Alcatraz Hard Rock and Metal Festival: Day 1 (Anthrax, Whitesnake, Ministry, Within Temptation κ.ά) @ Kortrijk, Βέλγιο, 13/08/16

Μεγάλες εμφανίσεις κατά τη διάρκεια της πρώτης ημέρας με Airbourne και Whitesnake να προσφέρουν εντυπωσιακό θέαμα και τους Within Temptation να τιμούν με τον καλύτερο τρόπο τη θέση τους ως headliners

07/09/2016 @ 15:37

Αυτό το Σαββατοκύριακο αποφασίσαμε να παρευρεθούμε για πρώτη φορά στο Alcatraz Hard Rock And Metal Festival που πραγματοποιείται στο δυτικό Βέλγιο και πιο συγκεκριμένα λίγο πιο έξω από την πόλη Kortrijk. Οι λόγοι ήταν πολλοί που θέλαμε να το επισκεφτούμε αλλά και προφανείς. Οι μπάντες που θα εμφανιζόντουσαν ήταν πολύ ενδιαφέρουσες μιας και θα παρακολουθούσαμε για πρώτη φορά Ministry, Avantasia, Within Temptation, Airbourne, Children Of Bodom, Korpiklanni αλλά και για τελευταία φορά επί Ευρωπαϊκού εδάφους και μετά από σαράντα χρόνια καριέρας, τους Twisted Sister. Έτσι λοιπόν, νοικιάσαμε αυτοκίνητο για να μετακινούμαστε από την Αμβέρσα για το Kortrijk το οποίο ήταν 100km απόσταση, δηλαδή γύρω στην μια ώρα ακολουθώντας μια ευθεία σε έναν σύγχρονο αυτοκινητόδρομο. Βέβαια, πληρώσαμε το τίμημα να χάνουμε τις 2-3 πρώτες μπάντες αλλά απώλειες πάντα θα υπάρχουν. Επίσης, να λέμε ευχαριστώ που δεν έβρεξε!

Δυστυχώς φτάσαμε γύρω στις 16:00 στον χώρο του φεστιβάλ γιατί αναχωρήσαμε αργά από την Αμβέρσα. Έτσι λοιπόν, παρακολουθήσαμε έξι μπάντες την πρώτη ημέρα. Η αρχή έγινε με τους Ελβετούς Triptykon.

Triptykon

Ο Tom G. Warrior και η παρέα του ανέβηκαν στην σκηνή λίγο μετά τις 16:00. Κατά την γνώμη μου, δεν πρέπει να άφησαν κανέναν ανικανοποίητο με την εμφάνιση τους, μιας και σε σκηνική παρουσία όσο και στα κομμάτια που έπαιξαν κέρδισαν το χειροκρότημα του κοινού. Έπαιξαν τόσο Celtic Frost συνθέσεις όσο και από τα δικά τους άλμπουμ. Η φωνή του Tom κυμάνθηκε σε εξαιρετικά πλαίσια και η υπόλοιπή μπάντα ακολουθούσε με επιτυχία. Κομμάτια τα οποία ξεχωρίσαμε ήταν τα "Dethroned Emperor", "The Usurper", "Goetia" και "Circle Of The Tyrants". Για εμάς ήταν ένα πολύ καλό ζέσταμα για τη συνέχεια.

Triptykon

Anthrax

Τους Νεοϋορκέζους Anthrax τους είχα παρακολουθήσει πριν από δυο μήνες περίπου στο Graspop Metal Meeting. Δεν έχω να επισημάνω κάτι παραπάνω από αυτά που είχα γράψει και τότε. Χορταστικό thrash metal με τον Belladonna σε μεγάλη μέρα και τον Scott Ian να μοιράζει thrash riffs. 

Anthrax

Κλασσικά τα κομμάτια που κέρδισαν το κοινό, σχημάτισαν και τα μεγαλύτερα pits όπως και τα περισσότερα crowd serfs ήταν τα "Indians", "Madhouse", "Caught In A Mosh" και "Antisocial". Για μια ακόμη φορά οι Anthrax μας πρόσφεραν μια επαγγελματική εμφάνιση με το κέφι να διακατέχει άπαντες.

Setlist: "You Gotta Believe" / "Caught In A Mosh" / "Got The Time" / "Madhouse" / "Fight 'Em Till You Can't" / "Evil Twin" / "Antisocial" / "Breathing Lightning" / "Indians" 

Ministry

Η ιστορία του Industrial Metal γράφεται στις παρακάτω γραμμές για την εμφάνιση των μεγάλων Ministry του Al Jourgensen. Δεν θεωρώ πως είμαι υπερβολικός, μιας και από το 1981 που υπάρχουν έχουν κυκλοφορήσει «διαμάντια» στον Industrial ήχο και χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα ήταν ίδιο σε αυτόν τον χώρο. Ήθελα πολύ να τους παρακολουθήσω γιατί δεν είχα την τύχη να τους δω στην Ελλάδα ποτέ αλλά και ούτε στο εξωτερικό. Έτσι λοιπόν, ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να δούμε από πρώτο χέρι τι κάνουν στο σανίδι. Λοιπόν, ο Al και η παρέα του δεν άφησαν τίποτα όρθιο.

Ministry

Πρόσφεραν στον κόσμο ένα πολύ χορταστικό set με κομμάτια όπως το "Stigmata" από το "With Sympathy", "Thieves" από το "The Mind Is Terrible Thing To Taste", "Deity" και "The Missing" από το "The Land Of Rape And Honey", "Just One Fix" και "N.W.O." από το "ΚΕΦΑΛΗΞΘ", "Senior Peligro", "Rio Grande Blood" και "LiesLiesLies" από το "Rio Grande Blood", "Hail To His Majesty", "Punch In The Face" και "Permawar" από το τελευταίο τους άλμπουμ, "From Beer To Eternity". Όπως διαπιστώσατε, μιλάμε για μεγάλη ποικιλία κομματιών από όλη σχεδόν την καριέρα τους, κάτι που με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο. Όλη η μπάντα ήταν «δεμένη» με πρωταγωνιστή τον Al που έκανε μια λιτή και εξαιρετική εμφάνιση. Μεγάλες στιγμές τους ήταν τα "Rio Grande Blood", "Thieves", "N.W.O." και "Stigmata", χωρίς τα υπόλοιπα να υστερούν κάπου.

Setlist: "Hail To His Majesty" / "Punch In The Face" / "PermaWar" / "Rio Grande Blood" / "Senor Peligro" / "LiesLiesLies" / "N.W.O." / "Just One Fix" / "The Missing" / "Deity" / "Stigmata" / "Thieves"

Αργότερα πήγαμε προς το El Presidio το οποίο είναι ένας χώρος που λειτούργησε για πρώτη φορά φέτος στο φεστιβάλ. Είναι ένα Metal Club στο οποίο όταν έχει διάλλειμα από τις εμφανίσεις των συγκροτημάτων επικρατεί ένα ατελείωτο party με άφθονη μπύρα. Επίσης να σημειώσουμε ότι είχε πολύ καλές τιμές στις μπύρες. Και μιας και είπαμε για Party...

Airbourne

Από την πρώτη στιγμή που αυτοί οι Αυστραλοί κυκλοφόρησαν την πρώτη τους νότα, ήξερα ότι θα πάνε μπροστά. Η εμφάνιση τους μας παρέσυρε σε ένα ξέφρενο party που διήρκησε για μια ώρα και είχε τα πάντα, τόσο άφθονο ποτό όσο και ξέφρενα crowd surfs. Φανταστείτε ότι πήραν τον κόσμο με το μέρος τους από το πρώτο κομμάτι και γι' αυτό ευθύνεται ο τραγουδιστής/κιθαρίστας της μπάντας Joel 'o' Keeffe ο οποίος ήταν τρομερά επικοινωνιακός με το κοινό. Τώρα που θυμάμαι, σε κάποια φάση ανέβηκε στους ώμους κάποιου και έπαιζε κιθάρα διασχίζοντας το κοινό.

