Anathema live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, 07-08/10/11

07/10/11, Fuzz Club, Αθήνα

Σταθεροί στο ραντεβού τους με το ελληνικό κοινό, οι Βρετανοί Anathema επισκέφθηκαν ακόμα μια φορά τη χώρα μας, έχοντας πλέον για συντροφιά το status των «πάλαι ποτέ» αγαπημένων για μια μεγάλη μερίδα των οπαδών τους, μιας και οι τελευταίες τους δισκογραφικές κινήσεις δε φαίνεται να συγκινούν ιδιαίτερα. Παρ' όλα αυτά, βρεθήκαμε στο Fuzz για να απολαύσουμε μια μπάντα που κάποτε ταρακουνούσε το Ρόδον και έπαιζε κομμάτια από όλη τη δισκογραφική της πορεία. Με νωπές ακόμα τις μνήμες της μέτριας εμφάνισής τους στο Γκάζι, όταν και ανέλαβαν το ρόλο του support στους Porcupine Tree, είπαμε να τούς δώσουμε ακόμα μια ευκαιρία, μιας και στην Ελλάδα συνήθως μεταμορφώνονται αυτοί οι τύποι.

Οι Gravitysays_i ανέλαβαν να ζεστάνουν το κοινό πριν τους Άγγλους και, παρόλο που πολύς κόσμος αγνοούσε την ύπαρξή τους, η απόδοσή τους και το όμορφα παιγμένο ετερόκλητο υλικό τους βρήκε ανταπόδοση. Πολυμελής μπάντα, η οποία από τις πλούσιες μελωδίες και τους πιο παραδοσιακούς ρυθμούς πέρναγε σε πιο μινιμαλιστικά πεδία και με τη βοήθεια της χορωδίας δημιουργούσε μια εντυπωσιακή ατμόσφαιρα. Πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση συγκροτήματος, φαντάζομαι σε μικρότερο χώρο και με το χρόνο σύμμαχό τους θα μπορούσαν να προσφέρουν εξαιρετικό show.



Από την άλλη, με πρόσφατη την αποχώρηση του Les Smith (πλήκτρα), ενός σημαντικού παράγοντα της πρόσφατης ηχητικής στροφής των Anathema, η μπάντα «στρατολόγησε» για την τρέχουσα περιοδεία τον Πορτογάλο Daniel Cardoso (γνωστό από τη συνεργασία του με τον Garm στους Head Control System και τη δισκάρα που έβγαλαν πριν λίγο καιρό). Έτσι λοιπόν, μετά και την κυκλοφορία του ανούσιου "Falling Deeper", η μπάντα βγήκε και πάλι σε mini περιοδεία, παίζοντας ως επί το πλείστον κομμάτια από το "We're Here Because We're Here".



Με το "Thin Air" να ανοίγει το set και τα "Summernight Horizon" και "Dreaming Light" να ακολουθούν, οι Anathema που κάποτε «τα έσπαγαν από το πρώτο κομμάτι» έχουν πάει βόλτα και, αν εξαιρέσεις τον καλύτερο ήχο συγκριτικά με την προηγούμενη εμφάνισή τους, η έναρξη της συναυλίας προμήνυε ένα καλό show για τους περισσότερους, μιας και οι αντιδράσεις με την είσοδο της μπάντας υπήρξαν σχεδόν ενθουσιώδεις. Οι Anathema βέβαια έδειχναν να βιώνουν τα κομμάτια του "We're Here Because We're Here" με μεγάλη ένταση, γεγονός που σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητο, αλλά οι αντιδράσεις του κοινού ήταν μάλλον μοιρασμένες. Το υλικό του δίσκου, φτιαγμένο για live συγκινήσεις, σύμφωνα με την ίδια τη μπάντα, μάλλον δεν καταφέρνει να προκαλέσει τις ίδιες αντιδράσεις με κομμάτια σαν το "Flying" ή το "Forgotten Hopes" που ακολούθησαν. Έτσι λοιπόν, μια σχεδόν ώρα μετά και αφού έπαιξαν ολόκληρο το "We're Here Because We're Here", ήρθε επιτέλους η στιγμή να απολαύσουμε ακόμα μια φορά τις κλασικές στιγμές της δισκογραφίας τους.



Οι επιλογές κομματιών που εκπροσώπησαν τη δισκογραφία της μπάντας παραήταν «safe» για ένα κοινό το οποίο επισκέπτονται κάθε λίγο και λιγάκι και έλειψαν οι αναμενόμενες, ως συνήθως, εκπλήξεις (βλ. "Regret" το '08), αλλά και πάλι, κομμάτια σαν τα "Angelica", "Release", "Hope" ή "Closer" πάντα καταφέρνουν να λειτουργήσουν άψογα και να δημιουργήσουν τη γνωστή ατμόσφαιρα μιας τυπικής Anathema συναυλίας. Σίγουρα, το κοινό έδειξε λίγο πιο συγκρατημένο από άλλες φορές, αλλά σε στιγμές η συναυλία απέκτησε εκείνη την αίσθηση ανταπόδοσης συναισθημάτων και τελικά, ακόμα και μετά από τόσες φορές, οι Anathema όταν παίζουν παθιασμένα, εκείνα τα καταπληκτικά κομμάτια είναι αλλιώς.



Συνολικά, και με βάση τις προηγούμενες εμφανίσεις των Anathema στην Ελλάδα, αν και τα επίπεδα απόδοσης παραμένουν υψηλά, η εμφάνισή τους αυτή δε στέκεται μεταξύ των κορυφαίων τους. Ήταν όμως μια συναυλία με αρκετή δόση ειλικρίνειας, καλύτερη οπωσδήποτε από την προηγούμενη με τους Porcupine Tree και αν υπήρχαν και κάνα-δυο εκπλήξεις, θα μιλάγαμε υπό άλλη βάση. Με ένα άλμπουμ το οποίο διχάζει, σαν το "We're Here, Because We're Here", και ένα αδιάφορο και ανούσιο "Falling Deeper", η πολυπόθητη από πλευράς τους αλλαγή πλεύσης των Anathema σε διαφορετικά μονοπάτια δε συνοδεύεται απαραίτητα από τις κατακτήσεις τους πάνω στη σκηνή. Εκεί ακόμα είναι ικανοί να συμπαρασύρουν τα πάντα, ακόμα και μια πιο μεταλική χροιά, την οποία όσο και να προσπαθούν να αποβάλλουν, εν τέλει δεν τα καταφέρνουν. Όταν μετά από τόσες επισκέψεις των Anathema στην Ελλάδα συνεχίζουν να γεμίζουν με την ίδια άνεση τους συναυλιακούς χώρους, τότε δικαιωματικά θα θεωρούνται για καιρό ακόμα μια μπάντα με δυναμική και ικανότητα να ξεσηκώνει το κοινό της. Και όταν, εν αντιθέσει με πολλά συγκροτήματα που δίνουν διεκπεραιωτικές εμφανίσεις, οι Anathema εξακολουθούν να τα δίνουν όλα για σχεδόν διόμιση ώρες, είναι ένα γεγονός που δε μπορείς να παραβλέψεις.

Setlist:

Thin Air
Summernight Horizon
Dreaming Light
Everything
Angels Walk Among Us
Presence
A Simple Mistake
Get Off, Get Out
Universal
Hindsight
Deep
Pitiless
Forgotten Hopes
Destiny Is Dead
Balance
Closer
Are You There?
One Last Goodbye
Hope
Empty
Lost Control
Release
Flying
-----------------------
Angelica
A Natural Disaster
Fragile Dreams

Πάνος Παπάζογλου

---

08/10/11, Principal Club Theater, Θεσσαλονίκη

Τον τελευταίο μήνα, για άλλη μια φορά, αφιέρωσα αρκετό χρόνο στους Anathema. H τελευταία τους κυκλοφορία, το άρθρο-ανασκόπηση των επισκέψεών τους στη χώρα μας και φυσικά οι φετινές τους εμφανίσεις με οδήγησαν στο να κάνω μια γερή επανάληψη στην πλούσια δισκογραφία τους. Δεν ήταν η πρώτη φορά και από ό,τι φαίνεται δε θα είναι ούτε η τελευταία. Δε βαρέθηκα ακόμα και συνεχίζω να ακούω με την ίδια ευχαρίστηση όλες τις δουλειές τους. Με αυτές τις σκέψεις κατευθύνθηκα προς το Principal για να παρακολουθήσω τους Βρετανούς για άλλη μια φορά, φτάνοντας αισίως σε διψήφιο αριθμό από το 1999 μέχρι σήμερα.
       
Τη βραδιά άνοιξαν οι Θεσσαλονικείς MesS-Ages, σχετικά νεοσύστατο συγκρότημα, με μέλη νεαρής ηλικίας, οι οποίοι προσπαθούν να διοχετεύσουν την αγάπη τους για το progressive rock/metal. Η δύσκολη μουσική και η έλλειψη εμπειρίας συντέλεσαν ώστε το άγχος για τη μεγάλη ευκαιρία που τους δόθηκε να είναι φανερό. Παρ' όλα αυτά, η μουσική τους ακούγεται αρκετά ενδιαφέρουσα, αν και έχουν ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης. Δυστυχώς, η διασκευή στο "Ashes" των Pain Of Salvation δε βοήθησε στην εικόνα του συγκροτήματος. Όσο και αν φαίνεται ότι έχουν επηρεαστεί, τόσο το συγκεκριμένο κομμάτι, όσο και η εν λόγω μπάντα γενικά απαιτεί πολύ μεγάλες μουσικές δυνατότητες ώστε να τολμήσει κάποιος να καταπιαστεί μαζί της. Το μέλλον όμως βρίσκεται μπροστά τους και το μόνο που έχουν να κάνουν οι MesS-AgeS είναι να συνεχίσουν τη σκληρή προσπάθεια.

Το πρώτο πράγμα που έκανε εντύπωση με το που ανέβηκαν οι Anathema στη σκηνή ήταν το κοινό. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, σε συναυλιακό χώρο της πόλης μας που εμφανίζονται οι Βρετανοί μπορούσες να αναπνεύσεις. Γύρω στα επτακόσια άτομα βρίσκονταν στο Principal Club Theater, περίπου οι μισοί δηλαδή σε σχέση με πέρσι. Σημεία των καιρών; Κορεσμός; Δεν άρεσε τελικά ο πέρσινος τελευταίος studio δίσκος ή απογοήτευσαν οι διασκευές στα παλιότερα κομμάτια τους που κυκλοφόρησαν φέτος; Όπως και να 'χει, οι Αφοί Cavanagh, οι John και Lee Douglas καθώς και ο νέος πληκτράς Daniel Cardoso δεν έδωσαν καμία σημασία.

Έναρξη με μια πιο δυναμική version του "Thin Air" και συνέχεια με τα επίσης πρόσφατα "Summer Night Horizon", "Dreaming Light" και "Everything". Το πλούσιο set της συναυλίας στην Αθήνα, το οποίο περιλάμβανε ολόκληρο το "We're Here Because We're Here", ήταν ήδη γνωστό κι έτσι με τις πρώτες νότες του "Closer" διαπιστώσαμε ότι στη Θεσσαλονίκη τα πράγματα θα άλλαζαν. Δυστυχώς φέτος όμως η πλάστιγγα έγειρε προς την άλλη πλευρά. Όσο και αν προσπαθώ να βρω μια δικαιολογία, δε μπορώ να κατανοήσω για ποιο λόγο παρακολουθήσαμε έξι κομμάτια λιγότερα σε σύγκριση με την Αθήνα. Δε μπορώ να χωνέψω για ποιο λόγο χάσαμε την ευκαιρία να ακούσουμε για άλλη μια φορά το "Hope" ή ορισμένα επιπλέον κομμάτια από το "Judgement", όπως έγινε την προηγούμενη βραδιά στην πρωτεύουσα. Κουράστηκε τόσο πολύ η μπάντα που δεν ήταν σε θέση να επαναλάβει το διωμισάωρο ή μήπως απογοητεύτηκε που μετά από χρόνια έμειναν απούλητα εισιτήρια...; Φυσικά δε θα δεχτώ ως δικαιολογία το γεγονός ότι πέρσι έγινε το αντίστροφο, δίοτι είναι τελείως διαφορετικό να παρακολουθείς την ίδια βραδιά και τους Porcupine Tree.

H αρχική απογοήτευσή μου (δίοτι πρόλαβα να ρίξω μια κλεφτή ματιά στο setlist) ξεπερνιόταν σιγά-σιγά από την απόδοση του συγκροτήματος. Στη θέση του προγραμματισμένου "Temporary Peace" οι Αφοί Cavanagh προτίμησαν να επιλέξουν μετά από καιρό το "Sleepless", επηρεασμένοι ίσως από τη φανερή διάθεση του κοινού να παρακολουθήσει κάτι πιο δυναμικό από το πρόσφατο υλικό του συγκροτήματος. Μήπως όμως ήταν και αυτό μια προσπάθεια να χρυσώσουν το χάπι;

Κερασάκι στην τούρτα η διαμάχη του Danny Cavanagh με άτομο από το κοινό, με αποτέλεσμα να περάσει το υπόλοιπο της συναυλίας νωχελικός στην άκρη της σκηνής, παίζοντας για ώρα ακουμπισμένος στο αριστερό ηχείο. Φυσιολογική αντίδραση δυσαρεστημένου καλλιτέχνη θα πουν ορισμένοι, έλλειψη επαγγελματισμού θα σκεφτεί η αντίπαλη πλευρά. Έτσι, το βάρος της σκηνικής παρουσίας έπεσε ακόμα περισσότερο στον Vinnie, o οποίος έτσι και αλλιώς αποτελεί το «δυνατότερο χαρτί» του συγκροτήματος με το δυναμισμό, τον ενθουσιασμό και τις συγκλονιστικές ερμηνείες του.

Οι Anathema του 2011 περιοδεύουν ακόμα για το "We're Here Because We're Here", καθώς το φρέσκο "Falling Deeper" δε συμπεριλαμβανόταν στο setlist. Εξίσου αγνοήθηκε και το υποτιμημένο "A Fine Day To Exit". Το παλιότερο υλικό δεν ήταν αυτή την φορά αρκετό σε σχέση με τις δυο τελευταίες δουλειές τους. Για να είμαι ειλικρινής, ό,τι άκουσα τη συγκεκριμένη βραδιά μου άρεσε. Δυστυχώς, όμως, ποτέ δεν έχω φύγει από συναυλία των Anathema με τόσα πολλά παράπονα.

Setlist:

Thin Air
Summer Night Horizon
Dreaming Light
Everything
Closer
Are You There?
Angels Walk Among Us
Deep
A Simple Mistake
One Last Goodbye
Empty
Lost Control
Get Off, Get Out
Universal
Flying
Sleepless
Angelica
A Natural Disaster
Shroud Of False
Fragile Dreams

Γιάννης Βόλκας
Φωτογραφίες: Βιβή Κεφαλωνίτη