Black Rebel Motorcycle Club @ Principal Club Theater, 05/03/14

Είναι γνωστό ότι τα δελτία Τύπου που παρουσιάζουν οι διοργανώτριες εταιρείες συναυλιών τις περισσότερες φορές αναλώνονται σε πομπώδεις δηλώσεις, διθυραμβικά σχόλια και μεγαλοστομίες με κύριο σκοπό των εντυπωσιασμό και όχι την ειλικρινή ενημέρωση του συναυλιακού κοινού. Αυτή την φορά όμως αναφέρθηκε μια μεγάλη αλήθεια για ένα, σχετικά, υποτιμημένο συγκρότημα. Οι Black Rebel Motorcycle Club είχαν ανέκαθεν τις ικανότητες να διακριθούν και με λίγες και εύκολες κινήσεις θα μπορούσαν να συγκαταλέγονται στις σημαντικότερες alternative / garage revival μπάντες ανάμεσα σε ονόματα όπως οι White Stripes και οι Strokes από τα οποία δεν είχαν ουδέποτε κάτι να ζηλέψουν. Οι Αμερικανοί όμως προτίμησαν τον δύσκολο δρόμο, έμειναν κρυμμένοι κάπου ανάμεσα στο underground και το mainstream κοινό και κέρδιζαν έδαφος με αργά και σταθερά βήματα μέχρι να απολαύσουν την παγκόσμια αναγνώριση.

Η θέα του κατάμεστου Principal δεν μπορεί παρά να έφερε χαμόγελα ικανοποίησης σε συγκρότημα, διοργανωτές και παρευρισκόμενους. Ναι λοιπόν, οι Black Rebel Motorcycle Club, δέκα χρόνια μετά την εμφάνισή τους στην Μαλακάσα γεμίζουν venues και στην Ελλάδα, τόσο στην Αθήνα όσο και στην Θεσσαλονίκη. Με την ίδια ευκολία που προσελκύουν το κοινό, με την ίδια και την ξεσηκώνουν και αυτό φάνηκε από τα πρώτα δευτερόλεπτα που πάτησαν στο «σανίδι» παρά το περασμένο της ώρας σε μια βραδιά στα μέσα της βδομάδας. Δύσκολη η μέρα, το ίδιο και η ώρα εμφάνισης του συγκροτήματος αλλά κανείς δεν έδειξε να ενοχλείται και για μιάμιση ώρα τα μάτια όλων παρέμειναν στραμμένα στην σκηνή.



Η δισκογραφία των Αμερικανών χωρίζεται σε ξεσηκωτικά κομμάτια όπως το εναρκτήριο "Let The Day Begin" με τα ρυθμικά drums της Leah Shapiro των Raveonettes και σε άλλα πιο μελωδικά και σχεδόν νωχελικά αλλά γεμάτα συναίσθημα όπως το "Returning". Και τα δύο είδη αποτελούν τις ταιριαστές πλευρές ενός νομίσματος που έρχεται να συντηρήσει την rock θεματολογία στην σημερινή δύσκολη εποχή. Η σκοτεινή ψυχεδέλεια των Velvet Underground, η καθημερινή ποίηση του Springsteen, ο μελωδικός θόρυβος του Neil Young, το rock 'n' roll feeling των Rolling Stones. Όλα τα απαραίτητα συστατικά για να καταφέρει ένα σύγχρονο συγκρότημα να διακριθεί. Οι Αμερικανοί ανέκαθεν έδιναν βαρύτητα στην ποιότητα της μουσικής τους και όχι σε εφήμερα hits τα οποία θα ξεχαστούν στην λήθη του χρόνου.



Φυσικά οι Black Rebel Motorcycle Club έχουν τις δικές του επιτυχίες που ξεχωρίζουν στο set τους όπως το "Ain't No Easy Way" ή το "Beat The Devil's Tattoo" τα οποία όμως δεν φθείρουν την ομοιογένεια των δίσκων τους. Αντίθετα προσθέτουν ενδιαφέρουσες πινελιές σε μια άκρως αξιόλογη δισκογραφία δεκαπέντε σχεδόν ετών. Το παραπάνω γινόταν φανερό βλέποντας τον καθένα μας να έχει την δική του αγαπημένη σύνθεση σε ένα set το οποίο σχεδόν σε κανένα σημείο δεν έκανε «κοιλιά».



Πολλά και διάφορα τα θετικά σημεία της βραδιάς. Οι ταιριαστές εναλλαγές φωνητικών ανάμεσα στον Peter Hayes και τον Robert Levon Been και η αμεσότητα του τελευταίου προς το κοινό μετά από τρία-τέσσερα κομμάτια όπου προσκάλεσε τους πάντες να προσπεράσουν το μπροστινό κάγκελο και να πλησιάσουν την σκηνή. Η εντυπωσιακή σκηνική παρουσία του Been που χτυπιόταν σαν να μην υπάρχει αύριο. Το mini ακουστικό set που περιείχε τα "Mercy" και "Complicated Situation" που θα έκανε περήφανο τον Dylan παρά τους διάφορους θορυβώδεις «ενοχλητικούς», ο εκκωφαντικός ήχος αλλά και το επίκαιρο μήνυμα του "What Happened To My Rock 'N' Roll". Μικρές και μεγάλες αναμνήσεις μιας βραδιάς που θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη μας για μεγάλο χρονικό διάστημα και θα αποτελέσει μέτρο σύγκρισης για μελλοντικές συναυλιακές εμπειρίες.

Οι Black Rebel Motorcycle Club με τις ζωντανές εμφανίσεις τους αποδεικνύουν την αξία τους και ταυτόχρονα καταφέρνουν να ξεπεράσουν  πολλά ονόματα, δημοφιλέστερα και καταξιωμένα. Ένα συγκρότημα-διάδοχος των rock θρύλων του παρελθόντος.

Κείμενο / φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας