Carcass, Headcleaner @ Principal Club Theater, 27/03/15

Πέρασαν τα χρόνια, μας έπνιξαν οι υποχρεώσεις, ίσως να γεράσαμε, ίσως και να φλωρέψαμε. Τον τελευταίο καιρό υπάρχουν τρεις λόγοι που θα με οδηγήσουν σε μια metal συναυλία. Η σιγουριά ότι ένα συγκρότημα αποδίδει τα μέγιστα πάνω στην σκηνή, η απουσία του από τα συναυλιακά δρώμενα ώστε να παραμείνει απωθημένο και η νοσταλγία μιας παλιότερης, ανέμελης εποχής. Η εμφάνιση των Carcass κατάφερε να καλύψει και τα τρία προαναφερθέντα στοιχεία. Οι πληροφορίες μιλούσαν για μια μπάντα σε μεγάλη φόρμα στην πρώτη της εμφάνιση στην Θεσσαλονίκη αλλά και στις πρώτες indoor συναυλίες του στην χώρα μας. Επίσης, με μεγάλη μου χαρά, φτάνοντας στον καθιερωμένο πλέον χώρο του Principal συνάντησα ένα πλήθος παλιών γνωστών και φίλων, οι οποίοι βοήθησαν ώστε να δημιουργηθεί μια άκρως ευχάριστη ατμόσφαιρα που μας μετέφερε πολλά χρόνια πίσω στο παρελθόν.

Στην ατμόσφαιρα αυτή συντέλεσαν και οι Θεσσαλονικείς Headcleaner, συγκρότημα που μετρά αισίως 13 χρόνια στην σκηνή της πόλης ενώ, από την αφετηρία του και το "Intellectual Oxygenation" του 2003 είχε την φήμη και τον αέρα all-star μπάντας. Μετά από διάφορες αλλαγές μελών αυτή στην στιγμή στην μπάντα βρίσκονται οι Mitch (ex-Homo Iratus) στα φωνητικά, Bill S. (Disembowel) στα ντραμς, Lefteris K. (Kvazar) στο μπάσο και Costas C. στην κιθάρα (επίσης κάποτε στους Homo Iratus, αν θυμάμαι καλά).



Πολύ δυνατή και επαγγελματική εμφάνιση με έμφαση δισκογραφικά στην δεύτερη και πιο παραγωγική περίοδο του συγκροτήματος. Ακροβατώντας ανάμεσα στο grindcore και στο death metal, οι Headcleaner αποτελούσαν ιδανική επιλογή για να ανοίξει η συγκεκριμένη βραδιά.

Χωρίς περιττές καθυστερήσεις οι εδώ και κάποια χρόνια επανασυνδεδεμένοι Carcass εμφανίστηκαν στην σκηνή με το "Buried Dreams", δίνοντας έτσι το εναρκτήριο λάκτισμα ώστε να στηθεί ένα groovy death metal πανηγύρι.



Τίμησαν εξίσου την παλιότερη δισκογραφία τους όσο και το πρόσφατο "Surgical Steel", δείχνοντας έτσι ταυτόχρονα τον απαιτούμενο σεβασμό στο παρελθόν τους αλλά και σιγουριά για την ποιότητα του τελευταίου τους δίσκου. Για να είμαστε ειλικρινείς, λίγα συγκροτήματα μετά από ένα τόσο μεγάλο κενό στην δισκογραφία τους καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν κάτι τόσο αξιόλογο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η συγκεκριμένη βραδιά να μην κάνει «κοιλιά» σε κανένα σημείο.



Γενικά, το στήσιμο της μπάντας, τόσο ηχητικά όσο από πλευράς σκηνικής παρουσίας, βρέθηκε πιο κοντά στην "Heartwork" περίοδο, τότε που το συγκρότημα κατάφερε να βρει την χρυσή τομή ανάμεσα στην μελωδία και το groovy και «χορευτικό» death metal. Θα το αποκαλούσα «death 'n' roll» αλλά αυτός ο όρος ανήκει δικαιωματικά στους Entombed. Οι συνθέσεις από τους δυο πρώτους δίσκους φυσικά προσαρμόστηκαν στα δεδομένα της εποχής και δεν είχαν την ίδια «σαπίλα» που είχαν στα τέλη της δεκαετίας του '80. Με αυτό τον τρόπο όμως οι Carcass κατάφεραν να δέσουν αρμονικά όλο το δισκογραφικό υλικό τους.



Αναμενόμενα τα βλέμματα έπεφταν κυρίως στα δύο original μέλη. Ο Jeff Walker δείχνει απόλυτα ικανοποιημένος από την ανταπόκριση του κοινού απέναντι σε αυτή την νέα αρχή των Carcass (διότι κανείς δεν επιθυμεί να σταματήσει εδώ η επανασύνδεση αυτή). Ο Bill Steer αντίθετα δείχνει απόλυτα αφοσιωμένος στην μουσική του και συγκαταλέγεται άνετα στις πιο cool περσόνες της death metal σκηνής. Άξιος αναφοράς όμως και ο πολύ νεότερος Daniel Wilding ο οποίος παραμένει σεμνός και ντροπαλός αν και καταστρέφει τα δέρματα εδώ και αρκετά χρόνια. Από το 2012 συνοδεύει τους βετεράνους, ενώ νωρίτερα πρόλαβε να αναλάβει τα ντραμς τόσο στους Heaven Shall Burn όσο και στους Aborted.



Οι Carcass κατάφεραν μέσα σε μια ώρα αυτό που λίγοι επιτυγχάνουν. Με την εμφάνισή τους μας θύμησαν γιατί θεωρούνται μια από τις σημαντικότερες μπάντες ακραίου metal ενώ ταυτόχρονα απέδειξαν ότι με την επανασύνδεσή τους έχουν να μας προσφέρουν ακόμα περισσότερα. Κατά πάσα πιθανότητα, η metal συναυλία της χρονιάς.

Κείμενο / φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας