Anathema - Funeral Revolt
Από τον Γιάννη Βόλκα, 28/04/2004 @ 02:25
16/04/04, Υδρόγειος, Θεσσαλονίκη
116 ημέρες πέρασαν από το τελευταίο ραντεβού των Anathema με τους θεσσαλονικείς οπαδούς τους. Ο κόσμος δεν νοιάστηκε που οι αφοί Cavanagh ήταν ξανά εδώ τον Δεκέμβριο, ούτε που αυτή ήταν η τρίτη τους εμφάνιση από το ’99 και μετά. Έτσι το club Υδρόγειος γέμισε ασφυκτικά από 1200 (!!!) άτομα.
Το live άνοιξαν οι Funeral Revolt, τους οποίους πολλοί θυμάστε από την εμφάνισή τους με τους Moonspell. Οι Funeral Revolt βγήκαν με περίσσια άνεση και πολύ δυναμική σκηνική παρουσία για ελληνική μπάντα παίζοντας ένα κράμα ατμοσφαιρικού με industrial που θύμιζε αρκετά τους The Kovenant. Με δυνατές κιθάρες, samples και έναν πολύ "ζωηρό" τραγουδιστή (αν δεν κάνω λάθος, μέλος επίσης των Ίαμβια) πιστεύω άρεσαν στον κόσμο που όμως ανυπομονούσε να δει...
...τους Anathema με την πλήρη σύνθεση τους. Για πρώτη φορά στην πόλη μας οι τρεις Cavanagh (με τον Jamie στο μπάσο) βγήκαν στην σκηνή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. "We re just a moment in time..." το "Shroud of false" και καπάκι το "Fragile dreams" προκαλούν ντελίριο στο κοινό.
Το σετ αποτελείται κυρίως από τα κομμάτια των τελευταίων δίσκων αλλά ο κόσμος δείχνει να απολαμβάνει την κάθε στιγμή. "Balance", "Pressure", "Forgotten Hopes".
Μετά τα ακουστικά shows του Δεκεμβρίου, οι Anathema αποφασίζουν να παίξουν τα πιο ξεσηκωτικά κομμάτια τους. Έτσι ακούγονται συνεχόμενα τα "Empty", "Pulled Under..." και "Panic" για να φτάσει η ώρα της μεγάλης έκπληξης. Στην σκηνή ανεβαίνει η Lee Douglas, αδερφή του ντράμερ John και υπεύθυνη για τα αιθέρια φωνητικά στα "Parisienne Moonlight" και "A Natural Disaster" τα οποία μαγεύουν το κοινό.
Η πολυετής ιστορία της μπάντας δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί τελείως και έτσι ακούγονται και τα "Angelica", "Cries On The Wind", "A Dying Wish" και "Sleepless" για να κλείσουν με την "κλασική" πλέον διασκευή στο "Comfortably Numb" των, πνευματικών γονέων τους, Pink Floyd.
Για άλλη μια φορά οι Anathema κατάφεραν να ενθουσιάσουν τους νέους οπαδούς τους, οι οποίοι διαρκώς αυξάνονται, και με διάφορες αλλαγές να ικανοποιήσουν τους παλιότερους. Μέχρι την επόμενη φορά... it feels like i’m flying...
116 ημέρες πέρασαν από το τελευταίο ραντεβού των Anathema με τους θεσσαλονικείς οπαδούς τους. Ο κόσμος δεν νοιάστηκε που οι αφοί Cavanagh ήταν ξανά εδώ τον Δεκέμβριο, ούτε που αυτή ήταν η τρίτη τους εμφάνιση από το ’99 και μετά. Έτσι το club Υδρόγειος γέμισε ασφυκτικά από 1200 (!!!) άτομα.
Το live άνοιξαν οι Funeral Revolt, τους οποίους πολλοί θυμάστε από την εμφάνισή τους με τους Moonspell. Οι Funeral Revolt βγήκαν με περίσσια άνεση και πολύ δυναμική σκηνική παρουσία για ελληνική μπάντα παίζοντας ένα κράμα ατμοσφαιρικού με industrial που θύμιζε αρκετά τους The Kovenant. Με δυνατές κιθάρες, samples και έναν πολύ "ζωηρό" τραγουδιστή (αν δεν κάνω λάθος, μέλος επίσης των Ίαμβια) πιστεύω άρεσαν στον κόσμο που όμως ανυπομονούσε να δει...
...τους Anathema με την πλήρη σύνθεση τους. Για πρώτη φορά στην πόλη μας οι τρεις Cavanagh (με τον Jamie στο μπάσο) βγήκαν στην σκηνή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. "We re just a moment in time..." το "Shroud of false" και καπάκι το "Fragile dreams" προκαλούν ντελίριο στο κοινό.
Το σετ αποτελείται κυρίως από τα κομμάτια των τελευταίων δίσκων αλλά ο κόσμος δείχνει να απολαμβάνει την κάθε στιγμή. "Balance", "Pressure", "Forgotten Hopes".
Μετά τα ακουστικά shows του Δεκεμβρίου, οι Anathema αποφασίζουν να παίξουν τα πιο ξεσηκωτικά κομμάτια τους. Έτσι ακούγονται συνεχόμενα τα "Empty", "Pulled Under..." και "Panic" για να φτάσει η ώρα της μεγάλης έκπληξης. Στην σκηνή ανεβαίνει η Lee Douglas, αδερφή του ντράμερ John και υπεύθυνη για τα αιθέρια φωνητικά στα "Parisienne Moonlight" και "A Natural Disaster" τα οποία μαγεύουν το κοινό.
Η πολυετής ιστορία της μπάντας δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί τελείως και έτσι ακούγονται και τα "Angelica", "Cries On The Wind", "A Dying Wish" και "Sleepless" για να κλείσουν με την "κλασική" πλέον διασκευή στο "Comfortably Numb" των, πνευματικών γονέων τους, Pink Floyd.
Για άλλη μια φορά οι Anathema κατάφεραν να ενθουσιάσουν τους νέους οπαδούς τους, οι οποίοι διαρκώς αυξάνονται, και με διάφορες αλλαγές να ικανοποιήσουν τους παλιότερους. Μέχρι την επόμενη φορά... it feels like i’m flying...
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
