Solstafir: «Πιεστήκαμε να ξεπεράσουμε την αρνητικότητα που είχε συσσωρευτεί»

Μιλήσαμε με τη φωνή των Solstafir, τον Addi Tryggvason, με αφορμή την επικείμενη επίσκεψη της Ισλανδικής μπάντας στη χώρα μας στις 16 Δεκεμβρίου, στην οποία μάλιστα θα παίξουν και τραγούδια που έχουν δεν ακουστεί εδώ και πολλά χρόνια. Ο ευδιάθετος Addi χαρούμενος να μιλήσει γενικά και αορίστως για διάφορα μας αποκάλυψε το κρυφό του πάθος να γράψει το soundtrack μιας ταινίας, αν και το έχει κάνει ήδη. Δηλαδή περίπου. Στη συζήτηση μας επίσης φάνηκε ξεκάθαρα, ότι οι πληγές του παρελθόντος δύσκολα κλείνουν και μας έδωσε και μερικά στοιχεία για τον επερχόμενο δίσκο τους.

Επιτέλους επιστρέφετε! Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος. Φαντάζομαι δύσκολο, αλλά έχεις την παραμικρή ανάμνηση από την τελευταία επίσκεψη σας στην Ελλάδα. Αν είναι άσχημες σου υπόσχομαι, ότι μπορώ να το αντέξω και ίσως να το βρω και ενδιαφέρον.

Ναι, ναι φυσικά και το θυμάμαι. Ήταν η πρώτη μας φορά στην Ελλάδα σαν συγκρότημα και ήταν πολύ ενδιαφέρον γιατί είχαμε τεράστια αλληλογραφία από τη χώρα σας, από παλιά, όταν ακόμα ήμασταν μια τελείως underground μπάντα. Τώρα είμαστε πολύ καλοί φίλοι με τους Rotting Christ και κάποτε είχα και σχέση με μια ελληνίδα, χαχα! Μέναμε μια περίοδο μαζί στη Βρετάνια και επισκεπτόμασταν μαζί την Ελλάδα. Όταν είχαμε έρθει για το live όμως θυμάμαι ήταν μια δύσκολη περίοδος που μόλις είχαμε απολύσει τον ντράμερ μας και γινόντουσαν πολλά περίεργα και δυσάρεστα μέσα στην μπάντα και είχαμε session αντικαταστάτες. Δεν νομίζω ότι ήμασταν στο επίπεδο που είμαστε τώρα. Τώρα έχουμε πάρα πολλές συναυλίες στο ενεργητικό μας με την παρούσα σύνθεση.

Όταν πρωτοξεκινούσατε περίμενες ποτέ ότι το συγκρότημα θα σε πάει σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου;

Όχι βέβαια, χαχα, ήμουν 17 χρονών και δεν είχα παίξει ούτε μια φορά μπροστά σε κόσμο.

Πώς αισθάνεσαι ότι ακόμα και η βρετανική εφημερίδα Guardian, η οποία πραγματικά είναι πολύ επιλεκτική στις κριτικές της, κάνει επαινετικές αναφορές στους Solstafir;

Δεν με νοιάζει στα αλήθεια. Είναι μια κριτική. Δεν σημαίνει τίποτα για εμάς. Αν αρέσει στον κόσμο καλώς, ειδάλλως... χμ… Οι καλές κριτικές προφανώς είναι καλές και μου αρέσει να τις διαβάζω. Αλλά και οι κακές κριτικές είναι καλές, ειδικά αν έχουν κάτι ενδιαφέρον να πουν. Εάν ένας κάνει μια κριτική για την ίδια του την μπάντα δεν έχει νόημα, θα γράφει κουράδες, αλλά όταν ένας δημοσιογράφος που ειδικεύεται στη μουσική γράφει κάτι θα το διαβάσω με ενδιαφέρον. Αλλά όλες οι κριτικές έχουν κάποιο όφελος. Και αυτές που είναι σε κάποιο γνωστό μέσο, αλλά ακόμα και αυτές που είναι στην εφημερίδα ενός σχολείου.

Μέχρι στιγμής έχετε διαγράψει μια εντυπωσιακή διαδρομή ως συγκρότημα. Νιώθεις ποτέ κάποιου είδους πίεση λόγω της συνεχούς ανοδικής σας πορείας;

Όχι ιδιαίτερα να σου πω την αλήθεια. Έχω την πεποίθηση ότι είμαστε μια καλή μπάντα στα live μας, περιοδεύουμε συνεχώς και διασκεδάζουμε να παίζουμε μαζί. Βέβαια, το τελευταίο μας άλμπουμ ήταν περίεργο. Υπήρχε μια ελαφρά πίεση, όχι αναγκαστικά για να γίνει το καλύτερο άλμπουμ της καριέρας μας, αλλά για να ξεπεράσουμε όλη την αρνητικότητα που είχε συσσωρευτεί. Είχαμε πολλά δράματα και αρνητικές καταστάσεις και μαλακίες να μας επηρεάζουν (σ.σ. ο μάνατζερ αρνήθηκε να μας δοθούν διευκρινίσεις σε σχετική ερώτηση). Πολλοί μας έλεγαν όταν κάναμε τον δίσκο "Svartir Sandar" που έχει το τραγούδι "Fjara", ότι δεν θα καταφέρουμε να κάνουμε ποτέ κάτι καλύτερο από αυτό και δημιουργήσαμε το "Otta", το οποίο είναι ένα φοβερό άλμπουμ πιστεύω.

Φυσικά και η πρόοδος είναι προφανής δια γυμνού οφθαλμού από δίσκο σε δίσκο, αλλά κατά τη γνώμη μου στο "Berdreyminn" διατηρήσατε παρόμοιο στυλ και παρεμφερείς προσεγγίσεις με το "Otta". Και η ερώτηση εδώ είναι η εξής: Προς τα πού οδεύετε τώρα;

Δεν το πολυσκεφτόμαστε. Ό,τι βγει. Ανοίγουμε τις κεραίες της δημιουργίας και λέμε «πάμε, φύγαμε» και όπου μας βγάλει.

Είστε στο δρόμο τώρα μπόλικο καιρό, ποια ήταν η σημαντικότερη ή πιο αγαπημένη σου στιγμή και ποια η χειρότερη;

Δεν είχαμε και πολλές άσχημες στιγμές νομίζω. Όσο περνούσε ο καιρός τα venues μεγάλωναν και το κοινό μαζί φυσικά, όλα καλά πηγαίνουν...

Έχει έρθει μέσα από αυτό κάποιου είδους κούραση είτε σωματική είτε καλλιτεχνική;

Κοίτα κάποιες φορές που ήμασταν άρρωστοι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Τι μπορείς να κάνεις όμως; The show must go on, χαχα. Πρέπει να προσέχεις τον εαυτό σου. Εγώ, για παράδειγμα, ούτε πίνω, ούτε παίρνω ναρκωτικά και τρώω υγιεινά, γιατί απλά δεν μπορώ να πω σε κανέναν «φίλε δεν μπορώ να τραγουδήσω σήμερα, μπορείς να το κάνεις εσύ;», χαχα! Ποιος θέλει να πληρώσει να δει μια συναυλία με έναν μεθύστακα πάνω στη σκηνή να μην μπορεί να πάρει τα πόδια του; Εγώ δεν θα πλήρωνα για κάτι τέτοιο, επομένως γιατί να περιμένω από το κοινό μας κάτι άλλο;

Τώρα ως προς την επερχόμενη εμφάνιση σας στην Ελλάδα, τι να περιμένουμε από εσάς; Είδα στο facebook αναφορές για νέο setlist και άλλα καλά.

Ναι, πράγματι. Παίζουμε δύο τραγούδια, εκ των οποίων το ένα δεν το έχουμε παίξει ζωντανά από το 2004, όταν πρωτοκυκλοφορήσαμε το "Masterpiece Of Bitterness" και θα παίξουμε και ένα τραγούδι από το "Kold", που και αυτό έχουμε να το παίξουμε πολλά χρόνια. Ξέρεις, έχουν μαζευτεί πολλά τραγούδια, τα οποία δεν μπορούμε πια να τα αφήσουμε έξω από το setlist και είναι πολύ δύσκολο να φτιάξεις ένα ικανοποιητικό setlist για όλους, όταν τα τραγούδια μας έχουν σχεδόν όλα δέκα λεπτά διάρκεια, χαχα! Εγώ θα γούσταρα να παίζω για τρεις ώρες κάθε μέρα στα λάιβ, αλλά μάλλον η φωνή μου θα διαλυόταν. Επίσης θα παίξουμε τέσσερα τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο και πραγματικά μας αρέσει πολύ να παίζουμε ζωντανά τα τραγούδια του "Berdreyminn". Θεωρώ μάλιστα ότι τα τραγούδια αυτά αποκτούν μια τελείως διαφορετική διάσταση πλέον στις εμφανίσεις μας.

Να περιμένουμε νέο δίσκο σύντομα;

Όχι σύντομα, χαχα! Έχουμε μερικές ιδέες, αλλά δεν έχουν γίνει καινούρια τραγούδια ακόμα. Γύρω στον Φεβρουάριο νομίζω θα ξεκινήσουμε να γράφουμε νέο υλικό πιο σοβαρά. Βέβαια η περιοδεία έχει και άλλες στάσεις από τον Μάρτιο και Μάιο. Και όπως καταλαβαίνεις όταν γυρνάμε σπίτι μετά από μια περιοδεία, το να πάμε στο στούντιο για νέες συνθέσεις, ΔΕΝ είναι το πρώτο πράγμα που κάνουμε, χαχα!

Γενικά τι μουσικές ακούτε τελευταία μέσα στο συγκρότημα; Τι τραβάει την προσοχή σας αυτό το διάστημα; Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες ή συγκροτήματα που ξεχωρίζετε ατομικά ή ως μπάντα;

Έχουμε πολύ διαφορετικά γούστα γενικώς. Υπάρχουν βέβαια κάποια συγκροτήματα που όλοι συμφωνούμε ότι μας αρέσουν. Στον Sæþór για παράδειγμα του αρέσει πολύ, εκτός των άλλων, η ηλεκτρονική μουσική και η pop, ενώ ο ντράμερ, ο Grimsi ακούει πολύ '70s rock, αλλά τρελαίνεται με Iron Maiden, χαχα! Εγώ ακούω ότι να 'ναι, όπως πολύ '50s rock 'n' roll, τύπου Little Richard, αλλά και '90s death metal και black, όπως Funeral Mist.

Θεωρείς ότι υπάρχουν κάποιες επιρροές που αντιλήφθηκες αργότερα ότι υπάρχουν στη μουσική σας, μετά τη σύνθεση; Κάπως υποσυνείδητα, ας πούμε;

Χα, ίσως ο Ennio Morricone, χαχα. Ο Ennio νομίζω πάντα μας «ακολουθούσε». Είμαι φαν του Morricone με όσα έχει γράψει σε όλες αυτές τις επικές ταινίες.

Χαχα, πράγματι πολλοί περιγράφουν τη μουσική σας ως κινηματογραφική. Αλήθεια, έχετε σκεφτεί ποτέ να κάνετε κάποιο soundtrack;

Πραγματικά, αυτό θα ήταν κάνει που θα λάτρευα να το κάνω. Θα το λάτρευα. Λάτρευα.

Τι είδους ταινία θα ήταν αυτή; Ή σε ποια ταινία θα ήθελες να είχες γράψει την μουσική...

Θα ήθελα να είχα γράψει τη μουσική για το "For A Few Dollars More". Χωρίς σκέψη. Βέβαια, οφείλω να σου πω, ότι έχουμε ψιλογράψει τη μουσική για μια ταινία ήδη. Λέγεται "Hrafninn Flýgur" (When The Raven Flies) και είναι μια παλιά ταινία με Βίκινγκς από το 1985 πολύ επηρεασμένη από τα γουέστερν του Sergio Leone. Στην επέτειο των τριάντα ετών από την κυκλοφορία της εμείς κάναμε ένα ζωντανό soundtrack για την ταινία με κομμάτια από την δισκογραφία μας, αφού δεν είχαμε χρόνο να γράψουμε νέο υλικό ειδικά για αυτήν. Πήραμε λοιπόν 20 δευτερόλεπτα από ένα κομμάτι μας, λίγα λεπτά από ένα άλλο και παίξαμε δύο ώρες ζωντανά με την ταινία να παίζει παράλληλα.

Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου Addi, αυτά είχα για εσένα.

Εγώ σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου.