Agusa, Methexis @ Six D.O.G.S., 12/02/2016

Όπως σχολίασα και στο περασμένο Footnotes, ετούτος ο απρόσμενος ερχομός στη χώρα μας συγκροτημάτων όπως οι Σουηδοί Agusa και οι πολυ-σκανδιναβικοί Oresund Space Collective μια μέρα αργότερα (έκαστοι στα πλαίσια το Side Effects Festival) μπορεί να αποδωθεί μόνο στην καβ- στο μεράκι  ορισμένων ανθρώπων. Εν προκειμένω, στο μεράκι των ατόμων που τρέχουν το Sound Effect, το underground δισκάδικο / mail-order των Εξαρχείων, που είναι συγχρόνως και δισκογραφική / εταιρεία διανομής.

Η αλήθεια είναι πως με την ηρωική εισβολή των τρακτέρ στην πρωτεύουσα, τους χορούς που είχαν στηθεί στο Σύνταγμα και τα λίγα παρατράγουδα που προβλήθηκαν αρκούντως στα ΜΜΕ, η κάθοδος προς το κέντρο έμοιαζε περιπετειώδης υπόθεση. Σίγουρα κάμποσοι πτοήθηκαν, με αποτέλεσμα το Six D.O.G.S. να μην γεμίσει –«αλλιώς θα γέμιζε;» αναρωτιέμαι- ωστόσο όσοι παρεβρέθησαν (από 50αρηδες κλασικοροκάδες μέχρι φοιτηταριό, σε μια όμορφη συνεύρεση) είχαν την εξής τύχη: να απολαύσουν μια ταλαντούχα νέα μπάντα σε μια εμφάνιση αρκετά σκαλιά πιο πάνω από το στούντιο. Και μάλιστα, σε ηχητικά μονοπάτια που δεν περπατάμε τόσο συχνά στις συναυλιακές μας οδούς τα τελευταία χρόνια.

Τη συναυλία άνοιξαν με τον πλέον ταιριαστό τρόπο οι Methexis, το διεθνές πρότζεκτ του Νικήτα Κίσσονα, ο οποίος ως άλλος φεγγαρόλουστος ιππότης έκανε βόλτες μελωδικού προοδευτικού rock, από τους Genesis μέχρι την πιο σύγχρονη Neal Morse-ική σχολή. Παρουσιάζοντας υλικό κυρίως από το πολύ ενδιαφέρον περσινό “Suiciety” (το ακούτε όλο στο BandCamp), το χαρακτηριστικό των Methexis είναι πως έχουν μεγαλεπήβολα σχέδια για τη μουσική τους και δεν στοχεύουν σε τίποτα λιγότερο από το να φτάσουν τα φαντασμαγορικά μεγαλεία των ειδώλων τους. Αυτό, προσωπικά, το εκλαμβάνω μόνο ως θετικό για ένα ανερχόμενο σχήμα με έκδηλο ταλέντο και φόντα για ακόμη καλύτερα πράγματα στο μέλλον. Τη φλόγα, φυσικά, την έχουν και μας έκαναν όλους να περάσουμε καλά αναμένοντας τη συνέχεια.

Εν συνεχεία, οι Agusa με αέρα μεγάλου συγκροτήματος –αλλά εντελώς προσγειωμένη σκηνική παρουσία- έκαναν πάραυτα εμφανές γιατί ήταν το κυρίως πιάτο της βραδιάς. Οφείλω να ομολογήσω πως, όσο και να μου άρεσαν οι δύο δίσκοι των Σουηδών (τους ακούτε και αυτούς στο BandCamp), κανείς τους δεν είχε φτάσει στα αυτιά μου το επίπεδο του συγκλονιστικού, ούτως ώστε να κονταροχτυπηθεί για μία θέση στη λίστα της εκάστοτε χρονιάς. Αν είχε, όμως, αποτυπωθεί μέσα τους η μαγεία και ο χαρακτήρας που τους προσδόθηκε το βράδυ της Παρασκευής, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Μπορεί το παλιακό προοδευτικό rock των Agusa να είναι instrumental, αλλά αυτό είναι μόνο η μισή αλήθεια. Με το έξυπνο στήσιμό τους κατέστησαν σαφές εξαρχής πως είχαν frontwoman, την Jenny Puertas, το φλάουτο της οποίας έπαιξε συχνά-πυκνά το ρόλο των φωνητικών γραμμών και αποτέλεσε το σημείο αναφοράς γύρω από το οποίο περιέλιξαν το εξαιρετικό prog rock τους. Περιελίξεις που εκτοξεύθηκαν ψηλά κυρίως χάρη στο  σημαντικότερο όργανο της μουσικής των Agusa, τα διπάταρα πλήκτρα του Jonas Berge.

Ωστόσο, απολαυστικότερος όλων στάθηκε ο κιθαρίστας Mikael Odesjo, σε ρόλο μαέστρου, με σχεδόν γυρισμένη την πλάτη στο κοινό να φροντίζει ώστε η καλοκουρδισμένη μηχανή των Agusa να αποδίδει ανά πάσα στιγμή τις περίτεχνες μουσικές της στην εντέλεια. Εύφημος μνεία και στον μπασίστα Tobias Petterson, ο οποίος παίζει σημαντικό ρόλο και στο συνθετικό κομμάτι, αλλά και στον ντράμερ Tim Wallander, παρά το άβολο ντραμ σόλο του.

Επρόκειτο, δίχως αμφιβολία για μια εν γένει πανέμορφη prog rock βραδιά, η οποία σιγοντάρει όλους εμάς που υποστηρίζουμε ότι βρισκόμαστε, ακόμα, σε μια χώρα με πολλές κρυφές συναρπαστικές συναυλιακές διεξόδους. Για την δεύτερη μέρα του Side Effects Festival, θα διαβάσετε σύντομα από τον φίλτατο Κώστα Σακκαλή.

Υ.Γ.: Και μιας και κάναμε την αρχή με το σουηδικό instrumental prog rock, να κάνω την πρόταση για κάτι πραγματικά σπουδαίο; Anglagard ψήνεται να φέρει κανείς;

Φωτογραφίες: Δημήτρης Φατίσης