Higher Power: «Γράψαμε αυτόν τον δίσκο σαν να ήταν η τελευταία μας ευκαιρία»

Τις καλές εποχές που είχαμε συναυλίες στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν κάθισα να συζητήσω με τον φιλικότατο και μετριόφρων Jimmy Wizard (φωνή, συνθέσεις, tattoos) μετά το soundcheck τους στο Roundhouse στο Λονδίνο. Η μπάντα με έδρα το Leeds, περιόδευσε με τους Beartooth και Amity Affliction στο Disease European Tour όπου όλα τα show έγιναν sold out. Το δυνατό indie ντεμπούτο τους ("Soul Structure", Venn Records, 2017) σε συνδυασμό με τις βανάτες περιοδείες προσέλκυσαν τους majors και υπέγραψαν με τη Roadrunner η οποία κυκλοφόρησε φέτος το "27 Miles Underwater". Όλα πήγαιναν καλά και η χρονιά ήταν γεμάτη από shows συμπεριλαμβανομένου και Knotfest μέχρι που τα πράγματα άλλαξαν...

Στην εποχή μας, δυστυχώς ή ευτυχώς καταλαβαίνεις από τα social media αν ο κόσμος ευχαριστήθηκε το show

Πετύχατε το timing 100%: νέος δίσκος και αμέσως περιοδεία με sold-out show.

Σε ευχαριστώ, προφανώς το γεγονός ότι τα shows είναι sold out δεν έχει να κάνει με μας αλλά με τους Amity και Beartooth αλλά είναι μεγάλη ευκαιρία να μπορούμε να παίζουμε σε τόσο κόσμο καθώς τα venues είναι πολύ μεγαλύτερα απ' ό,τι παίζουμε συνήθως. Επίσης το βλέπουμε online, o κόσμος μας αναφέρει και λέει «και οι τρεις μπάντες τα σπασαν απόψε» ή π.χ. δεν μας είχαν ξανακούσει αλλά μετά έγιναν fans. Στην εποχή μας, δυστυχώς ή ευτυχώς καταλαβαίνεις από τα social media αν ο κόσμος ευχαριστήθηκε το show.

Η χρονιά είναι γεμάτη με συναυλίες (σ.σ.: ήταν όταν έγινε η συνέντευξη) αλλά έχετε κομμάτια και σχέδια για τρίτο δίσκο;

Υπήρχαν κομμάτια που τελικά δεν μπήκαν στο "27 Miles Underwater" και πιστεύω κάποια τμήματά θα τα χρησιμοποιήσουμε στο μέλλον. Είναι μια φυσική διαδικασία κατα την οποία η ιδέες εξελίσσονται καθώς τις δουλεύουμε. Τμήματα από κομμάτια του "27 Miles Underwater" τα είχαμε εδώ και χρόνια όπως για παράδειγμα το "Passenger" απλώς δεν είχαμε ως τώρα το χρόνο να κάτσουμε με την ησυχία μας να τα δουλέψουμε ως τώρα.

Όλοι σκεφτόμαστε το μέλλον κι ας είμαστε στο δρόμο και δεν γράφουμε μουσική μαζί σαν μπάντα

Βρίσκεις ότι δεν θα έχετε χρόνο να γράψετε όπως είχατε στο 27 Miles Underwater επειδή τώρα το πρόγραμμα θα έχει μικρές παύσεις ή γράφετε στο δρόμο;

Γράφουμε στη περιοδεία αλλά όχι όλοι μαζί. Εγώ, ο Louis (Hardy, κιθάρα) και ο Max (Harper, κιθάρα) ηχογραφούμε riffs στο soundcheck κάθε μέρα. Καταγράφουμε ιδέες, riffs και choruses και έχουμε μαζέψει ήδη αρκετό υλικό. Όλοι σκεφτόμαστε το μέλλον κι ας είμαστε στο δρόμο και δεν γράφουμε μουσική μαζί σαν μπάντα. Οπότε ναι κατά κάποιο τρόπο είναι εμπόδιο αλλά ελπίζω ότι κάποια στιγμή φέτος ή του χρόνου θα μαζευτούμε όλοι για να αφοσιωθούμε σε προβάρισμα και γράψιμο.

Πριν δουλέψουμε με τον Gil Norton δεν ξέραμε τι σημαίνει να είσαι μπάντα πραγματικά δεμένη στη συγγραφή κομματιών

Έχεις πει ότι με το "27 Miles Underwater" αφιερώσατε πολύ χρόνο στο γράψιμο και pre-production, ποιά ήταν η διαδικασία;

Μας πήρε δύο χρόνια. Πριν δουλέψουμε με τον Gil (Norton, producer) δεν ξέραμε τι σημαίνει να είσαι μπάντα πραγματικά δεμένη στη συγγραφή κομματιών. Πριν, γράφαμε ένα κομμάτι και όταν ήταν έτοιμο το παίζαμε μερικές φορές μέχρι να είμασταν ευχαριστημένοι οπότε και τελείωνε. Με το Gil κάναμε συνολικά ένα μήνα pre-production αν και όχι συνεχόμενα γιατί είχαμε κάποια tours. Ο τρόπος με τον οποίο μας έκανε να δουλέψουμε μεταξύ μας βοήθησε την όλη διαδικασία καθώς μας έβαλε να προσέξουμε τι παίζει ο καθένας και γιατί. Ηχογραφούσαμε demo τα οποία στη συνέχεια ακούγαμε και αν βρίσκαμε ότι π.χ. αυτό το σημείο τραβάει πολύ ή αυτό το τραγούδι τελειώνει απότομα κάναμε αλλαγές. Αυτό το διάστημα μας έδεσε με τα κομμάτια και τη συγγραφή.

Οπότε ο ρόλος του Gil Norton ως παραγωγού δεν ήταν απαραίτητα να αλλάξει τον ήχο ή τα κομμάτια...

Ακριβώς. Περιμέναμε ότι θα έκανε κάτι τέτοιο αλλά μόλις γνωριστήκαμε και περάσαμε χρόνο μαζί του καταλάβαμε ότι δεν είχε τέτοιες προθέσεις. Η δουλειά του ήταν πάνω στη δομή των κομματιών, για παράδειγμα στο κομμάτι self-rendered: lost ενώ είχαμε το τμήμα που παίζει για τέσσερα μέτρα ως το chorus δεν είχαμε το ίδιο το chorus καθώς παίζοντάς το οι ίδιοι και όντας πολύ κοντά σε αυτό δεν μπορούσαμε να δούμε ότι έφτανε σε μια κλιμάκωση και σταμάταγε απότομα. Μας βοήθησε να δούμε σημεία στα κομμάτια και να τα τονίσουμε, δεν τον ένοιαζε να αλλάξει τα riffs, το υλικό του άρεσε ως ήταν. Η δουλειά του ήταν να μας βοηθήσει να κάνουμε τα τραγούδια να ρέουν καλύτερα π.χ. αυτό το hook είναι πολύ δυνατό, σκεφτείτε να το παίξετε δύο μέτρα αντί για ένα.

Οι δύο σταθερές που είχα στη ζωή, η κοπέλα μου και η δουλειά ως tattoo artist, χάθηκαν

Το In The Meantime περιγράφει για την εμπειρία του να επιστρέφεις σπίτι μόνος στο τίποτα μετά από μήνες περιοδεία

Ας μιλήσουμε λίγο για το τραγούδι "In The Meantime" το οποίο είναι κυρίως ακουστικό και θεωρώ ότι έχει καταπληκτικούς στίχους και είναι δείγμα ότι η μπάντα δεν φοβάται μη χάσει το "true hardcore" pedigree.