Airbourne

Όσο γι' αυτό που είδαμε μουσικά, γρήγορο hard rock σφυρηλατημένο στη δεκαετία του '80. Πολύ «δεμένη» μπάντα με εξαιρετικούς μουσικούς, μια αύρα AC/DC να αποπνέει σε κάθε κομμάτι που έπαιζαν και πάνω απ' όλα είχαν τρομερό κέφι καθόλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους. Ξεκίνησαν με το "Ready To Rock" και συνέχισαν με "Too Much, Too Young, Too Fast", "Chewin' The Fat", "Diamond In The Rough", "Girls In Black", "Cheap Wine And Cheaper Women", "Breakin' Outta Hell" και "Stand Up For Rock 'n' Roll". Για encore μας έδωσαν τα "Live It Up" και "Runnin' Wild". Αυτή η εμφάνιση θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου για πολύ καιρό, κυρίως για το άφθονο κέφι που μας πρόσφεραν για μια περίπου ώρα και δεν θέλαμε να τελειώσει όλο αυτό. Καταπληκτικοί και με την πρώτη ευκαιρία θα τους ξαναδώ.

Setlist: "Ready To Rock" / "Too Much, Too Young, Too Fast" / "Chewin' The Fat" / "Diamond In The Rough" / "Girls In Black" / "Cheap Wine And Cheaper Women" / "Breakin' Outta Hell" / "Stand Up For Rock 'n' Roll" / "Live It Up"/ "Runnin' Wild"

Αμέσως μετά κατευθυνθήκαμε για καφεδάκι γιατί ήμασταν άυπνοι και το χρειαζόμασταν, κι ας μην ήταν ό,τι καλύτερο, και μετά προς τα μαγαζιά που είχαν στήσει και πούλαγαν ό,τι σχετιζόταν με την αγαπημένη μας μουσική. Αργότερα πήγαμε πολύ μπροστά κοντά στη σκηνή για να παρακολουθήσουμε την μπάντα του David Coverdale, τους Whitesnake.

Whitesnake

Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν αρκετά την εμφάνιση του David Coverdale, παρά συνολικά της μπάντας. Γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι όλοι τους είναι εξαιρετικοί μουσικοί με πολλά χιλιόμετρα πάνω στα σανίδια σε όλη την υφήλιο. Όμως για τον David τα πράγματα έχουν δυσκολέψει τις τελευταίες δύο δεκαετίες σχετικά με τη φωνή του. Έχοντας στο πλευρό του τον τρισμέγιστο Tommy Aldridge που έχει παίξει παντού, τον Reb Beach που έχει παίξει με Dokken, Winger, Alice Cooper και Night Ranger και τον Joel Hoekstra που και αυτός έχει παίξει στους Night Ranger, ο Dave δεν είχε να φοβηθεί και πολλά σχετικά με την εμφάνιση μιας και τον βοηθούσαν στα φωνητικά όλοι μαζί.

Whitesnake

Όμως για να μη παρεξηγηθούμε, ο Dave τα πήγε πολύ καλά σε όλα τα κομμάτια και χρησιμοποιούσε με μέτρο τη φωνή του χωρίς να κάνει υπερβολές, μιας και οι εποχές πριν το '90 έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι Whitesnake έπαιξαν όλες τις επιτυχίες τους τόσο τα δυναμικά κομμάτια "Bad Boys", "Crying In The Rain" και "Still Of The Night" όσο και τα χαλαρά "Here I Go Again", "Is This Love?" και "Love Ain’t No Stranger". Μεγάλη εμφάνιση από όλους, αν και θα ήθελα λιγότερα solo μεταξύ των συνθέσεων γιατί είναι εμφάνιση μιας ώρας περίπου. Προσωπικά, έχω κόλλημα με τέτοιες φάσεις γιατί τα θεωρώ ανούσια τόσα πολλά solo σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Ο Tommy Aldridge ρήμαξε το drum kit και οι δυο κιθαρίστες έδωσαν ρέστα με την σπουδαία εμφάνιση τους. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και απολαύσαμε μια σπουδαία μπάντα.

Setlist: "Bad Boys" / "Slide It In" / "Love Ain't No Stranger" / "Fool For Your Loving" / "Judgement Day" / "Guitar Solo" / "Slow An' Easy" / "Bass Solo" / "Crying In The Rain (With Drum Solo)" / "Give Me All Your Love" / "Here I Go Again" / "Still Of The Night"

Within Temptation

Οι Ολλανδοί Within Temptation ήταν από καιρό στις πρώτες επιλογές μου να τους παρακολουθήσω ζωντανά γιατί έχει δημιουργηθεί την τελευταία δεκαετία περίπου μεγάλος ντόρος γύρω από το όνομά τους. Πριν προχωρήσω στην περαιτέρω ανάλυση σχετικά με την εμφάνιση τους, θα ήθελα να πω ότι πραγματοποίησαν ένα θεαματικό και επαγγελματικό show κερδίζοντας από την πρώτη νότα το κοινό. Το σκηνικό ήταν επιβλητικό και είχε έναν όροφο για τα τύμπανα στα δεξιά και για τα πλήκτρα στα αριστερά, και στη μέση εμφανιζόταν πού και πού η Sharon.

Within Temptation

Βγήκαν με το "Our Solemn Ηour" και συνέχισαν δυναμικά με τα "Faster", "In The Middle Of The Night", "Fire And Ice", "Stand My Ground" και "Paradise (What About Us?)". Οι τόνοι έπεσαν με το "The Cross" και ανέβηκαν με τα "Sinead" και "And We Run". Στο πολύ όμορφο "The Truth Beneath The Rose" μας μάγεψε με την ερμηνεία της η Sharon και η διασκευή στο "Black Sabbath" ήταν ξεχωριστή και αρκετά ενδιαφέρουσα η προσέγγιση σε αυτό το ιδιαίτερο και ιστορικό κομμάτι. Ακολούθησαν το "Heart Of Everything" και το όμορφο και λυρικό "Caged" με την Sharon να δίνει τον καλύτερο της εαυτό. Το "Covered By Roses" προκάλεσε χαμό και σειρά είχε ένα κομμάτι από τα παλιά τους, το εντυπωσιακό και λυρικό "Mother Earth". Στο encore έπαιξαν τα "What Have You Done?" και "Ice Queen" και έτσι τελείωσε μια εμφάνιση που άφησε πολύ κόσμο ικανοποιημένο και χαρούμενο που παρευρέθηκε σε αυτήν.

Within Temptation

Θα μπορούσα να σημειώσω ως αρνητικά τα κομμάτια με ντουέτα όπως τα "And We Run", "What Have You Done?" και "Paradise (What About Us?)" όχι επειδή δεν παρουσιάστηκαν σωστά από την μπάντα, απλά νιώθεις λίγο άβολα όταν έχεις προηχογραφημένο τον καλλιτέχνη που συμμετέχει. Τέλος πάντων, μικρό το κακό. Γενικά όλη η εμφάνιση τους κυμάνθηκε σε υψηλότατα επίπεδα και η επιλογή των κομματιών ήταν σωστή χωρίς κατά τη γνώμη μου να λείπει κάτι. Για παράδειγμα, εγώ χάρηκα που έπαιξαν και από τα παλιά. Η Sharon ήταν σε εκπληκτική φόρμα και η υπόλοιπη μπάντα τη συνόδευε με επιτυχία. Εν κατακλείδι, μας άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις και ήταν κάτι που το περίμενα. 
Μόλις τελείωσε η συναυλία, κατευθυνθήκαμε προς το αυτοκίνητο για να επιστρέψουμε Αμβέρσα όπου και διαμέναμε. Ύπνος.

Κυριάκος Αθανασιάδης (Αναγνώστης) 

Υ.Γ. Tommy ευχαριστώ!

  • SHARE
  • TWEET