Thee Holy Strangers: «Η μουσική είναι πολύ πιο προσιτή πια»

Με αφορμή την επερχόμενη εμφάνιση των Thee Holy Strangers στις 28/12 στο AN Club, μιλήσαμε με την τραγουδίστρια του συγκροτήματος, Φλώρα Ιωαννίδου, σχετικά με τα σχέδια της μπάντας για νέο δίσκο, για τη δημιουργική διαδικασία που ακολουθούν και για το πώς έχει αλλάξει η μουσική. Διαβάστε παρακάτω τα πολλά ενδιαφέροντα που είχε να μας πει.

Πότε να περιμένουμε τον πολυαναμενόμενο δεύτερο δίσκο σας και από τι εξαρτάται το πότε θα κυκλοφορήσει;

Μπαίνουμε στούντιο στις αρχές του νέου χρόνου, υπάρχει ομοφωνία στο γκρουπ ότι τα τραγούδια είναι έτοιμα να αποτυπωθούν, χωρίς βέβαια να έχουμε καταλήξει σε μια τελική και αμετάβλητη μορφή.

Θα υπάρξει κάποια κυκλοφορία-προπομπός του νέου άλμπουμ σε φυσικό μέσο, όπως έγινε με το 7" "Fiery Road/Trouble On Trouble" που είχατε κυκλοφορήσει μέσω του Fractal Press;

Όχι, στόχος μας είναι να ηχογραφήσουμε όσα κομμάτια χρειάζεται για ένα LP. Το καλό είναι ότι υπάρχουν περισσότερα τραγούδια και ακόμα περισσότερες ιδέες, και ένα τέτοιο ξεσκαρτάρισμα μόνο καλό κάνει στην παραγωγή.

Σε μερικά πράγματα είναι αντιδημιουργικό να έχεις μια μέθοδο

Ποιά είναι η δημιουργική διαδικασία που ακολουθείτε όταν συνθέτετε τα τραγούδια σας; Συγκεντρώνεστε και γράφετε όλοι μαζί ή ο καθένας φέρνει έτοιμες ιδέες; Πώς ακριβώς συνθέτετε για το νέο άλμπουμ;

Οι Thee Holy Strangers είναι σε μεγάλο βαθμό μία ιδέα του Αλέξη. Κυρίως δουλεύουμε πάνω σε δικές του ιδέες, που εμπλουτίζονται και μεταμορφώνονται σε τραγούδια με την συμβολή όλων μας. Όμως αυτά τα τραγούδια είναι τραγούδια των Strangers, υπό την έννοια ότι μόνο στο πλαίσιό των Strangers θα μπορούσαν να ακουστούν όπως ακούγονται καθώς περιέχουν στοιχεία όλων μας, όλες αυτές τις «λεπτές» αποχρώσεις. Δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη διαδικασία. Όλα έχουν να κάνουν με συγκεκριμένα ερεθίσματα, που δεν ξέρεις πότε ακριβώς και κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί να προκύψουν, και σε ποια κατάσταση θα βρίσκεσαι εσύ εκείνη τη στιγμή. Σε μερικά πράγματα είναι αντιδημιουργικό να έχεις μια μέθοδο. Σε πολύ αδρές γραμμές, στους Strangers υπάρχουν δυο κατηγορίες τραγουδιών: Αυτά που συντονιζόμαστε όλοι από την πρώτη φορά που τα παίζουμε και μια δεύτερη, κομμάτια που παίζονται ξανά και ξανά, βελτιώνονται με ιδέες μέχρι να προκύψει μια μορφή που διαισθητικά αναγνωρίζεται ως πολύ κοντά στην τελική από όλους μας.

Μακάρι να μην είχε γίνει όλη αυτή η καταστροφή κι ας είχαμε λιγότερα τραγούδια

Η κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα της τελευταίας δεκαετίας αποτελεί για εσάς πηγή έμπνευσης για να γράψετε στίχους; Ποια είναι τα ερεθίσματα που σας επηρεάζουν περισσότερο σε αυτόν τον τομέα;

Έτσι όπως ακούγεται, μακάρι να μην είχε γίνει όλη αυτή η καταστροφή, που τώρα συνεχίζεται έχοντας φορέσει το προσωπείο της κανονικότητας, κι ας είχαμε λιγότερα τραγούδια. Όμως, αδικία υπήρχε και πριν την «κρίση» και όπως βλέπουμε συνεχίζει να κυριαρχεί παγκοσμίως.

Δεδομένου ότι έχετε τόσο αντρικά όσο και γυναικεία φωνητικά διαθέσιμα, αποφασίζετε για τα φωνητικά αφού έχετε γράψει ένα τραγούδι ή γράφετε τραγούδια συγκεκριμένα για αντρική ή συγκεκριμένα για γυναικεία φωνή;

Όχι, τα φωνητικά προκύπτουν μέσα από τη διαδικασία ζύμωσης του τραγουδιού στις πρόβες. Πολλές φορές οι γραμμές των μελωδιών προϋπάρχουν των στίχων, ενώ άλλες φορές, υπάρχουν στίχοι που ψάχνουν τη μελωδία που θα τους τραγουδήσει. Καθένας μας αναλαμβάνει το ρόλο που πιστεύουμε πως θα αναδείξει και τα δύο.

Πριν από 20 χρόνια το να έχεις μία μπάντα δεν ήταν και πολύ συνηθισμένο, ούτε εύκολο, και για λόγους οικονομικούς, αλλά και κοινωνικούς. Ευτυχώς αυτά έχουν αλλάξει

Τι πιστεύετε ότι έχει συμβάλλει στο να υπάρχουν τόσο πολλά νέα σχήματα τον τελευταίο καιρό; Λόγοι όπως η οικονομική κρίση ή η ευκολία μετάδοσης της πληροφορίας νομίζετε ότι παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτό;

Σίγουρα η μουσική είναι πολύ πιο προσιτή πια, κι έχει επιπλέον ντυθεί και με εικόνα, πράγμα που την κάνει πολύ πιο ελκυστική αλλά και περισσότερο προσιτή από ό,τι παλιότερα. Ένας πιτσιρικάς που πιάνει στα χέρια του την κιθάρα και αποφασίζει να πάρει αυτόν τον ρόλο – του ροκ εν ρολ μουσικού – το κάνει με διαφορετικό τρόπο σήμερα απ’ ότι πριν μερικές δεκαετίες. Πριν από 20 χρόνια το να έχεις μία μπάντα δεν ήταν και πολύ συνηθισμένο, ούτε εύκολο, και για λόγους οικονομικούς (θυμάμαι τους φίλους μου να κλαίνε για την τάδε κιθάρα και την αστρονομική τιμή της) αλλά και κοινωνικούς («και ποιοί είναι αυτοί οι περίεργοι που κάνεις πάρέα»). Ευτυχώς αυτά έχουν αλλάξει, ίσως σε κάποια φάση η ενασχόληση με τη μουσική να έγινε και λίγο μόδα, αλλά αυτό πραγματικά είναι πολύ ευχάριστο. Η μουσική είναι θεραπευτική.

Με μηδέν κόστος μπορείς να ακούσεις σχεδόν οτιδήποτε, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος να ισοπεδωθεί το κριτήριο και η διάθεση να ακούσεις ουσιαστικά μια δημιουργία

Σε συνέχεια της παραπάνω ερώτησης, πώς βλέπετε τις αλλαγές στους τρόπους δημιουργίας, προώθησης και διάθεσης της μουσικής από τις δεκαετίες του '80-'90 που ξεκινήσατε οι περισσότεροι από εσάς σε σχέση με σήμερα; Πόσο εξοικειωμένοι είστε με αυτές; Κρίνετε κάποιες ως θετικές ή αρνητικές;

Είναι πολύ θετικό το ότι με μικρό κόστος μπορείς να δημιουργήσεις και να μοιράσεις τη δουλειά σου και με μηδέν κόστος μπορείς να ακούσεις σχεδόν οτιδήποτε. Το αρνητικό για μένα είναι ότι υπάρχει ο κίνδυνος να ισοπεδωθεί το κριτήριο και η διάθεση να ακούσεις ουσιαστικά μια δημιουργία, εξαιτίας της πληθώρας και της ευκολίας.

Οι διασκευές είναι τραγούδια που έχουμε αγαπήσει και θέλουμε να αναπαράγουμε με τον δικό μας τρόπο, για να τα ζήσουμε ξανά από την αρχή, πολλές φορές μάλιστα αφήνοντας εκτός λίστας δικά μας

Δεδομένου ότι με την κυκλοφορία και του δεύτερου δίσκου σας θα έχετε πλέον αρκετό πρωτότυπο υλικό στα χέρια σας, θα εξακολουθήσετε να παίζετε διασκευές στις συναυλίες σας; Υπάρχει περίπτωση να δούμε να παίζετε και κάποιο κομμάτι από άλλο σχήμα στο οποίο έχετε συμμετάσχει;

Οι διασκευές δεν είναι αναγκαία κακά που γεμίζουν τους συναυλιακούς χρόνους. Είναι τραγούδια που έχουμε αγαπήσει και θέλουμε να αναπαράγουμε με τον δικό μας τρόπο, για να τα ζήσουμε ξανά από την αρχή, πολλές φορές μάλιστα αφήνοντας εκτός λίστας δικά μας. Είναι ένας κρίκος που μας συνδέει με τον «χρόνο» του κοινού, με το παρελθόν και τις κοινές εμπειρίες μας και μαζί  μια απόδειξη της διαχρονικότητας της μουσικής.

Έχετε στα σχέδιά σας κάποια ελληνική περιοδεία; Είναι κάτι που θα θέλατε να κάνετε, δεδομένου ότι συμμετέχετε οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) και σε άλλα μουσικά σχήματα;

Ναι, είναι κάτι που θα θέλαμε να καταφέρουμε κάποια στιγμή.

Πώς σας φαίνονται οι ανακοινώσεις που έχουν γίνει ως τώρα για τις καλοκαιρινές συναυλίες; Σας κεντρίζει το ενδιαφέρον κάποια από αυτές ώστε να θελήσετε να συμμετάσχετε κι εσείς;

Προτάσεις δεκτές!

Σκέφτεστε να επανεκδόσετε κάποια στιγμή το πρώτο σας άλμπουμ, τουλάχιστον σε CD, μιας και έχει εξαντληθεί εδώ και αρκετό καιρό;

Να μια πολύ καλή ιδέα!

Φλώρα σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Θα τα πούμε στο An Club!

Εμείς ευχαριστούμε! Να σημειώσουμε κλείνοντας ότι μαζί μας στο Αn θα παίξουν οι Electric Bulbs Of Death, αγαπημένοι φίλοι και εξαιρετικό σχήμα, οπότε ελάτε νωρίς!