6o Savage Festival στη Λαμία, 08/09/06

Ορίστε το κουίζ της εβδομάδας: Είσαι πηγμένος στην Αθήνα, έχεις εξεταστική, δεν έχεις άλλες μέρες για διακοπές και έχεις να δεις ένα καλό live αρκετό καιρό... Τι κάνεις; Απάντηση: Σηκώνεσαι και πας στη Λαμία για να παρακολουθήσεις το 6ο Savage Festival που έχει είσοδο 10 ευρώ και 5 μπάντες που καλύπτουν διάφορα είδη της ροκ μουσικής.

Αυτό έκανα λοιπόν κι εγώ (άντε τέλος οι μπούρδες με τις ρητορικές χαζοερωτήσεις) και βρέθηκα με συνοπτικές διαδικασίες στο θερινό θέατρο Λαμίας. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να δω τους Enshrine οι οποίοι και άνοιξαν το φεστιβάλ. Έτσι για την ιστορία, όπως πληροφορήθηκα αργότερα, τα παιδιά υπηρετούν τον black metal ήχο.



Δεύτεροι βγήκαν επί σκηνής οι Crucifier. H πενταμελής μπάντα από την Αθήνα για 30 περίπου λεπτά μας πρόσφερε καλοπαιγμένο thrash metal όπως το μάθαμε από συγκροτήματα - μεγαθήρια όπως είναι οι Kreator, οι Sodom και οι Slayer. Από τα παιδιά δεν έλειψε ο τσαμπουκάς και η διάθεση αλλά δε μπορώ να πω ότι με μάγεψαν. Σίγουρα είχαν πολύ καλά στοιχεία, όπως το πολύ καλό δέσιμο τους, το σταθερό drumming και την καλή κιθαριστική ικανότητα, αλλά κάπου με κούρασε το ότι δεν υπήρχε φαντασία και νεωτερισμός στη δομή των κομματιών. Πάντως υπήρχαν άτομα από κάτω που έκαναν pit και το ευχαριστήθηκαν δεόντως. Όσοι ενδιαφέρεστε να μάθετε πιο πολλά για τη μπάντα για περάστε μια βόλτα από το www.myspace.com/crucifiergreece.

Επόμενοι οι Chronic Herbal Influence τους οποίους και ήθελα να δω live αρκετό καιρό τώρα καθώς είχα ακούσει πολύ καλά λόγια. Το τρίο (μπάσο, κιθάρα - φωνή, τύμπανα) ξεκίνησε από την αρχή πολύ δυνατά και μπορώ να πω χωρίς κανέναν δισταγμό πως θα απασχολήσουν άμεσα και έντονα τη heavy rock σκηνή της χώρας μας, εάν φυσικά συνεχίσουν να δουλεύουν και να την «ψάχνουν» τη δουλειά. Στη διάρκεια του live τους σκεφτόμουν πως θα έκαναν τρομερό ντουέτο με τους Planet Of Zeus καθώς νομίζω πως οι συνθέσεις τους είναι εξίσου άμεσες και δυνατές. Βέβαια οι Λαμιώτες έχουν μια πιο Cornell - Wylde (στα χαλαρά του) φωνή που τους οδηγεί σε διαφορετικά μονοπάτια. Περισσότερες αναλύσεις για την άξια μπάντα τις επόμενες φορές που θα την παρακολουθήσω live, καθώς αυτή τη φορά απλά παρασύρθηκα στο heavy groovy blues της. Εύγε!

Τέταρτοι βγήκαν οι Liquidust. Αυτή τη φορά εμφανίστηκαν χωρίς τον δεύτερο τους κιθαρίστα, ο οποίος υπηρετεί τη μαμά πατρίδα και μας προσέχει τα σύνορα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν κάπως οι συνθέσεις σε όγκο και σε δύναμη. Πέρα από αυτό (που ήταν και αναμενόμενο άλλωστε), τα παιδιά ξεσήκωσαν τα 100 άτομα που βρίσκονταν στο ανοιχτό θέατρο με τραγούδια όπως τα "Get It" (αυτό ειδικά είχε μεγάλη απήχηση), "Hate To Say I Told You So", "NU1" και άλλα. Η Τάνια στα φωνητικά για άλλη μια φορά έδειξε γιατί χαίρει τέτοιας εκτίμησης στο χώρο, ο μπασίστας έπαιζε ακόμα και χωρίς ζώνη, ο drummer έπαιξε για άλλη μια φορά όπως πρέπει (αν και ηχοληπτικά ήταν λίγο περίεργα τα πράγματα) και ο Νίκος στην κιθάρα, αν και μόνος του, μπλούζαρε και ρόκαρε όντας σε μεγάλη φόρμα. Το ξαναγράφω για να το εμπεδώσουμε απλά... οι Liquidust είναι από τα πιο δεμένα σχήματα στη χώρα και βάζουν κάτω ουκ ολίγες μπάντες με το heavy / doomy rock 'n' roll τους.

Headliners της βραδιάς οι μεγάλοι Nightstalker (οι οποίοι σημειωτέον θα επανακυκλοφορήσουν το θρυλικό "Use" μέσα στον Οκτώβρη!) για τους οποίους μαζεύτηκε ακόμα περισσότερος κόσμος στο θέατρο της Λαμίας. Από τις πρώτες νότες ο κόσμος έδειξε ότι «διψάει» για τέτοια live και για καλή heavy μουσική. Οι Stalker, που δίνουν πάντα επί σκηνής ένα πολύ δυνατό show, δεν είχαν πρόβλημα να μεταδώσουν την ενέργεια κομματιών όπως τα "Line", "Mad Prophet", "All Around", "Just A Burn" και "Voodoo U Do" στο κοινό. Δυστυχώς έλειπε (για λόγο που δε γνωρίζω) και ο δικός τους δεύτερος κιθαρίστας με τα ανάλογα αποτελέσματα. Βέβαια ο Argy, αν και στην κοσμάρα του, ήταν και πάλι ο γνωστός frontman και είχε καλή επικοινωνία με το κοινό. Από κοντά και ο Αντρέας στο μπάσο, ο οποίος εξάλλου έχει δώσει και με τους Stalker αλλά και με τους Rotting Christ πάμπολλες συναυλίες. Γενικά πάντως δε μπορώ να πω πως ήταν και η καλύτερη εμφάνιση της μπάντας αυτή που παρακολούθησα (έπαιξαν και σχετικά λίγο πιστεύω) αλλά αναμένω το live της στην Αθήνα (3 Νοέμβρη νομίζω).



Μπράβο στα παιδιά που διοργάνωσαν το Savage Festival. Μακάρι του χρόνου να πάει ακόμα καλύτερα και να καταξιωθεί ως θεσμός. Cheers!