Brant Bjork, Semen Of The Sun, 1000Mods @ An Club, 29/11/08

«Στην Αθήνα μες στο κέντρο, φύτρωσε καινούργιο δένδρο...» που λέει και το γνωστό τραγούδι. Το δίλημμα ήταν αναίμακτο, μιας κι επί της ουσίας ουδέποτε υπήρξε. Το βλαστάρι των Anathema το έχουμε ποτίσει ουκ ολίγες φορές και ο κάκτος του Brant Bjork που φύτρωσε καταμεσίς του αθηναϊκού κέντρου το βράδυ του Σαββάτου, έχρηζε περιποίησης και φροντίδας. Το ίδιο και οι άρτι αφιχθέντες κόκκοι άμμου από το Palm Desert...

...όσοι περίπου ήταν και οι παρευρισκόμενοι στο γεμάτο An Club. Ένας κόκκος για τον καθένα παρακαλώ κι αφού μαζεύτηκαν τα κουτάκια μπύρας του sound check, το Χιλιομόδι ξεπρόβαλλε μπροστά μας με τους Orange ενισχυτές του, φορώντας μπλουζάκι των Routes!







Ήταν λίγο μετά τις 9 το βράδυ όταν οι 1000mods ανέβηκαν στη σκηνή και μας παρέδωσαν το σαγόνι στο χέρι, το κεφάλι στα γόνατα και του Καράμπελα στο στόμα. Πιθανολογώ πως πραγματοποίησαν μία από τις καλύτερες εμφανίσεις τους -αν όχι την καλύτερη- και αρκετοί παρθένοι οργανισμοί ασπάστηκαν τη stoner αλήθεια τους, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτού τα λεγόμενα τρυφερού συντάκτη: «Ρε φίλε, πόσο θα ήθελα να ήμουν ντράμερ σε μια τέτοια μπάντα». Για τους έχοντες ήδη ακούσει το "Blank Reality", μεγάλη και άκρως θετική εντύπωση έκαναν τα νέα τραγούδια των Χιλιομοδιανών ("Burnt Sleep", "7 Fly", "Mad Mind", "Johny's" και "Super Van Vacation") που ρισκάρω να δηλώσω πως είναι αρκετά πιο πορωτικά από τα «παλιά», αν και το "Boor" θα παραμονεύει πάντα στη γωνία. Κυκλοφορήστε με το καλό τον πρώτο επίσημο δίσκο σας κι εδώ είμαστε εμείς, λουσμένοι με αγάπη...




...αγάπη που συνεχίστηκε με την ίδια ένταση, όταν το «Σπέρμα του Ήλιου» παρέλαβε τη σκυτάλη. Η απροσδόκητη εμφάνιση του Μάριου (φωνή, κιθάρα) με British Steel t-shirt και η αψεγάδιαστη αγγλική προφορά του έδωσαν υποσχέσεις για μια «μεταλλική» βραδιά που επαληθεύτηκαν στο έπακρο. Παρουσιάζοντας υλικό από το εξαιρετικότατο "Radio Adult:...", οι Semen Of The Sun απέδειξαν για ακόμη μια φορά πως ο ντόρος που έχει δημιουργηθεί για την πάρτη τους είναι πέρα για πέρα δικαιολογημένος. Το αθηναϊκό indie/rock/grunge τρίο έβριθε ενέργειας και μεταδοτικότητας, με αποτέλεσμα το κοινό να προβεί σε κάμποσες εκδηλώσεις λατρείας. Παραμερίζοντας τον παροξυσμό και το ανηλεές κοπάνημα έτερου συντάκτη, θα επικεντρωθώ στο highlight της παρουσίας των SOTS που έλαβε χώρα την ώρα έναρξης του "All Fruits Once Rot". Ναι, είναι κομματάρα και ισοπεδωτικό. Δικαιολογεί όμως την παρουσία άτυπης εξέδρας που έστησαν οι Spinalongαίοι παρέα με τους Planet Of Zeus και τους 1000mods, τραγουδώντας εν χορώ το maidenικό riff του και το -ευτυχώς που βρήκε ανταπόκριση- stage diving μόνιμου κάτοικου του Πλανήτη Δία; Ναι διάολε, και με το παραπάνω! Είπαμε, αγαπάμε ακόμα και με βαλς στο φινάλε...



