Cannibal Corpse, Kataklysm @ Fuzz Club, 27/07/15

Ένα απ' τα πιο σπουδαία μουσικά σχήματα του death metal είχαν την τύχη να δουν live όσοι πιστοί του είδους μαζεύτηκαν στο Fuzz Club. Οι Cannibal Corpse δεν είναι μόνο ωραίο γκρουπ επειδή έβγαλαν κάποια καλά άλμπουμ στο παρελθόν, είναι κορυφαίοι επειδή εξακολουθούν να κυκλοφορούν θανατηφόρες δουλειές. Και αν το καλοσκεφτείτε παίζει να είναι απ' τα ελάχιστα σχήματα του χώρου (μαζί με τους Autopsy) που η αξία τους είναι σταθερά ψηλά, δίχως ποτέ να απογοητεύσουν τους φίλους τους. Αν συγκριθούν με τις τελευταίες γελοιότητες που έχουν κυκλοφορήσει γκρουπ όπως Morbid Angel, Deicide, Entombed, Obituary και άλλοι, νομίζω ότι γίνεται αντιληπτό αυτό που εννοώ. Γι' αυτό και νιώθω παράξενα όταν ακούω πιτσιρικάδες σούπερ ντούπερ true ντεθμεταλλάδες να τους τοποθετούν στις εμπορικές -άρα ψεύτικες- λίστες τους. Αν μη τι άλλο όταν κάποιος δισκογραφεί και περιοδεύει εδώ και 25 χρόνια παίζοντας τόσο ακραία, ε σίγουρα δεν μπορεί να δικαστεί στα έδρανα του αληθινού death. Στην τελική το πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει κάποιος δίσκος δεν αναιρεί την ποιότητα ούτε τον πραγματικά underground χαρακτήρα του. Αρκετά όμως με τη γκρίνια, πάμε στο ψητό.

Το live ήταν να αρχίσει με τους Γάλλους Loudblast οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν έπαιξαν και εξηγήθηκαν αναλυτικά εδώ. Κρίμα διότι θα είχε ενδιαφέρον η εμφάνισή τους όπως και ότι θα έφερνε και κάτι από το παρελθόν μιας και αν δεν κάνω λάθος στην πρώτη ευρωπαϊκή περιοδεία των Cannibal Corpse το 1991ήταν αυτοί το support.

Κατά τις δέκα και κάτι οι Καναδοί Kataklysm εμφανίστηκαν και άρχισε το live. Δεν θέλω να κρυφτώ, η μουσική τους μου ακούγεται επιεικώς απαράδεκτη και θεωρώ ότι δεν ήταν η πλέον ενδεδειγμένη επιλογή για το support.



Ουδεμία σχέση με death metal, παρ' όλο που στο παρελθόν αυτό έπαιζαν. Κάτι μεταξύ Machine Head με χοροπηδηχτά hardcore στοιχεία, απαράδεκτα φωνητικά, κανένα solo, ασύλληπτης τρυφερότητας μελωδίες τυρένιας αισθητικής και κάτι ενοχλητικά blast τα οποία δεν είχαν κανένα λόγω ύπαρξης τίγκα στην πλαστικούρα. Αντί τα τύμπανα να υπηρετούν τα τραγούδια, αυτά γίνονταν θεραπαινίδες του trigger.



Βέβαια αυτή είναι η δική μου αντίληψη τουλάχιστον στο πεδίο των γούστων. Γιατί στα θέματα επαγγελματισμού της εμφάνισης νομίζω ότι μόνο θετικά σημεία μπορώ να βρω. Είχαν αέρα στη σκηνή, καλή κατάρτιση και οι οπαδοί τους σίγουρα θα πέρασαν καλά. Φαίνονταν πολύ πεπειραμένοι, γεγονός μάλλον πολλών χρόνων σε περιοδείες και σε γενικές γραμμές, αν εξαιρέσεις την μουσική τους, σου έδιναν καλές εντυπώσεις σαν παρουσία πάνω.



