Primal Fear: «Είναι ευθύνη να δίνουμε στους οπαδούς ό,τι θέλουν»

Μιλήσαμε με τον Matt Sinner για ό,τι αφορά τους Γερμανούς heavy/power metallers

Από τον Σπύρο Κούκα, 21/12/2018 @ 13:33

Με ένα δυνατό νέο άλμπουμ στις αποσκευές τους, μια αρκούντως ποιοτική δισκογραφία στις πλάτες τους και τη φήμη του σπουδαίου σχήματος σε ζωντανές συνθήκες να τους συνοδεύει, οι Primal Fear ετοιμάζονται να μας επισκεφτούν σε λίγες μέρες, παρέα με τον Gus G και την προσωπική του μπάντα. Έτσι, βρήκαμε την ευκαιρία για μια κουβέντα εφ’ όλης της ύλης με το βασικό συνθέτη και ιδρυτικό τους μέλος, Matt Sinner, ο οποίος κι εμφανίστηκε «λαλίστατος» και ιδιαίτερα ευδιάθετος, αν και λίγο περισσότερο «διπλωμάτης» στις απαντήσεις του απ’ ό,τι ίσως θα θέλαμε.

Matt Sinner

Καταρχάς, συγχαρητήρια για την τελευταία σας προσπάθεια. Προσωπικά, βρήκα το "Apocalypse" ως μια δυνατή προσθήκη στη δισκογραφία των Primal Fear και είναι, ίσως, εκείνο το άλμπουμ (μαζί, βέβαια, με το "Delivering The Black") από τα πιο πρόσφατα σας που έχω ακούσει περισσότερο. Πόσο ικανοποιημένοι είστε, λοιπόν, από το αποτέλεσμα και από τις αντιδράσεις του κόσμου για εκείνο;

Για μένα και σε ό,τι με αφορά προσωπικά, το "Rulebreaker" υπήρξε ένα από τα πιο αγαπημένα μου άλμπουμ εξαιτίας της παραγωγής του, του ήχου και του songwriting του και γι’ αυτό, το να φτάσουμε το επίπεδο αυτού του δίσκου υπήρξε μεγάλη πρόκληση. Ξεκινήσαμε τη διαδικασία σύνθεσης ένα χρόνο πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ και σύντομα ήταν ξεκάθαρο πως, τηρουμένων των αναλογιών του είδους μας, το αποτέλεσμα και η προσέγγιση θα ήταν διαφορετική, έστω κι αν ο βασικός δημιουργικός πυρήνας και η στρατηγική μας υπήρξαν αμετάβλητα. Από την αρχή ήμασταν πολύ χαρούμενοι με τα riff και τις μελωδίες που προέκυπταν. Και τελικά, οι κριτικές και το συνολικότερο feedback από τους οπαδούς και τα Μέσα υπήρξε φανταστικό και το "Apocalypse" έγινε το πιο επιτυχημένο μας άλμπουμ, οπότε σίγουρα κι εγώ και η υπόλοιπη μπάντα είμαστε πολύ χαρούμενοι.

Προτού προχωρήσουμε παρακάτω, θα ήθελα να κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή στα πρώτα χρόνια της μπάντας. Αλήθεια, πώς γνωριστήκατε με τον Ralf Scheepers και καταλήξατε να συνεργαστείτε; Θυμάμαι πως εκείνος βρισκόταν πρωτύτερα στους Gamma Ray και ήταν ένας από τους βασικούς υποψηφίους για να καλύψει τη θέση του τραγουδιστή που άφησε κενή ο Rob Halford στους Judas Priest, ενώ εσύ ήδη είχες μια μακρά και αρκετά επιτυχημένη καριέρα με τους Sinner...

Με τον Ralf καταγόμαστε από την ίδια πόλη της Γερμανίας, οπότε γνωρίζαμε ο ένας τον άλλο για αρκετό καιρό. Έπειτα από την ανεπιτυχή audition για τους Judas Priest, ο Ralfσκεφτόταν να εγκαταλείψει επαγγελματικά τη μουσική, αλλά κατόπιν βρεθήκαμε και αποφασίσαμε να γράψουμε παρέα κάποια κομμάτια, μιας και υπήρχε έντονο ενδιαφέρον από μια μεγάλη Ιαπωνική δισκογραφική. Οι Sinner εκείνη την περίοδο ήταν πολύ επιτυχημένοι και από τη στιγμή που κι εγώ και ο Ralfτραγουδούσαμε, έπρεπε να βρούμε μια λύση που να λειτουργεί για όλους. Ηχογραφήσαμε, λοιπόν, τέσσερα τραγούδια, τα οποία και ακούγονταν ιδιαίτερα υποσχόμενα, κάτι που οδήγησε την προαναφερθείσα δισκογραφική να μας προσφέρει ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο ώστε να ηχογραφήσουμε ένα ολόκληρο άλμπουμ. Ειλικρινά, δεν μπορούσαμε να γνωρίζουμε τι θα επακολουθούσε αυτού το άλμπουμ και ίσως απλά να ήταν μια σπουδαία ευκαιρία να γράψουμε και να ηχογραφήσουμε τη μουσική που αγαπάμε με όλο το πάθος και τη θέληση που είχαμε – κι αυτό από μόνο του ήταν κάτι που δεν μπορούσαμε να χάσουμε.

Ήταν ηλίου φαεινότερον πως ο Rob Halford θα επέστρεφε αργά ή γρήγορα στη φυσική του θέση

Μιλώντας για τον Ralf Scheepers, πραγματικά πιστεύω πως είναι τεράστιο το πλεονέκτημα του να έχεις έναν τόσο ικανό τραγουδιστή στην μπάντα σου. Είναι, άλλωστε, κι ένας λόγος που οι Primal Fear ξεχωρίζουν από την υπόλοιπη heavy/power metal σκηνή, αν και θεωρώ πως είναι κρίμα τόσο για εκείνον όσο και για εμάς που, εν τέλει, χάθηκε η ευκαιρία να τραγουδήσει για ένα τόσο μεγάλο μέγεθος όσο οι Judas Priest...

Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω πως ο Ralf είναι ευτυχισμένος με το να βρίσκεται στους Primal Fear, στους οποίους έχουμε εξαιρετική χημεία και μια φιλία να μας συνδέει, εκτός της πολύ επιτυχημένης και πλέον μακράς μας καριέρας. Όσο για το θέμα με τους Judas Priest, θεωρώ πως ήταν ηλίου φαεινότερον πως ο Rob Halford θα επέστρεφε αργά ή γρήγορα στη φυσική του θέση και πως όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο. Για εμάς, είναι σπουδαίο που ο Ralf τραγουδάει ακόμη σαν νεανίας και είναι έτοιμος για ακόμη περισσότερα άλμπουμ με τους Primal Fear, όντας χαρούμενος και δοσμένος 100% στους στόχους της μπάντας.

Ralf Scheepers

Πίσω στο νέο άλμπουμ, πρέπει να ομολογήσω πως τα δύο τραγούδια που απήλαυσα περισσότερο σε αυτό ήταν το μελωδικότατο "Supernova" και το επικών διαστάσεων "Eye Of The Storm". Θα μπορούσες να μας πεις περισσότερα για αυτά τα δύο κομμάτια, ίσως κάτι σχετικό με τη συνθετική τους διαδικασία και την ιδέα πίσω από εκείνα;

Καθώς εγώ κι ο Magnus δουλεύαμε πάνω στο "Supernova", είχα από την αρχή την αίσθηση πως τα φωνητικά έπρεπε να ξεκινούν από τις πιο χαμηλές συχνότητες, μου έμοιαζε το πιο ταιριαστό και φυσιολογικό πράγμα. Όταν όμως ο Ralf παρέλαβε το τραγούδι κι άρχισε να τραγουδάει, το έκανε εξ αρχής εντελώς διαφορετικά απ’ ότι το είχα κατά νου. Τραγουδούσε ψηλά από την έναρξη των φωνητικών του μερών, το οποίο αρχικά με σόκαρε, αλλά εν τέλει κατέληξε να λειτουργεί άψογα. Το "Supernova" είχε επιτέλους αυτό το extra "mojo" που χρειαζόταν για να είναι ξεχωριστό.

Το δεύτερο τραγούδι που ανέφερες, το "Eye Of The Storm", είναι  το επικό κομμάτι που παραδοσιακά έχουμε σε κάθε μας δίσκο. Έτσι, καθίσαμε με τον Magnus και επεξεργαστήκαμε κάποιες τρελές ιδέες που είχαμε, τις διαμορφώσαμε κατάλληλα και τις ενώσαμε και αυτό ήταν. Η αλήθεια είναι πως ξοδέψαμε πολύ χρόνο και προσπάθεια σε αυτά τα τραγούδια, καθώς χρειάζεται προσοχή κι επιμονή ώστε να γίνει η διαμόρφωση τους σωστά και δίχως ψεγάδια. Πάντως, είναι ωραία πρόκληση το να καλούμαστε να αποδίδουμε τα τραγούδια και ζωντανά με την ίδια ποιότητα που έχουν στους δίσκους, γεγονός που οι οπαδοί μας πραγματικά εκτιμούν.

Από την επιστροφή του Tom Naumann στις τάξεις της μπάντας, έχετε τρεις κιθαρίστες πλέον, κάτι όχι και τόσο φυσικό για heavy metal μπάντα. Προφανώς, υπάρχει το παράδειγμα των Iron Maiden, αλλά πως καταφέρνετε εσείς τα πράγματα να παραμένουν λειτουργικά;

Στο στούντιο, δεν είναι μεγάλο θέμα. Έχουμε μια ξεκάθαρη στρατηγική και ο καθένας έχει μια συγκεκριμένη δουλειά μέσα σε ένα κομμάτι. Μιας και αυτή είναι μια ομαδική προσπάθεια, μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι σπουδαίο έχοντας διαθέσιμες τρεις κιθάρες, ειδικότερα κιόλας αν αναφερόμαστε στα κιθαριστικά leads και τις αρμονίες τις εκάστοτε σύνθεσης. Τα όποια μέρη χωρίζονται με πολύ δημιουργικό, συζητήσιμο και φιλικό τρόπο. Όσο για τις ζωντανές μας εμφανίσεις, ο Magnus ακόμη είναι σπίτι και φροντίζει την οικογένεια και τα τρία του παιδιά, οπότε δεν μας ακολουθεί στην περιοδεία. Έτσι, χωρίζουμε απλά τα κιθαριστικά θέματα σε δύο κιθάρες, με τον Tom και τον Alex επί σκηνής.

Ξέρεις, τραγούδια όπως το "Blood, Sweat & Fear", το "Hail To The Fear" και το "Cannonball", για να αναφέρω μερικά, είναι ενδεικτικά δείγματα του τυπικού σας songwriting, καθώς έχουν όλα τα χαρακτηριστικά του ήχου σας, αλλά συνάμα εμφανίζουν πολλές ομοιότητες με αρκετά παλιότερα κομμάτια σας. Ελπίζω να μην παρεξηγήσεις την ερώτηση μου, αλλά θεωρείς πως είναι ευχή ή κατάρα για την μπάντα το να έχει έναν τόσο σταθερό και αμετάβλητο προσωπικό ήχο, που ελάχιστα έχει αλλάξει σε ολόκληρη την μέχρι τώρα καριέρα σας;

Για εμάς είναι δείγμα υπευθυνότητας το να δίνουμε στους οπαδούς μας αυτό που θέλουν να ακούσουν από εμάς. Οι Primal Fear είναι στην ευχάριστη θέση να έχουν οπαδούς από ολόκληρο τον κόσμο. Μπορούμε να περιοδεύσουμε οπουδήποτε - ίσως εκτός από κάποια μέρη στην Αφρική - και αυτό το μεγάλο ακροατήριο θέλει να ακούει νέα μουσική από εμάς.

Από την πλευρά μας, είμαστε ευτυχείς που μπορούμε να συνθέσουμε, ηχογραφήσουμε και παρουσιάσουμε ζωντανά τη μουσική που αγαπάμε και για το γεγονός πως οι οπαδοί μας δεν θέλουν να αλλάξουμε ή να πειραματιστούμε ιδιαίτερα. Δεν θέλουν να ακούσουν από τους Primal Fear μια jazz σύνθεση ή ένα funk κομμάτι, κάτι που είναι κατανοητό από εμάς. Η μουσική μας έτσι κι αλλιώς έχει σαν βάση το heavy riffing, τα σπουδαία φωνητικά του Ralf, τις ξεκάθαρες μελωδίες και σε αυτήν τη βάση και το ύφος θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε.

Αυτή είναι η μουσική που μας αρέσει να παίζουμε, αυτή είναι η μουσική που οι ακροατές μας απολαμβάνουν κι εμείς από την πλευρά μας, θέλουμε ο κόσμος να είναι ικανοποιημένος από τα όσα προσφέρουμε, ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε και τα υπόλοιπα χρόνια που έρχονται να περιοδεύουμε ανά τον κόσμο για έξι και πλέον μήνες δίχως πρόβλημα.

Primal Fear

Για ακόμη μια φορά έχετε μερικά πολύ ενδιαφέροντα bonus κομμάτια, με την power ballad "My War Is Over", για παράδειγμα, να είναι ένα υπερβολικά καλό τραγούδι για να βρίσκεται εκτός του βασικού tracklist του "Apocalypse". Οπότε, έρχομαι να ρωτήσω, πως αποφασίζετε ποια τραγούδια θα αφήσετε εκτός από το κάθε άλμπουμ και θα τα χρησιμοποιήσετε σαν bonus;

Καταρχάς, σε ευχαριστούμε! Τα έντεκα κομμάτια του δίσκου αποτελούν και το βασικό concept του "Apocalypse". Τα bonus τραγούδια προφανώς είναι κομμάτια που δημιουργήθηκαν και ηχογραφήθηκαν την ίδια περίοδο, αλλά προορίζονταν να είναι bonus. Αν αυτά τα επιπλέον κομμάτια είναι επίσης ποιοτικά, όπως προανέφερες, είναι ένα καλό κοπλιμέντο και πραγματικά το εκτιμούμε. Προφανώς, βέβαια, σε καμία περίπτωση αυτά τα τραγούδια δεν θα κυκλοφορούσαν σε κακή ηχητική ποιότητα ή όντας απλώς fillers σε μια κυκλοφορία μας. Ουσιαστικά, αυτά τα τραγούδια γράφονται για τους βαμμένους οπαδούς μας που θέλουν να ακούσουν ακόμη περισσότερη μουσική από εμάς. Στην τελική, όμως, τα έντεκα κομμάτια που περιλαμβάνονται στο "Apocalypse" είναι και το πραγματικό άλμπουμ, αυτό δεν αλλάζει.

Προτιμώ να βλέπω τη θετική πλευρά όλων των πραγμάτων και να μαθαίνω από όσα στραβά μπορεί να προκύψουν

Ξέρεις, θεωρώ πως οι Primal Fear είναι μια από τις πιο σταθερές και συνεπείς μπάντες της ευρύτερης heavy/power metal σκηνής, με σταθερά καλές δουλειές στο ενεργητικό τους. Επίσης, σας ακολουθεί η φήμη του σπουδαίου live act, κάτι που θα διαπιστώσουμε σύντομα κι εδώ στην Ελλάδα, καθώς θα μας επισκεφτείτε σε μερικές μέρες. Αλήθεια, ποιο είναι το μυστικό;

Η μπάντα έχει σπουδαία χημεία, κορυφαίους μουσικούς που την απαρτίζουν και, το σημαντικότερο, οι σχέσεις μεταξύ μας είναι φιλικές και ειλικρινείς. Γι’ αυτό και μπορούμε να παρουσιάζουμε τα τραγούδια μας επί σκηνής με απόλυτη επιτυχία. Ωστόσο, το τελευταίο εξαρτάται πάντοτε και από τις περιστάσεις εντός του χώρου που παίζουμε. Αν το venue είναι αξιόλογο, με μια σκηνή επαρκούς μεγέθους και ένα ηχοσύστημα που μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα στις συνθήκες που θέλουμε, νομίζω πως έχουμε τη δυνατότητα να παρουσιάσουμε κάτι πραγματικά δυνατό. Ελπίζω και στην Ελλάδα σε λίγες μέρες όλα να πάνε καλά και να σας παρουσιάσουμε το πραγματικό πρόσωπο των Primal Fear επί σκηνής!

