Amorphis live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη!
Από τους Γιάννη Βόλκα, Παναγιώτη Λουκά, 18/12/2003 @ 18:02
Gagarin, 14/12/2003, Αθήνα
Οι Φιλανδοί Amorphis περίπου 2 χρόνια μετά την τελευταία εμφάνιση τους στην Ελλάδα κλείνουν την περιοδεία τους με 2 εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη - Αθήνα. Αξίζει να σημειωθεί ότι τους τελευταίους 3 μήνες παίζανε support στους Paradise Losτ, ένα πακέτο που θα μπορούσε να είχε περάσει από την χώρα μας, και όχι να έρχονται τα group ξεχωριστά αναγκάζοντας τους οπαδούς να πληρώνουν διπλά για να τους δούνε. Support group ήταν οι On Thorns I Lay τους οποίους είχα δει για τελευταία φορά στο Rockwave του 1999. Σε σχέση με τότε έχουν βελτιωθεί σημαντικά τόσο εκτελεστικά όσο και σκηνικά με καλό ήχο και με light show, ενώ το μόνο αρνητικό είναι τα backing female vocals, που νομίζω ότι δεν ταιριάζουν στο ύφος του group. To group έπαιξε για περίπου 40 λεπτά κλείνοντας το set με μια διασκευή από Depech Mode, την οποία και είχαν προσαρμόσει στο ύφος τους.
Μετά από μια σύντομη αλλαγή του σετ, οι Amorphis βγήκανε στην σκηνή με το “In The Beginning” υπό τους οπαδικές ιαχές του κοινού. Για δεύτερη φορά στην Ελλάδα οι Amorphis δεν κατάφεραν να γεμίσουν το χώρο, παρόλο που το “Far From The Sun” είχε πουλήσει αρκετά, φτάνοντας μέχρι την 20 θέση στα Ελληνικά charts. Μάλλον το μεταλλικό κοινό πρέπει να ξόδεψε όλα τα λεφτά το τελευταίο μήνα αφού ήρθαν οι Paradise Lost, Helloween, Saxon, με αποτέλεσμα το Gagarin να είναι μισογεμάτο. Στο line up υπάρχει μια αλλαγή καθώς για οικογενειακούς λόγους ο drummer τους Jan Rechberger δεν μπορούσε να τους ακολουθήσει στην περιοδεία, και έχει αντικατασταθεί από τον Atte Sarkima (Verenpisara).
Αυτός που κλέβει τις εντυπώσεις είναι ο κιθαρίστας και τραγουδιστής στο καλύτερο τους album ‘Tales From The Thousand Lakes” Tomi Koivusaari που με την Gibson Les Paul Custom είναι η κινητήρια μορφή του group, ενώ και η χρήση keyboards live (και όχι samples) δίνει άλλη αίσθηση στο live. To set list αποτελείται από 17 τραγούδια με το group να μην δίνει έμφαση στο τελευταίο του album αλλά μία μίξη παλαιού και νέου υλικού φτάνοντας ακόμα και στο πρώτο τους album με τον τραγουδιστή τους να εναλλάσσεται άνετα σε από τα death σε clean vocals αναλόγως το κομμάτι (μόνη ένσταση ότι θα μπορούσε να υπάρχει ο ύμνος ‘Into Hiding’). Για άλλη μια φορά (και αυτό πια πάει να γίνει δεδομένο) η συναυλία είχε διάρκεια 1 ώρα και 20 λεπτά με το group να μας καληνυχτίζει στο encore με το “Black Winter Day”. Το λιγοστό κοινό συμμετείχε ενεργά μόνο στις 2 μπροστινές σειρές αλλά σε καμία περίπτωση δεν έφτασε σε αντιδράσεις όπως στους Paradise Lost. Οι Amorphis παίξανε καλά (αν και πιστεύω ότι η πρώτη φορά που είχαν εμφανιστεί στην Ελλάδα ήταν η καλύτερη) έχοντας ένα πολύ καλό ήχο αλλά μέτρια σκηνική παρουσία .
Το τέλος του live σου άφησε μια περίεργη γεύση. Ενώ εκτελεστικά ήταν άψογοι και έχοντας ακούσει λίγο πολύ τα τραγούδια που ήθελες να ακούσεις, σου μένει η εντύπωση ότι κάτι δεν πήγε καλά. Είναι ίσως το πρόβλημα που παρατηρείται σε πολλά συγκροτήματα ότι ενώ βγάζουν καταπληκτικά album δεν έχουν το κατάλληλο vibe - feeling για να τα αποδώσουν live. To ίδιο συμβαίνει και από την άλλη πλευρά: μέτρια album, φοβερά live. Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω ότι πρόκειται για κακό group. Είναι ένα από τα group που δεν φοβάται τις αλλαγές στον ήχο του (από death metal στους πρώτους δίσκους σε ατμοσφαιρικό metal με πολλές 70ς αναφορές στα τελευταία τους album) και ποτέ δεν μένει στάσιμο. Απλά τα συναισθήματα που σου αφήνουν τα album τους δεν βγαίνουν πάνω στην σκηνή.
To set list ήταν το ακόλουθο:
‘‘In The Beginning’’, ‘‘The Way’’, ‘‘Against Widows’’, ‘‘Divinity’’, ‘‘Alone’’, ‘‘Summer End’’, ‘‘Day Of Your Beliefs’’, ‘‘Evil Inside’’, ‘‘Grail’s Mysteries’’, ‘‘Goddes of A Sad Man’’, ‘‘The Castway’’, ‘‘Greed’’, ‘‘Far From The Sun’’, ‘‘My Kantele’’, ‘‘Killing Goodness’’, ‘‘Black Winter Day’’.
Μύλος, 13/12/2003, Θεσσαλονίκη
Η ώρα ήταν 21:30 και στο ικανοποιητικά γεμάτο club του Μύλου υπήρχε μία πολύ ζεστή και θετική ατμόσφαιρα. Ευτυχώς χωρίς καθυστέρηση ξεκίνησε η συναυλία με τους National Pornographic, ένα σχήμα που μου έκανε πολύ καλή εντύπωση κυρίως λόγω του προσωπικού στυλ και ήχου που έχουν. Επιτέλους και μία διαφορετική πρόταση από εγχώριο συγκρότημα. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω ακριβώς τι παίζουν. Θα τους χαρακτήριζα σαν μια stoner έκδοση των Gathering με jazz και fusion στοιχεία. Πολύ καλή απόδοση και ιδιαίτερα θετική διάθεση από το σχήμα, ειδικά από τη συνεχώς χαμογελαστή τραγουδίστριά τους και τον ενεργητικό τους drummer. Τους εύχομαι τα καλύτερα για το μέλλον.
Κατά τις 22:40 κατέβηκαν από τη σκηνή, την οποία κατέλαβαν περίπου 10-15 λεπτά αργότερα οι Φιλανδοί Amorphis. Ένα πολύ μεγάλο και ιστορικό πλέον σχήμα του ευρύτερου metal χώρου με τουλάχιστον ένα album σταθμό στην ιστορία του heavy-metal, το “Tales From The Thousand Lakes”. Ευτυχώς τίμησαν και το συγκεκριμένο album αλλά και όλη τη δισκογραφία τους (ναι, έπαιξαν και ένα κομμάτι από το "Karelian Isthmus"!). Η μπάντα είχε πολύ καλή απόδοση, καλό ήχο και “επαγγελματική” όρεξη για το live. Ειδικά ο συμπαθέστατος drummer τους (ο οποίος είναι ο χαμένος δίδυμος αδερφός του “δικού μας” Γιώργου Χαρισόπουλου) δεν σταμάτησε να χτυπιέται μαζί με τις μπακέτες του! Είναι φανερό ότι είναι μια μπάντα που δουλεύει σωστά και σοβαρά και συμπεριφέρεται πλήρως επαγγελματικά σε όλες τις κινήσεις της. Φυσικά παρουσίασαν κομμάτια από το τελευταίο τους CD “Far From The Sun” του οποίου καλύτερη στιγμή για μένα σίγουρα είναι το πρώτο κομμάτι, “Day Of Your Beliefs”. Το κοινό τους υποδέχθηκε πολύ ζεστά και ειδικά σε στιγμές όπως το “Castaway” και “Black Winter Dead” (που έκλεισε και το live) επήρθε ο πανικός! Μοναδικό ίσως αρνητικό της πολύ όμορφης αυτής βραδιάς, η μικρή διάρκεια του setlist τους καθώς με το που έδειξε το ρολόι 12 μας αποχαιρέτησαν για τα καλά (μετά από δύο encore).
Οι Φιλανδοί Amorphis περίπου 2 χρόνια μετά την τελευταία εμφάνιση τους στην Ελλάδα κλείνουν την περιοδεία τους με 2 εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη - Αθήνα. Αξίζει να σημειωθεί ότι τους τελευταίους 3 μήνες παίζανε support στους Paradise Losτ, ένα πακέτο που θα μπορούσε να είχε περάσει από την χώρα μας, και όχι να έρχονται τα group ξεχωριστά αναγκάζοντας τους οπαδούς να πληρώνουν διπλά για να τους δούνε. Support group ήταν οι On Thorns I Lay τους οποίους είχα δει για τελευταία φορά στο Rockwave του 1999. Σε σχέση με τότε έχουν βελτιωθεί σημαντικά τόσο εκτελεστικά όσο και σκηνικά με καλό ήχο και με light show, ενώ το μόνο αρνητικό είναι τα backing female vocals, που νομίζω ότι δεν ταιριάζουν στο ύφος του group. To group έπαιξε για περίπου 40 λεπτά κλείνοντας το set με μια διασκευή από Depech Mode, την οποία και είχαν προσαρμόσει στο ύφος τους.
Μετά από μια σύντομη αλλαγή του σετ, οι Amorphis βγήκανε στην σκηνή με το “In The Beginning” υπό τους οπαδικές ιαχές του κοινού. Για δεύτερη φορά στην Ελλάδα οι Amorphis δεν κατάφεραν να γεμίσουν το χώρο, παρόλο που το “Far From The Sun” είχε πουλήσει αρκετά, φτάνοντας μέχρι την 20 θέση στα Ελληνικά charts. Μάλλον το μεταλλικό κοινό πρέπει να ξόδεψε όλα τα λεφτά το τελευταίο μήνα αφού ήρθαν οι Paradise Lost, Helloween, Saxon, με αποτέλεσμα το Gagarin να είναι μισογεμάτο. Στο line up υπάρχει μια αλλαγή καθώς για οικογενειακούς λόγους ο drummer τους Jan Rechberger δεν μπορούσε να τους ακολουθήσει στην περιοδεία, και έχει αντικατασταθεί από τον Atte Sarkima (Verenpisara).
Αυτός που κλέβει τις εντυπώσεις είναι ο κιθαρίστας και τραγουδιστής στο καλύτερο τους album ‘Tales From The Thousand Lakes” Tomi Koivusaari που με την Gibson Les Paul Custom είναι η κινητήρια μορφή του group, ενώ και η χρήση keyboards live (και όχι samples) δίνει άλλη αίσθηση στο live. To set list αποτελείται από 17 τραγούδια με το group να μην δίνει έμφαση στο τελευταίο του album αλλά μία μίξη παλαιού και νέου υλικού φτάνοντας ακόμα και στο πρώτο τους album με τον τραγουδιστή τους να εναλλάσσεται άνετα σε από τα death σε clean vocals αναλόγως το κομμάτι (μόνη ένσταση ότι θα μπορούσε να υπάρχει ο ύμνος ‘Into Hiding’). Για άλλη μια φορά (και αυτό πια πάει να γίνει δεδομένο) η συναυλία είχε διάρκεια 1 ώρα και 20 λεπτά με το group να μας καληνυχτίζει στο encore με το “Black Winter Day”. Το λιγοστό κοινό συμμετείχε ενεργά μόνο στις 2 μπροστινές σειρές αλλά σε καμία περίπτωση δεν έφτασε σε αντιδράσεις όπως στους Paradise Lost. Οι Amorphis παίξανε καλά (αν και πιστεύω ότι η πρώτη φορά που είχαν εμφανιστεί στην Ελλάδα ήταν η καλύτερη) έχοντας ένα πολύ καλό ήχο αλλά μέτρια σκηνική παρουσία .
Το τέλος του live σου άφησε μια περίεργη γεύση. Ενώ εκτελεστικά ήταν άψογοι και έχοντας ακούσει λίγο πολύ τα τραγούδια που ήθελες να ακούσεις, σου μένει η εντύπωση ότι κάτι δεν πήγε καλά. Είναι ίσως το πρόβλημα που παρατηρείται σε πολλά συγκροτήματα ότι ενώ βγάζουν καταπληκτικά album δεν έχουν το κατάλληλο vibe - feeling για να τα αποδώσουν live. To ίδιο συμβαίνει και από την άλλη πλευρά: μέτρια album, φοβερά live. Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω ότι πρόκειται για κακό group. Είναι ένα από τα group που δεν φοβάται τις αλλαγές στον ήχο του (από death metal στους πρώτους δίσκους σε ατμοσφαιρικό metal με πολλές 70ς αναφορές στα τελευταία τους album) και ποτέ δεν μένει στάσιμο. Απλά τα συναισθήματα που σου αφήνουν τα album τους δεν βγαίνουν πάνω στην σκηνή.
To set list ήταν το ακόλουθο:
‘‘In The Beginning’’, ‘‘The Way’’, ‘‘Against Widows’’, ‘‘Divinity’’, ‘‘Alone’’, ‘‘Summer End’’, ‘‘Day Of Your Beliefs’’, ‘‘Evil Inside’’, ‘‘Grail’s Mysteries’’, ‘‘Goddes of A Sad Man’’, ‘‘The Castway’’, ‘‘Greed’’, ‘‘Far From The Sun’’, ‘‘My Kantele’’, ‘‘Killing Goodness’’, ‘‘Black Winter Day’’.
Παναγιώτης Λουκάς
Μύλος, 13/12/2003, Θεσσαλονίκη
Η ώρα ήταν 21:30 και στο ικανοποιητικά γεμάτο club του Μύλου υπήρχε μία πολύ ζεστή και θετική ατμόσφαιρα. Ευτυχώς χωρίς καθυστέρηση ξεκίνησε η συναυλία με τους National Pornographic, ένα σχήμα που μου έκανε πολύ καλή εντύπωση κυρίως λόγω του προσωπικού στυλ και ήχου που έχουν. Επιτέλους και μία διαφορετική πρόταση από εγχώριο συγκρότημα. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω ακριβώς τι παίζουν. Θα τους χαρακτήριζα σαν μια stoner έκδοση των Gathering με jazz και fusion στοιχεία. Πολύ καλή απόδοση και ιδιαίτερα θετική διάθεση από το σχήμα, ειδικά από τη συνεχώς χαμογελαστή τραγουδίστριά τους και τον ενεργητικό τους drummer. Τους εύχομαι τα καλύτερα για το μέλλον.
Κατά τις 22:40 κατέβηκαν από τη σκηνή, την οποία κατέλαβαν περίπου 10-15 λεπτά αργότερα οι Φιλανδοί Amorphis. Ένα πολύ μεγάλο και ιστορικό πλέον σχήμα του ευρύτερου metal χώρου με τουλάχιστον ένα album σταθμό στην ιστορία του heavy-metal, το “Tales From The Thousand Lakes”. Ευτυχώς τίμησαν και το συγκεκριμένο album αλλά και όλη τη δισκογραφία τους (ναι, έπαιξαν και ένα κομμάτι από το "Karelian Isthmus"!). Η μπάντα είχε πολύ καλή απόδοση, καλό ήχο και “επαγγελματική” όρεξη για το live. Ειδικά ο συμπαθέστατος drummer τους (ο οποίος είναι ο χαμένος δίδυμος αδερφός του “δικού μας” Γιώργου Χαρισόπουλου) δεν σταμάτησε να χτυπιέται μαζί με τις μπακέτες του! Είναι φανερό ότι είναι μια μπάντα που δουλεύει σωστά και σοβαρά και συμπεριφέρεται πλήρως επαγγελματικά σε όλες τις κινήσεις της. Φυσικά παρουσίασαν κομμάτια από το τελευταίο τους CD “Far From The Sun” του οποίου καλύτερη στιγμή για μένα σίγουρα είναι το πρώτο κομμάτι, “Day Of Your Beliefs”. Το κοινό τους υποδέχθηκε πολύ ζεστά και ειδικά σε στιγμές όπως το “Castaway” και “Black Winter Dead” (που έκλεισε και το live) επήρθε ο πανικός! Μοναδικό ίσως αρνητικό της πολύ όμορφης αυτής βραδιάς, η μικρή διάρκεια του setlist τους καθώς με το που έδειξε το ρολόι 12 μας αποχαιρέτησαν για τα καλά (μετά από δύο encore).
Κείμενο: Θανάσης DrDream
Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
