Monument: «Η σύγκριση μας με τους Iron Maiden είναι απόλυτα δίκαιη»

Οι Βρετανοί Monument, κάνοντας μικρά αλλά σταθερά βήματα προς τα εμπρός χρόνο με το χρόνο, έχουν καταφέρει πια να λογίζονται σαν μια ανερχόμενη δύναμη σε ό,τι αφορά τον παραδοσιακό heavy metal ήχο. Με επιρροές που δεν θέλουν να κρυφτούν, ανανεωμένοι κι έτοιμοι να παρουσιάσουν και ζωντανά τη νέα τους κυκλοφορία όπως και όπου μπορούν, μας αποκαλύπτονται για πρώτη φορά στο Rocking.gr, μέσω του frontman και mainman τους, Peter Ellis. Τα υπόλοιπα, παρακάτω...

Ας ξεκινήσουμε με κάποια βασικά πράγματα, μιας και είναι η πρώτη φορά που μιλάμε. Θα ήθελες να συστηθείς στους αναγνώστες μας, με κάποιες περισσότερες πληροφορίες πέραν του κλασσικού «Είμαστε οι Monument από το Ηνωμένο Βασίλειο και παίζουμε heavy metal»;

Λοιπόν, γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα ως ο γιος ενός επαγγελματία παλαιστή και μιας τραγουδίστριας, σπούδασα μουσική από μικρός και μετακόμισα στη Μεγάλη Βρετανία στα τελειώματα της εφηβείας μου. Από τότε, έχω κάνει ένα όνομα στη βρετανική μουσική σκηνή το οποίο με οδήγησε σε αρκετά μέρη ανά τον κόσμο, με όλα να καταλήγουν στη δημιουργία των Monument στα μέσα του 2011.

Ήσασταν αρκετά απασχολημένοι έπειτα από την κυκλοφορία του "Hair Of The Dog", κάνοντας αισθητή την παρουσία σας με κάποιες δυνατές ζωντανές εμφανίσεις (μεταξύ των οποίων κι εκείνες όπου ανοίξατε τις συναυλίες των Iced Earth, εδώ στην Ελλάδα), αλλά συγχρόνως έπρεπε να ξεπεράσετε και σημαντικές αναποδιές, όπως τον σοβαρό τραυματισμό του Daniel Bate. Οπότε, από τη δική σου οπτική γωνία, ποιες ήταν οι στιγμές που θέλεις να κρατήσεις κι εκείνες που θα ήθελες να έχετε αποφύγει, μέσα σε αυτήν την περίοδο;

Ο τραυματισμός του Daniel ήταν κάτι που μας κράτησε πίσω, αφού επιλέξαμε να τον περιμένουμε να αναρρώσει προτού περιοδεύσουμε περαιτέρω για τον κύκλο του "Hair Of The Dog". Ωστόσο, οι Monument είναι μια μπάντα φίλων κι όχι μισθοφόρων, οπότε θεωρήσαμε πως το να περιμένουμε τον Daniel να αναρρώσει θα ήταν το πιο σωστό προτού σκεφτούμε να κάνουμε οτιδήποτε περισσότερο, κάτι το οποίο πιστεύω οι ακροατές μας κατάλαβαν και σεβάστηκαν αυτήν μας την επιλογή. Αυτή ήταν και η χειρότερη στιγμή μας την περίοδο που πέρασε, με τις καλύτερες ίσως να είναι αυτές οι δύο πολύ ιδιαίτερες εμφανίσεις μας μαζί με τους Iced Earth, όπου εκπλαγήκαμε ευχάριστα με το πόση αγάπη και υποστήριξη δεχθήκαμε σε όσο χρόνο βρεθήκαμε στην Ελλάδα.

Μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος μουσικός μπορεί να νιώθει πως το τελευταίο του άλμπουμ είναι και το καλύτερο

Οφείλω να ομολογήσω πως το "Hair Of The Dog" ήταν μια δυνατή δεύτερη κυκλοφορία και, σίγουρα, είχε ένα εντυπωσιακό artwork στο οποίο δέσποζε η μορφή του Jack, του δαιμονικού bulldog/μασκότ σας. Ξέρεις, χάρηκα ιδιαιτέρως όταν έμαθα πως ο Stan Decker θα σχεδίαζε και το artwork της νέας σας δουλειάς και το αποτέλεσμα στο "Hellhound" δεν με απογοήτευσε. Μπορούμε, λοιπόν, να υποθέσουμε πως πρόκειται να γίνει κάτι σαν τον δικό σας Derek Riggs κατά μία έννοια;

Είναι ήδη ο δικός μας Derek Riggs (γέλια). Δουλεύω με τον Stan από τις πρώιμες ημέρες της μπάντας, με κανέναν άλλο να μην έχει σχεδιάσει κάποιο artwork για εμάς. Είναι ο άνθρωπος μας.

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για το "Hellhound", τον νέο σας δίσκο, για τον οποίο διάβασα πως δήλωσες πως είναι η κορυφαία προσπάθεια στην καριέρα σας μέχρι στιγμής. Αν και συμφωνώ απόλυτα στην περίπτωση σας, δεν πιστεύεις πως μοιάζει κάπως κλισέ αυτή η τακτική από αρκετούς μουσικούς, ξέρεις, το να δηλώνουν πως η τελευταία τους δουλειά είναι και η καλύτερη τους και διάφορα τέτοια;

Μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος μουσικός μπορεί να νιώθει έτσι για κάθε νέο άλμπουμ του, στις περισσότερες των περιπτώσεων απορρέει από την υπερηφάνεια τους για το πιο πρόσφατο δημιούργημα τους. Στην περίπτωση μας, βέβαια, το "Hellhound" είναι πραγματικά ο κορυφαίος δίσκος στην μέχρι τώρα καριέρα μας και, σίγουρα, κάτι για το οποίο νιώθουμε πολύ περήφανοι.

Ο Tony Newton έκανε φανταστική δουλειά με την παραγωγή και μίξη του νέου σας δίσκου, χαρίζοντας στην μπάντα έναν ζεστό, οργανικό ήχο που βοηθάει κάθε σύνθεση να αναδείξει τα πλεονεκτήματα της. Πώς όμως κι επιλέξατε να συνεργαστείτε αυτήν τη φορά;

Είμαι φίλος με τον Tony για πάνω από δώδεκα χρόνια τώρα και πάντα ήταν κάποιος που θέλαμε να συνεργαστούμε σαν συγκρότημα. Οι συνθήκες ήταν κατάλληλες αυτή τη φορά ώστε να καταφέρουμε να τον έχουμε μαζί μας και είμαι πολύ χαρούμενος που το καταφέραμε, μιας και δένει απόλυτα με την μπάντα και είναι τόσο άκοπο να δουλεύουμε μαζί του.

Ξέρεις, έχω κάποιες αγαπημένες στιγμές μέσα από το νέο δίσκο, για τις οποίες θα ήθελα να μάθω περισσότερα. Έτσι, τα "Nightrider", "Wheels Of Steel" και, φυσικά, το επικό "The End" (μάλλον το πλέον αγαπημένο μου προσωπικά) είναι όλα τους σπουδαίες συνθέσεις, οπότε θέλεις να μας πεις κάτι παραπάνω σχετικά με τη δημιουργία, τη θεματολογία ή οτιδήποτε άλλο θεωρείς πως αξίζει να ξέρουμε για αυτά;

Το "Nightrider" είναι ο δικός μας φόρος τιμής στους σπουδαίους Judas Priest, οι οποίοι είναι τόσο μεγάλη επιρροή για όλα τα παιδιά στη μπάντα από την παιδική μας ηλικία κιόλας. Το "Wheels Of Steel" είναι ένα τραγούδι σχετικά με το συναίσθημα του να καβαλάς μια Harley Davidson και να σκίζεις τον αέρα, αυτό το αίσθημα παντοδυναμίας που αισθάνεσαι, λες και είσαι έτοιμος να κατακτήσεις τον κόσμο. Το "The End", από την άλλη, είναι ένα τραγούδι για το απόκρυφο το οποίο και είναι ανοικτό σε διάφορες ερμηνείες, με διάφορα κρυφά νοήματα να υπάρχουν πίσω από τους στίχους που επιδέχονται διαφορετικών απόψεων κι επεξηγήσεων.

Γράφω ό,τι αισθάνομαι, δεν κάθομαι και αναλύω κάθε riff που μου έρχεται ώστε να μοιάζει με κάτι που έγραψε μια άλλη μπάντα

Κάποιοι από εσάς, με προεξέχοντες εσένα και τον Lewis Stephens, είχατε περάσει από τις τάξεις των White Wizzard μερικά χρόνια πριν. Θα αδράξω, λοιπόν, την ευκαιρία να σε ρωτήσω ποιες είναι οι σκέψεις σου σχετικά με την απόφαση του Jon Leon να διαλύσει την μπάντα, ακόμη κι έπειτα από ένα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ όπως το "Infernal Overdrive"...

Νομίζω πως είναι λυπηρό το γεγονός πως οι White Wizzard ποτέ δεν έφτασαν τις πραγματικές δυνατότητες που είχαν σαν σχήμα. Δυστυχώς, ο Jon είναι ένας εξαιρετικός συνθέτης αλλά δεν μπορεί να ηγηθεί μιας μπάντας και μπορεί πολλές φορές να είναι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού του. Όπως και να έχει, είναι στενάχωρο, αλλά νομίζω πως είναι καλό για εκείνον. Χρειάζεται ένα νέο ξεκίνημα.

Στο ίδιο μήκος κύματος, φαίνεται πως ζούμε σε μια εποχή δύσκολη, με πολλές τεράστιες μπάντες όπως οι Black Sabbath, οι Twisted Sister ή ακόμη και οι Manowar να επιλέγουν σιγά-σιγά να μην παίζουν και συνθέτουν πια μουσική. Αλήθεια, πιστεύεις πως υπάρχουν νεότερες μπάντες που να μπορέσουν να «γεμίσουν τα παπούτσια» των συγκροτημάτων του προαναφερθέντος βεληνεκούς που αποσύρονται ή θα έρθει το τέλος της σκηνής έτσι όπως την ξέρουμε;

Μονάχα εσείς μπορείτε να διασφαλίσετε πως η μεταλλική σκηνή θα συνεχίσει να είναι ακμαία και μετά την συνταξιοδότηση των γιγάντων του χώρου, με την υποστήριξη σας σε νέες μπάντες που πιστεύετε πως αξίζουν. Σε ό,τι αφορά εμάς στους Monument, αυτό που πρέπει να γίνει από την πλευρά μας, σίγουρα το πράττουμε.

Επιλέξατε να διασκευάσετε τα "Long Live Rock N' Roll" και "Deja Vu" ως bonus tracks για το νέο δίσκο και αναρωτιέμαι σχετικά με δύο πράγματα. Καταρχάς, πως επιλέγετε ποια κομμάτια θα διασκευάσετε κάθε φορά και δεύτερον, οι ομοιότητες στα ρεφρέν του δικού σας "Death Avenue" και του "Deja Vu" ήταν σκόπιμες κατά κάποιον τρόπο, κάτι σαν ένας ξεκάθαρος φόρος τιμής σε αυτό το παραγνωρισμένο διαμάντι της δισκογραφίας των Iron Maiden;

Πρώτον, καμία ομοιότητα δεν είναι σκόπιμη. Γράφω ό,τι αισθάνομαι, δεν κάθομαι και αναλύω κάθε riff που μου έρχεται ώστε να μοιάζει με κάτι που έγραψε μια άλλη μπάντα. Σε ό,τι αφορά, δε, το τι επιλέγουμε να διασκευάσουμε, απλά επιλέγονται τα κομμάτια εκείνα που μας αρέσουν συνολικά στην μπάντα, αλλά και που θεωρούμε πως ταιριάζουν στο συνολικό μας ύφος.

Είναι, ωστόσο, ξεκάθαρο πως οι Iron Maiden είναι η πιο σημαντική, αδιαμφισβήτητη επιρροή σας, κάτι βέβαια που ποτέ δεν θελήσατε να κρύψετε ή να αρνηθείτε με οποιονδήποτε τρόπο. Πιστεύω, πάντως, πως είναι άδικο να βλέπουμε τους Monument μονάχα σαν κάποιους διασκεδαστικούς κλώνους των Iron Maiden, καθώς η μουσική σας έχει πολλές ακόμη συναρπαστικές επιρροές να επιδείξει (όπως, για παράδειγμα, τους Running Wild, τους Saxon, ή τις προσωπικές δουλειές του Bruce Dickinson),ενώ πλέον έχετε δημιουργήσει το δικό σας προσωπικό τρόπο σύνθεσης παρά τις πολλές Maiden μανιέρες. Τι έχεις να δηλώσεις εσύ σχετικά με όλη αυτή τη συνεχή κι αδιάκοπη σύγκριση σας με τους Iron Maiden και, τελικά, ποιες άλλες μπάντες θα κατονόμαζες ως σημαντικές επιρροές στον τρόπο που δημιουργείτε μουσική;

Η σύγκριση μας με τους Maiden είναι απόλυτα δίκαιη, αναμφίβολα, μιας κι έχουν επηρεάσει τον τρόπο που συνθέτω με τρόπους που ούτε εγώ δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πλήρως κάποιες φορές (γέλια). Πάντως, έχω επηρεαστεί έντονα κι από σχήματα όπως οι Manowar, οι Running Wild που προανέφερες, οι Wishbone Ash, οι Gamma Ray και οι Helloween, οι Deep Purple, οι Saxon, οι UFO αλλά κι μυριάδες ακόμη. Το θέμα είναι πως έχω επηρεαστεί από πολλές μπάντες που επηρέασαν και τους Iron Maiden, οπότε τελικά καταλήγουμε να αντλούμε έμπνευση από τα ίδια μέρη.

Νομίζω πως το να είσαι γιος του Bruce Dickinson είναι πραγματικά δυσβάσταχτο, σχεδόν αφόρητο κάποιες φορές

Μιλώντας για τους Iron Maiden, γνωρίζω πως είσαι στενός φίλος με έναν από τους γιους του Bruce Dickinson και θέλω να σε ρωτήσω, θεωρείς πως το να έχει ένας νέος μουσικός έναν τόσο διάσημο πατέρα είναι περισσότερο ευχή ή κατάρα;

Βασικά, είμαι φίλος και με τους δύο γιους του Bruce εδώ και πάνω από δέκα χρόνια πια. Τους έχω δει να μεγαλώνουν και να ωριμάζουν, όπως κι εκείνοι εμένα όλο αυτόν τον καιρό. Νομίζω, πάντως, πως το να είσαι γιος του Bruce Dickinson είναι πραγματικά δυσβάσταχτο, σχεδόν αφόρητο κάποιες φορές, αλλά αυτό θεωρώ πως λέει και πολλά για το πώς έχουν μεγαλώσει ο Bruce και η σύζυγος του τα παιδιά τους. Όλα τους έχουν φθάσει να γίνουν εξαιρετικά και ισορροπημένα ενήλικα άτομα, κάτι πραγματικά άξιο θαυμασμού, αν σκεφτείς πως εύκολα θα μπορούσε να έχει συμβεί το ακριβώς αντίθετο.

Για το τέλος, πρόκειται να παίξετε στο Rockwave festival σε περίπου δύο μήνες από τώρα, εκεί όπου θα έχουμε την ευκαιρία να σας δούμε να παίζεται ξανά ζωντανά έπειτα από αρκετό καιρό. Εκτός αυτού, θα έχουμε την ευκαιρία να σας απολαύσουμε σε ένα δικό σας headline show αργότερα μέσα στη χρονιά;

Είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι που θα παίζουμε στο Rockwave φέτος και ανυπομονούμε να επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Εννοείται πως θα επιστρέψουμε μέσα στη χρονιά για κάποια δικά μας headline shows σε διάφορες πόλεις, να είσαι σίγουρος.

Peter, σε ευχαριστώ για το χρόνο και τις απαντήσεις σου. Κλείσε την κουβέντα όπως θες...

Κι εγώ σε ευχαριστώ Σπύρο για τη συνέντευξη κι ευχαριστούμε όλους μας τους Έλληνες ακροατές για την αγάπη και την υποστήριξη τους. Πραγματικά το εκτιμούμε και ελπίζουμε να μπορέσουμε να παίξουμε ζωντανά για εσάς το συντομότερο δυνατόν!

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Hellhound" από τον Σπύρο Κούκα.