Manes: «Είμαστε τελείως αποσυνδεδεμένοι από κάθε προσδοκία»

Η δημιουργία για τους Manes είναι οδυνηρή αλλά και διασκέδαση, ενώ δεν εκπληρώνουν καμία προσδοκία από το κοινό ή την εταιρεία τους. Μουσική κατά παραγγελία δεν γίνεται. Ή μήπως κάνουν λάθος;

Από τον Νικόλα Ρώσση, 24/08/2018 @ 13:17

Οι Manes είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση μπάντας, η οποία αν και αναδύθηκε μέσα από τον black metal κυκεώνα της Νορβηγίας στα '90s, μετενσαρκώθηκε σε ένα σκοτεινό πειραματικό ηλεκτρονικό pop/rock/synthwave υβρίδιο προσιτό προς πάσα κατεύθυνση. Χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειάς τους είναι το τελευταίο άλμπουμ τους "Slow Motion Death Sequence". Με αφορμή την κυκλοφορία αυτού του δίσκου λοιπόν μιλήσαμε με τον υπερβολικά σοβαρό μπασίστα τους, Torstein Parelius, ο οποίος δεν νομίζω ότι κάνει ότι μπορεί για να προωθήσει την φάση του, αλλά και αυτό έχει την πλάκα του τελικά. Ή μήπως τελικά τα καταφέρνει καλύτερα από άλλους;

Manes - Slow Motion Death Sequence

Συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ. Βρήκα το "Slow Motion Death Sequence" πραγματικά εμπνευσμένο και ανανεωτικό. Πιστεύω ότι αξίζει μια θέση άνετα στην λίστα μου στο τέλος της χρονιάς.

Ευχαριστώ.

Θεωρώ ότι ακούγεται πιο προσιτό σε σύγκριση με τους προκατόχους του, συμφωνείς; Και μην με παρεξηγείς όταν λέω προσιτό απλά το λέω από την άποψη ότι οι Manes μπορούν να αγγίξουν ένα πιο ευρύ κοινό μέσα από τις mainstream ευαισθησίες του δίσκου.

Να σου πω την αλήθεια δεν το βρίσκω πιο προσιτό από αυτά που έχουμε κάνει πιο πριν. Και πραγματικά δεν με ενδιαφέρει αν θα τραβήξει ή δεν θα τραβήξει την προσοχή του πιο mainstream κοινού. Δημιουργούμε μουσική στο απόλυτο κενό και είμαστε τελείως αποσυνδεδεμένοι  από τις προσδοκίες που μπορεί να έχει η εταιρεία, το κοινό και ο τύπος από εμάς. Όχι ότι υπάρχει και καμία προσδοκία από κανέναν, αλλά είναι σημαντικό να το αναφέρω το παραπάνω, υποθέτω.

Ίσως αυτό να το λένε όλα τα συγκροτήματα  και ίσως να είναι λίγο μπανάλ να το λέω και εγώ, αλλά είναι αλήθεια. Δεν νομίζω ότι ακούω mainstream ευαισθησίες στο δίσκο, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς. Προσωπικά μου αρέσει πολύ η pop ή τουλάχιστον η μουσική που πέφτει κάτω από αυτή την ταμπέλα. Όχι απαραίτητα mainstream, αλλά ξέρεις... Σε όλους μας (σ.σ. μέσα στην μπάντα υποθέτω εννοεί) αρέσει ως ένα βαθμό, νομίζω. Επομένως η pop είναι απλά ένα μέρος από το τεράστιο εύρος επιρροών που έχουμε. Pop, rock, metal, ό, τι να 'ναι.

Επομένως η μετενσάρκωση των Manes ήταν μία συνειδητή απόφαση ή απλά έγινε;

Σε καμία περίπτωση δεν ήταν συνειδητό.

Manes

Με λίγα λόγια, ποιο είναι το κίνητρο σας ή έμπνευσή σας πίσω από αυτές τις συνθέσεις;

Η δημιουργία είναι διασκέδαση. Μπορεί να είναι και κουραστική κατά κάποιο τρόπο ή και οδυνηρή μερικές φορές, αλλά όταν βλέπεις κάτι να ολοκληρώνεται είναι τελικά διασκέδαση. Αυτό είναι το κίνητρο νομίζω. Οι πρωταρχικές ιδέες προέρχονται από το οτιδήποτε. Τώρα θα σου έλεγα ότι δεν υπάρχει μουσικός που θα κάτσει κάτω με σχέδιο για να γράψει ένα riff σαν Mayhem ή σαν Mogwai, αλλά ξέρω πως θα είμαι λάθος. Πολλοί είναι που το κάνουν αυτό. Χμ... Αυτό γάμησε τελείως το επιχείρημα μου. Τέλος πάντων, οι ιδέες σκάνε στο κεφάλι μας. Προέρχονται από το σύνολο των ακουσμάτων μας ανά τα χρόνια. Μετά μπορεί να έχουμε μια σκόρπια μελωδία ή ένα ρυθμό και όλοι μας δουλεύουμε πάνω σε αυτό. Μετά ή θα του βάλουμε νέες επιστρώσεις από πάνω στο στούντιο και θα συζητήσουμε τι ύφος θα πάρει ή απλά θα το αποδομήσουμε τελείως. Μετά από μερικές βόλτες στο στούντιο το τραγούδι αρχίζει να παίρνει μορφή και έπειτα το ενορχηστρώνουμε και το ξανά- ενορχηστρώνουμε.

Οι Manes διαγράφουν μια παρόμοια τροχιά με τους Ulver για παράδειγμα, καθώς εγκαταλείψατε το black metal προς όφελος του πειραματισμού. Τι χρειάζεται ώστε ένας καλλιτέχνης να βγει τελείως έξω από το στοιχείο του (σ.σ.: comfort zone του είπα) και να επιχειρήσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει στο παρελθόν;

Συνιστάται. Οφείλει να το κάνει κάποιος αυτό. Μπορεί να είναι δύσκολο για μερικούς, αφού το να κάνεις κάτι καινούριο δεν προσφέρει καμία εγγύηση στα χρήματα, τους οπαδούς και την αξιοπιστία ενός συγκροτήματος. Εμείς δεν θα ήμασταν συγκρότημα αν θα έπρεπε να παίζουμε αποκλειστικά γύρω από συγκεκριμένους κανόνες και είδη.

Τι θα έλεγες σε αυτούς τους οπαδούς, οι οποίοι δεν μπορούν να αποδεχθούν εύκολα τις αγαπημένες τους μπάντες όταν αυτές ξεφεύγουν από την πεπατημένη και από τον ήχο που τις ανέδειξε;

Να ακούν και κάτι άλλο. Να παίρνουν λίγο αέρα.

Μπορεί μήπως να μου ξεκαθαρίσεις λίγο τι παίζει με τις μπάντες όπως τους Manii, τους Kkoagulaa μεταξύ άλλων, που βλέπω λίγο-πολύ ότι αποτελούνται από τα ίδια μέλη με τους Manes. Είμαι λίγο μπερδεμένος.

Υπάρχουν διάφορα πρότζεκτ και συγκροτήματα γύρω από την κοινότητα των Manes, όπως αυτά που ανέφερες, συν τους Lethe, τους Drontheim, τους Atrox, τους Calmcorder, τους EOP και μερικά άλλα. Όπως είπα και πριν, μας αρέσει να δημιουργούμε πράματα. Με αυτό τον τρόπο αυτά τα πράγματα φτιάχνονται. Μερικά πρότζεκτ ορίζονται ανάλογα με το ποιος παίζει σε αυτά και μερικά άλλα είναι πιο αυτόνομα. Δεν υπάρχει μπέρδεμα.

Manes

Το βιογραφικό του κυρίου Skei (σ.σ.: κιθάρα-πλήκτρα-πρώτη μούρη) φαίνεται εξαιρετικά παραγωγικό. Η μουσική είναι η βασική του ενασχόληση στη ζωή; Γιατί δεν είστε πιο τακτικοί στις ζωντανές σας εμφανίσεις και τις περιοδείες;

Ναι, είναι η βασική του ενασχόληση στην ζωή θα έλεγα. Σχετικά με τις περιοδείες θα έλεγα απλά ότι είναι περίπλοκο. Οι Manes δεν είναι δουλειά για κανένα από εμάς και προσπαθούμε να το κρατήσουμε έτσι. Δεν χρειάζεται να βασιζόμαστε στις περιοδείες και δεν χρειάζεται να ακολουθούμε τον κύκλο δίσκος-περιοδεία-δίσκος-περιοδεία. Μας αρέσουν τα live αν μας δοθεί η ευκαιρία, ιδίως αν ακούγεται διασκεδαστικό και εύκολο να πραγματοποιηθεί . Έχουμε και άλλες δουλειές, οικογένειες και αρρώστιες που μπαίνουν στην μέση άλλωστε. Παίζουμε βέβαια ζωντανά, αλλά σπάνια. Βασικά ξεκινήσαμε πρόβες και προσπαθούμε να φέρουμε τα τραγούδια σε μια εκδοχή που θα λειτουργεί στις ζωντανές εμφανίσεις, επομένως μπορεί να κάνουμε ένα-δυο συναυλίες του χρόνου. Αυτό είναι ένας στόχος τουλάχιστον.

Υποθέτω σας έχουν ξαναπεί ότι ο κύριος Hatlen ακούγεται σαν τον Ozzy. Ιδίως στα τραγούδια "Therapism" και "Scion" η ομοιότητα είναι παροιμιώδης.

Ναι, το έχουμε ακούσει μερικές φορές. Μοιάζει όντως με αυτόν μερικές φορές. Μάλλον. Αυτό είναι cool όμως για εμένα. Μας έχουν πει ότι μοιάζει και με τον David Bowie αλλά και τον Justin Timberlake, δεν ξέρω.

Η Anna Murphy (πρώην Eluveitie) προσφέρει μερικές φοβερές ερμηνείες, όπως και η Ana Carolina Ojeda των Mourning Sun. Η συμβολή της Anna είναι όμως πιο έντονη στην παραγωγική διαδικασία. Υπάρχει περίπτωση να ενταχθεί πιο σταθερά στις τάξεις των Manes;

Όχι, δεν νομίζω ότι η Anna και η Ana θα γίνουν ποτέ μέλη της μπάντας. Μπορεί να ξαναδουλέψουν μαζί μας σε ηχογραφήσεις ή συναυλίες, αλλά τίποτα παραπάνω από αυτό. Βέβαια ποτέ μην λες ποτέ, αλλά μάλλον όχι. Αυτός είναι ο πρώτος δίσκος που συνεργαζόμαστε και με τις δύο. Η Ana έχει κάνει πιο πολλά φωνητικά, αλλά η Anna εκτός από μερικά τραγούδια που ερμήνευσε, έκανε και τη μίξη του δίσκου. Στο άλμπουμ συνεισφέρει βέβαια και ο Rune Folgerø, ενώ ο Tor Arne Helgesen παίζει τύμπανα σε μερικά τραγούδια, ενώ έχει παίξει κρουστά σε παλιές μας συναυλίες. Ο Asgeir σταθερά τραγουδά σε όλους μας τους δίσκους. Γενικά είμαστε τυχεροί που έχουμε πολλούς φίλους να παίζουν μαζί μας ανά τακτικά χρονικά διαστήματα, αλλά ο πυρήνας της μπάντας όμως είναι τέσσερα άτομα.

Έχεις ακούσει τίποτα ξεχωριστό τελευταία να μας προτείνεις;

Ήμουν σε ένα φεστιβάλ εδώ στη Νορβηγία το περασμένο σαββατοκύριακο και είδα τους Årabrot. Φοβερή εμφάνιση. Τους είχα ακουστά, αλλά δεν τους είχα τσεκάρει ποτέ στα αλήθεια. Έτσι χωρίς να ξέρω κανένα τραγούδι τους, τους είδα ζωντανά και ήταν εξαιρετικοί.

Αυτά είχα για εσένα. Μιας και όλα έγιναν κάπως βιαστικά μπορεί να αμέλησα να σε ρωτήσω κάτι, υπάρχει τίποτα που θα ήθελες να προσθέσεις;

Μπα, δεν νομίζω. Δείτε στο YouTube το βίντεο για το "Endetidstegn" από το "Slow Motion Death Sequence". Ευχαριστώ για τη συνέντευξη.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Slow Motion Death Sequence" από τον Νικόλα Ρώσση.

  • SHARE
  • TWEET