Bliss, Stonedevils, Zero Hero @ AN Club, 14/09/06

Πέμπτη βράδυ για μια συναυλία στο ΑΝ με χαμηλή είσοδο είναι όπως πάντα ένας πολύ καλός λόγος να κατέβω στο κέντρο. Δυστυχώς δεν έκαναν και πολλοί άλλοι την ίδια σκέψη με μένα, με αποτέλεσμα η συναυλία να μη μαζέψει παραπάνω από 100 νοματαίους, αλλά αν μη τι άλλο είχε ενδιαφέρον...

Τη βραδιά άνοιξαν οι Zero Hero, οι οποίοι είναι ουσιαστικά ένα project του μπασίστα των Cube και του κιθαρίστα των Liquidust (και τραγουδιστή των Cube). Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν έσπασε καμιά χορδή και όλα πήγαν καλά όσον αφορά τα τεχνικά θέματα. Από το πρώτο κιόλας κομμάτι ήταν εμφανές πως το τρίο έχει μια έφεση προς το heavy groovy rock που χαρακτηρίζεται από μια αμεσότητα και μια ζεστασιά που καλεί τον ακροατή να χτυπήσει ρυθμικά το πόδι και να μπει στο νόημα. Τα στακάτα τύμπανα άλλωστε δίνουν αυτό που χρειάζεται για να στηριχθεί το όλο οικοδόμημα. Η όλη ατμόσφαιρα τζαμαρίσματος που επικρατούσε πιστεύω πως λειτούργησε θετικά για τη μπάντα και ειδικά σε μερικά τραγούδια το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από θετικό. Νομίζω πως αν τα παιδιά δουν την όλη κατάσταση πιο σοβαρά και καταφέρουν να μεταφέρουν το (δεδομένο κατ' εμέ) μουσικό ταλέντο τους σε πιο δομημένες συνθέσεις, θα έχουμε να λέμε για μία από τις νέες πολύ καλές μπάντες της πόλης.



Στη συνέχεια ανέβηκαν επί σκηνής οι Stonedevils. Αυτή τη φορά με νέο drummer στη σύνθεση τους (ο οποίος σημειωτέον βρίσκεται μόλις 1,5 μήνα στη μπάντα), έδειξαν ικανοί για πιο πολλά πράγματα από αυτά που τους είχα συνηθίσει. Ο κιθαρίστας - τραγουδιστής και ο μπασίστας δείχνουν να λειτουργούν πιο άνετα επί σκηνής, έχοντας πλέον αρκετές live εμφανίσεις στις πλάτες τους. Το δυνατό heavy / stoner rock 'n' roll τους ακουμπά πάνω σε κλασσικές φόρμες και άλλοτε σε πορώνει, άλλοτε σε κουράζει. Γνώμη μου είναι πως εάν εκμεταλλευτούν την ώθηση που τους δίνει η διάθεση τους για αυτή τη μουσική και ταυτόχρονα εμπλουτίσουν τη μουσική τους με κάποια νέα στοιχεία, θα καταφέρουν να ανέβουν ακόμα παραπάνω στη συνείδηση του κόσμου και να κερδίσουν καινούργιους οπαδούς.



Τέλος, κάπου στις 12, εμφανίστηκαν οι Bliss. Το τρίο ήταν σε απραξία για αρκετό καιρό, λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων του drummer τους (κουράγιο!), και αυτό φάνηκε και στην εμφάνιση του, όπως άλλωστε ήταν λογικό. Πέραν αυτού, νομίζω πως το τρίο έδειξε ότι έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα της σκηνής (οι επιρροές από Seattle δένουν όμορφα με το προσωπικό τους στυλ), εάν φυσικά συνεχίσει να δουλεύει και να εξελίσσεται. Το αρνητικό ήταν πως λόγω και του προχωρημένου της ώρας ο περισσότερος κόσμος είχε αποχωρήσει από το ΑΝ και υπήρχε γενικά μια παγωμάρα η οποία κάπου επηρέασε και τα παιδιά. Παρ' όλα αυτά εγώ ευχαριστήθηκα το live τους και αποχώρησα σκεπτόμενος πως αυτή η μπάντα έχει σίγουρα ανέβει στην εκτίμηση μου.