Queensrÿche: «Ήταν επιλογή του Scott Rockenfield να μη συμμετέχει»

Ο Todd La Torre, ο άνθρωπος που κράτησε ζωντανούς τους Queensrÿche μας μιλά για την μπάντα και όσα τον δένουν με τη χώρα μας

Από τον Νίκο Καταπίδη, 13/11/2019 @ 11:39

Έχοντας κάνει τα αδύνατα δυνατά, αντικαθιστώντας frontmen που άλλοι δε θα τολμούσαν καν να διανοηθούν, ο Todd La Torre είναι ένας άνθρωπος με αδιαμφισβήτητο ταλέντο. Μπορεί για πολλούς οι Queensrÿche να πέθαναν με τη φυγή του Geoff Tate, ωστόσο η αναγέννηση της μπάντας με τον Todd είναι αξιοσημείωτη. Με το "The Verdict" να δείχνει πως ο Todd μπορεί τόσο πίσω από το μικρόφωνο αλλά και τα τύμπανα, και τις εμφανίσεις τους στη χώρα μας μετά από χρόνια, ο «γαμπρός» έκανε μια κουβέντα μαζί μας, με φιλική διάθεση και αρκετά ελληνικά στοιχεία.

Queensryche

Καλωσήρθες στο Rocking.gr Todd! Πώς είσαι;

Είμαι μια χαρά, εσύ;

Καλά κι εγώ, να φανταστώ πως είσαι σε Press mode κάνοντας συνεχώς συνεντεύξεις;

Είσαι ο τελευταίος για σήμερα!

Ας ξεκινήσουμε με το τελευταίο άλμπουμ. Τώρα που έχει περάσει λίγο ο καιρός, πώς νιώθεις για αυτό;

Πιστεύω ότι ήταν ένας πραγματικά καλός δίσκος. Πήραμε πολύ καλό feedback από τον κόσμο, είχε καλές κριτικές από τον τύπο και οι άνθρωποι στη βιομηχανία, πολλοί promoters, το είδαν θετικά. Το γνωρίζω και το γνωρίζεις ότι πλέον οι πωλήσεις δεν είναι μεγάλες για κανέναν, αλλά θεωρώ ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ πούλησε ένα σεβαστό αριθμό, δεδομένου του όλου κλίματος και του τρόπου που δουλεύουν πλέον τα πράγματα στη μουσική. Μου αρέσει αυτός ο δίσκος, είμαι πολύ χαρούμενος, δεν νομίζω ότι έχω κάτι αρνητικό να πω για αυτόν.

Δουλέψαμε περισσότερο μαζί αυτήν τη φορά

Πόσο διαφορετική ήταν η συνθετική διαδικασία για το συγκεκριμένο; Ήταν κάτι περισσότερο συνεργατικό, ή το κάθε μέλος έφερνε τα δικά του τραγούδια; Ή ήταν ένας συνδυασμός;

Περισσότερο συνδυασμός θα έλεγα. Ο Eddie (Jackson) έγραψε κάποια κομμάτια μόνος του, ο Parker (Lundgren) κάποια άλλα, εγώ με τον Michael (Wilton) γράψαμε μερικά μαζί, και στη συνέχεια δουλέψαμε πάνω τους όλοι μαζί, σαν συγκρότημα. Αλλάξαμε κάποια πράγματα, ο καθένας έδωσε ό,τι είχε για να κάνουμε τα τραγούδια πιο Queensrÿche. Ήταν διαφορετική προσέγγιση σε σύγκριση με τα προηγούμενα δύο, γιατί τα τραγούδια δεν ήταν τόσο έτοιμα όταν μπήκαμε για προ-παραγωγή, οπότε δουλέψαμε περισσότερο μαζί αυτή τη φορά.