...και το αποδείξαμε περίτρανα λίγο μετά τις 11, όταν κι έσκασε μύτη ΤΟ «άτομο», παρέα με τα «αδέλφια» του. Βοήθησε βέβαια στο έπακρο και το "peace/love" moto του Brant Bjork, του ψαρωτικού αυτού θρύλου της stoner σκηνής με το διαπεραστικό βλέμμα, που έχεις την αίσθηση ότι είναι καρφωμένο πάνω σου και που χαμηλόφωνα λέει «σας έχω όλους, έναν προς έναν, αλλά δε θα σας το δείξω γιατί είμαι cool τύπος». Peace/love.







Ο τύπος με τη μπαντάνα είχε μαζί του και τρεις -εμφανισιακά- ανομοιογενείς μεταξύ τους μουσικούς που ήταν από μια ιστορία ο καθείς τους: Ο ράστα ντράμερ, του οποίου έβγαλε την ψυχή με τα ατελείωτα τζαμαρίσματά του, ο ντροπαλός και παρολίγον ανήλικος κιθαρίστας του και η τεράστια αεικίνητη φυσιογνωμία με το στρατιωτικό γυαλί ηλίου στο μπάσο. Κοινή συνισταμένη αυτών; Είναι και οι τρεις τους μουσικαράδες. Peace/love.







Ο guru της ερήμου έδωσε βάση στους δίσκους "Jalamanta", "Somera Sol", "Keep Your Cool" και "Punk Rock Guilt", χωρίς να αμελήσει όμως και το ένδοξο παρελθόν του με τους Che. Αυτό το οποίο όμως έκανε τρομερή εντύπωση είναι το αβίαστο που τον χαρακτηρίζει τόσο μουσικά/εκτελεστικά όσο κι επικοινωνιακά. Οι πρώτες νότες, δε, του "Oblivion" εκσφενδόνισαν άνωθεν έγκυρη συντάκτρια και σύσσωμο το κοινό βιώσε το αίσθημα της αγάπης. Που να έπαιζε και το "Love Is Revolution". Peace/love.







Ο απέριττος και λιτός Brant Bjork σε υπνώτιζε και τα λίγα λόγια του προς το κοινό ήταν ουσιώδη: «Ιt goes like this, 'cause this is how it goes and I'll show you how it goes. It goes like this...» και οι The Bros να groovάρουν χωρίς καμία συστολή. Τελικά το rock είναι απλό, αλλά θέλει μεγάλη μαεστρία να το κάνεις να ακούγεται και να φαίνεται έτσι.




Ακόμα πιο μεγάλο επίτευγμα όμως είναι πως το όνομα των Kyuss ακούστηκε ελάχιστα κι από ελάχιστους καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας, που κράτησε σχεδόν 1 ώρα και 45 λεπτά. Peace/love και σε σένα, λευκέ Jimi Hendrix της ερήμου.



Το βράδυ του Σαββάτου την 29η Νοεμβρίου του 2008 ζήσαμε κοντά 3ήμισυ ώρες «good times» με αντίτιμο 17 ευρώ. Ένα μεγάλο μπράβο κι ακόμα ένα μεγαλύτερο ευχαριστώ στα παιδιά από τη Spinalonga που διοργάνωσαν τη συναυλία αυτή. Τα όσα ακολούθησαν μετά το πέρας αυτής στο διπλανό rock club δεν είναι επί του παρόντος, όσοι όμως δεν παρευρεθήκατε χάσατε από κοντά δωρεάν μαθήματα how to keep your cool in a peace/love situation...