Μέχρι στιγμής έχετε διανύσει μια μακρά και άκρως επιτυχημένη πορεία, αλλά προφανώς σε αυτά τα είκοσι χρόνια υπήρξαν κάποια highlights, όπως και κάποιες στιγμές που θα θέλατε να ξεχάσετε. Σε κάθε περίπτωση, ποιες στιγμές ξεχωρίζεις εσύ από την καριέρα σας ως τις κορυφές αυτής και ποιες θα ήθελες να έχεις αποφύγει;

Προσωπικά, ως κορυφές ξεχωρίζω το πρώτο μας άλμπουμ όπως και τα "Nuclear Fire", "Seven Seals", "Rulebreaker" και "Apocalypse", καθώς και τις περιοδείες και τα φεστιβάλ όπου έχουμε λάβει μέρος. Από την άλλη, δεν υπάρχουν πολλές στιγμές που θα ήθελα να ξεχάσω, αλλά ακόμη κι εκείνες, οι δύσκολες στιγμές σε αυτά μας τα είκοσι χρόνια μας δίδαξαν κάποια σημαντικά μαθήματα και μας χάρισαν την εμπειρία που χρειαζόμασταν ώστε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Στην τελική, προτιμώ να βλέπω τη θετική πλευρά όλων των πραγμάτων και να μαθαίνω από όσα στραβά μπορεί να προκύψουν.

Για μένα, πάντως, ήταν τα "Devil’s Ground" και "Seven Seals" άλμπουμ που άλλαξαν τα δεδομένα για την μπάντα προς το καλύτερο, τόσο μουσικά όσο κι εμπορικά. Το πρώτο, άλλωστε, περιέχει τη μεγαλύτερη σας επιτυχία, το "Metal Is Forever", ενώ το δεύτερο παρουσίασε ένα πιο ώριμο και στοχευμένο συνθετικό σας πρόσωπο. Ποια είναι η άποψη σου σχετικά;

Έχω την εντύπωση πως το "Nuclear Fire" υπήρξε το πιο επιτυχημένο άλμπουμ μας στην περίοδο που ανήκαμε στη Nuclear Blast. Ακόμη κι άν το "Devil’s Ground" έχει το "Metal Is Forever" που όντως είναι το μεγαλύτερο μας hit, ένιωθα πως είχε έρθει ο καιρός για μια αλλαγή και μια διαφορετική προσέγγιση σε ό,τι κάναμε. Έτσι, προσθέσαμε κάποια συμφωνικά στοιχεία στο “Seven Seals” που λειτούργησαν άψογα, τα οποία και το διαφοροποίησαν σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους μας. Ακολουθούμενο από το εξίσου δυνατό "New Religion", περίπου στην ίδια ηχητική κατεύθυνση, καταφέραμε να εκμεταλλευτούμε την τάση της εποχή και κατόπιν ξεκινήσαμε μια σταδιακή επιστροφή στις ρίζες μας, στο παραδοσιακό heavy metal. Προσωπικά, πάντως, από τα δύο άλμπουμ που ανέφερες προτιμώ το "Seven Seals", έστω κι αν το "Devil's Ground" περιλαμβάνει το "Metal Is Forever" και το υπέροχο "The Healer", τα δύο πιο αγαπημένα μου τραγούδια από ολόκληρη την καριέρα μας.

Primal Fear

Η άλλη μπάντα που «τρέχεις», οι Sinner, κυκλοφόρησαν πέρυσι το διασκεδαστικό "Tequila Suicide". Αλήθεια, ποια είναι τα πλάνα σχετικά με αυτούς και πότε θα ακολουθήσει η νέα σας δουλειά;

Το "Tequila Suicide" μπήκε στο Top-50 των γερμανικών charts, όπως και σε εκείνα της Ελβετίας και της Αυστρίας, γεγονός που ήταν πραγματικά ευπρόσδεκτο. Συνολικά, το άλμπουμ είχε πάρει πολύ καλές κριτικές, οπότε και μας βοήθησε να περιοδεύσουμε για λίγο στην Ευρώπη, κάτι που ήταν πολύ διασκεδαστικό. Κατόπιν, παίξαμε φέτος σε μερικά φεστιβάλ και ανοίξαμε τα shows των Primal Fear σε Ιαπωνία και Αυστραλία, ενώ παίξαμε και σε ένα χριστουγεννιάτικο φεστιβάλ εδώ στη Γερμανία.

Η μπάντα μπορώ να πω πως βρίσκεται σε φανταστική φόρμα και διασκεδάζουμε πολύ με αυτό που κάνουμε, ενώ τα νέα κομμάτια έχουν δέσει αρμονικά με τις παλιότερες επιτυχίες μας. Ήδη, μάλιστα, έχουμε κάποιες νέες ιδέες για το νέο άλμπουμ, το οποίο θα περιλαμβάνει και κάποιους εκλεκτούς καλεσμένους. Συγχρόνως, «τρέχω» τη Rock Meets Classic περιοδεία, ενώ θα ξεκινήσουμε σιγά-σιγά και τη δημιουργία του νέου Primal Fear δίσκου, ο οποίος και θα είναι ο πρώτος μας έπειτα από την επανένταξη μας στη Nuclear Blast. Για το τελευταίο, είναι κάτι για το οποίο είμαστε πολύ περήφανοι κι ευελπιστούμε αυτή η συνεργασία να προσφέρει μερικά σπουδαία πράγματα στο μέλλον.

Τελευταία ερώτηση από εμένα, Matt. Οι Judas Priest κυκλοφόρησαν φέτος το "Firepower", ένα άλμπουμ που ο περισσότερος κόσμος υποδέχθηκε με ενθουσιασμό και για το οποίο έχει ειπωθεί μέχρι ότι πρόκειται για τον καλύτερο τους δίσκο από την εποχή του "Painkiller". Από τη στιγμή που είσαι ακροατής της μπάντας και προφανώς το έχεις ακούσει, ποια είναι η άποψη σου γι' αυτό;

Νομίζω πως για αυτήν την ερώτηση θα ήταν πιο κατάλληλος να απαντήσει ο Ralf, ως μεγαλύτερος οπαδός της μπάντας απ’ ό,τι εγώ. Έτσι όπως το βλέπω, το "British Steel" υπήρξε ένα κορυφαίο άλμπουμ που αμέσως τράβηξε την προσοχή μου, καθώς είχε τα πάντα˙ φανταστικό songwriting, τρομερά riff και φωνητικά που σκότωναν. Έπειτα, υπήρξε το "Screaming For Vengeance", το οποίο και ήταν ένα άλμπουμ παγκόσμιας κλάσης και, προφανώς, το "Painkiller", το αποκορύφωμα της καριέρας τους. Κατόπιν, για να είμαι ειλικρινής και με όλο το σεβασμό που τρέφω για αυτούς, έχασα το ενδιαφέρον μου για την μπάντα. Με το "Firepower", ωστόσο, νομίζω πως έκαναν τη σωστή κίνηση μουσικά κι επανέφεραν το κλασικό Priest-ικό riffing, καταλήγοντας να δημιουργήσουν ένα πραγματικά εντυπωσιακό άλμπουμ μετά από καιρό.

Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Κλείσε την κουβέντα μας όπως θες...

Θα είναι μεγάλη μας χαρά που θα επιστρέψουμε μετά από τόσα χρόνια στην Ελλάδα. Πραγματικά, ανυπομονώ για αυτές τις συναυλίες και για το γεγονός πως θα φέρουμε τη μουσική των Primal Fear ξανά στην Ελλάδα. Ελπίζω να σας δω όλους εκεί!

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Apocalypse" από τον Σπύρο Κούκα.

  • SHARE
  • TWEET