Γενικά θα έλεγα ότι ήταν κάτι αρκετά συλλογικό,δεν υπήρξαν σοβαρές διαφωνίες αφού ακούστηκαν όλες οι προτάσεις και δουλέψαμε στις ενορχηστρώσεις. Όταν επιστρέψαμε έναν μήνα αργότερα για να ξεκινήσουμε τις ηχογραφήσεις, πιστεύω ότι όλοι συμφωνούσαμε με την κατεύθυνση των κομματιών. Η καθοδήγηση του παραγωγού μας, του Zeuss, ήταν πολύ σημαντική, και κάπως έτσι καταλήξαμε σε ιδέες που άρεσαν σε όλους μας. Δεν υπήρχε κάτι που να μην μας αρέσει στα τραγούδια και νιώθαμε καλά για τις αλλαγές που έπρεπε να κάνουμε. Όλη η διαδικασία πήγε καλά και στο τέλος όλοι νιώθαμε άνετα με το αποτέλεσμα.

Ο κόσμος μας ρωτούσε ποιος θα έπαιζε ντραμς

Με πρόλαβες λίγο, μιας και η επόμενη ερώτηση μου είναι σχετική. Θυμάμαι πως όταν πρωτοξεκίνησες με τους Queensrÿche έβλεπα κάποια βίντεο στο YouTube από τα backstage και έπαιζες drums, είχα εκπλαγεί από το γεγονός πως όχι μόνο είσαι ένας φοβερός τραγουδιστής, αλλά έπαιζες και τόσο καλά! Για να μαι ειλικρινής με όλη τη μυστικότητα γύρω από το δίσκο κάπως συνέδεσα τα κομμάτια και πίστευα εξαρχής πως έπαιζες εσύ, και όντως θεωρώ πως έκανες και πολύ καλή δουλειά σε αυτό. Πες μας όμως, γιατί όλο αυτό το μπέρδεμα και η μυστικότητα; Ήταν κάτι που έγινε επίτηδες ή δεν ξέρατε πώς να διαχειριστείτε την κατάσταση;

Όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε, ο Scott (Rockenfield) δεν συμμετείχε. Ήταν δική του επιλογή, είχε να κάνει με προσωπικά ζητήματα. Είχαμε την ελπίδα ότι θα έκανε κάποια δήλωση, ως επιβεβαίωση ότι για προσωπικούς λόγους δεν ήταν διαθέσιμος ή ότι τέλος πάντων δεν θα συμμετείχε στον δίσκο. Είχαμε την ελπίδα ότι κατά κάποιον τρόπο θα ενέκρινε δημοσίως τον δίσκο, ότι θα ενέκρινε την επιλογή να παίξω εγώ ντραμς, και ότι θα ενέκρινε τον Casey Grillo ως ντράμερ στις περιοδείες των Queensrÿche. Είχε πει ότι θα έκανε κάποια δήλωση, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Περιμέναμε, πέρασε ο πρώτος μήνας, πέρασε ο δεύτερος, και ακόμα περιμέναμε.

Ο κόσμος μας ρωτούσε ποιος θα έπαιζε ντραμς, και εμείς ελπίζαμε ότι ο Scott θα έβγαινε να πει κάτι, ή ότι σε συνεργασία με την μπάντα θα βγάζαμε ένα δελτίο τύπου για το συγκεκριμένο θέμα. Μετά από πολύ καιρό, ενώ ακόμα δεν υπήρχε τίποτα νεότερο από την πλευρά του, είχε ήδη αρχίσει να ακούγεται το πρώτο κομμάτι και κανείς δεν ήξερε ποιος έπαιζε ντραμς. Τη δεδομένη στιγμή σκεφτήκαμε ότι ίσως να ήταν καλό αυτό, γιατί με το που θα λέγαμε ότι δεν είναι ο Scott πολύς κόσμος αυτόματα θα το απέρριπτε ή θα άρχιζε την κριτική. Υπήρξαν αρκετοί που είπαν ότι ακούγεται περίπου σαν τον Scott, κάποιοι άλλοι που διαφωνούσαν, όλα τα σχετικά.

Απλά περιμέναμε τον Scott να μας δώσει μία δήλωση

Υπήρξε όλο αυτό το μπέρδεμα, όλο αυτό το δράμα σχετικά με το ποιος είναι ο ντράμερ. Κάποια στιγμή είχαμε ανεβάσει στο PledgeMusic, που είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία, ένα βίντεο που έδειχνε εμένα να παίζω ντραμς. Κάποιοι θυμάμαι έλεγαν ότι κάναμε teasing, ξέρεις, κοιτάξτε, ο Todd παίζει ντραμς στο στούντιο. Δεν προσπαθούσαμε να κρύψουμε κάτι. Απλά περιμέναμε τον Scott να μας δώσει μία δήλωση, κάτι που δεν έγινε. Μέχρι σήμερα, δεν έχει βγει δημοσίως να πει τίποτα. Σε κάποια φάση απλά είπαμε μέχρι εδώ, ο κόσμος είχε αρχίσει να ενοχλείται, και τότε ήταν που είπαμε ότι εγώ είμαι ο ντράμερ.

Κάπως έτσι πήγε το όλο πράγμα, δεν προσπαθούσαμε ηθελημένα να αποφύγουμε τις ερωτήσεις, απλά προσπαθούσαμε να κερδίσουμε χρόνο, ελπίζοντας να βγει και να μιλήσει ο Scott. Πιστεύαμε ότι αυτός θα ήταν ο σωστός τρόπος να λυθεί το πρόβλημα, να έχουμε δημόσια την έγκρισή του, τη δήλωσή του ότι εκείνος δεν συμμετείχε, ότι ανέλαβα εγώ τα ντραμς, και ότι όλα ήταν καλά. Θα ήταν πολύ κομψό και πολύ επαγγελματικό, αλλά δυστυχώς δεν έγινε έτσι. Fast forward στο σήμερα, ο κόσμος φαίνεται να εκτιμά την προσπάθειά μου στον δίσκο και οι συναυλίες μας ακόμα μαζεύουν κόσμο, οπότε πιστεύω ότι ξεπεράσαμε αυτή τη δυσκολία και το έχουμε αφήσει στο παρελθόν.

Κάποιοι μπορεί να πουν ότι σε αυτόν τον δίσκο τα ντραμς δεν είναι καλά, αλλά αν τους έλεγες ότι έπαιζε ο Scott θα σου έλεγαν ότι είναι τέλεια, και δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα

Τόσο από συνθετική όσο και από εκτελεστική σκοπιά, ήταν ένα δύσκολο έργο για σένα, γράφοντας τα τύμπανα, παίζοντας αλλά και έχοντας να γράψεις και τα φωνητικά. Ένιωσες πίεση με αυτό, στο να καταφέρεις να ανταπεξέλθεις στις προσδοκίες του κόσμου;

Έγραψα τα κομμάτια μου σκεπτόμενος ως συνθέτης, και για τα ντραμς έγραψα και έπαιξα έχοντας κατά νου το πώς ακούγονται οι Queensrÿche. Είμαι σίγουρος ότι κάποια πράγματα ο Scott δεν θα τα έκανε, ή θα τα έκανε διαφορετικά, αλλά αν στο πλαίσιο της μουσικής μου έβγαζε νόημα αυτό δεν είχε σημασία για μένα. Έπαιξα όπως ήθελα να παίξω και δεν ένιωσα πίεση λόγω των απαιτήσεων του κόσμου. Δεν ξέρω αν η λέξη «πίεση» είναι η κατάλληλη. Περισσότερο «ανησυχία» θα έλεγα, κι αυτό μόνο και μόνο επειδή ο κόσμος θα γνώριζε ότι δεν είναι ο Scott, οπότε μπαίνουν στη μέση οι προκαταλήψεις. Ξέρεις, κάποιοι μπορεί να πουν ότι σε αυτόν τον δίσκο τα ντραμς δεν είναι καλά, αλλά αν τους έλεγες ότι έπαιζε ο Scott θα σου έλεγαν ότι είναι τέλεια, και δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.

Έχω εμπιστοσύνη στις ικανότητές μου και ήξερα ότι το επίπεδό μου ήταν αρκετά καλό για να βγει ο δίσκος όπως έπρεπε. Ήμουν σίγουρος ότι θα υπήρχε κόσμος που θα γκρίνιαζε. Ακόμα κι αν ηχογραφούσε ο Scott και απλά λέγαμε ότι έπαιξα εγώ, θα ήταν ακριβώς ο ίδιος κόσμος που θα γκρίνιαζε και θα έλεγε ότι δεν είναι καλό. Πραγματικά ένιωθα ασφαλής και το συγκρότημα με υποστήριξε και αυτό φαίνεται στο τελικό αποτέλεσμα. Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει αν κάποιος σχολιάσει το παίξιμό μου, γιατί ξέρω ότι αυτός ο σχολιασμός έχει περισσότερο να κάνει με συναισθηματικούς λόγους. Έχει να κάνει με το ποιος έπαιξε, αν ήταν ο Scott ή κάποιος άλλος.

Queensryche

Είναι πάντως προς τιμήν σου το πόσο ανθεκτικός είσαι στην κριτική, δεδομένου του ότι το αντιμετώπισες ήδη αντικαθιστώντας τον Geoff, και τώρα δεύτερος γύρος σε σχέση με τον Scott.

Το αντιμετώπισα για τρία χρόνια στους Crimson Glory, αλλά και μετά με τους Queensrÿche, δεν έχω θέμα και δε με επηρεάζει αυτό.

Όταν βγάλατε τον πρώτο δίσκο ως Queensrÿche με σένα στο μικρόφωνο, μιλούσα με φίλους, οι οποίοι έλεγαν «όχι αυτοί δεν είναι οι Queensrÿche», αλλά θεωρώ πως είναι βασικό και το συναισθηματικό κομμάτι. Εγώ τους έλεγα να ακούσουν το δίσκο, που κατά τη γνώμη μου ήταν ό,τι καλύτερο είχε βγάλει η μπάντα μετά από πάρα πολλά χρόνια, αλλά φαντάζομαι αυτού του είδους η αντιμετώπιση δεν μπορεί να αποφευχθεί ποτε.

Σ’ ευχαριστώ που το λες και καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς, αντιλαμβάνομαι αυτή τη νοοτροπία, ξέρεις μου άρεσαν οι Anthrax με τον John Bush περισσότερο για παράδειγμα, αλλά ξέρεις ότι είναι αυτό που είναι, και προχωράς.

Επιστρέφοντας στην καμπάνια με το PledgeMusic, νομίζω ήταν μια περιπέτεια για όλες τις μπάντες που ήταν ενεργές στην πλατφόρμα, με τη χρεωκοπία της. Πώς σας ήρθε η ιδέα γι’αυτό το business model και πώς αντιμετωπίσατε το επακόλουθο της χρεωκοπίας;

Το είχαμε δοκιμάσει και στο παρελθόν. Δεν θυμάμαι αν ήταν μία φορά ή δύο φορές, αλλά το είχαμε δοκιμάσει και είχε μεγάλη επιτυχία, όλοι είχαν πάρει ό,τι είχαν ζητήσει και ήταν μια ευκαιρία για τη μπάντα να μαζέψει μερικά χρήματα και να προσφέρει κάποια μοναδικά αντικείμενα για να υποστηρίξει την κυκλοφορία του δίσκου. Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω όμως ότι ο δίσκος δεν χρηματοδοτήθηκε μέσω του crowdfunding. Αυτό έγινε 100% με χρηματοδότηση της Century Media . Δεν ήταν χρήματα για την ηχογράφηση του άλμπουμ, ήταν απλά κάτι πρόσθετο που προσφέραμε, όπως test pressings, χειρόγραφοι στίχοι, συζητήσεις με μέλη της μπάντας, τέτοια πράγματα. Ήταν κάτι σαν τα meet and greet που κάνουμε στις συναυλίες.