Οπότε αν είναι να καταλήξω κάπου αυτό είναι το ότι θα μπορούσαν ή να ήταν support σε άλλο σχήμα που να κόλλαγαν περισσότερο ή να εμφανίζονταν μόνοι τους. Από τραγούδια έπαιξαν από την μετά 2000 εποχή με τα "The Black Sheep", "Thy Serpents Tongue" του νέου άλμπουμ "Of Ghost And Gods" να έχουν απήχηση, όπως και τα παλαιότερα "Push The Venom", "In Shadows & Dust" και "Crippled And Broken".

Πάμε τώρα και στο κυρίως πιάτο, τον Καννίβαλο τον ίδιο! Μου είναι αρκετά δύσκολο να εξηγήσω πως οι Cannibal Corpse είναι δυνατόν να κρατούν το επίπεδο των εμφανίσεών τους σε τόσο μεγάλα στάνταρ. Πρέπει να είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις συγκροτημάτων που είναι τόσο δεμένοι στη σκηνή. Το να τους χαρακτηρίσεις καλοκουρδισμένη μηχανή είναι μάλλον φτωχή λεκτική περιγραφή για την επαγγελματικότητα αλλά και την ποιότητα που εκπέμπουν. Και όλα αυτά με τόνους υγιούς μεταλλικής φρενίτιδας που σε σαρώνει χωρίς να χάνει ίχνος πώρωσης λόγω της δεινής εκτελεστικής ικανότητας που έχουν στο τεχνικό πεδίο. Οι άνθρωποι είναι για σεμινάριο, τι να λέμε τώρα!



Ξεκινούν με δύο τραγούδια του ασύλληπτου και εξαιρετικά αδικημένου "Torture". Ιδανικές επιλογές αν μη τι άλλο με τον ρυθμό του "Scourge Of Iron" να παίρνει κεφάλια, ενώ το "Demented Aggression" αποτελείωσε ότι έμεινε όρθιο.



Το τελευταίο πόνημά τους, "A Skeletal Domain" (επίσης αξιόλογο άλμπουμ) εκπροσωπήθηκε από τα "Kill Or Become", "Sadistic Embodiment" και "Icepick Lobotomy". Εδώ να πω πως ίσως θα ήθελα και κάτι παραπάνω, αλλά το σύνολο των δεκαοχτώ τραγουδιών που έπαιξαν σίγουρα είναι δεόντως ικανοποιητικό.

Ηχητικά ήταν αρκετά καλοί, αν και μερικές φορές οι κιθάρες ακούγονταν λίγο κάτω απ' ό,τι θα έπρεπε. Παραδείγματος χάριν στο "Icepick Lobotomy" το solo του Barrett ίσα που ακούστηκε αλλά μάλλον αυτές είναι λεπτομέρειες που δεν έχουν και ιδιαίτερο νόημα.



Στα παλιά τραγούδια όπως "Addicted To Vaginal Skin", "I Cum Blood", "Hammer Smashed Face" έγινε ο χαμός με τον κόσμο να τα δίνει όλα. Το λαρύγγι του Fisher τράνταζε τους τοίχους και σε έκανε να απορείς αν ο τύπος μπορεί μετά τα live να μιλάει. Για τους υπόλοιπους τι να σχολιάσεις; Ο Webster είναι από άλλο πλανήτη, χάρμα ιδέσθαι τεχνικής. Οι κιθάρες σφυροκόπημα ανελέητο, ο δε Mazurkiewicz δεν χάνει τίποτα (τι γυρίσματα είναι αυτά στο "Unleashing The Bloodthirsty"!).



Μακάρι να ξανάρθουν όσο πιο σύντομα γίνεται και μακάρι να βγάλουν και άλλο lp ισάξιο των δύο τελευταίων αφού είναι σε δαιμονισμένη φόρμα. Αν μιλάμε για death metal οι Cannibal Corpse είναι από τους θρύλους του είδους χωρίς καμία αμφιβολία.

Φωτογραφίες: Dimitris Fatisis