Calexico, Moa Bones live σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, 13-14/11/15

Εγγύηση καλοπέρασης οι Calexico

Από τους Γιάννη Βόλκα, Άλκη Κοροβέση, 16/11/2015 @ 19:16
Fix Factory Of Sound - Παρασκευή 13/11

Είναι βαριά η «πένα» τέτοιες στιγμές. Από τις λίγες φορές που το χέρι δεν «πάει» να γράψει για μουσική. Οι εξελίξεις προβλέπονται ραγδαίες και δεν πρέπει να μας αφήνουν αδιάφορους. Το μυαλό όλων πάει στο Παρίσι και την κουβέντα στα «καφενεία» μονοπωλεί η «δική μας 11η Σεπτεμβρίου». Πέρα από τα «παιχνίδια» που θα παιχτούν στην πολιτική «σκακιέρα» πρωτεύων θέμα είναι, και πρέπει να είναι, τα συναισθήματα που νιώθουν οι κάτοικοι της περιοχής, είτε αυτοί είναι ντόπιοι, είτε τουρίστες, είτε πρόσφυγες. Η «βόμβα» έσκασε και η κάθε πλευρά περιμένει το μέγεθος και την ποσότητα των θραυσμάτων που θα εκσφενδονιστεί προς το μέρος της.

Τραγική ειρωνεία να συμβαίνουν αυτά την ώρα που εμείς γιορτάζαμε στο Fix Factory Of Sound παρέα με τους Calexico, μια μπάντα που εδώ και χρόνια καταφέρνει να «δέσει» με τον καλύτερο τρόπο τον πολιτικοποιημένο τρόπο σκέψης με το συναίσθημα και τον ανθρώπινο προβληματισμό.

Νωρίτερα, την βραδιά άνοιγε ο Δημήτρης Αρώνης, γνωστός και ως Moa Bones, Indie folk με μια κιθάρα και πολλές επιρροές από Bob Dylan.

Moa Bones

Σεμνός και αξιοπρεπής, μας παρουσίασε για μισή ώρα κομμάτια από τον προσωπικό του δίσκο και αποχώρησε αφήνοντας μας τις καλύτερες των εντυπώσεων.

Πολύ αργότερα αντιλήφθηκα τι θα μπορούσε να εννοεί ο Joey Burns όταν προλόγιζε το "Roka (Danza De La Muerte)" ως το πιο επίκαιρο τραγούδι των Calexico. Είχε προηγηθεί η κλασική πλέον έναρξη με τα "Frontera/Trigger" και ισομερής αναφορές στους πρόσφατους δίσκους "Algiers" και "Edge Of The Sun".

Calexico

To "Cumbia De Donde" αύξησε την χορευτική διάθεση στο κατάμεστο Fix και αποτέλεσε μια από τις κορυφαίες στιγμές για το ευδιάθετο κοινό. Το "Edge Of The Sun" φυσικά αποτέλεσε τον βασικό κορμό της βραδιάς αλλά χρειάστηκε το πολύ παλιότερο "Minas De Cobre (For Better Metal)" για να μεταφερθούμε για τα καλά στο Μεξικάλι. Το "Roll Tango" με την απαραίτητη αναφορά στους Αθηναίους Takim ενθουσίασε με τα ελληνικά στοιχεία του, ενώ στο "Inspiracion" φυσικά μας έλειψε η Amparo Sanchez. Δεν ενοχλήθηκε όμως κανείς αφού οι Jairo Zavala και Jacob Valenzuela τα κατάφεραν εξαίσια και σε αυτόν τον ρόλο.

Calexico

Μπορεί οι Burns / Convertino να αποτελούν το ηγετικό δίδυμο των Calexico αλλά τίποτα δεν θα ήταν εφικτό χωρίς το αστείρευτο ταλέντο όλων των μελών του συγκροτήματος. Αλλαγές μουσικών οργάνων, κρουστά, πνευστά και έγχορδα, όλα τοποθετημένα σε μια απόλυτη μουσική αρμονία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της καλής διάθεσης ανάμεσα στα μέλη του συγκροτήματος, το «πέτρα-ψαλίδι-χαρτί» ανάμεσα στους Valenzuela και Wenk για το ποιος θα πραγματοποιήσει το trumpet solo σε ένα από τα κομμάτια.

Calexico

Το δίωρο σετ των Calexico μοιράστηκε δίκαια ανάμεσα στην μελαγχολική americana και στην Tex-Mex κουλτούρα. Το "Alone Again Or" των Love έχει γίνει πλέον δικό τους κομμάτι, ενώ από την άλλη πλευρά ο Burns χρειάστηκε να αναφέρει αστειευόμενος ότι το "Stray" είναι δική τους σύνθεση πάρα την οποιαδήποτε χρήση του κομματιού στο παρελθόν. To μακροσκελές "Guero Canelo" ξεσήκωσε το κοινό που συμμετείχε ενεργά στον ρυθμό του πριν φτάσουμε στο κλείσιμο με το πασίγνωστο "Crystal Frontier".

Ήταν ήδη γνωστό αλλά οι εμφανίσεις των Calexico αποτελούν εγγύηση καλοπέρασης. Μια από τις βραδιές που όσο και να ψάξει κανείς, είναι αδύνατο να βρει οποιοδήποτε μειονέκτημα. Όπως το "Edge Of The Sun" θα φιγουράρει στις λίστες με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, έτσι και η εμφάνιση των Calexico θα βρίσκεται στις καλύτερες φετινές συναυλιακές στιγμές.
SETLIST

Frontera/Trigger
Falling From The Sky
Cumbia De Donde
Maybe On Monday
Splitter
Roka (Danza De La Muerte)
Tapping On The Line
Bullets & Rocks
Minas De Cobre (For Better Metal)
Inspiracion
Roll Tango
Fortune Teller
Across The Wire
World Undone
Not Even Stevie Nicks
Moon Never Rises
Alone Again Or (διασκευή Love)
Puerto

Encore:
Stray
Beneath The City Of Dreams
Guero Canelo
Corona (διασκευή Minutemen) / Follow The River

Encore 2:
Crystal Frontier

Γιάννης Βόλκας



Αθήνα - Fuzz Club - Σάββατο 14/11

Σε μια έντονα φορτισμένη βραδιά μετά τα θλιβερά γεγονότα της περασμένης Παρασκευής στο Παρίσι έμελλε να γίνει η επιστροφή των Calexico στην Ελλάδα. Με αφορμή τον νέο τους δίσκο "Edge Of The Sun" έκαναν ένα ακόμα sold out, αλλά κακά τα ψέματα, θεωρώ πως και χωρίς νέο υλικό οι Calexico θα ήταν εξίσου ικανοί να το πετύχουν. Η αλήθεια είναι ότι στην ουσία πάνε περίπου τρία χρόνια από την τελευταία κανονική τους εμφάνιση μετά την σύντομη στάση στο φτωχό Rockwave του 2014, αλλά και τρεις μήνες να είχαν περάσει, ο κόσμος και πάλι θα τιμούσε την μπάντα από την Arizona. Είναι τέτοια η σχέση, η οποία έχει χτιστεί ανάμεσα στις δυο πλευρές ώστε σε κάθε επαφή να προκαλείται μια τέτοια αίσθηση πληρότητας και με το πέρας της αμέσως να δημιουργείται μια ανυπομονησία για την επόμενη φορά.

Ένας ανερχόμενος εγχώριος καλλιτέχνης, o Moa Bones, ο οποίος σε σημεία συγγενεύει με τον ήχο των Calexico, επιλέχθηκε να ανοίξει την συναυλία τόσο της Αθήνας όσο και της Θεσσαλονίκης. Γεγονός που ενδεχομένως να υποδηλώνει και την προτίμηση των ίδιων των headliners στο πρόσωπο του Δημήτρη.

Moa Bones

Η americana του ήρθε άκρως καλοδεχούμενη, όχι να μας προϊδεάσει για το τι θα επακολουθούσε, γιατί στην πλειοψηφία του ο κόσμος είχε γνώση, αλλά να μας παρουσιάσει κάτι διαφορετικό -ή μάλλον καλύτερα- κάτι σχετικά γνώριμο αλλά δοσμένο με διαφορετικό τρόπο από έναν καλλιτέχνη με διαφορετικές καταβολές. Με εξαιρετικά ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Προσωπικά, μετά την εμφάνισή του Moa Bones, τον εκτίμησα ακόμα περισσότερο και το "Spun" θα κερδίσει λίγο περισσότερο χρόνο ακρόασης, ενώ πιστεύω πως θα αποτελούσε ταιριαστή επιλογή για το Samcro festival που έρχεται στις 11 Δεκεμβρίου.

Moa Bones

Το μόνο αρνητικό της εμφάνισης του «Moa Bones από τα Πατήσια» ήταν η απουσία ενός-δυο μουσικών ακόμα για να γεμίζει περισσότερο τον ήχο του. Κατά τα άλλα απέσπασε θερμό χειροκρότημα από το κοινό, πράγμα που σπανίζει στις μέρες μας, ιδιαίτερα από ένα ποικιλόμορφο κοινό, όπως αυτό των Calexico.

Με απόλυτη ακρίβεια και σε αρκετά βαριά ατμόσφαιρα οι Convertino και Burns ανέβηκαν στη σκηνή με μοναδικό σκοπό να διασκεδάσουν τον κόσμο που για ακόμη μια φορά είχε κατακλύσει τον χώρο. Οι Calexico μας εξέπληξαν ξεκινώντας με το "Wash" από το "Spoke" αφιερώνοντάς το στις οικογένειες των θυμάτων, ενώ στη συνέχεια επιχείρησαν να αποφορτίσουν το κλίμα με το "Falling From The Sky" του νέου δίσκου "Edge Of The Sun".

