Blues Festival: Tom Attah, John Crampton, Blue Matter, Daddy's Work Blues Band @ Stage Volume 1, 22/07/14

Μετά από αναμονή πολλών ετών διοργανώθηκε ξανά στην Αθήνα ένα blues φεστιβάλ. Οι συνθήκες δεν είναι οι ανάλογες του 2001 ώστε να είναι εφικτές μετακλήσεις ονομάτων όπως ο Buddy Guy και μένει να δούμε κατά πόσο υπάρχει ακόμα το ακροατήριο εκείνο που σε άλλες εποχές αγκάλιαζε τις σχετικές προσπάθειες. Στην πρώτη μέρα του φετινού φεστιβάλ δοκιμάστηκε ένας  συνδυασμός του ηλεκτρικού ήχου, όπως αυτός υπηρετείται από δυναμικά, παλαιότερα, αλλά και νέα, ελληνικά σχήματα (Daddy's Work Blues Band και Blue Matter), με τις ακουστικές προσεγγίσεις δύο σημαντικών μουσικών της σύγχρονης βρετανικής σκηνής, του John Crampton και του Τom Attah.

Οι Daddy's Work Blues Band άνοιξαν την βραδιά με ένα δυναμικό set, φόρο τιμής στους μεγάλους κλασικούς, με τις δύο κιθάρες να έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ οι Blue Matter που ακολούθησαν έδειξαν να έχουν αφομοιώσει εξαιρετικά τις εξελίξεις στο σύγχρονο αμερικάνικo blues rock, τόσο στις δικές τους συνθέσεις όσο και στις -με έμφαση στο ρεπερτόριο του Freddie King- διασκευές που επέλεξαν να παρουσιάσουν και το τρομπόνι στην front line ήταν ένα λίαν καλοδεχούμενο bonus.

Η εμφάνιση του John Crampton, τώρα που ο Bob Brozman δεν είναι πια κοντά μας και ο John Hammond μας έχει λησμονήσει, ήταν ένα ιδιαιτέρως σημαντικό γεγονός. Κι αν ο καλός Άγγλος μουσικός δεν φτάνει στα ύψη της δεξιοτεχνίας του αλησμόνητου κοσμοπολίτη Bob ή δεν έχει τη φινέτσα του αρχοντικού Ηammond, καλύπτει το ...όποιο μειονέκτημα με μια ασύλληπτη βροντερή κατάθεση ζωικής ενέργειας, μια επί σκηνής σύναψη με την κοσμική αύρα του Son House και του Howlin' Wolf.



Για περισσότερο από μια ώρα έδωσε ένα σπουδαίο ρεσιτάλ με τη national steel, την φυσαρμόνικα και τη σπηλαιώδη φωνή του σε δικές του συνθέσεις και διασκευές (ένα εξαιρετικό "Who Do You Love", μεταξύ άλλων).

Tην πρώτη βραδιά του φεστιβάλ έκλεισε ο συνεχώς ανερχόμενος Tom Attah, με ένα σετ περισσότερο στη λογική ενός unplugged à la Buddy Guy, παρά ενός κλασικού σετ ακουστικών blues.



Ιδιαίτερα επικοινωνιακός (σε ..βαθμό παρεξηγήσεως), με στιβαρή παρουσία τόσο κιθαριστικά όσο και τραγουδιστικά, έχει την ευχέρεια να χειριστεί τόσο ένα κλασικό blues όσο και rock ρεπερτόριο. Χαρακτηριστικές οι παιγνιώδεις αναφορές στα "Purple Haze" και "Whole Lotta Love" εν μέσω άλλων τραγουδιών, η ενσωμάτωση στο ακουστικό "Crossroads" της εξηλεκτρισμένης συνεκδοχής του, γνωστής πρώτιστα από το ανελέητο live riffάρισμα του Eric Clapton στους Cream ή η καθηλωτική ερμηνεία του στο "Help Μe" με ρυθμική λούπα.



Ο Attah εμφανίζεται τόσο solo όσο και με τη συνοδεία των Bad Man Clan. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μελλοντικά να τον δούμε ζωντανά και με το συγκρότημά του, αλλά και σε ένα soul/R&B πλαίσιο δισκογραφικά, υπό την αιγίδα κάποιου παραγωγού με γνώση του ήχου της Stax! Το μέλλον προμηνύεται ευοίωνο για αυτόν τον ταλαντούχο νεαρό...

Τελικά μπορεί ο χώρος να μην γέμισε, αλλά η προσέλευση ήταν σιγουρα περισσότερο ικανοποιητική από πρόσφατες συναυλίες του ιδιώματος (π.χ. Royal Southern Brοtherhood, Federal Charm). Για ένα συνολικό συμπέρασμα ας περιμένουμε και την δέυτερη μέρα του φεστιβάλ.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com