Greg Mackintosh: «Η θρησκεία είναι ό,τι πιο διχαστικό υπάρχει στον πλανήτη»

Ο Greg Mackintosh μας ανέλυσε τις απόψεις του για τη ζωή, τον θάνατο, τη θρησκεία, αλλά και για τους νέους δίσκους της Chelsea Wolfe και των Tool

Από τον Άλκη Κοροβέση, 22/11/2019 @ 17:39

Πάντα είναι μια καλή ευκαιρία να μιλήσεις με τον Greg Mackintosh, τον εγκέφαλο των Paradise Lost. Πλέον, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του, κλείνοντας παράλληλα αυτό των Vallenfyre, είχαμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε για όλες αυτές τις αλλαγές, τον νέο δίσκο των Strigoi και τα πλάνα τους, την κατεύθυνση του επόμενου δίσκου των Paradise Lost αλλά και για σοβαρότερα κοινωνικά ζητήματα.

Καλησπέρα Greg. Θα ήθελα να σε καλωσορίσω και πάλι στο Rocking.gr. Πώς τα πας;

Καλησπέρα, Άλκη. Όλα καλά εδώ. Εσύ;

Αυτήν τη στιγμή που μιλάμε, διανύουμε ένα μικρό καλοκαίρι και πάλι. Οπότε έχουμε ακόμα μια ευκαιρία για ένα τελευταίο μπάνιο.

Είναι ακριβώς το αντίθετο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μπορείς βέβαια να βραχείς αν βγεις έξω, όχι απαραίτητα στη θάλασσα. (γέλια)

Συμπτωματικά, λίγο πριν το τελευταίο live των Vallenfyre, πέθανε η μητέρα μου. Οπότε στο μυαλό μου έκλεισε κατά κάποιο τρόπο ένας κύκλος

Μάλιστα. Ανοίγεις ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα σου με τους Strigoi. Θα ήθελα να μου πεις τι σε ώθησε να τελειώσεις με τους Vallenfyre και να ξεκινήσεις κάτι νέο.

Για δυο λόγους κυρίως. Οι Vallenfyre συνδέονταν με ένα συγκεκριμένο συναίσθημα. Ξεκίνησαν λόγω του θανάτου του πατέρα μου και το συνεχίσαμε επειδή μας άρεσε να το κάνουμε. Είχαμε αρκετές ιδέες και αυτό άρεσε στον κόσμο. Αλλά μετά από τρεις δίσκους δεν ήθελα να «μολύνω» αυτό το συναίσθημα, δεν ήθελα να το καταστρέψω. Συμπτωματικά, λίγο πριν το τελευταίο live των Vallenfyre, πέθανε η μητέρα μου. Οπότε στο μυαλό μου έκλεισε κατά κάποιο τρόπο ένας κύκλος. Θεώρησα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να το τελειώσω. Επίσης, όσον αφορά το είδος που παίζαμε, αυτό το crust-punky στυλ, πιστεύω πως το φτάσαμε όσο μακριά μπορούσαμε. Ωστόσο, μερικές εβδομάδες μετά κάτι με έτρωγε για να ασχοληθώ και πάλι με την ακραία πλευρά της μουσικής. Οπότε ξεκίνησα να γράφω χωρίς να στοχεύω σε κάτι συγκεκριμένο. Μετά μπήκε και ο Chris (σ.σ. Casket, μπασίστας των Strigoi) και κατέληξε σε αυτό που είναι σήμερα οι Strigoi.

Greg Mackintosh

Αρχικά, συλλυπητήρια για τη μητέρα σου.

Ξέρεις, είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους αυτό. Με ρώταγαν αν ξεπέρασα τη θλίψη μου για τον πατέρα μου. Δεν είναι κάτι που περνάει, απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό.

Είναι αλήθεια. Πρέπει να συνεχίσεις τη ζωή σου. Δεν φοβάσαι ότι θα χρειαστεί να ξανα-παρουσιαστείς στο metal κοινό από την αρχή;

Ισχύει αυτό. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά πιστεύω ότι κάναμε έναν δίσκο, όπως ακριβώς τον θέλαμε. Τα πάντα τα κάναμε μόνοι μας. Ηχογραφήσεις, παραγωγή, ακόμα και το artwork. Οτιδήποτε γύρω από τον δίσκο. Η πρόκληση αυτή μου αρέσει, είναι κάτι θετικό, αν σκεφτείς το πόσο αρνητικότητα εμπεριέχει η μουσική που παίζουμε.

Στην underground σκηνή νομίζω βρίσκεται η ενδιαφέρουσα μουσική, όχι στη mainstream. Τα τελευταία 10 χρόνια το mainstream metal είναι αρκετά βαρετό

Αυτό είναι κάτι που θαυμάζω σε σένα. Θες πάντα να προκαλείς τον εαυτό σου, να κάνεις κάτι διαφορετικό και να το κάνεις καλύτερα.

Όταν έχω κάτι στο μυαλό μου, θέλω να το βγάλω προς τα έξω. Μου αρέσει να είμαι δραστήριος και έχω πάθος γι’ αυτό. Ξέρεις, η μουσική δεν είναι μόνο το επάγγελμα μου, είναι και το χόμπι μου και τελικά θα είναι η παρακαταθήκη μου. Επίσης, με τους Vallenfyre απέκτησα μια αγάπη για την underground extreme metal σκηνή ξανά. Μια σκηνή, από την οποία απείχα για αρκετό καιρό, και είναι σήμερα πιο ζωντανή και πιο ενεργή από ποτέ. Στην underground σκηνή νομίζω βρίσκεται η ενδιαφέρουσα μουσική, όχι στη mainstream. Τα τελευταία 10 χρόνια το mainstream metal είναι αρκετά βαρετό.

Προσωπικά, έχω πάθει εμμονή με το bandcamp. Έχει τόσα πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα εκεί μέσα. Χρειάζεται, βέβαια, αρκετό χρόνο για να φιλτράρεις τα καλά.

Πρέπει να έχει καλό φίλτρο, σίγουρα. Ας μιλήσουμε λίγο για το "Abandon All Faith", έναν αρκετά old school death metal δίσκο. Υπάρχει κάποια θεματική από πίσω;

Ναι, φυσικά. Είναι λιγότερο crust punk από τους Vallenfyre, πιο εκλεπτυσμένο και «ζυγισμένο» αν και αρκετά χαοτικό σαν μουσική. Εγώ και ο Chris θέλαμε να υπάρχει μια αίσθηση τρόμου και δέους στον δίσκο, και μπορεί να σου ακούγεται περίεργο γιατί δεν είναι μουσικός όρος, αλλά συναίσθημα. Έχουμε grindcore κομμάτι του ενός λεπτού, έχουμε 7-λεπτο doom metal κομμάτι, black metal κομμάτι, αρκετά industrial στοιχεία, πώς θα τα δέσουμε όλα αυτά μεταξύ τους; Είναι αυτές οι δυσαρμονικές κιθάρες στον δίσκο που προκαλούν μια ανησυχία. Προσπαθήσαμε μαζί με το artwork και το videoclip να φτιάξουμε μια ολοκληρωμένη ατμόσφαιρα τρόμου.

Θέλαμε να υπάρχει εντυπωσιακό σκηνικό αυτή τη φορά και στα live μας θα είναι ακόμα πιο θεατρικό

Πώς προέκυψε το artwork;

Ο Chris είχε μια ιδέα και έφτιαξε ένα γυναικείο πρόσωπο, το οποίο ονόμασε The Ghoul. Εγώ το ανέπτυξα σε αυτό που κατέληξε στο εξώφυλλο και το είπαμε Phantom. Στο videoclip "Phantoms" αυτή η μορφή ζωντάνεψε και έγινε ο αφηγητής. Θέλαμε να υπάρχει εντυπωσιακό σκηνικό αυτή τη φορά και στα live μας θα είναι ακόμα πιο θεατρικό. Προσπαθήσαμε, λοιπόν, μέσω του artwork, μέσω της μουσικής να περάσουμε αυτή την αίσθηση.

Greg σε ευχαριστώ. Έχεις απαντήσει σε αρκετές ερωτήσεις που σκόπευα να κάνω με τη μια.

Συγνώμη γι’αυτό. (γέλια)

Greg Mackintosh

Καλύτερα για μένα. Πάμε λίγο σε κάτι που είπες νωρίτερα. Έχετε κομμάτια πάνω από 6 λεπτά και άλλα κοντά στα 1-2 λεπτά. Πόσο καλά λειτουργούν οι μεταβάσεις από το ένα στο άλλο;

Χρειάστηκε να δουλέψουμε αρκετά τη σειρά των κομματιών, ώστε να προκύπτει μια ροή στον δίσκο. Είναι σαν ένα rollercoaster, κρατάει τον ακροατή συνέχεια σε εγρήγορση. Και γω όταν ακούω έναν δίσκο, θέλω να έχει διακυμάνσεις, να μην είναι όλο ultra-heavy. Το ίδιο κάνω και με τους ρυθμούς, με τον ήχο της κιθάρας, μερικές τεχνικές στην παραγωγή ώστε να αφήνω το άλμπουμ να αναπνέει. Αυτή, νομίζω, είναι η κατάλληλη λέξη.

Είπες ότι θα κάνετε και live, ανακοινώσατε μάλιστα και δυο νέα μέλη πριν λίγο καιρό. Τον Sam Kelly-Wallace στις ρυθμικές κιθάρες και τον Guido Montanarini στα τύμπανα. Θα είναι μαζί σας μόνο για τις ζωντανές εμφανίσεις;

Προς το παρόν, ναι. Για τη θέση του drummer, ο Guido ήταν ακριβώς αυτό που θέλαμε. Αλλά, όταν ηχογραφούσαμε το "Abandon All Faith" μπήκε και στους The Secret, οπότε μας βοήθησε ο Waltteri (σ.σ. Väyrynen, drummer των Paradise Lost και των Vallenfyre). Πιστεύω ότι μελλοντικά ο Guido θα είναι ο μόνιμος drummer των Strigoi.

Συνήθως οι μουσικοί γράφουν τα πιο επιθετικά και σκοτεινά κομμάτια τους στο ξεκίνημα της πορείας τους, όταν είναι πιο νέοι. Με σένα φάινεται ότι συμβαίνει το αντίθετο. Πώς το εξηγείς;

Νομίζω γίνομαι πιο στριμμένος, μεγαλώνοντας. (γέλια) Έχω λιγότερη υπομονή, μου αρέσει να γκρινιάζω.

Από την έναρξη των Vallenfyre έχω αρχίσει να απολαμβάνω και τους Paradise Lost περισσότερο

Είναι, όμως, μια αρκετά δημιουργική περίοδος για σένα. Έχεις 4 δίσκους με Vallenfyre και Strigoi και ακόμα 2 με τους Paradise Lost, όλοι να κινούνται σε πιο ακραίο ήχο από το παρελθόν. Θεωρείς ότι είναι σκοτεινή αλλά δημιουργική φάση για σένα;

Κάνω αποφασιστικά βήματα, απολαμβάνω τα τελευταία χρόνια. Από την έναρξη των Vallenfyre έχω αρχίσει να απολαμβάνω και τους Paradise Lost περισσότερο. Γιατί βλέπω αυτό ακριβώς που είναι. Μπορώ να εξωτερικεύσω όλη την αρνητικότητα μέσα από την παραγωγικότητα μου. Είναι κάτι ζωτικό για μένα.

Paradise Lost

Σε χαλαρώνει το να βγάζεις όλη την αρνητική ενέργεια από μέσα σου;

Απόλυτα. Ό,τι με ενοχλεί όσο δεν πάει, το βγάζω μέσα από τη μουσική των Strigoi. Έτσι δεν το σκέφτομαι παραπάνω.

Σου αρέσει να ακούς κυρίως ακραία μουσική;

Όλοι χρειάζονται διαλείμματα. Οπότε μου αρέσει να ακούω και ακραία αλλά και πιο χαλαρωτική μουσική. Από ultra χαοτική μουσική μέχρι κλασσική, ακούω οτιδήποτε. Μου αρέσει να ψάχνω αρκετά στο Bandcamp, όπως σου είπα, αλλά απολαμβάνω και το "Blood Moon" της Chelsea Wolfe. Με το να ακους διαφορετικά πράγματα, δίνεις χώρο στον εαυτό σου. Αλλιώς, αν άκουγα διαρκώς ακραίο death metal, θα το βαριόμουν γρήγορα.

Δεν υπάρχει καθολικό παιδί και παιδί του ισλάμ, οπότε γιατί σπέρνεις τη διχόνοια ανάμεσά τους εν αγνοία τους; Αυτό είναι παιδική κακοποίηση

Ο τίτλος "Abandon All Faith" έχει να κάνει με τη θρησκεία;

Κατά κάποιον τρόπο ναι. Όντας άθεος από μικρή ηλικία, από τα 12 μου, όταν μπορούσα να κρίνω ορισμένα πράγματα, κατάλαβα ότι είναι όλα ένα παραμύθι. Αλλά δεν με ενοχλούσε, ο καθένας μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε. Ωστόσο, μεγαλώνοντας έγινα πιο απόλυτος με τον αθεϊσμό μου. Γιατί ακόμα το συζητάει ο κόσμος; Η θρησκεία για μένα είναι ό,τι πιο διχαστικό υπάρχει στον πλανήτη. Ακόμα και τα παρακλάδια τους δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους. Οι προτεστάντες τσακώνονται με τους καθολικούς. Οι σουνίτες ισλαμιστές με τους σιίτες. Είναι ενοχλητικό. Και δεν δέχομαι, σήμερα, την εποχή του επιστημονικού διαφωτισμού, που ξέρουμε τόσα για τον κόσμο, να έχουμε τόσες ανοησίες να μολύνουν τις ζωές μας. Μπαίνουν στην πολιτική, στην ηθική μας και τα διαφθείρουν. Ξέρω ότι δεν πρόκειται να το αλλάξω μέσω της μουσικής, αλλά όσο μεγαλώνω τόσο θέλω να το πολεμήσω. Πάρε για παράδειγμα τα κατηχητικά (σ.σ. faith schools είπε για την ακρίβεια). Δεν υπάρχει καθολικό παιδί και παιδί του ισλάμ, οπότε γιατί σπέρνεις τη διχόνοια ανάμεσά τους εν αγνοία τους; Αυτό είναι παιδική κακοποίηση. Θα μπορούσα να εξαγριωθώ γι’ αυτό, οπότε προτιμάω να γράφω εξαιτίας του. Και να φωνάζω. (γέλια)

Δεν θα έπρεπε να υπάρχει υπόσχεση για κάτι μετά το θάνατο. Μια τέτοια υπόσχεση, ουσιαστικά, υποβαθμίζει τη ζωή, το τώρα

Θεωρείς ότι υπάρχει κάτι θετικό στην πίστη; Όπως για παράδειγμα ότι λειτουργεί σαν placebo ορισμένες φορές, δίνοντας ελπίδα σε καθαρά ψυχολογικό επίπεδο.

Έτσι σκεφτόμουν παλιά. Αλλά, πλέον, όχι διαφωνώ απόλυτα. Γιατί επηρεάζει τον τρόπο που ζεις. Ο κόσμος θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένος με τη ζωή όπως έχει. Θεωρώ ότι ζούμε σε μια απίστευτη εποχή και είμαστε, προς το παρόν, τα μόνα όντα με αντίληψη στον πλανήτη. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει υπόσχεση για κάτι μετά το θάνατο. Μια τέτοια υπόσχεση, ουσιαστικά, υποβαθμίζει τη ζωή, το τώρα. Δεν ζεις τη ζωή σου στο έπακρο, αφού επαναπαύεσαι στην ανταμοιβή που θα έρθει μετά. Όσο μεγαλώνω, τόσο απομακρύνομαι από αυτή την αντίληψη. Αφαιρεί αρκετά από το θαύμα της ζωής.

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Ας πάμε σε κάτι πιο χαλαρό τώρα. Όταν θες να ξεκουραστείς, να περάσεις χρόνο μακριά από τη μουσική βιομηχανία, τι κάνεις;

Θα σου φανεί παράξενο, αλλά κάνω αυτό ακριβώς. Πάω στο studio και γράφω μουσική. Είναι η ζωή μου, το καθημερινό μου χόμπι και το έργου που, εντέλει, θα αφήσω πίσω μου. Το λατρεύω. Από την άλλη, θα ψάξω να βρώ κάποιο indie horror φιλμ ή θα διαβάσω ένα ιστορικό ή επιστημονικό βιβλίο.

Θα κυκλοφορήσει το "Abandon All Faith" και σε κασέτα; Είναι της μόδας ξανά.

Ο λόγος που θα το κάνουμε είναι επειδή σε κάθε live των Vallenfyre, ο κόσμος μας ρώταγε αν έχουμε τους δίσκους σε κασέτα. Στην αρχή νόμιζα ότι μου έκαναν πλάκα. Ποιός έχει κασετόφωνο σήμερα; Εκτός αν έχεις αμάξι που είναι πάνω από 20 ετών. Εγώ, πάντως, δεν έχω. Οπότε όταν υπογράψαμε με τη Nuclear Blast, τους ρωτήσαμε αν θα μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε μόνοι μας έναν περιορισμένο αριθμό κασετών, γιατί αυτοί δεν θα το έκαναν, και είπαν ok. Νομίζω ότι ήδη είναι sold out όλες οι προπαραγγελίες. Έχει να κάνει περισσότερο με τη retro αίσθηση, αφού δεν θα είναι και η καλύτερη ποιότητα ήχου.

Περισσότερο συναισθηματικοί είναι οι λόγοι να αποκτήσει κάποιος την κασέτα, νομίζω.

Σωστά.

Με ενοχλεί όταν βλέπω μπάντες να επανενώνονται για οικονομικούς λόγους, οπότε δεν θα το έκανα έτσι. Εκτός, ίσως, αν ήταν για μια φορά και για κάποιον φιλανθρωπικό σκοπό

Υπάρχει περίπτωση να παίξετε live με τους Strigoi και κομμάτια των Vallenfyre;

Όχι, έχει κλείσει αυτό το κεφάλαιο για μένα. Πρέπει να ακολουθώ τους δικούς μου κανόνες. Με ενοχλεί όταν βλέπω μπάντες να επανενώνονται για οικονομικούς λόγους, οπότε δεν θα το έκανα έτσι. Εκτός, ίσως, αν ήταν για μια φορά και για κάποιον φιλανθρωπικό σκοπό. Σίγουρα υπάρχει κόσμος που θα έκανε τα πάντα για να δει κάτι που έχασε, οπότε δεν το αποκλείω εντελώς. Επομένως, κοιτάω μπροστά αυτή τη στιγμή και οι Vallenfyre είναι ένα κλειστό κεφάλαιο.

Strigoi

Να σας περιμένουμε και στην Ελλάδα;

Φυσικά, ετοιμάζουμε τις ημερομηνίες για τις περιοδείες. Μετά την κυκλοφορία του δίσκου θα δούμε τι θα κάνουμε μέσα στο 2020. Τα live μας θα είναι μια συνέχεια του artwork μας, πιο θεατρικά και όχι τόσο άμεσο όσο των Vallenfyre.

Είναι γεγονός πως ότι και να κάνεις είτε με τους Paradise Lost, είτε με τους Vallenfyre, είτε με τους Strigoi ο κόσμος εδώ το λατρεύει.

Όσο με κάνει και μένα να αισθάνομαι καλά αυτό, είναι ευχάριστο.

Δεν μπορείς να προβλέψεις και να γνωρίζεις το κοινό σου. Είναι λανθασμένο να το κάνεις και λάθος τρόπος να γράψεις μουσική

Αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν το κάνεις ως αυτοσκοπό, δηλαδή να είσαι αρεστός. Απλά τυχαίνει αυτό που κάνεις, να αρέσει.

Σιχαίνομαι όταν ο μουσικός γράφει προσπαθώντας να ευχαριστήσει κάποιον γιατί αυτομάτως περιορίζεται. Δεν μπορείς να προβλέψεις και να γνωρίζεις το κοινό σου. Είναι λανθασμένο να το κάνεις και λάθος τρόπος να γράψεις μουσική.

Και το κοινό αλλάζει με τα χρόνια. Οι 20άρηδες και 30άρηδες οπαδοί σας έχουν διαφορετική άποψη σχετικά με το ποιος είναι ο καλύτερος δίσκος των Paradise Lost.

Απόλυτα. Ο δίσκος που θα σε καθηλώσει στην εφηβεία θα σε ακολουθεί στο υπόλοιπο της ζωής σου είτε σου αρέσει είτε όχι.

Έχουμε λίγο χρόνο να αφιερώσουμε και στους Paradise Lost;

Ναι, έχουμε ένα πεντάλεπτο ακόμα.

O νέος δίσκος των Lost έχει 80ς gothic τραγούδια μέσα, καθαρές κιθάρες, ακουστικά περάσματα και αρκετά heavy σημεία

Τέλεια. Δεν θα ρωτήσω πολλά, μιας και θα υπάρξει καταλληλότερη στιγμή για αυτό. Λοιπόν, είστε σε διαδικασία ηχογραφήσεων ; Προς τα που κατευθύνεστε αυτή τη φορά; Είναι μια συνέχεια του "Medusa" ή μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση;

Ξεκινάμε σε μερικές βδομάδες ( σ.σ αυτή τη στιγμή ηχογραφούν, λογικά). Μερικά κομμάτια συνεχίζουν από εκεί που τελείωσε το "Medusa", αλλά ο δίσκος είναι πολύ διαφορετικός. Έχει μεγαλύτερη ποικιλία, είναι πιο εκλεκτικός. O νέος δίσκος των Lost έχει 80ς gothic τραγούδια μέσα, καθαρές κιθάρες, ακουστικά περάσματα και αρκετά heavy σημεία.

Για κανα χρόνο μια φορά τη βδομάδα για λίγες ώρες κάναμε συνέντευξη ο καθένας μας ξεχωριστά και ήταν σαν ψυχοθεραπεία. Μοιραζόμασταν τύψεις, σκέψεις, τα πάντα

Έχετε την προσοχή μου. Πιο πολύ από ό,τι πριν από αυτή την απάντηση. (γέλια) Τι θα περιέχει το βιβλίο "No Celebration" που βγαίνει μέσα στον Νοέμβριο;

Διάβασα τα τελικά κείμενα πριν λίγο καιρό. Είναι πολύ καλογραμμένο γιατί ο συγγραφέας (σ.σ. David E. Gehlke) έχει πάρει συνεντεύξεις από πάρα πολύ κόσμο σε διάφορες φάσεις της πορείας μας. Είναι παράξενο να βλέπεις τι πίστευε ο κόσμος για σένα σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, είτε καλό είτε άσχημο. Σα να βλέπεις τον εαυτό σου από ένα μεγεθυντικό φακό. Για κανα χρόνο μια φορά τη βδομάδα για λίγες ώρες κάναμε συνέντευξη ο καθένας μας ξεχωριστά και ήταν σαν ψυχοθεραπεία. Μοιραζόμασταν τύψεις, σκέψεις, τα πάντα.

Greq Mackintosh

Θα έχει ενδιαφέρον, πιστεύω, να δουμε την εξέλιξη της μπάντας στο βιβλίο. Μια τελευταία ερώτηση. Παίζετε όλο το "Draconian Times" στο "Into The Grave" festival στην Ολλανδία για τα 25 χρόνια του. Υπάρχει κάποιος δίσκος σας τον οποίο δεν θα έπαιζες ποτέ ολόκληρο;

Δεν νομίζω. Υπάρχουν δίσκοι με καλά και κακά κομμάτια. Δεν θα είμαστε εδώ που είμαστε σήμερα αν δεν ήταν όλοι οι δίσκοι. Νομίζω ότι το πιο υποτιμημένο άλμπουμ μας είναι το "Shades Of God".

Ο κόσμος μίλησε πολύ και για το "Believe In Nothing" και για το "Host". Καλώς ή κακώς ασχολήθηκαν με αυτά. Όμως, το "Shades Of God" κάπου χάθηκε ανάμεσα στο "Gothic" και το "Icon"

Αλήθεια; Nόμιζα ότι θα έλεγες το "Believe In Nothing" ή το "Host".

Όχι και ξέρεις γιατί; Ο κόσμος μίλησε πολύ και για το "Believe In Nothing" και για το "Host". Καλώς ή κακώς ασχολήθηκαν με αυτά. Όμως, το "Shades Of God" κάπου χάθηκε ανάμεσα στο "Gothic" και το "Icon".

Δε μ’ αρέσει το νέο άλμπουμ των Tool, το βρίσκω βαρετό. Μου φάνηκε σα να το άφησαν τελευταία στιγμή και είπαν, ωχ, πρέπει να βγάλουμε δίσκο

Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πεις τι άκουσες τελευταία και σου άρεσε;

Ωχ, πρέπει να τσεκάρω λίγο την playlist μου γιατί δεν συγκρατώ ονόματα. Το καινούργιο "MGLA" είναι αρκετά ενδιαφέρον. Ένας παράξενος δίσκος που άκουσα στο Bandcamp είναι το "Hell" από τους "Hell" και δεν έχει να κάνει με αυτούς που παίζει ο Andy Sneap. Είναι φωνητικά black metal με μουσική Sabbath. Ή οι Black Tomb. Χμμμμ, τι άλλο;

Το "Anti Life" των Cult Of Occult. Αλλά δε μ’ αρέσει το νέο άλμπουμ των Tool, το βρίσκω βαρετό. Μου φάνηκε σα να το άφησαν τελευταία στιγμή και είπαν, ωχ, πρέπει να βγάλουμε δίσκο.

Τολμηρή δήλωση.(γέλια) Οπότε, Greg, σε ευχαριστώ πολύ και θα τα ξαναπούμε.

Ναι, εννοείται. Τσεκάρετε το video "Phantoms" και αν σας αρέσει έχει καλώς, αλλιώς ακούστε Tool. Τα λέμε.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Abandon All Faith" από τον Αντώνη Αντωνιάδη.

  • SHARE
  • TWEET