Ναι και να σου πω την αλήθεια στο στούντιο πάντα έχουμε ακουστικές κιθάρες εύκαιρες. Εγώ και ο Louis όλο το διάστημα που γράφαμε demos τζαμάραμε ο καθένας με μια ακουστική κιθάρα. Καθώς έπαιζα είχα ιδέες για ένα κομμάτι που θα ταίριαζε να ήταν ακουστικό και ας μην ήταν για Higher Power. Δεν το είχαμε συζητήσει αλλά ο Louis τυχαία έκανε το ίδιο και είχε το τμήμα που ήταν το verse ενώ είχα το chorus και pre-chorus. Η όλη σύνθεση ήταν οργανική καθώς τα ενώσαμε και παίζοντάς το διαπιστώσαμε ότι ακούγετε καλύτερα με ακουστικές κιθάρες αντί για όλη τη μπάντα. Γράψαμε αυτό το δίσκο σαν να ήταν η τελευταία μας ευκαιρία. Αυτό ήταν το σκεπτικό μας καθ»όλη τη διάρκεια της συγγραφής. Όλοι συμφώνησαν ότι ακούγεται καλά ως ακουστικό οπότε γιατί να μην το ηχογραφήσουμε έτσι τη στιγμή που μπορέι να μην μας ξαναδωθεί η ευκαιρία; Πραγματικά δεν υπήρχε δισταγμός. Αυτός ο δίσκος μπορεί να αποτύχει και να μην έχουμε ποτέ ξανά τέτοιο budget να ηχογραφήσουμε οπότε αδράξαμε την ευκαιρία. Τώρα σχετικά με τους στίχους που έγραψα όπως καταλαβαίνεις λείπω πολλούς μήνες το χρόνο σε περιοδεία και προσπαθώ να συμφιλιωθώ με τη κανονική ζωή όταν γυρίζω σπίτι. Χώρισα με τη κοπέλα μου μετά από πολλά χρόνια και άφησα τη δουλειά στο tattoo shop για να περιοδεύουμε full time. Οι δύο σταθερές που είχα στη ζωή, η κοπέλα μου και η δουλειά ως tattoo artist, χάθηκαν. Το "In The Meantime" περιγράφει για την εμπειρία του να επιστρέφεις σπίτι μόνος στο τίποτα μετά από μήνες περιοδεία.

Λείπω αρκετά και όταν γυρίζω αισθάνομαι ότι έχω αποσυνδεθεί από φίλους και κολλητούς. Στο μυαλό σου σκέφτεσαι «δεν έχω λόγο να έχω κατάθλιψη, έχω αυτά που θέλω, ταξιδεύω το κόσμο παίζοντας μουσική» αλλά αισθάνεσαι ότι δεν έχεις σε ποιον να μιλήσεις ενώ οι φίλοι που δουλεύουν το 9 με 5 θα με περνούσαν για τρελό αν με άκουγαν να παραπονιέμαι.

Ζω το όνειρό μου, δεν έχω ευθύνες, παίζω τα κομμάτια που έγραψα σε κόσμο κάθε βράδυ αλλά μερικές φορές αισθάνομαι λες και δεν έχω σπίτι

Ναι είναι σαν να λειτουργείς μέσα σε ένα άλλο πλαίσιο απο αυτό που βρίσκεται η πλειοψηφία..

Ναι, για να καταλάβεις η καταγωγή μου είναι από Λονδίνο και όλοι οι κολλητοί μου με τους οποίους μεγάλωσα την ώρα που παίζουμε απόψε είτε δουλεύουν σε bars κτλ. ή είναι με την οικογένεια. Άκουγα ένα podcast πρόσφατα με τον Chuck Ragan από τους Hot Water Music που μου αρέσουν πολύ. Βασικά περιέγραφε ακριβώς την ίδια κατάσταση, το πως δηλαδή σε αποξενώνει αυτός ο τρόπος ζωής καθώς περιοδεύεις και είσα μακριά από την οικογένεια και τους φίλους ενώ νιώθεις και μια δόση ενοχής. Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοεί. Ζω το όνειρό μου, δεν έχω ευθύνες, παίζω τα κομμάτια που έγραψα σε κόσμο κάθε βράδυ αλλά μερικές φορές αισθάνομαι λες και δεν έχω σπίτι. Πήγα σπίτι για λίγο μετά το προηγούμενο tour και δεν αναγνώριζα τίποτα, οι στίχοι του "In The Meantime" περιγράφουν ακριβώς αυτό, το να μην ξέρω το μέρος μου στο Leeds.

Πιστεύεις η δύναμη για το να αλλάξεις ριζικά τη ζωή σου ήταν εσωτερική ή εξωτερική;

Είχα την κοπέλα μου και τη δουλειά μου, δηλαδή ένα περιβάλλον υποστήριξης και «άγκυρας» στο Leeds. Δεν ήταν όμως αυτό που με έκανε πια ευτυχισμένο καθώς ένιωθα ότι τα είχα ξεπεράσει και τα δύο μετά από εφτά χρόνια. Ήταν μια εσωτερική διεργασία που για καιρό δεν μπορούσα να καταλάβω. Σκεφτόμουν ότι έχω αυτή τη ζωή με αυτές τις δύο σταθερές: γιατί δεν είμαι ευχαριστημένος; Και καθώς η μπάντα άρχισε να ανεβαίνει λίγο λίγο και να περιοδεύουμε πιο πολύ συνειδητοποίησα ότι αυτό ήθελα να κάνω αλλά δεν είχα κάνει τις απαραίτητες κινήσεις στη ζωή μου προς αυτή τη κατεύθυνση. Είχα τις άλλες δύο σταθερές που με κρατούσαν ευχαριστημένο για όσο διάστημα διήρκεσαν και στηρίζονταν σε μένα. Κατάλαβα ότι πρέπει να τα αποχωριστώ μαζί με το «δίχτυ ασφαλείας» που προσφέρουν. Δεν θα γίνει τίποτα με τη μπάντα αν δεν πάω εγώ ο ίδιος τη ζωή μου προς αυτήν την κατεύθυνση και δεν σταματήσω να περιμένω κάτι να έρθει προς τα μένα. Νομίζω ότι τελικά η δύναμη για την απόφαση έρχεται υποσυνείδητα, δεν τα σκέφτηκα όλα αυτά μέχρι που ήμουν ήδη εκεί.

Νιώθεις ένα ρολόι στο μυαλό σου να μετράει και καθώς μεγαλώνεις βλέπεις ότι πρέπει να κάνεις αυτά που πρέπει να κάνεις

Οπότε και είχες ξεκινήσει τη διαδρομή με τους Higher Power...

Ακριβώς. Επειδή είμαι βολικός άνθρωπος τείνω να πηγαίνω με τη γνώμη των άλλων κάτι που συνέβαινε σε μπάντες που ήμουν πριν τους Higher Power. Παρουσίαζα ιδέες για κομμάτια και μου έλεγαν «δεν είναι το στιλ που θέλουμε να παίξουμε κτλ» οπότε και εγώ το παράταγα μέχρι που στα 25 αποφάσισα ότι θέλω να γράψω τα κομμάτια που θέλω με τον ήχο που θέλω. Οπότε κάθισα με τον Alex (drums, αδερφός του Jimmy) και ξεκινήσαμε τα demos που έγιναν Higher Power. Νιώθεις ένα ρολόι στο μυαλό σου να μετράει και καθώς μεγαλώνεις βλέπεις ότι πρέπει να κάνεις αυτά που πρέπει να κάνεις. Μερικοί βρίσκουν το κάλεσμά τους νεώτεροι αλλά εγώ είμαι τύπος "go with the flow" οπότε και μου πήρε παραπάνω.

Άνθρωποι μπορεί να περάσουν ολόκληρη τη ζωή τους χωρίς να κάνουν τη κίνηση.

Ναι, αν ο φόβος τους για την αβεβαιότητα υπερνικά. Εγώ αποδίδω καλύτερα όταν είμαι υπό πίεση και αδρεναλίνη. Αυτά ήταν τα στοιχεία που χρειαζόμουν για να νιώσω ευχαριστημένος με τη ζωή μου ξανά και τα βρήκα στον αγώνα για την μπάντα και την επιβίωση.