Calexico

Αρνητική εντύπωση μου έκανε ότι στο άκουσμα του ονόματος του νέου δίσκου ο κόσμος δεν μπήκε καν στον κόπο να χειροκροτήσει, γεγονός που μάλλον αποδεικνύει ότι η συνολική δισκογραφία και όχι μεμονωμένοι δίσκοι είναι αυτό που τραβάει τον κόσμο στις συναυλίες της μπάντας. Η οποία πλέον ζεστάθηκε για τα καλά αλλά και το κοινό που άρχισε να λικνίζεται λίγο περισσότερο στο άκουσμα των χάλκινων πνευστών του "Cumbia De Donde" που ακολούθησε.

Κορυφαίες στιγμές του σχεδόν δίωρου live ήταν σίγουρα η εκτέλεση του "Inspiracion" και η σύμπραξη επί σκηνής με τους Takim στα "Roll Tango" και "Stray", αν και προσωπική μου άποψη είναι ότι το τελευταίο είναι σαφώς καλύτερο στην αρχική του έκδοση. Ο κόσμος πάντως έδειξε να το διασκεδάζει. Ως ελάχιστο φόρο τιμής στον προσφάτως αποβιώσαντα ο Burns με τον Mendoza έπαιξαν το "Fortune Teller" από το "Algiers" σε μια ακόμα συγκινητική στιγμή, ενώ και τα δύο encore είναι πλέον κάτι που σπάνια βλέπουμε στη χώρα μας.

Calexico

Έχει καταντήσει κλισέ, αλλά πραγματικά παράξενο θα είναι όταν θα πας σε συναυλία των Calexico και δεν θα περάσεις καλά. Όταν θα πιστέψεις ότι έχεις ξοδέψει τα λεφτά σου χωρίς λόγο, χωρίς η μπάντα να έχει καταφέρει να σε κάνει να ξεχαστείς για ένα δίωρο και να μεταφερθείς σε κάποιο ερημικό τοπίο της αμερικανικής ηπείρου. Και για ακόμα μία φορά οι Αμερικανοί κατάφεραν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες όλων. Κάλυψαν μεγάλο μέρος της δισκογραφίας τους με έμφαση στο "Falling From The Sky" όπως ήταν αναμενόμενο, φρεσκάροντας το ρεπερτόριο τους παράλληλα, αλλά με αρκετές ελλείψεις όπως το "Minas De Cobre", το "Ballad Of Cable Hogue", ή έστω το "El Picador".

Calexico

Αν έδιναν μεγαλύτερη έμφαση στα κομμάτια με πνευστά και πιο λάτιν χαρακτήρα στο σετ τους, το live θα ήταν ελαφρώς πιο διασκεδαστικό θεωρώ. Ας είναι, όμως, αυτές ήταν οι επιλογές τους και μια χαρά περάσαμε και με αυτά τα κομμάτια, που κάθε άλλο παρά λίγα είναι. Θα μπορούσε ως επιβράβευσή, σε ιδιαίτερες εμφανίσεις όπως βάσει των όσων ακούσαμε δια στόματος Burns είναι της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, να έδινε το παρών και η Gaby Moreno, μιας και η γυναικεία παρουσία ήταν παντελώς απούσα επί σκηνής.

Calexico

Αν και τα χρόνια περνάνε, οι Calexico δεν δείχνουν να πτοούνται στο παραμικρό βγάζοντας επί σκηνής ενέργεια που λίγες μπάντες καταφέρνουν, ενώ ο Burns ομιλητικότατος ως συνήθως, ξεσήκωνε τον κόσμο με τις προτροπές του. Ίσως βέβαια σε κάποιο σημείο να το παράκανε με το πόσο καλό κοινό είμαστε, αλλά μάλλον το κατάλαβε και το ελάττωσε.

Η ποιότητα της μουσικής των Calexico είναι αδιαμφισβήτητη, ωστόσο φαίνεται ότι το ίδιο ισχύει πλέον εδώ και μερικά χρόνια και για τις συναυλίες τους.
SETLIST

(με επιφύλαξη)
 
Wash
Falling From The Sky
Cumbia De Donde
Two Silver Trees
Bullets & Rocks
Tapping On The Line
Inspiración
Across The Wire
Roll Tango (μαζί με τους Takim)
Stray (μαζί με τους Takim)
Service And Repair
Sunken Waltz
Coyoacan
Deep Down
Miles From The Sea
Moon Never Rises
Fortune Teller
Crystal Frontier

Encore:
Beneath The City Of Dreams
Güero Canelo

Encore 2:
Follow The River

Άλκης Κοροβέσης

Φωτογραφίες: Dimitris Fatisis
  • SHARE
  • TWEET