Watain: «Η τέχνη θα πρέπει να είναι αυθεντική για να αφήσει το στίγμα της»

Συχνά διατυπώνεται η άποψη πως στην εποχή που ζούμε, δύσκολα θα εμφανιστούν καλλιτέχνες με τη φήμη και το κύρος που είχαν παλαιότεροι που ξεχώρισαν. Εν μέρει, στις μέρες αφθονίας της εικόνας, της πληροφορίας και του εφήμερου, αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό. Οι Watain όμως, δεν χρειάζονται συστάσεις. Η επερχόμενη συναυλία τους στην Αθήνα, ήταν μια ιδανική αφορμή για επικοινωνία με τους Σουηδούς. Ένα χρόνο έπειτα από τον τελευταίο τους δίσκο και πέντε από την προηγούμενη τους εμφάνιση, επανέρχονται με μια σειρά από ύμνους στο ρεπερτόριό τους. Ανάμεσα στα θεατρικά show και το προσεγμένο τους προφίλ, υπάρχει φυσικά η αιώνια φλόγα (θα καταλάβετε) της δημιουργίας, η τέχνη καθαυτή, η έμπνευση και η (αυτό)κριτική ματιά στην κατάσταση του ιδιώματος και της μπάντας. Γι' αυτά ακριβώς μας απαντήσανε με αφοπλιστικό πάθος και αφοσίωση στο ιδιαίτερο πνεύμα τους.

Είμαστε χαρούμενοι να φιλοξενούμε τους δυναμικούς Watain στο Rocking.gr! Σε λίγες μέρες θα έχουμε την ανίερη ευχαρίστηση να αποτελέσουμε μέρος της ζωντανής σας τελετής εδώ στην Αθήνα. Τι θα έπρεπε οι οπαδοί σας, που δεν σας έχουν ξαναδεί ζωντανά, να περιμένουν;

Σας ευχαριστούμε που μας δεχθήκατε. Ναι όντως η αθηναϊκή συναυλία πλησιάζει και είμαστε ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι για αυτήν. Όσοι δεν μας έχουν ξαναδεί μπορούν να περιμένουν μια black metal τελετή, στην πιο αυθεντική της μορφή. Τρομακτική και απειλητική, υποβόσκουσα και μυστήρια... Μια επίκληση της ίδιας της Αβύσσου! Πιστεύουμε πως πολύ λίγοι άνθρωποι φεύγοντας από μια συναυλία μας δεν έχουν σχηματίσει ισχυρή άποψη κάθε τύπου...

Η προηγούμενη συναυλία σας επί ελληνικού εδάφους ήταν προ πενταετίας. Τότε περιοδεύατε στα πλαίσια της προώθησης του "The Wild Hunt". Τώρα που έχει περάσει καιρός, πως νιώθετε για αυτόν τον δίσκο;

Γνωρίζαμε από την αρχή της δημιουργικής διαδικασίας πως το "The Wild Hunt" επρόκειτο να είναι ένας δίσκος συναισθηματικού και μουσικού πειραματισμού. Ήταν ώρα να δούμε μέσα στην ψυχή της μπάντας και να επιτρέψουμε κάθε πτυχή της να ξεπροβάλλει και να εξεταστεί. Τελικά δημιουργήθηκε ένας δίσκος διανθισμένος από θλίψη και πένθος, από θειαφένια εχθρότητα, αναβλύζουσα από τους βαθύτερους λάκκους της ύπαρξής μας. Ήταν μια μαζική καταπόνηση, που μας μετέφερε σε μια πενταετή πορεία που ολοκληρώθηκε με την ηχογράφηση του "Trident.Wolf.Eclipse".

Ας επιστρέψουμε στο παρόν. Ο τελευταίος σας δίσκος, "Trident.Wolf.Eclipse", είναι μια κυκλοφορία που όποτε την ακούω, νιώθω πως επιχειρεί να αιχμαλωτίσει την αύρα των παλαιών καιρών. Διέφεραν καθόλου είτε η διαδικασία είτε η έμπνευση αυτήν τη φορά;

Για τα τελευταία είκοσι χρόνια προσπαθούμε διαρκώς να αιχμαλωτίσουμε την αύρα των παλαιών ημερών χα χα! Φυσικά, δεν είναι απλά ο σκοπός μας, αλλά με πολλούς τρόπους, οι Watain θα έχουν πάντα περισσότερα κοινά με μια black metal μπάντα των '80s/ αρχών του '90, παρά με μια του σήμερα. Οι μουσικοί μας θεοί είναι σήμερα οι ίδιοι που ήταν ανέκαθεν και σε κάποια από τα τραγούδια και τις παραγωγές μας μπορείς να το διακρίνεις εντονότερα από άλλα. Πάντως, γενικά θεωρούμε πως το "Trident.Wolf.Eclipse" είχε να κάνει με το άνοιγμα ξανά κάποιων πυλών έπειτα από πολύ καιρό, και με το να επιτρέψει απλά στο μαζικό ρεύμα σκότους και χάους να ξεπροβάλλει! Μερικές φορές καλό είναι να μην σκέφτεται κανείς τόσο πολύ και απλά να αφήνει τα πράγματα να συμβαίνουν.

Το "Ultra (Pandemoniac)" διαθέτει μια κολασμένη punk ενέργεια να περιφέρεται γύρω του. Επιπλέον, το εισαγωγικό riff thrash-άρει αρκετά. Ήταν, σχετικά μιλώντας, ο μινιμαλισμός συνειδητός στόχος κατά τη δημιουργία του "Trident.Wolf.Eclipse";

Ο μουσικός προσανατολισμός του "Ultra" είναι σίγουρα επηρεασμένος από μπάντες τύπου Necrovore, Tormentor, Bathory κλπ., μπάντες δηλαδή που προσέγγιζαν τη μουσική με ένα αρκετά βάρβαρο και παράλογο τρόπο. Μια τέτοια προσέγγιση ήταν που επιδιώκαμε και για τον δίσκο συνολικά, συνηθίζαμε να κρατάμε τα πράγματα σχετικά απλά και να στοχεύουμε στο συναίσθημα, ακολουθώντας τα δικά μας πάθη και ορμές που διαρκώς αναδύονται από το απύθμενο σκοτάδι του είναι μας...

Μερικά χρόνια πριν, ηχογραφήσατε ένα εκπληκτικό ζωντανό δίσκο με διασκευές στους Bathory. Αυτού του είδους η εμπειρία και η ενέργεια, επηρέασαν καθόλου το όραμά σας για τον τελευταίο σας δίσκο; Επιπλέον. Οφείλω να ρωτήσω. Μπορούμε να περιμένουμε κάποια έκπληξη, όπως λόγου χάριν μια διασκευή σε Bathory;

Οι Bathory ήταν ανέκαθεν ένα από τα πιο σημαντικά σημεία αναφοράς για εμάς, από την πρώτη κιόλας μέρα. Οποιοσδήποτε εξοικειωμένος με τους προηγούμενους δίσκους μας θα το προσέξει. Είμαστε περήφανοι για αυτό το γεγονός και δεν θα προσπαθήσουμε ποτέ να το κρύψουμε. Η συναυλία προς τιμήν των Bathory, ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα και ναι, παίζουμε που και που κάποιες από αυτές τις διασκευές ζωντανά…

Εάν δεν απατώμαι, θαρρώ πως στην τρέχουσα περιοδεία σας επισκέπτεστε και το ντεμπούτο σας, "Rabid Death’s Curse". Μιλώντας για διασκευές, πως επιλέξατε τότε να διασκευάσετε το "When Heavens End" των Dodheimsgard;

Προσπαθούμε διαρκώς να περιλαμβάνουμε τραγούδια στο setlist μας από κάθε μας δίσκο. Αυτό αποτελεί και ένα τρόπο να παραμένει ενδιαφέρον και για εμάς προσωπικά. Προσωπικά βρίσκω πολύ δυναμικό και περιπετειώδες το να εκτελούμε ζωντανά ένα τραγούδι που γράψαμε όντας δέκα έξι ετών δίπλα σε ένα που μόλις κυκλοφορήσαμε. Η διασκευή στους Dodheimsgard δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή και περιεχόταν μόνο σε συγκεκριμένες επανεκδόσεις του δίσκου νομίζω. Είχαμε το συγκεκριμένο άλμπουμ (σ.σ. "Kronet Til Konge") σε πολύ υψηλή εκτίμηση και ειδικά το τελευταίο του αυτό τραγούδι, εξαιτίας των ανοιχτά σατανικών του στίχων.

Η τότε περίοδος φαινόταν να ανυψώνει την αίσθηση σοβαρότητας του ιδιώματος

Όταν κυκλοφορήσατε το "Casus Luciferi", πριν από περισσότερο από δέκα πέντε χρόνια, επηρεάσατε την black metal σκηνή με πολλούς τρόπους. Θεωρώ ασφαλές να αποκαλώ τον εν λόγω δίσκο ένα modern classic. Πως αντιλαμβάνεστε αυτό που πολλοί αποκαλούν «ορθόδοξο black metal»; Θα θέλατε να σχολιάσετε πάνω στην τωρινή κατάσταση και ίσως και για το μέλλον του ιδιώματος;

Ναι, όντως πιστεύω πως το συγκεκριμένο άλμπουμ άφησε ισχυρό το σημάδι του, όπως και μερικές ακόμη κυκλοφορίες της ίδιας εταιρείας (Norma Evangelium Diaboli) τότε, από μπάντες όπως οι Funeral Mist, Katharsis και Deathspell Omega. Εάν έπρεπε να επικεντρωθώ σε αυτό που θεωρώ ως θετική επιρροή της τότε περιόδου πάνω στο black metal, είναι πως φαινόταν να ανυψώνει την αίσθηση σοβαρότητας του ιδιώματος και μετέφερε τους ανθρώπους σε μια φανατική σατανική κατεύθυνση, αντιθέτως με τον χαρωπό σωρό (σ.σ. sh*tcake) του οποίου ήταν μέρος πολλές μπάντες που τότε έλεγαν πως εκπροσωπούν το ιδίωμα. Υπήρχαν βέβαια και αρκετά αρνητικά που προέκυπταν, όπως οι αντιγραφείς τρίτης διαλογής με όλα τα μικρά τους εμβλήματα με φίδια και τρίγωνα, ψεύτικους ναούς και την ντροπιαστικά λανθασμένη χρήση θρησκευτικών συμβόλων και ιερών σφραγίδων. Μπορούμε ακόμη να δούμε σήμερα σημάδια της ατυχούσας αυτής μόδας και μισώ να σκέφτομαι πως οι Watain κάπως την εμπνεύσανε. Τέλος πάντων, πιστεύω πως τόσο το "Casus Luciferi" όπως και όλοι μας οι δίσκοι, θα πρέπει να θεωρούνται ταπεινές μα άξιες προσφορές στον βωμό των θεών της Αβύσσου.

Παρατήρησα πως οι πρόσφατες εμφανίσεις σας περιλαμβάνουν το "Stellarvore". Είναι το αγαπημένο μου τραγούδι των Watain. Ελπίζω να το βιώσουμε ζωντανά και εδώ! Μπορείτε να εξηγήσετε στο κοινό την ιδέα πίσω από τους στίχους;

Οι στίχοι του "Stellarvore" είναι βασισμένοι σε μια οραματική εμπειρία και μπορούν να ειδωθούν ως μια επίκληση του αρχέγονου προϋπάρχοντος σκότους που καταβροχθίζει τα πάντα. Είναι όντως ένα δυναμικό τραγούδι για να το εκτελέσει κανείς.

Οι Watain ήταν πάντα μια δύναμη, που τα επιμέρους, από και πέραν της μουσικής, είναι εξίσου σημαντικά με το όλον. Η σκηνική σας παρουσία είναι σε μια κατηγορία μόνη της. Πάραυτα, από την αρχή της καριέρας σας, όλα είχαν να κάνουν με τη δομή των συνθέσεων σας. Είναι οι Watain σε θέση πλέον που πρέπει να αποδείξουν το οτιδήποτε σε κάποιον;

Δεν είχε να κάνει ποτέ με το να αποδείξουμε τίποτα! Ό,τι κάνουμε, είναι καθαρά από το εσωτερικό φλέγον πάθος μας που αφήνει τα σημάδια του σε οτιδήποτε και αν είναι αυτό. Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που γνωρίζουμε σχετικά με το να είναι κανείς καλλιτέχνης, είναι πως πάντα πρέπει να στοχεύεις πρωταρχικά μέσα σου, και να βρεις τι είναι σημαντικό για σένα. ΤΟΤΕ, μπορείς να ξεκινήσεις να σκέφτεσαι σχετικά με τους ανθρώπους που θα δουν και θα ακούσουν τις δημιουργίες σου, ώστε να τελειοποιήσεις το όραμα σου και να το κάνεις να τσιμπάει και να καίει τις καρδιές όσων το λαμβάνουν. Εάν όμως το μόνο σου κίνητρο είναι να «αποδείξεις» κάτι σε άλλους, τότε πιστεύουμε πως θα βρεις τον εαυτό σου κενό ενέργειας αρκετά σύντομα. Δεν είναι υγιής τρόπος να προσεγγίζει κανείς την τέχνη.

Δεν μπορώ να διακρίνω τίποτα θετικό στην ψηφιακή εποχή

Ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η οπτική ως προς τη χρήση προφανώς είναι σημαντικότατη. Έχουμε πρόσβαση σε μπάντες από όλον τον κόσμο. Την ίδια στιγμή, διαθέτουμε τη δύναμη να δικάζουμε αμέσως οτιδήποτε βρεθεί μπροστά μας. Είστε αρκετά οικείοι με το τελευταίο. Είναι οι σύγχρονες μπάντες ικανές να αφήσουν μια κληρονομιά με αντοχή στον χρόνο, τώρα που όλα είναι προσωρινά;

Δεν έχουμε ιδέα. Οι Watain δεν ανήκουν στη νέα αυτή γενιά, βρισκόμαστε εδώ πριν καταφθάσει το διαδίκτυο και έχουμε διαφορετική προσέγγιση ως προς τη μουσική σε σχέση με τα παιδιά της ψηφιακής εποχής. Προσωπικά δεν μπορώ να διακρίνω τίποτα θετικό σε αυτό. Στηρίζομαι όμως στο γεγονός πως η μουσική και η τέχνη θα πρέπει διαχρονικά να είναι πρωτότυπες και δυναμικές ώστε να αφήσουν ανεξίτηλο το σημάδι τους στον χρόνο.

Οι Thy Darkened Shade και οι Dead Congregation είναι τα δυο συγκροτήματα που θα ανοίξουν τη συναυλία εδώ. Και οι δυο, είναι προσωπικά μιλώντας πολύ σημαντικές και σοβαρότατες μπάντες, έκαστη στο είδος της. Έχετε επαφή με την ελληνική σκηνή; Υπάρχουν ανερχόμενες ανά τον κόσμο μπάντες που θα έπρεπε να επικεντρωθεί ο κόσμος;

Είμαστε υπερβολικά ικανοποιημένοι με αυτό το line-up! Παραμένω ενημερωμένος σχετικά με μπάντες όπως αυτές, καθώς θεωρώ πως συνεισφέρουν μια αξιοπρέπεια. Με πλήρη ειλικρίνεια όμως, όσον αφορά το black και το death metal, επικεντρώνομαι κυρίως μεταξύ του 1985 και του 1993 και αυτό είναι όλο. Εκείνη την περίοδο, η Ελλάδα εξέθρεψε μερικές από τις πιο θρυλικές μπάντες που έχει δει ποτέ η σκηνή μας.

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη συνέντευξη και τον χρόνο σας. Εάν μπορούσατε να δείτε στο μακρινό μέλλον, μπορείτε να προβλέψετε τι θα πιστεύει ο κόσμος τότε για τους Watain; Προς το παρόν ανυπομονώ να παραβρεθώ στη συναυλία σας!

Εμείς σε ευχαριστούμε για τη συνέντευξη! Εύχομαι οι Watain να μνημονεύονται σαν μια πολύ αναγκαία ένεση ακραίων ιδεών, θερμόαιμης εξέγερσης, θριαμβευτικού πάθους και ωμής τιμημένης (σ.σ. το προφανές) δύναμης όχι μόνο στην black metal σκηνή αλλά και την παγκόσμια σκηνή γενικότερα.