η εικόνα των τεσσάρων πάνω στη σκηνή να κρατούν απλά τα όργανά τους, ενώ ο keybordίστας φάντασμα παίζει την εισαγωγή, δε μου άφησε την αίσθηση ότι πρόκειται για καλλιτεχνική πρόταση, αλλά για τακτική ανάγκης. Αν εξαιρέσουμε πάντως το παραπάνω, η απόδοσή τους ήταν πολύ καλή και φάνηκαν να κερδίζουν ακόμη και όσους δε γνώριζαν τη μουσική τους.

Set list:
Co-conspirators / Last Time This Year / The Paris Hilton Sex Tape / Ιn Another Life, When We Are Both Cats / C.N.T.R.C.K.T / Seraphim & Cherubim / Accept And Embrace / How To Have Sex With A Ghost / This Time Last Year / He Films The Clouds pt.2 / Not For Want Of Trying

Εντελώς διαφορετική τακτική ακολουθούν οι Crippled Black Phoenix, που ανεβαίνουν πλήρεις στη σκηνή του Κυττάρου γύρω στις 12. Χωρίς προ-ηχογραφημένα μέρη και 8 μουσικούς (2 στις ηλεκτρικές κιθάρες, 2 keyboard players, drummer, μπασίστα, τσελίστρια και ο τραγουδιστής με ακουστική κιθάρα) πάνω στη σκηνή ξεκινούν με το υπέροχο "Rise Up And Fight" από τη νέα τους δουλειά. Κακή επιλογή, όχι ως τραγούδι, αλλά ως θέση στο set list, αφού ο κρυστάλλινος ήχος που απαιτούν τέτοιες συνθέσεις δύσκολα επιτυγχάνεται στην αρχή ενός live. Συνεχίζουν με δύο όμορφες επιλογές από το πρώτο άλμπουμ, "A Love Of Shared Disasters", τα "Goodnight Europe" και "You Take The Devil Out Of Me". Τραγούδι με τραγούδι ο ήχος βελτιώνεται, πάντα με τις ηλεκτρικές κιθάρες πολύ ψηλότερα σε σχέση με τα πλήκτρα και το τσέλο.



Το πρόγραμμά τους βασίζεται κυρίως στο εκπληκτικό "Ressurectionists" (6 συνθέσεις), αλλά εγώ προσωπικά γατζώθηκα στο τρένο των συναισθημάτων που δημιούργησαν σε μια σύνθεση του "A Love Of Shared Disasters" ονόματι "The Whistler". Από εκείνη τη στιγμή και μετά ξεκίνησα να απογειώνομαι, αφού σε εκείνο το σημείο όλα τα στοιχεία του σύμπαντος ευθυγραμμίστηκαν και οι Crippled Black Phoenix πέτυχαν να αποδώσουν την ατμόσφαιρα που βγάζουν τα άλμπουμ τους.

Σειρά αμέσως μετά έχουν δύο εκτός άλμπουμ τραγούδια, το "Bells Of The River" (παλαιό concert opener του Jeffrey Lee Pierce και των punk bluesmen Gun Club) και το "Troublemaker", το οποίο θα εμφανιστεί στην επόμενη δουλειά των Crippled Black Phoenix.



Ανάλαφρο διάλειμμα η αγαπημένη μουσική του Καραγκιόζη και ταυτόχρονα ανάσα πριν την κορύφωση της εμφάνισής τους με τα δύο τελευταία τραγούδια από το "Ressurectionists". Το "444" και το συναυλιακότατο "Burnt Reynolds" παίζονται πραγματικά υπέροχα. Ειδικά στο δεύτερο η συμμετοχή του κοινού απογειώνει τα Floydικά μας συναισθήματα και δημιουργεί ένα νέο concert classic για τους CBP. Εκτέλεση - απόλαυση για κοινό και συγκρότημα, όπως επιβεβαιώνεται από τα σχόλια των μελών του δεύτερου στα ερασιτεχνικά videos που σηκώθηκαν άμεσα στο Youtube.

To συγκρότημα αποχωρεί για λίγα λεπτά για να επιστρέψει λίγο αργότερα με μια οργασμική εκτέλεση του "Time Of Ye Life / Βorn For Nothing / Paranoid Arm Of Narcoleptic Empire". Ιδανικό κλείσιμο, με το δυναμικό ξέσπασμα στο τέλος να εξυψώνει κοινό και συγκρότημα.



Set list:
Rise Up And Fight / Goodnight Europe / You Take The Devil Out Of Me / Whissendine / Song For The Loved / Human Nature Dictates The Downfall Of Humans / The Whistler / Bells Of The River (Jeffrey Lee Pierce) / Troublemaker (νέο τραγούδι) / Θέμα από τον Καραγκιόζη / 444 / Burnt Reynolds / Time Of Ye life-Βorn For Nothing-Paranoid Arm Of Narcoleptic Empire

Συνολικά οι δύο μπάντες, αν και προερχόμενες θεωρητικά από τον ίδιο χώρο, κατέθεσαν διαφορετική φιλοσοφία πάνω στη σκηνή. Πιο ανθρώπινοι και επικοινωνιακοί οι Crippled Black Phoenix, μετέφεραν παρεΐστικη ατμόσφαιρα και '70s progressive κουλτούρα, ενώ οι Maybeshewill παρουσιάστηκαν περισσότερο ως μουσικοί-μηχανές, με ελάχιστη επικοινωνία με το κοινό. Κερδισμένοι ίσως οριακά οι δεύτεροι, αφού οι συνθέσεις τους ακούστηκαν «δυνατότερες» από τις στουντιακές, ενώ οι Crippled Black Phoenix δεν απέδωσαν σε όλα τα τραγούδια τη μαγεία που εκπέμπουν τα άλμπουμς τους.



Η πρόταση μου προς τις μπάντες είναι για τους Maybeshewill να βρουν άνθρωπο για τα keyboards και να αγοράσουν φακούς επαφής για τον μπασίστα, ενώ για τους Crippled Black Phoenix αρκεί το δέσιμο του ήχου της μπάντας και η μεταφορά των shows τους σε μεγαλύτερες σκηνές. Η επικείμενη περιοδεία με τους New Model Army στην Αγγλία είναι η πρώτη ευκαιρία τους για εκτόξευση.

Κάτι μου λέει πάντως πως αυτή η μπάντα δε θα παίζει σε clubs για πολύ καιρό ακόμη.

Αντώνης Μουστάκας
  • SHARE
  • TWEET