Alter Bridge, Black Stone Cherry, Theory Of A Deadman @ Wembley Arena (Λονδίνο), 29/11/11

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 01/12/2011 @ 11:46
Σέβομαι απεριόριστα τα μεγάλα και κλασικά ονόματα της μουσικής μας. Πιστεύω μάλιστα ότι μερικά είναι αναντικατάστατα. Αλλά επίσης, πιστεύω πως την ιστορία την έγραψαν παλιότερα, σε μια εποχή που πολλοί δεν προλάβαμε καν να αντιληφθούμε ή να ζήσουμε. Σήμερα, είναι άλλες οι μπάντες που αφήνουν το στίγμα τους και γράφουν τη σημερινή rock ιστορία, κομμάτι της οποίας ήταν και η sold out εμφάνιση των Alter Bridge στο Wembley Arena του Λονδίνου. Για αυτό και έκρινα σκόπιμο να είμαι εκεί. Και δεν το μετάνιωσα.

Μη σας μπερδεύουν τα διαφορετικά μεγέθη της μοιρασμένης -πλέον- πίτας της αγοράς. Το γεγονός πως μια μπάντα όπως οι Alter Bridge ξεπουλούν αρένες δεν είναι και το πιο εύκολο ή ασήμαντο γεγονός, καθώς έχουν εκλείψει εδώ και καιρό οι μπάντες του σκληρού ήχου που κατάφερνουν κάτι τέτοιο, όπως είχε λείψει και το hard/heavy rock από αρένες γενικότερα. Από μόνο του αυτό ήταν ένα μεγάλο κίνητρο, αλλά η ανακοίνωση πως το show θα «απαθανατιστεί» για την κυκλοφορία DVD ήταν αυτό που με ώθησε να κάνω τελικά το ταξίδι. Το μοναδικό πρόβλημα ήταν πως εδώ και καιρό δεν υπήρχε εισιτήριο ούτε για δείγμα και για αυτό πρέπει να ευχαριστήσω τη Warner Greece και συγκεκριμένα τον Ανδρέα Αλισανδράτο που μερίμνησε για αυτό.

Ας πάμε λοιπόν στο τι έγινε το βράδυ της 29ης Νοέμβρη στην Αρένα του Wembley, ξεκινώντας από το γεγονός πως το venue έχει έναν από τους καλύτερους ήχους που έχω έρθει αντιμέτωπος, κάτι που ίσχυσε και για τα τρία συγκροτήματα της βραδιάς...

Το χορό άνοιξαν οι Theory Of A Deadman με το -λίγο πιο σκληρό από Nickelback- αμερικανικό mainstream rock τους να κερδίζει δικαίως το χειροκρότημα του κόσμου, καθώς απέδωσαν το υλικό τους πολύ δυναμικά, ακούγονταν πολύ καλύτεροι από τις studio δουλειές τους και μπορώ να πω πως τους ευχαριστήθηκα. Πολύ επικοινωνιακός ο frontman και από το περίπου μισάωρο setlist ξεχώρισαν το πρόσφατο single "Bitch Came Back", η διασκευή στο γνωστό "Cocaine" και το κλείσιμο του μάλλον πιο γνωστού τους τραγουδιού "Bad Girlfriend" με μια μικρή εισαγωγή από το "Paradise City". Πραγματικά δυνατή μπάντα, που ενδείκνυται για να περάσει κάποιος καλά σε μια συναυλία, μάς έβαλαν κατάλληλα στο κλίμα για τη συνέχεια.

Η οποία συνέχεια είχε μια προσωπική αδυναμία που ακούει στο όνομα Black Stone Cherry. Αν δεν τους έχετε τσεκάρει σταματάτε εδώ, πηγαίνετε να βρείτε τα τρία άλμπουμ τους και τα βάζετε να παίζουν όσο συνεχίζετε να διαβάζετε. Όπως είπε κι ο θεούλης frontman, Chris Robertson, ποσώς τον ενδιαφέρει αν κάποιος θα αγοράσει ή θα κατεβάσει τη μουσική του, αρκεί να την ακούσει, να την εκτιμήσει και να πάει στα live τους. Λοιπόν, με απλά λόγια, η μπάντα από το Kentucky έσπειρε, σε σημείο που οι πιο «αντικειμενικοί» της παρέας τους ευχαριστήθηκαν περισσότερο από τους headliners...

Δεν τους κατηγορώ, καθώς, όσο μπούλης δείχνει εμφανισιακά ο Chris Robertson με το κοντό μαλλί, τόσο συγκλονιστικό είναι το λαρύγγι του, ενώ όλη η μπάντα κοπανιέται δίχως αύριο. Άνοιξαν με το "Change" από το τελευταίο τους άλμπουμ, "Between The Devil And The Deep Blue Sea", από το οποίο ακούστηκαν επίσης τα «χιτάκια» "White Trash Millionaire" και "Blame It On The Boom - Boom" καθώς και το συναισθηματικό "In My Blood", αφού το set ήταν μοιρασμένο στα τρία άλμπουμ της μπάντας. Κακός χαμός από τη μία στα "Rain Wizard" και "Lonely Train" από το ντεμπούτο ή στο "Blind Man" από το δεύτερο άλμπουμ και τίγκα συναίσθημα στο "Things My Father Said" ή το ακουστικά παιγμένο "Peace Is Free". Εκεί που μας γονάτισε ο Robertson ήταν στο "Maybe Someday", με το γρέτζο της φωνής και τα τζαμαρίσματα. Οι φίλοι του σημερινού hard rock να παρακαλείτε να τους φέρουν από εδώ στη νέα ευρωπαϊκή τους περιοδεία το 2012. Θα πάθετε μεγάλη ζημιά. Λίγες μπάντες «παίζουν μπάλα» ζωντανά σε αυτό το επίπεδο...

Setlist:
Change / Blind Man / Soulcreek / In My Blood / Rain Wizard / Things My Father Said / White Trash Millionaire / Peace Is Free / Maybe Someday / Blame It On The Boom-Boom / Lonely Train

Τόσο τους Black Stone Cherry, όσο και τους Alter Bridge τους είδα πρόσφατα στο Download Festival, αλλά σε αυτό το live ήταν επίπεδα πάνω. Λογικό εν μέρει. Ειδικά για τους δεύτερους ήταν η βραδιά τους, ήταν το αποκορύφωμα μιας ξέφρενης πορείας που απέφερε η επιτυχία του "AB III" με συνεχείς περιοδείες. Ήταν το όνειρο του μουσικού που πραγματοποιείται όπως μας είπε σε κάποια στιγμή -εμφανώς συγκινημένος- ο Myles Kennedy, βλέποντας ένα ασφυκτικά γεμάτο Wembley να αποθεώνει τη μπάντα. Αν έχει 12.500 χωρητικότητα στα καθίσματα, τότε ο κόσμος ήταν σίγουρα πάνω από 15-16 χιλιάδες, συνυπολογίζοντας την αρένα, ίσως και παραπάνω. Ακόμα σημαντικότερο το γεγονός ότι τα t-shirt της μπάντας ήταν παντού και ότι ο κόσμος τραγούδαγε όλα τα κομμάτια, ήξερε τους στίχους τους και περίμενε τα sing along μέρη που εμπεριέχονται σε αυτά. Σημάδια αναγνώρισης μιας μεγάλης μπάντας που είχε ετοιμάσει μια μεγάλη βραδιά...

Οι εντυπωσιακές 3D κάμερες ήταν στημένες και το σκηνικό περιλάμβανε φωτιές, τρομερό φωτισμό και ένα περίεργο wall με λαμπάκια πίσω από τη μπάντα, που έφτιαχνε ένα ωραίο οπτικό μέρος για να σερβίρουν οι Tremonti, Kennedy, Phillips και Marshall τη μουσική τους. Με ήχο αψεγάδιαστο και έναν Myles σε εξαιρετική φόρμα, το εναρκτήριο "Slip To The Void" δημιούργησε έναν πανικό στις μπροστινές σκηνές, που συχνά-πυκνά επέφερε mosh pits, crowd surfing και πανικό σε κάθε δυνατή στιγμή, οι οποίες ήταν ουκ ολίγες. Επτά συνολικά τραγούδια ακούστηκαν από την τελευταία τους δουλειά και πέντε από το ντεμπούτο άλμπουμ, αλλά ήταν η επιβεβαίωση ότι το "Blackbird" είναι η πραγματικά σπουδαία δουλειά τους το γεγονός ότι ακούστηκαν εννέα τραγούδια μέσα από αυτό, σε ένα χορταστικό δίωρο setlist.

Από τη μία χαμός σε τραγούδια όπως το "Come To Life", το "I Know It Hurts", το "Metalingus", το "One Day Remains" και το "Ties That Bind" και από την άλλη μεγάλες ερμηνείες έντονης συναισθηματικής φόρτισης σε κομμάτια όπως το "Broken Wings" και ειδικά το ομώνυμο "Blackbird", που αποτέλεσε και την κορυφαία στιγμή του live για τον γράφοντα, καθώς με ταξίδεψε αλλού. Όταν δε οι υπόλοιποι άφησαν τον Myles μόνο του με την ακουστική του κιθάρα να ερμηνεύσει τα "Wonderful Life" και "Watch Over You", ο ίδιος θυμήθηκε πως στα '90s έπαιζε σε coffee shops (από αυτά που παίρνεις καφέ και γλυκό κι όχι αυτά του Amsterdam, όπως είπε γελώντας), στα οποία ανέφερε πως κανείς δεν του έδινε σημασία και ευχαρίστησε τον κόσμο που πλέον ενδιαφέρεται για τη μουσική του! Φαντάζεστε τι έγινε όταν έδωσε το λόγο στο κοινό για το τελευταίο refrain του δεύτερου...

Ενδιάμεσα, έριξε μια «στριγκλιά» «stand up and shout», ενθυμούμενος τον cameo ρόλο του στην ταινία "Rock Star", κατόπιν παρότρυνσης από το κοινό, και δεν έλειψαν τα κιθαριστικά τζαμαρίσματα με τον Tremonti, σε στιγμές χαλάρωσης. Ο δεύτερος είναι πραγματικά guitar hero της εποχής μας, με τα χαρακτηριστικά φουσκωμένα του μάγουλα να συνοδεύουν κάθε riff και solo του που ακούγονταν τέλεια σε όλη τη διάρκεια του live. Για το τέλος κράτησαν τα χιτάκια "Isolation", "Open Your Eyes" και "Rise Today", με το κλείσιμο του οποίου η αρένα γέμισε χαρτάκια και κορδέλες και το κοινό αποθέωνε τους Alter Bridge, με μοναδικό παράπονο την απουσία κάποιας έκπληξης που πολλοί περίμεναν...

Οι παράπλευρες ασχολίες βάζουν τους Alter Bridge στον πάγο για πάνω από ένα χρόνο, για να επιστρέψουν κάπου στο 2013 με νέο άλμπουμ, καλώς εχόντων των πραγμάτων. Με την ευχή αυτό να τους πάει σε ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες και αρένες, όσοι μπόρεσαν είδαν μια μπάντα στην ακμή της σήμερα να αποδίδει σε υψηλότατο επίπεδο, αφού στο μεσοδιάστημα πραγματοποίησαν δύο ευρωπαϊκές και δύο αμερικανικές περιοδείες. Είναι από τις μπάντες που αξίζει να κάνει κανείς την υπέρβαση και να ταξιδέψει εκτός συνόρων για να τις απολαύσει, μιας και ενδεχομένως δεν είναι «αρκετοί» για τα εγχώρια δεδομένα. Όπως και να έχει, θα πάρει καιρό για να τους απολαύσουμε κι εδώ...

Για όσους νομίζουν ότι υπερβάλω, θα υπάρξει και το DVD αυτής της συναυλίας μέσα στην επόμενη χρονιά. Τα ξαναλέμε στην παρουσίασή του...

Setlist:

Slip to the Void
Find the Real
Ghost of Days Gone By
Before Tomorrow Comes
Come to Life
All Hope Is Gone
White Knuckles
 Brand New Start
Metalingus
Broken Wings
I Know It Hurts
One Day Remains
 Coeur D'Alene
Buried Alive
Blackbird
Wonderful Life (acoustic)
Watch Over You (acoustic)
Ties That Bind
Isolation
--------------------------
Open Your Eyes
Dueling Guitar Solos  
Rise Today

Χρήστος Καραδημήτρης
  • SHARE
  • TWEET