Brett Anderson @ Polis Theater, 20/11/08

Από τον Γιάννη Κοτζιά, 24/11/2008 @ 05:46
Μια μεγάλη μορφή της βρετανικής σκηνής των '90s, ο frontman των Suede, Brett Anderson, συμπεριέλαβε τη χώρα μας στην περιοδεία του για την προώθηση του καινούριου του album, "Wilderness". Μετά την διάλυση των Suede, o Brett Anderson σχημάτισε τους The Tears, αλλά ακολούθησε και solo πορεία, η οποία μέχρι στιγμής μετράει δύο albums, αρκετά διαφορετικά από το μουσικό στυλ που τον είχαμε συνηθίσει.

Οι ανακοινώσεις της διοργανώτριας εταιρίας μας είχαν προϊδεάσει για τον ξεχωριστό χαρακτήρα της συναυλίας , λογικό αν σκεφτεί κανείς πως το "Wilderness" είναι μια παραγωγή με ενορχηστρώσεις πιάνου, ακουστικής κιθάρας και τσέλου. Επίσης μας είχαν «αποκαλύψει» και το πλάνο της συναυλίας το, οποίο θα περιλάμβανε δύο μέρη διάρκειας 135 λεπτών: δέκα τραγούδια από τη solo δισκογραφία του καλλιτέχνη και δεκαεπτά κομμάτια των Suede με full band, κάτι που χαροποίησε ιδιαίτερα τους Έλληνες fans των Suede. Όμως τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι...

Το Polis Theater, που είναι και «μπουζουκομάγαζο», αποδείχθηκε καλός χώρος για τη συναυλία, η οποία δεν πήγε και άσχημα από άποψη προσέλευσης κόσμου. Τη βραδιά άνοιξαν οι Le Page, ελληνικό, αγγλόφωνο συγκρότημα με συμπαθητικές συνθέσεις, σαφώς επηρεασμένες από Βρετανία μεριά...



Στην ώρα του ανέβηκε στη σκηνή ο Brett Anderson, κουστουμαρισμένος και συνοδευόμενος από την Amy Langley στο τσέλο. Για 45 λεπτά ο Brett Anderson έδειξε στο κοινό πόσο πολυδιάστατος μπορεί να είναι ένας καλλιτέχνης που κάποτε μεσουρανούσε στη brit pop σκηνή. Είτε παίζοντας πιάνο, είτε κιθάρα, και με το μελαγχολικό ήχο του τσέλου στο background, ερμήνευσε δέκα τραγούδια από τα δύο προσωπικά του albums, με το "Love Is Dead" να ξεχωρίζει, καθώς είναι και το πιο γνωστό του. Αυτό που πραγματικά προκάλεσε θετική εντύπωση ήταν η ξεχωριστή φωνή του, η οποία σε συνδυασμό με τη λιτή (σε όργανα, όχι σε ποιότητα) ενορχήστρωση αναδεικνυόταν σε κάθε κομμάτι.



Ύστερα από ένα δεκάλεπτο διάλειμμα, ο Brett Anderson επιστρέφει στη σκηνή για το set με τα τραγούδια των Suede, χωρίς full band, όπως είχαμε πληροφορηθεί, αλλά με την Amy Langley πάντα στο τσέλο. Πιο χαλαρωμένος και επικοινωνιακός ο Brett Anderson απ' ότι στο προηγούμενο set και άνευ σακακιού, ερμήνευσε γνωστά αλλά και λιγότερο γνωστά τραγούδια των Suede, όχι ηλεκτρικά, αλλά στο ίδιο μοτίβο με τα τραγούδια που είχαν προηγηθεί, κάτι που κατέστησε το όλο εγχείρημα αρκετά ενδιαφέρον. Όπως ήταν φυσικό, το κοινό ήταν σαφώς πιο ενεργό στα τραγούδια των Suede και κομμάτια όπως τα "Still Life", "The Wild Ones", "Saturday Night", "The Two Of Us" και "So Young" τα τραγουδούσε στίχο-στίχο. Το πιο γνωστό ίσως τραγούδι των Suede, το "Trash", ήταν το δωδέκατο στο δεύτερο set και τελευταίο της συναυλίας, όπως αποδείχτηκε. Μιας σχετικά καλής συναυλίας, άσχετα αν οι προσδοκίες ήταν άλλες.



Γιατί αν και προσωπικά έμεινα ικανοποιημένος από τη συναυλία, δε μπορώ να παραβλέψω και εγώ και οι υπόλοιποι θεατές ότι είχαμε κάτι άλλο κατά νου για το τι θα δούμε, σύμφωνα με ανακοινώσεις τις εταιρίας. Για παράδειγμα το δεύτερο set είχε δώδεκα και όχι δεκαεπτά τραγούδια, επίσης ποτέ καμία full band δεν έκανε την εμφάνισή της και τέλος η συναυλία δεν είχε διάρκεια 135 λεπτά αλλά κάπου 100. Είναι κρίμα να δημιουργούνται στον κόσμο προσδοκίες πριν την συναυλία που τελικά να υλοποιούνται κατά το ήμισυ.

First Set:
A Different Place / The Empress / Blessed / Back To You / Love Is Dead / Song For My Father / Clowns / Funeral Mantra / P. Marius / To The Winter

Second Set:
Europe Is Our Playground / The Living Dead / Pantomime Horse / Still Life / The Wild Ones / Saturday Night / By The Sea / He's Gone / The Two Of Us / The Asphalt World / So Young / Trash

Γιάννης Κοτζιάς
  • SHARE
  • TWEET