Motorpsycho: «Φτιάχνουμε ακόμα τους δίσκους μας ώστε να χωράνε σε βινύλιο»

Ο σπουδαίος Bent Sæther μας μιλά για την έλευση του Tomas Järmyr, τις καθημερινές πρόβες, τη σχέση με τη δισκογραφική τους, την αγάπη του για τους Grateful Dead

Από τον Παντελή Κουρέλη, 10/04/2019 @ 16:05

 Οι Motorpsycho έβγαλαν πριν από ενάμιση μήνα το "The Crucible", συνεχίζοντας το απίθανο σερί που έχουν την τελευταία δεκαετία - ίσως να διανύουν και την καλύτερή τους περίοδο! Επιπλέον, πριν από λίγο καιρό ανακοινώθηκε ότι θα μας επισκεφτούν τον Σεπτέμβριο για ένα από τα γνωστά, δυνατά και αυτοσχεδιαστικά τους shows. Αδράξαμε την ευκαιρία που μας δόθηκε να κάνουμε κάποιες ερωτήσεις στον έναν από τους δύο ιθύνοντες νόες του συγκροτήματος, τον (κατά βάση) μπασίστα και (κατά το ήμισυ) τραγουδιστή Bent Sæther.

Οι απαντήσεις του μας διαφώτισαν σχετικά με διάφορα πράγματα γύρω από το συγκρότημα. Πώς επέλεξαν τον Tomas Järmyr για αντικαταστάτη του πυραυλοκίνητου Kenneth Kapstad; Πόσο εξασκούνται και προβάρουν ώστε να μπορούν άνετα να αλλάζουν setlist κάθε βράδυ; Ποιο είναι το μυστικό τους ώστε να έχουν παραμείνει στην ίδια δισκογραφική εταιρία εδώ και 25 χρόνια; Τι σημαίνουν οι μεγάλοι Grateful Dead γι' αυτούς; Τελικά, τι να περιμένουμε από αυτούς τον Σεπτέμβριο στο Fuzz (αν και αυτό δεν μπορεί να περιγραφεί εύκολα, να ξέρετε); Ο λόγος στον Bent...

Καλησπέρα Bent και συγχαρητήρια για τον τελευταίο σας δίσκο. Είναι φοβερός.

Σε ευχαριστώ πολύ! Κάνουμε πάντα το καλύτερο που μπορούμε!

Κρίνοντας από τους δίσκους που έχετε βγάλει την τελευταία δεκαετία, φαίνεται ότι περνάτε παρατεταμένη περίοδο φορμαρίσματος. Πες μας δυο λόγια για το "The Crucible", που βγήκε πριν λίγες εβδομάδες.

Το "The Crucible" είναι ο δεύτερός μας δίσκος με τον νέο μας drummer Tomas Järmyr. Το ηχογραφήσαμε στην Ουαλία το περασμένο καλοκαίρι με τη βοήθεια του Deathprod και του Andrew Scheps τόσο στην ηχογράφηση όσο και στην παραγωγή. Είναι μεν ένας από τους μικρότερούς μας δίσκους σε διάρκεια, αλλά σε ενέργεια είναι όσο περισσότερο «συμπυκνωμένος» μπορούσαμε να τον κάνουμε με το αποτέλεσμα να είναι ένα έντονο ταξίδι. Τρία κομμάτια, που όλα κλίνουν προς το βαρύτερο άκρο του δικού μας χαρμανιού ροκ μουσικής.

Ακούγοντας το "The Crucible", μου δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι ο Tomas έχει ενσωματωθεί πλέον πολύ καλά στο συγκρότημα. Όταν έφυγε ο Kenneth και βρεθήκατε να αναζητάτε νέο drummer, πώς καταλήξατε στον Tomas; Σας τον σύστησε κάποιος, τον ξέρατε από πριν ή ακούσατε κάποια δουλειά που είχε κάνει και τον ψάξατε; Ό,τι και να κάνατε, η επιλογή σας ήταν σπουδαία!

Ο Tomas είναι από τη Σουηδία, αλλά μένει στο Trondheim εδώ και περίπου μια δεκαετία. Έχει σπουδάσει μουσική στο ωδείο της πόλης (όπως άλλωστε και ο Kenneth πριν από αυτόν) και έχει παίξει σε πολλά τοπικά avantgarde και jazz μουσικά σχήματα όσο καιρό βρίσκεται εδώ. Δε θυμάμαι να τον είχα δει ποτέ να παίζει πριν επιχειρήσουμε να συνεργαστούμε, αλλά η αίσθηση ήταν ακριβώς «εκεί» από την πρώτη στιγμή και πραγματικά νιώσαμε αμέσως ότι πρόκειται για μια φυσική κατάσταση το να παίζουμε μαζί. Η ανάμειξή του ξεκίνησε με το να μας στείλει ένα SMS όταν μαθεύτηκαν τα νέα της αποχώρησης του Kenneth, βασικά λέγοντάς μας «γεια σας παιδιά, είμαι εδώ αν θέλετε να δοκιμάσουμε να παίξουμε μαζί» και το κάναμε και δούλεψε και τώρα λειτουργεί άψογα! Η αλήθεια είναι πως ήταν λίγο υπερεντατικά μαθήματα γι’ αυτόν το να εξετάσει και να μάθει να παίζει 25 χρόνια υλικού, αλλά πέρασε αυτόν τον σκόπελο και τώρα είναι για τα καλά βυθισμένος σε κάθε τι μοτοψυχεδελικό.

Το "The Crucible" είναι μεν ένας από τους μικρότερούς μας δίσκους σε διάρκεια, αλλά σε ενέργεια είναι όσο περισσότερο «συμπυκνωμένος» μπορούσαμε να τον κάνουμε και κλίνει προς το βαρύτερο άκρο του δικού μας χαρμανιού ροκ μουσικής

Ποια είναι η δημιουργική διαδικασία που ακολουθείτε όταν συνθέτετε έναν νέο δίσκο; Πώς συνθέσατε και ηχογραφήσατε το "The Crucible";

Γενικά σπανίως γράφουμε ολόκληρα κομμάτια πλέον, αλλά γράφουμε μικρά μέρη (ή "feels" όπως έλεγε ο Brian Wilson) που τα συνδυάζουμε με διάφορους τρόπους μέχρι να μας «κάτσουν» σωστά. Τα solo φυσικά είναι αυτοσχεδιαστικά, αλλά οι δομές είναι κατά κάποιον τρόπο προκαθορισμένες. Κανόνες δεν υπάρχουν, οπότε οτιδήποτε λειτουργεί καλά, μας κάνει.

Τα τραγούδια του "The Crucible" ήταν όλα έτοιμα πριν ακόμα μπούμε στο στούντιο. Κάποια πήραν βδομάδες και κάποια μήνες «κοπτοραπτικής» και προσαρμογής για να τα φέρουμε στο σημείο που αισθανθήκαμε ότι ήταν ολοκληρωμένα. Είναι μια τόσο φιλόδοξη και λεπτομερής δουλειά σε συνθετικό επίπεδο, που έπρεπε να είναι πολύ καλά μελετημένη για να δουλέψει, οπότε αυτή τη φορά όλα ήταν καθορισμένα. Το ηχογραφήσαμε μέσα σε δέκα μόνο ημέρες, οπότε έπρεπε να είναι έτσι!

Παρατηρώ πως όλοι σας σχεδόν οι δίσκοι είναι διαθέσιμοι σε φυσική μορφή (CD, βινύλιο ή και τα δύο) από το ηλεκτρονικό κατάστημα της Stickman Records. Πώς είναι το να είσαι μουσικός στις μέρες μας, που έχουν συμβεί τεράστιες αλλαγές στον τρόπο που η μουσική κυκλοφορεί και πωλείται σε σχέση με την εποχή που εσείς ξεκινήσατε; Σας αγγίζουν αυτές οι αλλαγές; Αισθάνεστε άνεση στην ψηφιακή εποχή στην οποία ζούμε;

Μιλάμε για έναν άλλο κόσμο! Προερχόμαστε από την εποχή του LP και είμαστε ενθουσιασμένοι που το βινύλιο έχει επιστρέψει ως ένα βιώσιμο μέσο, αλλά για εμάς δεν έχει και τόση σημασία ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι ακούνε το υλικό μας από τη στιγμή που το ακούνε. Ίσως αξίζει να σημειωθεί ότι εμείς σκεφτόμαστε ακόμα με «όρους LP» και τοποθετούμε τα τραγούδια μας με τέτοια σειρά στους δίσκους μας ώστε να χωράνε ακριβώς σε βινύλιο. Οπότε, κάθε ψηφιακή ακρόαση θα προσομοίαζε τη μέγιστη απόλαυση ακρόασης που έχουμε εμείς στο μυαλό μας με την παρεμβολή στα κατάλληλα σημεία ενός μικρού διαλείμματος, απαραίτητου για μια δυνητική αλλαγή πλευράς στο βινύλιο, αλλά πέραν αυτού, πραγματικά δεν έχει σημασία για μας.

Ζούμε από αυτήν την μπάντα, οπότε για εμάς η έλευση της ψηφιακής εποχής ήταν μια οικονομική πρόκληση. Τώρα με το streaming τουλάχιστον έχουμε ένα μικρό έσοδο από το έργο μας, οπότε σήμερα τα πράγματα είναι καλύτερα σε σχέση με δέκα χρόνια πίσω, που όλοι ήταν απασχολημένοι να ripάρουν CDs και να τα «κατεβάζουν» δωρεάν από το διαδίκτυο - αυτή ήταν πραγματικά μια πολύ δύσκολη περίοδος! Αλλά, τα βγάζουμε πέρα και όσο πουλάμε αρκετούς δίσκους ώστε να μπορούμε να διαθέσουμε χρήματα για να φτιάξουμε έναν νέο δίσκο τον επόμενο χρόνο, είμαστε χαρούμενοι!

Δεν ξέρω πόσα ακριβώς CDs και LPs έχω, αλλά είναι αρκετές χιλιάδες. Ο πρώτος δίσκος που αγόρασα ποτέ ήταν το "Alive II" των Kiss όταν ήμουν 8 ετών και από εκείνη τη στιγμή και μετά, η μουσική είναι η βασική μου απόλαυση

Πάντα είχα την περιέργεια να μάθω τι μουσική ακούτε. Έχετε κάποια αγαπημένη μπάντα ή δίσκο; Τι συγκροτήματα ακούτε αυτήν την περίοδο;

Ω, η συλλογή μου από δίσκους είναι τεράστια. Δεν ξέρω πόσα ακριβώς CDs και LPs έχω, αλλά είναι αρκετές χιλιάδες. Όλων των ειδών. Ο πρώτος δίσκος που αγόρασα ποτέ ήταν το "Alive II" των Kiss όταν ήμουν οκτώ ετών και από εκείνη τη στιγμή και μετά, η μουσική είναι η βασική μου απόλαυση. Ακούω όλα τα είδη μουσικής, αλλά τώρα τελευταία περισσότερο κλασσική και jazz αντί για pop/rock - και όταν ακούω pop/rock κλίνω προς πιο ιδιαίτερα, avantgade ή περιπετειώδη ακούσματα. Αυτή τη στιγμή, ακούω κυρίως Bert Jansch και παρεμφερή πράγματα.

Κρίνοντας από τις ζωντανές σας εμφανίσεις, είναι σωστή η υπόθεση ότι είστε οπαδοί των μεγάλων Grateful Dead;

Ου, καλά είσαι! Και ναι, από αυτούς πήραμε το concept «διαφορετικό setlist κάθε βράδυ», τους αυτοσχεδιασμούς, την ιδέα ότι ένα συγκρότημα μπορεί να είναι "all inclusive" και να παίζει όποιο είδος μουσικής γουστάρει. Είναι πολύ μεγάλη επιρροή μας στο επίπεδο της έννοιας του τι είναι ένα συγκρότημα, ελαφρώς μικρότερη στο επίπεδο της μουσικής που παίζουμε - αλλά τους πλησιάζουμε κι εκεί. Πιθανότατα το αγαπημένο μου συγκρότημα όλων των εποχών.

Motorpsycho

Έχω την αίσθηση ότι μπάντες του στυλ σας έχουν πέραση στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Πώς σας φαίνεται η προοπτική μιας περιοδείας στις ΗΠΑ; Το βλέπετε σαν μια πρόκληση ή μήπως αυτή η αγορά σας φαίνεται πολύ μακρινή και με δύσκολα logistics για να οργανωθεί μια περιοδεία;

Φαίνεται ότι περνάμε ξυστά σε αρκετές κατηγορίες μουσικόφιλων: είμαστε μάλλον πολύ περιπετειώδεις για τους μεταλλάδες, πολύ αργοί για τους πάνκηδες, πολύ σκληροί για τους χίπηδες, κλπ κι αυτό έχει κάνει τις αγορές όπως αυτή των ΗΠΑ δύσκολες για να ανοιχτούμε σε αυτές. Κάποιος μπορεί να υποθέτει ότι υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι στις ΗΠΑ στους οποίους θα άρεσε το υλικό μας, όμως δεν έχουμε περιοδεύσει ποτέ κανονικά εκεί, ούτε και έχει διατεθεί ποτέ κάποιος δίσκος μας από αμερικανικό label, επομένως οι ΗΠΑ παραμένουν μια ανεξερεύνητη αγορά για τους Motorpsycho. Ως αιτία αυτού, σημειώνουμε το ότι η μουσική μας δεν είναι εύκολα προωθήσιμη. Η ποικιλία για την οποία αρέσουμε σε πολλούς ανθρώπους στην Ευρώπη, δεν είναι στην πραγματικότητα πολύ δημοφιλής στην άλλη πλευρά. Οι εταιρίες φαίνεται ότι θεωρούν πως το κοινό μπερδεύεται από συγκροτήματα που δεν είναι εύκολο να κατηγοριοποιηθούν άμεσα και βρίσκουν την προώθησή τους δυσκολότερη, με αποτέλεσμα να μην την αναλαμβάνουν. Τι να κάνουμε, θα το αντέξουμε!

Οι Grateful Dead είναι πιθανότατα το αγαπημένο μου συγκρότημα όλων των εποχών

Έχετε σκεφτεί ποτέ να παίξετε έναν ολόκληρο δίσκο σε μια περιοδεία ή κάτι τέτοιο δε σας έχει ιντριγκάρει ποτέ; (Εκτός αν αποφασίσετε να παίξετε διαφορετικό δίσκο κάθε βράδυ, χαχα!)

Το έχουμε κάνει αυτό αρκετές φορές στο παρελθόν σε φεστιβάλ και έχει την πλάκα του, αλλά όχι για μια ολόκληρη περιοδεία - θα είχαμε βαρεθεί μέχρι θανάτου μέσα σε μια βδομάδα το πολύ. Προτιμούμε να παίζουμε έναν ολόκληρο δίσκο είτε σε ειδικές περιστάσεις ή μόνο για μια φορά σε τυχαίες συναυλίες.

Μιας και στις ζωντανές σας εμφανίσεις δεν έχετε σταθερό setlist αλλά κάθε βράδυ παίζετε διαφορετικά τραγούδια, που προσωπικά το βρίσκω φανταστικό, πόσο πολύ προβάρετε όταν δεν περιοδεύετε;

Από τότε που ήρθε ο Tomas, συναντιόμαστε στο προβάδικο στις 10 το πρωί για καφέ και δουλειά - οτιδήποτε κι αν σημαίνει αυτό - σχεδόν σε καθημερινή βάση όταν έχουμε τη δυνατότητα. Η μουσική είναι η δουλειά μας και μας αρέσει πολύ να την κάνουμε, οπότε την κάνουμε όσο περισσότερο μπορούμε! Στην πραγματικότητα δεν κάνουμε πρόβες όλο αυτό το διάστημα - αυτό που κάνουμε στάνταρ είναι να γράφουμε καινούργια μουσική κλπ. Αλλά ναι, τα τελευταία δυο-τρία χρόνια κάνουμε και πρόβες για τρεις έως πέντε ώρες τουλάχιστον τέσσερεις φορές την εβδομάδα.

Περιοδεύετε αρκετά. Πώς είναι η ζωή στον δρόμο; Ποιο μέρος των περιοδειών σας αρέσει περισσότερο και ποιο είναι το πιο κουραστικό ή βαρετό; Σας αρέσει να βλέπετε αξιοθέατα ή να γνωρίζετε την τοπική κουλτούρα των μερών που επισκέπτεστε;

Περιοδεύουμε, ναι, αλλά όχι για τίποτα μήνες κάθε φορά ή τίποτα τέτοιο τρελό. Από τότε που αποκτήσαμε παιδιά, βρήκαμε ότι τρεις βδομάδες συναυλιών κάθε φορά είναι αρκετές. Κάνοντάς το με τον τρόπο που θέλουμε μας έκανε να το ευχαριστιόμαστε περισσότερο, επομένως κοιτάμε να είμαστε λογικοί και να μη φτάνουμε σε ακραίες καταστάσεις. Οι μετακινήσεις είναι «θάνατος» -η μεγαλύτερη βαρεμάρα. Πάντα να φέρνετε μαζί σας ένα βιβλίο, βοηθάει! Δεν είμαστε πια και στην πρώτη μας νιότη, οπότε η περιοδεία είναι μια αρκετά επικεντρωμένη επιχείρηση με απόλυτη εστίαση στη μουσική και στο τι μπορούμε να κάνουμε για να την κρατάμε ζωντανή και εξελισσόμενη και συναρπαστική κάθε βράδυ. Όταν το ρίχνουμε πολύ έξω, συνήθως σημαίνει ότι η απόδοσή μας την επόμενη μέρα δε θα είναι και τόσο καλή, οπότε είμαστε αρκετά μετρημένοι με το αλκοόλ και περιοριζόμαστε κυρίως στο κρασί και περιστασιακά σε κάποιο «πονηρό» τσιγάρο... Αλλά ναι, όλα έχουν να κάνουν με τη μουσική τελικά!

Στην ανοιξιάτικη περιοδεία σας βλέπω και μια συναυλία στις 16 Μαΐου στο Αμβούργο, για την 25η επέτειο της δισκογραφικής σας εταιρίας, της Stickman Records. Ποια είναι η εμπειρία σας από τη συνεργασία σας με την ίδια δισκογραφική επί δυόμιση δεκαετίες; Τι κάνουν τόσο καλά ώστε να σας κρατάνε μαζί τους;

Ξεκινήσαμε τη Stickman Records μαζί με τους "stickies", όπως τους αποκαλούμε, πίσω στο ’94 με αποκλειστικό σκοπό τότε τη διάθεση της μουσικής των Motorpsycho εκτός Νορβηγίας. Για τα πρώτα χρόνια η εταιρία όντως κυκλοφορούσε μόνο τη δικιά μας μουσική, όμως σταδιακά επεκτάθηκε και πλέον έχει κυκλοφορήσει πάνω από εκατό δίσκους. Δεν έχουμε δικαιώματα ιδιοκτησίας ή ελέγχου στην εταιρία, όμως τα τελευταία χρόνια τους έχουμε προωθήσει και έχουν αναλάβει μπάντες και καλλιτέχνες που μας αρέσουν. Είναι πάρα πολύ ωραίο να δουλεύεις με ανθρώπους με τους οποίους έχεις σχέσεις εμπιστοσύνης για τόσα πολλά χρόνια, γιατί ξέρεις ακριβώς τι να περιμένεις και τι θα πάρεις από αυτούς. Δεν έχουμε ψάξει ποτέ για άλλες εταιρίες για να διαθέσουμε το υλικό μας, καθώς μας αρέσει το vibe που έχουν οι συγκεκριμένοι και κάνουν και πολύ καλή δουλειά. Είναι μια σίγουρη επιχείρηση με μηδαμινές πιθανότητες να πέσει έξω και συνήθως τα πάμε τέλεια μαζί τους.

Το live του Σεπτεμβρίου είναι αρκετά μακριά χρονικά για να πω κάτι γι’ αυτό, αλλά να ξέρετε ότι είμαστε όλοι σε πολύ καλή διάθεση και η μπάντα είναι σε μεγάλη φόρμα

Χάρηκα πολύ όταν ανακοινώθηκε ότι θα μας επισκεφτείτε τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα! Ξέρω ότι έχετε παίξει μια συναυλία εδώ το 2001 και έχω διαβάσει ότι ήταν, ας πούμε, περιπετειώδης. Θυμάσαι τίποτα από αυτή; Τι να περιμένουμε από τη συναυλία του Σεπτεμβρίου;

Πω πω, ήταν ένα καταστροφικό ταξίδι για εμάς τότε! Καταρχάς, ήρθαμε οδηγώντας από την Ιταλία με ένα λεωφορείο με χαλασμένο κλιματισμό, οπότε η ατμόσφαιρα μέσα σε αυτό ήταν εξωφρενικά καυτή. Έξω είχε ήδη περίπου 35 βαθμούς, οπότε μέσα ίσως και να πλησίαζε τους 50! Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ήμουν υπερβολικά αφυδατωμένος, κουρασμένος και ιδρωμένος! Ως συγκρότημα ήμασταν σε κάπως κακή διάθεση εκείνη τη μέρα και η σκηνή στο club ήταν λίγο περίεργη, οπότε στήσαμε με τα drums μπροστά, γεγονός που έκανε την επικοινωνία λίγο δύσκολη και θυμάμαι ότι δεν είχαμε κάνει και την καλύτερή μας εμφάνιση... Είχαμε κάνει επιτυχία στη χώρα σας εκείνη τη χρονιά με μια μπαλάντα, το “Stalemate”, που έπαιζε στη διαφήμιση ενός αρώματος ή κάτι τέτοιο και ορισμένοι είχαν έρθει για να ακούσουν το συγκεκριμένο τραγούδι. Δεν το παίξαμε και δεν το έχουμε παίξει live ποτέ μέχρι και σήμερα, οπότε νομίζω ότι κάποιοι έφυγαν λίγο θυμωμένοι εκείνο το βράδυ. Ένα περίεργο διήμερο στην Ελλάδα...

Το live του Σεπτεμβρίου είναι αρκετά μακριά χρονικά για να πω τι θα παίξουμε ή γενικότερα οτιδήποτε γι’ αυτό, αλλά είμαστε όλοι σε πολύ καλή διάθεση, η μπάντα είναι σε μεγάλη φόρμα και αυτή τη φορά όλα θα πάνε καλύτερα, θα δείτε!

Τελευταία ερώτηση, βασανιστήρια τέλος! Πώς θα περιέγραφες τους Motorpsycho σε κάποιον που έρχεται να σας δει χωρίς να ακούσει ποτέ τίποτα για εσάς;

Δε θα τους περιέγραφα - αυτό είναι δική σου δουλειά (σημ.: σώθηκες - εγώ θα του έλεγα απλώς «ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ LIVE» με κεφαλαία γράμματα)! Παρ' όλα αυτά, θα προσπαθούσα να του πω να είναι ανοιχτόμυαλος και να ακολουθήσει τη ροή εκείνο το βράδυ, όποια κι αν είναι αυτή. Α, και να φέρει μαζί και ωτοασπίδες. It does get loud...

Συγχαρητήρια και πάλι για τον τελευταίο σας δίσκο. Περιμένω να σας ξαναδώ, αυτήν τη φορά στην Αθήνα!

Ευχαριστούμε πολύ, θα τα πούμε! Ανυπομονούμε πραγματικά να επιστρέψουμε!

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "The Crucible" από τον Παντελή Κουρέλη. 

  • SHARE
  • TWEET