Carl Verheyen Band feat. Stu Hamm & Jason Smith @ Αθηνά Live, 02/11/13

Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ ποιο άλμπουμ του Carl Verheyen αγόρασα πρώτο... Ήταν το "Slung Justice" (1996) ή το "Slingshot" (1998); Όπως και να έχει, η ουσία είναι πως, με την πρώτη κιόλας ακρόαση κάποιου από αυτά, με μάγεψε η αβίαστη Μουσικότητα που απέπνεαν οι αριστοτεχνικές συνθέσεις του Καλιφορνέζου μουσικοσυνθέτη που, συγχρόνως, κατείχε την ταστιέρα μα και την τεχνολογία του Ήχου σε βαθμό ...κακουργήματος!



Με το που έμαθα τα νέα της επίσκεψης του στην Αθήνα στα πλαίσια της προώθησης της φετινής του κυκλοφορίας, "Mustang Run", ξεκίνησα (όπως άλλωστε το συνηθίζω) έναν προσωπικό αγώνα δημοσιοποίησης με σκοπό να μην περάσει απαρατήρητη μια τέτοια ευκαιρία. Η συμμετοχή του δημοφιλέστατου στη «Μεταλλική Κοινότητα» Stu Hamm, δε, μου έλυσε τα χέρια, αφού ο ρόλος του δίπλα σε ιερά τέρατα της εξάχορδης Θεάς όπως οι Satriani & Vai υπήρξε σημαδιακός. Για να είμαι ειλικρινής, τον Jason Smith που συμπλήρωνε το power trio πίσω από τα τύμπανα δεν τον γνώριζα, όμως ήταν προφανές πως για να τυγχάνει επιλογή των δυο καταξιωμένων έγχορδων, ήταν απλά αποτέλεσμα δικής μου άγνοιας και μόνον... Και εκ των υστέρων, ομολογώ δημοσίως πως έτσι ήταν!



Αυτό που βιώσαμε όσοι σπεύσαμε τούτο το Σαββατόβραδο ήταν δυο ώρες ποικιλόμορφες, πλούσιες σε ιδιώματα, χορταστικές, χωρισμένες σε δυο ωριαία set με διάλλειμα στη μέση. Οι μοναδικές στιγμές που ο συμπαθέστατος Carl σταμάτησε να χαμογελά από σκηνής, ήταν εκείνες οι γνώριμες, αναμενόμενες θα έλεγα φορές που το «σφίξιμο» του εκάστοτε σηκώματος της χορδής αντανακλά στο πρόσωπο παραμορφώνοντάς το.



Η μπάντα αντανακλούσε κέφι, χαρά δημιουργίας. Μοίραζε θετική ενέργεια στα τραπέζια και το αίσθημα μιας «παρέας» που έχει κοινό μουσικό όραμα ήταν από σκηνής Ηλίου φαεινότερο. Οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι εναλλάσσονταν διαρκώς θέλοντας ανά περίπτωση «μπροστά» κάθε ένα μέλος του σχήματος, όχι εις το όνομα της Δημοκρατίας, μα ουσιαστικά, γόνιμα, όταν, όσο και όποτε το χρειαζόταν η Μουσική - ο πραγματικός πρωταγωνιστής της βραδιάς.



Εξίσου ταιριαστά εναλλάσσονταν ορχηστρικές, πολύπλοκες συνθέσεις fusion με καθαρόαιμες στιγμές ηλεκτρικών blues ("New Years Day"), funk, soul, jazz, rock, έως και έντεχνα μετουσιωμένης pop (η αναφορά στις μέρες που διετέλεσε κιθαρίστας των Supertrump μέσα από τη διασκευή του "Bloody Well Right"), με απολαυστικότατες και πανέξυπνες διασκευές επιτυχιών όπως τα "Taxman" & "Lucy In The Sky With Diamonds" των Beatles και την απρόσμενη μεταμόρφωση του "Times They Are A Changin'" του Bob Dylan.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com