Ήταν ένας τρόπος για να δώσουμε στους οπαδούς κάτι περισσότερο ως μπάντα, κάτι που δεν μπορούσαμε να το δώσουμε μέσω της σελίδας μας στο internet. Βέβαια ξέρεις ότι την πατήσαμε άσχημα (σσ: "we got fucked really hard") με αυτό, και το ίδιο συνέβη με τους οπαδούς. Έκλεψαν περίπου 120 χιλιάδες δολάρια και υπάρχουν πολλά συγκροτήματα που έτρεχαν αντίστοιχες καμπάνιες και καταστράφηκαν οικονομικά από αυτό το γεγονός. Δεν ξέρω αν η εταιρία πτώχευσε τελικά, πιθανότατα κάτι τέτοιο συνέβη, δεν έχω ενημερωθεί πρόσφατα για το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά νομίζω ότι υπάρχει συζήτηση για μια μαζική αγωγή (σσ: "class-action lawsuit"), χωρίς να ξέρω ακριβώς τι και πώς.

Δεν ξέρω τι γίνεται όταν χρεοκοπεί μια εταιρία αν δεν υπάρχει περίπτωση εξαπάτησης, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι ενώ γνώριζαν ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, συνέχιζαν να δέχονται χρήματα. Πιστεύω ότι κατά κάποιον τρόπο έπαιρναν τα χρήματα του ενός για να πληρώσουν τον άλλο, ήταν μια πολύ άσχημη κατάσταση για όλους τους εμπλεκόμενους. Αυτό είναι και κάτι που ίσως να μην είναι τόσο προφανές για τον οπαδό, που νομίζει ότι τα χρήματά πηγαίνουν κατευθείαν στην τράπεζα, ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει ένας διαμεσολαβητής. Ίσως κάποιοι να νομίζουν ότι είναι κατά κάποιον τρόπο ευθύνη της μπάντας, πράγμα που δεν ισχύει.

Πολλές μπάντες, μαζί και εμείς, βγάλαμε ανακοινώσεις για να ξεκαθαρίσουμε ότι τα χρήματα δεν πήγαν σε εμάς. Εκείνοι ήταν υπεύθυνοι για τη διαχείριση των παραγγελιών και των χρημάτων, οι μπάντες θα ήταν οι τελευταίες που θα έπαιρναν το ποσοστό τους. Αυτό δεν συνέβη ποτέ, σε κανέναν βαθμό. Εκείνοι πήραν τα χρήματα, χρέωσαν τα έξοδα αποστολής, και στην πράξη δεν έστειλαν ποτέ τίποτα. Πραγματικά, υπήρξαν οπαδοί που πλήρωσαν έξοδα αποστολής και το ποσό δεν τους επιστράφηκε. Σε κάποιους άλλους επιστράφηκε, δεν ξέρω πώς δούλεψε όλο αυτό, αλλά κάποιους πραγματικά τους έκλεψαν, πραγματικά άσχημο.

Αλλά όταν μιλάμε για πάθος και ενέργεια του κοινού, η εμπειρία μου λέει ότι η Ελλάδα είναι η κορυφή

Ας επιστρέψουμε σε κάτι ευχάριστο, που είναι η επιστροφή σας στην Ελλάδα, και ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις αναμνήσεις από την επίσκεψή σου με τους Crimson Glory, καθώς και τι να περιμένουμε από αυτό το live.

Η περιοδεία με τους Crimson Glory ήταν φανταστική. Όλοι ήταν πολύ καλοί και το κοινό που είχαμε ήταν πιο ενεργό από ποτέ. Όλοι έχουν τρομερό πάθος, όλοι αγαπάνε τα τραγούδια, όλοι αγαπάνε τις συναυλίες, αλλά ξέρεις όταν γίνεται η ερώτηση για το ποιους θεωρώ τους καλύτερους οπαδούς, πάντα απαντάω ότι οι καλύτεροι είναι οι πιο ενεργοί. Δεν θέλω όταν βρίσκομαι στη Γερμανία και μου κάνουν αυτήν την ερώτηση να απαντήσω ότι είναι οι έλληνες, αλλά όταν μιλάμε για πάθος και ενέργεια του κοινού, η εμπειρία μου λέει ότι η Ελλάδα είναι η κορυφή.

Ρε φίλε τραγουδάτε ακόμη και τις κιθαριστικές μελωδίες

Να είσαι έτοιμος για πολλές αποτυχημένες κορώνες στο "Take Hold Of The Flame"!

(Γέλια) Σίγουρα θα ζητήσω βοήθεια από τον κόσμο σε αυτό το σημείο, αλλά ρε φίλε τραγουδάτε ακόμη και τις κιθαριστικές μελωδίες, είναι φοβερό, ήταν απίστευτη εμπειρία για μένα. Όταν έρθουμε το Νοέμβριο θα παίξουμε και καινούρια και παλιά τραγούδια, όπως το "Queen Of The Reich", "Eyes Of A Stranger", "Jet City Woman", "Empire", θα υπάρχει όμως και ποικιλλία, όχι μόνο παλιά κομμάτια. Θα έχουμε ένα μείγμα από τους πρώτους πέντε δίσκους αλλά και τους πιο πρόσφατους, ένα καλό ποσοστό από τα επτά χρόνια που είμαι στη μπάντα.

Η γυναίκα μου είναι από το Χαϊδάρι

Λοιπόν αναμένουμε να τα πούμε από κοντά, αν θες να μοιραστείς κάποιο μήνυμα με τους φίλους σας στην Ελλάδα;

Ανυπομονούμε να έρθουμε, δεν έχω ξαναπαίξει στο Fuzz αλλά είδα κάποιες φωτογραφίες και φαίνεται ένας όμορφος χώρος, δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που οι Queensrÿche έπαιξαν στην Ελλάδα αλλά σίγουρα ανυπομονούμε να παίξουμε για τους πιο παθιασμένους οπαδούς στον κόσμο, ελπίζουμε σε ένα sold-out show και να έχουμε μια αξιομνημόνευτη εμφάνιση που μόνο με τους Έλληνες μπορεί να γίνει. Ευχαριστούμε για όλα, πιθανότατα θα μείνω μερικές μέρες στην Αθήνα πριν πετάξουμε για Θεσσαλονίκη, αφού και η γυναίκα μου είναι από το Χαϊδάρι!

Δεν το ήξερα αυτό!

Ναι, κάθεται απέναντί μου τώρα!

(σ.σ. λέμε καλησπέρες στα Ελληνικά)

Ελπίζω να πείσω τα πεθερικά μου να έρθουν για να δουν περι τίνος πρόκειται, με έχουν δει στο YouTube και σε περιοδικά αλλά δεν έχουν βιώσει το πάθος του ελληνικού κοινού σε ένα show των Queensrÿche, οπότε θέλω πολύ να έρθουν και να καταλάβουν πόσο όμορφο είναι.

Θέλω να κάνω τον κόσμο να μου ρίξει ταυτόχρονα μια μούτζα στη σκηνή για να γελάσουμε

Αν καταφέρεις να τους πείσεις να ξέρεις θα κεράσω μια γύρα μπύρες! (γέλια)

(Γέλια) Είπα στον Gus G και τον Bob Katsionis, επειδή μου αρέσει η μούτζα, και κάθε φορά που προσπαθώ να το κάνω είτε με το ένα χέρι είτε και με τα δυο, αλλά μου λένε πως δεν το κάνω σωστά, αλλά δεν καταλαβαίνω τι κάνω λάθος.

Οπότε είπα στον Gus και τον Bob ότι επειδή τα πεθερικά μου δεν μιλάνε αγγλικά θέλω να κάνω τον κόσμο να μου ρίξει ταυτόχρονα μια μούτζα στη σκηνή για να γελάσουμε, γιατί δε θα καταλάβουν τι γίνεται! (γέλια)

Πράγματι όμως έχω οικογένεια στην Αθήνα, πέρασαν δυο χρόνια από την τελευταία φορά που ήρθα, αλλά αγαπώ τόσο πολύ το μέρος, τον κόσμο, και το φαγητό είναι το καλύτερο στον κόσμο, όπως και η κουλτούρα. Νιώθω σαν στο σπίτι μου εκεί οπότε θέλω να προσπαθήσω να περάσω μερικές μέρες στην Αθήνα πριν πάμε στη Θεσσαλονίκη.

Όπως και να 'χει, σ’ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη, την υποστήριξη και το ενδιαφέρον, κι ελπίζω να τα πούμε και πρόσωπο με πρόσωπο στην Αθήνα.

  • SHARE
  • TWEET