Heir Apparent: «Κι αν αυτός είναι ο ύστατος δίσκος μας, θα είμαι ευτυχής»

Ο Terry Gorle μιλάει στο Rocking με αφορμή τη δισκογραφική αναγέννηση των US metal ημίθεων

Από τον Σπύρο Κούκα, 12/10/2018 @ 15:19

Δέος. Και συγκίνηση. Αυτά είναι τα συναισθήματα που με πλημμύριζαν καθώς επεξεργαζόμουν την ελληνική εκδοχή των απαντήσεων του τεράστιου Terry Gorle, με το "One Small Voice" να παίζει για νιοστή φορά από τα ηχεία. Κι αν για το ολοκαίνουριο "The View From Below" είναι ακόμη πολύ νωρίς για να βγάλουμε ασφαλή και λογικά συμπεράσματα, παρασυρόμενοι από λίγο έως πολύ από τα αισθήματα που προκαλεί και μόνο η σκέψη πως μιλάμε για τον νέο Heir Apparent δίσκο (σχεδόν τριάντα χρόνια από την εποχή που για πολλούς θεωρούνταν το "next big thing" του US metal ήχου), δεν ισχύει το ίδιο και για την ουσία των όσων μας εκμυστηρεύτηκε ο σπουδαίος κιθαρίστας τους. Ευγενέστατος, ορεξάτος και αναλυτικός, μα, το σημαντικότερο, ειλικρινέστατος στα όσα μας είπε, μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα για τα όσα συνέβησαν στο παρελθόν και όσα περιμένει για το μέλλον της μπάντας, σε μια συνέντευξη που θα συζητηθεί.

Terry Gorle

Η επιστροφή των Heir Apparent στην ενεργό δισκογραφική δράση, σχεδόν 30 χρόνια μετά από το "One Small Voice" υπήρξε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη και, σίγουρα, το "The View From Below" μας δίνει πολλούς λόγους κι από μόνο του για να πραγματοποιήσουμε αυτήν την κουβέντα. Οπότε, καταρχάς, συγχαρητήρια για τον νέο σας δίσκο, μπορώ να πω πως έπειτα από πολλές κι επαναλαμβανόμενες ακροάσεις τον λατρεύω.

Σε ευχαριστούμε πολύ. Και σε εμάς αρέσει πολύ το τελικό αποτέλεσμα.

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για τη σύνθεση της μπάντας που δημιούργησε το "The View From Below". Έχουμε εσένα, τον Derek Peace και τον Ray Schwartz, τρία μέλη του κλασσικού Heir Apparent line-up, και τον Op Sakiya με τον Will Shaw, οι οποίοι είναι οι νεοεισελθόντες στις τάξεις σας. Πώς καταλήξατε στην επιλογή τους και πόσο ικανοποιημένος αισθάνεσαι με τις δυνατότητες αυτής της νέας σύνθεσης της μπάντας; Κατά τη γνώμη μου, τα πράγματα φαίνονται καλύτερα όσο ποτέ και όλοι σας έχετε κάνει φανταστική δουλειά στο νέο άλμπουμ...

Και πάλι ευχαριστούμε. Η αλήθεια είναι πως είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με την πορεία και την τωρινή σύνθεση της μπάντας. Ο Op έχει συμμετάσχει σε διάφορα lineup του σχήματος από το 2004 από τη θέση των πλήκτρων και ο Will είναι μαζί μας από το 2015. Οι πιθανότητες ηχογράφησης ενός τρίτου άλμπουμ πάντοτε εξαρτιόνταν από την εύρεση του σωστού τραγουδιστή για την μπάντα, και αφότου ο Will απέδειξε την ικανότητα του να αποδώσει πειστικά το παλιό μας υλικό στις εμφανίσεις μας την περίοδο 2015-2016, είχε φθάσει η ώρα να δούμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με το νεότερο υλικό μας.

Η αλήθεια είναι πως ο Will Shaw είναι ο πρωταγωνιστής του "The View From Below", αν και είχε να γεμίσει τα παπούτσια δύο εξαιρετικών τραγουδιστών, του Paul Davidson και του Steve Benito. Μπορώ, ωστόσο, να πω πως τα κατάφερε περίφημα και αυτήν τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον ιδανικότερο γι' αυτήν τη θέση...

Αυτός ήταν και ο στόχος μας. Κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε για να γράψουμε τραγούδια με ορθές, θεμελιώδεις μελωδίες που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τα ταλέντα του Will, κι εκείνος κατάφερε να ανταποκριθεί άψογα στο ρόλο του, κάνοντας συνολικά φανταστική δουλειά. Πάντοτε πίστευα πως τα φωνητικά είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας που καθορίζει την επιτυχία μιας μπάντας, με το δεύτερο σημαντικότερο να είναι το δημιουργικό κομμάτι της σύνθεσης.

Δεν ήθελα να ολοκληρώσω μια συλλογή τραγουδιών και απλώς να έχω μια μπάντα απαρτιζόμενη από ρομπότ να παίζουν τα αντίστοιχα μέρη

Έχετε οκτώ νέα κομμάτια και περίπου 45 λεπτά μουσικής στο νέο άλμπουμ και αναρωτιέμαι, υπάρχουν ίσως κάποιες ολοκληρωμένες συνθέσεις που δεν χρησιμοποιήσατε στον δίσκο; Επίσης, πόσα από τα νέα τραγούδια είναι πρόσφατα δημιουργημένες συνθέσεις και ποια από αυτά είναι βασισμένα σε παλαιότερες ιδέες που επαναπροσεγγίσατε;

Πάντα υπάρχουν ιδέες, έχω μαζεμένες ιδέες πολλών χρόνων τη στιγμή που μιλάμε. Για αυτό το άλμπουμ, ολοκληρώσαμε μονάχα τα τραγούδια που ταιριάζανε στο στόχο να δημιουργήσουμε ένα ποικιλόμορφο δίσκο 45 λεπτών. Τα τελευταία 30 χρόνια δεν ήθελα να ολοκληρώσω μια συλλογή τραγουδιών και απλώς να έχω μια μπάντα απαρτιζόμενη από ρομπότ να παίζουν τα αντίστοιχα μέρη. Νομίζω είναι πολύ καλύτερο να συνεργάζεσαι και να χτίζεις χημεία με τους συνοδοιπόρους σου στην μπάντα, αν ο χρόνος και η αλληλεπίδραση μεταξύ μας το επιτρέπει να συμβεί.

Heir Apparent

Τα κιθαριστικά σου μέρη είναι, κατά τη γνώμη μου, στο επίκεντρο της νέας σας κυκλοφορίας και πραγματικά πιστεύω πως η κιθαριστική δουλειά είναι εντυπωσιακή, πολύ συναισθηματική και καλοβαλμένη. Επίσης, απ’ όσο μπορώ να γνωρίζω, οι κιθάρες που χρησιμοποίησες για τη δημιουργία και την ηχογράφηση του νέου δίσκου έχουν μερικές ενδιαφέρουσες ιστορίες πίσω τους. Μπορείς να μας πεις περισσότερα σχετικά;

Σε ευχαριστώ πολύ και πάλι. Πέραν του τραγουδιού που συνέθεσε ο Ray, στον οποίο και ανήκει το βασικό κιθαριστικό θέμα, απλώς έπαιξα ό,τι ένιωθα καλύτερα. Οι περισσότερες ιδέες για τις συνθέσεις δημιουργήθηκαν με τη βοήθεια ενός drum machine, στο οποίο επέλεγα ένα beat και ένα tempo κι έπαιζα κάτι ταιριαστό με το ρυθμό των τυμπάνων. Το "The Door" είναι το τέλειο παράδειγμα σχετικά, αφού πήρα έναν ρυθμό 6/8 στα 100 bpm και τζάμαρα πάνω στο groove των τυμπάνων. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Τα πάντα σε αυτό το δίσκο έγιναν διαφορετικά από οτιδήποτε κάναμε πριν 30 χρόνια. Για παράδειγμα, δεν άγγιξα πουθενά στο άλμπουμ wah-wah πετάλια, κάτι το οποίο χρησιμοποιούσα από το 1979. Όλα τα μέρη ηλεκτρικής κιθάρας στο δίσκο παίχτηκαν από μια custom made κιθάρα που σχεδίασα το 2000. Χρησιμοποίησα έναν Johnson Millennium ενισχυτή (ο οποίος είναι ο βασικός μου εξοπλισμός από το 1998) και κάθε ρυθμικό μέρος είναι τριπλά ηχογραφημένο. Έπαιξα κάθε μέρος τρεις φορές, χρησιμοποιώντας διαφορετική προσομοίωση ενισχυτή σε καθένα πέρασμα (πρώτα με ένα Mesa Dual Rectifier, ακολούθως με ένα Soldano SLO και τέλος με ένα Marshall)και έβαλα πέντε διαφορετικά μικρόφωνα σε μια καμπίνα 4x12. Έπειτα, ανέμειξα και συνδύασα τα κανάλια ώστε να δημιουργήσω έναν ενιαίο, τεράστιο ήχο. Τα μέρη των σόλο είναι ένα πέρασμα με τον τυπικό live stereo ήχο μου. Οπουδήποτε ακούς ακουστικές κιθάρες, τα μέρη έχουν παιχτεί με την ίδια Washburn Monterey κιθάρα που κατέχω από το 1983 και με την οποία έγραψα το "Keeper Of The Reign" και χρησιμοποίησα σε κάθε μετέπειτα ηχογράφηση.

Ήθελα η μπάντα να υπογράψει μια συνεταιριστική συμφωνία και να μετατραπεί σε μια, τρόπον τινά, επιχείρηση

Αν δεν έχεις πρόβλημα, θα ήθελα να σε ρωτήσω κάποια πράγματα για το παρελθόν σας τώρα. Ξέρεις, οι Heir Apparent είναι μια από εκείνες τις μπάντες που μουσικά είχαν ό,τι χρειαζόταν για να κάνουν μια αξιοπρόσεκτη καριέρα, αλλά κάποιες κακές επιλογές και κάποιες συγκυρίες την κράτησαν πίσω. Στην περίπτωση σας, λοιπόν, τι θεωρείς πως πήγε στραβά; Ήταν τα προβλήματα στο εσωτερικό της μπάντας την περίοδο του "One Small Voice", η εμφάνιση του grunge που, ειδικά στο Seattle δημιούργησε σημαντικό πρόβλημα στις metal μπάντες ή κάτι άλλο;

Ήταν μάλλον οι οικονομικές κι επαγγελματικές εντάσεις που αναπτύχθηκαν την περίοδο 1987-1988 μεταξύ μας. Ήθελα η μπάντα να υπογράψει μια συνεταιριστική συμφωνία και να μετατραπεί σε μια, τρόπον τινά, επιχείρηση, καθώς σε εκείνο το σημείο ήμουν εκείνο το άτομο που ήταν υπεύθυνο για όλα τα χρέη και τις οικονομικές υποχρεώσεις του σχήματος. Ζήτησα από την υπόλοιπη μπάντα να πάρουμε ένα μικρό τμήμα από το μπάτζετ των ηχογραφήσεων μας και να υπάρξει μια ένδειξη καλής θελήσεως από πλευράς μας προς τους επενδυτές μας. Η μπάντα αρνήθηκε, το οποίο με έφερε σε πολύ δύσκολη θέση ως προς τους φίλους μου που με είχαν εμπιστευτεί ότι θα τους ξεπλήρωνα ένα τμήμα των όσων μας είχαν προσφέρει, όταν θα υπογράφαμε δισκογραφικό συμβόλαιο. Κατόπιν, εκδιώχθηκα παράνομα από τις τάξεις του συγκροτήματος προτού ο δίσκος κυκλοφορήσει και έμεινα να έχω ένα προσωπικό χρέος είκοσι χιλιάδων δολλαρίων. Έπρεπε, λοιπόν, να λάβω νομικά μέτρα μιας και κατείχα τα δικαιώματα του ονόματος της μπάντας και της επιχείρησης, αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος, πραγματικά.

Heir Apparent

Τα "Graceful Inheritance" και "One Small Voice" είναι, δίχως αμφιβολία, δύο αριστουργηματικές κυκλοφορίες και δύο άλμπουμ που, εδώ στην Ελλάδα, έχουν ένα μεγάλο πυρήνα οπαδών. Ωστόσο, αναρωτιέμαι σχετικά με την ξεκάθαρη αλλαγή μουσικής κατεύθυνσης που συντελέστηκε μεταξύ των δύο τους. Ξέρεις, το "Graceful Inheritance" είναι ένα σπουδαίο, straightforward U.S. power metal άλμπουμ, ενώ το "One Small Voice" είναι πιο ατμοσφαιρικό και πολυεπίπεδο, με περισσότερη έμφαση στα φωνητικά μέρη. Οπότε, αυτή η δραστική αλλαγή προήλθε από τη νέα δημιουργική ομάδα που υπήρχε και την φυσική εξέλιξη του ήχου σας, ή ευσταθούν σε οποιοδήποτε ποσοστό οι κατηγορίες του πρώην πληκτρά σας, Mike Jackson, προς το πρόσωπο σου και την υποτιθέμενη απουσία σου από τη συνθετική διαδικασία;

Τα συνθετικά credits στην αυθεντική κυκλοφορία του "One Small Voice" είναι ανακριβή και ανυπόστατα. Τα δικαιώματα μου κλάπηκαν και μου αφαιρέθηκαν αναίτια, εξαπατήθηκα και όλα αυτά συνέβησαν όταν εκδίωχθηκα από την μπάντα παράνομα, το Μάρτιο του 1989. Δεν έχω ιδέα ποιο είναι το πρόβλημα του Mike. Δεν τον έχω δει εδώ και 30 χρόνια και πίσω τότε, ήταν συνεχώς μαστουρωμένος. Ο Mike δήλωσε ένοχος στην αγωγή για την παραβίαση των δικαιωμάτων του ονόματος, για αθέτηση συμβολαίου και επιθετική παρέμβαση στη σύνθεση της εταιρείας/μπάντας, η οποία έγινε το 1990. Μάλιστα, για να είμαι ειλικρινής, κατά την "One Small Voice" περίοδο, συνέθεσα μαζί με τον Steve (Benito) ή/και τον Mike τα "One Small Voice", "Young Forever", "Crossing The Border", "Fifth Reason", "We The People", "The Haunting", "Cry For Rome" και "Tomorrow Night". Επίσης, έκανα τις μουσικές προσαρμογές που απαιτούνταν στη διασκευή μας στο "The Sound Of Silence". Δουλεύω, πάντως, με την BMG ώστε οι ανακρίβειες που υπάρχουν και αναφέρονται στις εκδόσεις του άλμπουμ να επιλυθούν μια και καλή από εδώ και πέρα.

Ας επιστρέψουμε στο υλικό του νέου άλμπουμ. Κατά την άποψη μου, υπάρχουν τρία τραγούδια που ξεχωρίζουν των υπολοίπων και αυτά είναι τα "The Door", "Here We Aren't" και το πανέμορφο "Road To Palestine". Στο πρώτο, βρίσκουμε τον παλιό, αγαπημένο Heir Apparent ήχο στα καλύτερα του και συνάμα ανανεωμένο, το δεύτερο είναι μια φανταστική μπαλάντα με εξαιρετική δουλειά στα πλήκτρα από τον Op Sakiya ενώ το τρίτο, πιθανότατα ανήκει στις κορυφαίες στιγμές ολόκληρης της καριέρας σας. Μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα παραπάνω για αυτά και ό,τι αφορά τη δημιουργία τους και τη στιχουργική τους προσέγγιση;

Μίλησα και λίγο νωρίτερα για το "The Door", το οποίο θεωρώ το δικό μου μεταλλικό βαλς. Οι στίχοι του είναι λίγο ασαφείς και ανοικτοί σε ερμηνείες, αλλά γενικά αναφέρονται στο άνοιγμα της πόρτας στη γνώση και το να ξεφύγουμε από τις κοινωνικές τάσεις που θέλουν να μας κρατήσουν στο σκοτάδι. Το "Here We Aren’t" υπήρξε αρχικά ένα ντουέτο φωνητικών και πιάνου, αλλά κατόπιν οι υπόλοιποι αποφασίσαμε να αναμειχθούμε λιγάκι σε αυτό. Είναι ένα πολύ μελαγχολικό κομμάτι, σχετικά με τη γέννηση και το θάνατο, το πένθος και τη ματαιοπονία. Έτσι, προσπάθησα να παίξω ένα Gilmour-ικό σόλο στο τέλος του ώστε να του προσδώσω μια αίσθηση ελπίδας. Το "Road To Palestine" είναι ένα κάλεσμα για ειρήνη σε ένα έθνος που έχει βιώσει τόσο πόνο και κακουχίες. Αν η ανθρωπότητα ήταν ικανή να ξεπεράσει τις πολιτιστικές παραισθήσεις που μας χωρίζουν, άφηνε πίσω την κάθε μορφή εκδίκησης και συμμαχούσε ώστε να υπάρχει παντού ειρήνη, όλοι οι δρόμοι θα οδηγούσαν στην Παλαιστίνη.

Μπορώ να πω πως το "Insomnia" ήταν μια υπέροχη πρώτη γεύση από το άλμπουμ, αλλά το "Synthetic Lies" ήταν μια κάπως περίεργη επιλογή για να το διαδεχθεί σαν το δεύτερο δείγμα του "The View From Below". Ξέρεις, νομίζω πως είναι κατά κάποιον τρόπο ένα αρκετά αμφιλεγόμενο τραγούδι, αφού γνωρίζω άτομα που το λατρεύουν, αλλά και κόσμο που δεν αντέχει να το ακούσει ξανά. Που θεωρείς πως οφείλονται αυτές οι ετερόκλητες μεταξύ τους αντιδράσεις;

Δεν γνωρίζω και, για να είμαι ειλικρινής, πραγματικά δεν μπορώ να ανησυχώ για κάτι τέτοιο. Δεν μπορείς να ικανοποιήσεις τους πάντες. Κι εγώ δεν αντέχω να ακούω "cookie monster" φωνητικά. Αυτό δεν σημαίνει πως μια μπάντα που επιδίδεται σε αυτά δεν είναι ταλαντούχα ή κάποιο τραγούδι της δεν είναι καλό. Ούτε περιμένω να σταματήσει να το κάνει απλώς για να με ικανοποιήσει. Κάποιοι άνθρωποι θέλουν να ξαναζούν για πάντα το 1985, σε κάποιους αρέσει να τρώνε σάπιο ψάρι. Είναι δεκτό, είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι πραγματικά θέλουν.

Συνεργάζεστε ξανά στο νέο δίσκο με τον Tom Hall, ο οποίος ανέλαβε την παραγωγή του και του προσέδωσε έναν ωραίο, old school ήχο. Να υποθέσω πως ήταν η προφανής και μοναδική επιλογή για αυτή τη δουλειά, ή είχατε κατά νου κι άλλους υποψηφίους για τη θέση;

Όχι, δεν υπήρξαν άλλοι υποψήφιοι. Δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή κατά τη διάρκεια οποιουδήποτε μέρους της δημιουργικής διαδικασίας που να κοιτάξουμε πίσω και να ψάξουμε σχετικά με το ύφος και τον ήχο μας. Είμαστε στο 2018, αλλά συνάμα είμαστε μια metal μπάντα και χρησιμοποιούμε τα βασικά κουρδίματα. Υπάρχουν βασικές αρχές προσέγγισης στα όργανα που χρησιμοποιούμε και στον τόνο και ήχο που παράγουν ώστε να είναι σχετικά με το είδος και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Επίσης, πρέπει να είμαστε ικανοί να αναπαράγουμε τα πάντα σε συνθήκες ζωντανών εμφανίσεων, οπότε δεν επιδιώκουμε να υπάρχουν πολλά overdubs που δεν θα μπορούμε να αναπαράγουμε ζωντανά. Ηχογραφούμε πλέον ψηφιακά, κάτι που είναι μια εντελώς καινούρια διαδικασία για εμάς. Και ήταν σημαντικό για εμένα να δουλέψουμε ξανά με τον Tom ώστε να κλείσει αυτός ο κύκλος. Ο Tom έχει αναμειχθεί με κάθε Heir Apparent ηχογράφηση από το 1984 και έχει μια ανεκτίμητη εμπειρία στο να δουλεύει με τραγουδιστές παγκόσμιας κλάσης, όπως για παράδειγμα ο Geoff Tate και ο Steve Benito, και να «αιχμαλωτίζει» τις σπουδαίες τους ερμηνείες. Χρησιμοποιεί ψηφιακό εξοπλισμό εδώ και 25 χρόνια και έχει προσφέρει την οπτική του και την εμπειρία του σε πάμπολλους τομείς που χρειαζόμουν τη συμβουλή του, σε ό,τι αφορά την παραγωγή και την μίξη του άλμπουμ.

Ζούμε σε επικίνδυνους καιρούς, καθώς έχουμε πλούσιους ανθρώπους σε θέσεις εξουσίας και δίχως τη νοημοσύνη ή την ηθική να πράξουν το σωστό

Έχετε αναπτύξει κάποιους πολύ ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα μας, έχοντας εδώ ένα μεγάλο πυρήνα οπαδών που σας υποστηρίζει με κάθε ευκαιρία και κυκλοφορώντας το νέο σας δίσκο μέσω μιας ελληνικής δισκογραφικής. Ποια είναι, λοιπόν, η άποψη σου για το ελληνικό κοινό και γενικότερα τη χώρα;

Αγαπάμε την Ελλάδα και είμαστε ενθουσιασμένοι και μόνο στην ιδέα της επιστροφής μας εκεί. Προσωπικά, εμπνέομαι από την ιστορία, τα μνημεία, τους μύθους σας, αλλά και από το γεγονός πως εκεί γεννήθηκε η δημοκρατία. Πάντοτε θα έχω σε βαθιάεκτίμηση την Ελλάδα και τους ανθρώπους της. Κι, εκτός αυτού, από όσα έχουμε δει κι εμείς, το κοινό σας είναι ένα από τα καλύτερα στον κόσμο.

Heir Apparent

Γνωρίζω πως είσαι ένας μουσικός που δεν φοβάται να εκφράσει τις πολιτικές του σκέψεις, οπότε θα ήθελα τη γνώμη σου σχετικά με την παγκόσμια οικονομική κρίση που βιώνουμε εδώ και αρκετά χρόνια και την, τουλάχιστον επικίνδυνη, περίοδο προεδρίας του Donald Trump στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλήθεια, είναι τόσο άσχημα τα πράγματα εκεί, όσο φαίνονται;

Δεν είμαι και τόσο σχετικός με το τωρινό υπόβαθρο των οικονομικών προβλημάτων στην Ελλάδα, αλλά μπορώ να φανταστώ πως σχετίζεται με τα γεγονότα του 2008, όταν οι τράπεζες της Wall Street γέμισαν με χρέη την Ευρώπη, κάτι που τελικά οδήγησε στην οικονομική υποβάθμιση, σε βαθμό θύματος της υπόθεσης, της Ελλάδος. Ο Trump είναι απλά ένας ρατσιστής απατεώνας και η οικογένεια του αξίζει να είναι στη φυλακή για λόγους απάτης, για ξέπλυμα χρήματος και φοροδιαφυγή. Τι άλλο να πω; Είναι ένας ενοχλητικός ηλίθιος. Ζούμε σε επικίνδυνους καιρούς, καθώς έχουμε πλούσιους ανθρώπους σε θέσεις εξουσίας και δίχως τη νοημοσύνη ή την ηθική να πράξουν το σωστό. Η απληστία τους έχει χτυπήσει κόκκινο. Και η Ρωσία εμπλέκεται έντονα σε αυτό, υπομονεύοντας κάθε παγκόσμια δημοκρατία με σκοπό να δημιουργήσει χάος και διχασμό μέσω της προπαγάνδας, ώστε να επωφεληθεί οικονομικά από αυτό. Έτσι, το επιδιώκει, διαφθείροντας κάθε συλλογικές ή πολιτικές επαφές με τις οποίες μπορεί να βρίσκεται σε επαφή.

Για το τέλος, πιστεύεις πως μπορούμε να μιλάμε για μια μικρή αναγέννηση του κλασσικού U.S. metal ήχου και της σκηνής που εκπροσωπεί, μιας και υπάρχουν πολλά παραδείγματα συγκροτημάτων από τα '80s που επανασυνδέονται στις μέρες μας, αλλά επίσης και πολλές νεότερες μπάντες που ακολουθούν αυτού του είδους τη μουσική έκφραση; Άλλωστε, έχουμε τόσο τους Heir Apparent όσο και τους Fifth Angel να κυκλοφορούν νέες δουλειές μετά από δεκαετίες, μερικά πολύ επιτυχημένα φεστιβάλ όπως το Up The Hammers και το Keep It True και, γενικότερα, τα πράγματα για το είδος μοιάζουν πολύ καλύτερα από ότι ήταν μερικά χρόνια πριν...

Είναι πολύ διασκεδαστικό που έχουμε την ευκαιρία να ξανακάνουμε όλα αυτά, και υπάρχουν ένας-δυο λόγοι εξαιτίας των οποίων αυτό συμβαίνει. Καταρχάς, γνωρίζουμε πως υπάρχει κοινό στην Ευρώπη που θέλει νέα μουσική. Έπειτα, μπορέσαμε να κάνουμε μια ικανή αποταμίευση για αρκετά χρόνια, τέτοια ώστε να μπορούμε πλέον να ξοδέψουμε χρήματα για να δημιουργήσουμε νέα μουσική για αυτό το κοινό. Αλλά, στην πραγματικότητα, δεν έχω ιδέα πόσο μεγάλο είναι τελικά αυτό το κοινό. Αυτή η αναζωπύρωση θα διαρκέσει μονάχα για όσο και οι δύο πλευρές συνεχίσουν να ξοδεύουν χρόνο και χρήμα και παραμείνουν αφοσιωμένες. Και αυτός είναι και ο λόγος που δεν κοιτάζουμε πίσω ώστε να ικανοποιήσουμε τον κόσμο εκείνο που το μόνο που ζητάει από εμάς είναι ένα δεύτερος μέρος του "Graceful Inheritance" ή του "One Small Voice". Δεν μπορούμε να επιβιώσουμε με ένα μικρό, underground κοινό, όσο πιστό κι αν αυτό είναι. Πρέπει να γράψουμε μουσική που να έχει απήχηση σε μεγαλύτερο ακροατήριο, αλλιώς αυτό δεν θα έχει νοήμα μιλώντας καθαρά οικονομικά. Αν ο κόσμος έχει ξοδέψει 30 χρόνια λέγοντας πως αξίζαμε να έχουμε γίνει μεγαλύτερο όνομα ή να έχουμε μεγαλύτερη επιτυχία, τώρα είναι η ευκαιρία να το αποδείξει εμπράκτως. Εμείς, από την πλευρά μας, επενδύσαμε στη δημιουργία ενός άλμπουμ που αισθανόμαστε πως είναι πολύ καλό και γνωρίζουμε πως μπορούμε να αποδώσουμε ανταγωνιστικά επί σκηνής. Οπότε, τώρα απομένει το άλμπουμ να πουλήσει κι εμείς να έχουμε ευκαιρίες για να εμφανιστούμε ζωντανά, αλλιώς όλο αυτό θα σβήσει. Αυτή είναι η βασική οικονομική πραγματικότητα. Είτε θα βρούμε την επιτυχία με αυτό το δίσκο, είτε θα γίνουμε μια underground ιστορία μιας μπάντας που κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ με τρεις διαφορετικούς τραγουδιστές σε διάστημα 30 χρόνων και μερικές χιλιάδες ανθρώπων θα μας μνημονεύουν αραιά και που. Εμείς απλώς δημιουργήσαμε ένα δυνατό νέο δίσκο, για τον οποίο προσώπικα ξόδεψα περί τα δέκα χιλιάδες δολλάρια για να γίνει πραγματικότητα. Τώρα θα δούμε αν όλο αυτό είχε νόημα πραγματικά. Σε κάθε περίπτωση, δεν θέλω να παρεξηγηθώ, ό,τι συνέβη έγινε επειδή το ήθελα, όχι επειδή νιώθω ότι ο κόσμος μου χρωστάει οτιδήποτε. Λατρεύω αυτό το άλμπουμ, ακόμη και αν κανένας άλλος δεν το ακούσει. Θα είμαι ευτυχισμένος και περήφανος αν αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που δημιουργήσω ποτέ, αλλά θα ήθελα να κάνω πολλά περισσότερα μετά από αυτό. Οπότε, ελπίζω πραγματικά ο κόσμος να το υποδεχθεί θερμά και να το αγοράσει.

Πραγματικά, ήταν μεγάλη μου τιμή αυτή η συνέντευξη. Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και τις απαντήσεις σου. Ο επίλογος, δικός σου...

Καταρχάς, σε ευχαριστώ. Είμαι κολακευμένος που υπάρχει κόσμος που εκτιμά τη μουσική μας και είμαι ευγνώμων που μας παρουσιάζεται αυτή η ευκαιρία. Θέλω οι ακροατές μας να ξέρουν πως δεν είμαστε rock stars, δεν αναγκάζουμε κανέναν να πρέπει να πληρώσει για να μας συναντήσει. Είμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι σαν όλους εσάς. Δεν κρυβόμαστε backstage, θα μας βρείτε ανάμεσα στο κοινό, να περιφερόμαστε ανάμεσα σας. Ελάτε και συστηθείτε. Είμαστε εδώ για εσάς.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "The View From Below" από τον Σπύρο Κούκα.

  • SHARE
  • TWEET