Graveyard: «Κατά κάποιον τρόπο νιώθαμε την υποχρέωση να συνεχίσουμε»

Η κατάρα των Norrsken ευτυχώς άρθηκε και οι Graveyard συνεχίζουν το μουσικό τους ταξίδι και να δημιουργούν στιβαρούς και ποιοτικότατους δίσκους - έστω και χωρίς τον Axel Sjoberg πλέον. Επικοινωνήσαμε λοιπόν με τον τραγουδιστή/κιθαρίστα Joakim Nilsson για να συζητήσουμε για το καινούριο άλμπουμ και το τι μεσολάβησε από την -πρόσκαιρη ευτυχώς- διάλυση της μπάντας μέχρι και την κυκλοφορία του "Peace".

Τι πραγματικά μεσολάβησε αυτά τα δυο χρόνια; Είχαμε την ανακοίνωση πως βάζετε την μπάντα στον πάγο και μόλις τέσσερις μήνες μετά επιστρέψατε, αλλά χωρίς των Axel αυτή τη φορά. Με δεδομένη την αποχώρησή του, κάποιος θα μπορούσε να υποθέσει πως το διάλλειμα είχε να κάνει και με προβλήματα μεταξύ των μελών της μπάντας. Τι συνέβη τελικά;

Η μπάντα διαλύθηκε για πολλούς λόγους. Η κύρια αιτία ήταν πως είχαμε μπουχτίσει κάπως από την όλη κατάσταση. Έλειπε πλέον ο παράγοντας «διασκέδαση» από την εξίσωση και το μόνο που νιώθαμε ήταν το άγχος των περιοδειών. Επίσης δεν υπήρχε πραγματικά καλό κλίμα στις τάξεις του συγκροτήματος εκείνη την περίοδο. Οπότε νιώθαμε πως αν δεν διασκεδάζουμε θα κατέληγε να μοιάζει με μια καθημερινή δουλειά την οποία ήμασταν αναγκασμένοι να κάνουμε και κάτι τέτοιο θα ήταν απαίσιο. Νιώσαμε πως είχε έρθει η ώρα να βάλουμε ένα τέλος στην όλη φάση...

Ήταν το διαζύγιο με τον Axel συναινετικό ή χωρίσατε άσχημα; Με δεδομένο πως βλέπουμε ένα κομμάτι από drums μέσα στα βρώμικα νερά του σιντριβανιού στο εξώφυλλο του νέου δίσκου κάποιος μπορεί να σκεφτεί πως υπάρχει κάποιου είδους έχθρα μεταξύ αυτού και της υπόλοιπης μπάντας...

Αυτά είναι πράγματα που μπορεί να συμβούν όταν είσαι με κάποιον για τόσο μεγάλο διάστημα. Αρχίζεις να μοιάζεις με ένα ζευγάρι που είναι πάρα πολύ καιρό παντρεμένο. Αρχίζεις να διαφωνείς για πράγματα που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα το έκανες. Μπορείς να καταλάβεις πως κάτι τέτοιο είναι δυσάρεστο και παράλληλα κανείς δεν ήταν ευχαριστημένος με αυτή την κατάσταση και απλά δεν είχαμε διάθεση να συνεχίσουμε. Δοκιμάσαμε με τον καινούριο μας ντράμερ  να δούμε που βρισκόμασταν και αρχίσαμε να αισθανόμαστε και πάλι καλά. Οπότε, δεν ξέρω τι μπορεί να σκέφτεται κάποιος για όλο αυτό, αλλά έτσι είχαν τα πράγματα...

Κατά κάποιο τρόπο νιώθεις μια υποχρέωση να συνεχίσεις για εκείνους τους οπαδούς που θα θέλουν να ακούσουν τη μουσική σου

Ναι, ξέρω τι λες, αλλά αυτό που προσπαθώ να καταλάβω είναι το πόσο δύσκολο είναι να χωρίζεις τους δρόμους σου με ένα μέλος του συγκροτήματος με το οποίο έχετε μοιραστεί τόσα πολλά. Ήσασταν μαζί πόσο; Δέκα χρόνια; Ίσως λιγότερο, αλλά είχατε μοιραστεί τόσα πράγματα μαζί, τόσες εμπειρίες, τόσες αναμνήσεις... πόσο δύσκολο ήταν τελικά;

Είναι πολύ δύσκολο. Ήταν ακόμα πιο δύσκολο όταν έφυγε ο Rickard [σ.σ.: Eldunt, πρώην μπασίστας], γιατί παίζαμε για τόσα πολλά χρόνια μαζί και ήταν εκείνος που σκέφτηκε να φτιάξουμε τους Graveyard. Είναι πραγματικά κάτι το πολύ δύσκολο, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να σκεφτείς πόσο σκληρά δούλεψες για να φτάσεις εδώ που έχεις φτάσει. Κατά κάποιο τρόπο νιώθεις μια υποχρέωση να συνεχίσεις για εκείνους τους οπαδούς που θα θέλουν να ακούσουν τη μουσική σου. Αν το καλοσκεφτείς, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει συνεχώς στις μπάντες [σ.σ.: το να αλλάζουν μέλη].

Αρχικά δεν θέλαμε να συνεχίσουμε. Μιλήσαμε μάλιστα γι’ αυτό με τον manager μας. Αλλά αφού πλέον νιώθουμε καλά που ξαναπαίζουμε δεν συνέτρεχε λόγος για να μην το κάνουμε. Σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να διαλυθούμε πριν πολύ καιρό. Χάσαμε το πρώτο μέλος μας μόλις ηχογραφήσαμε τον πρώτο μας δίσκο. Φαντάζομαι αυτό είναι κάτι με το οποίο πρέπει να μάθεις να ζεις [γέλια]. Πλέον έχουμε χάσει τρία μέλη και είχαμε και μια επιστροφή, οπότε μένει να δούμε τι θα συμβεί στο μέλλον.

Δεν είναι όλα τέλεια, αλλά τουλάχιστον νιώθουμε πολύ καλύτερα και διασκεδάζουμε πάλι

Το όνομα του δίσκου είναι "Peace". Υποθέτω πως η λέξη "peace" με την έννοια της «ησυχίας» είναι κάτι που συναντάς στο νεκροταφείο, οπότε λαμβάνοντας αυτό υπόψη είναι ένας τίτλος που ταιριάζει απόλυτα για τον δίσκο μιας μπάντας που ονομάζεται Graveyard. Υπάρχει όμως ίσως μια μεγαλύτερη εικόνα από πίσω η οποία καταδεικνύει πως τα έχετε βρει με τα υπόλοιπα μέλη και με τους εαυτούς σας;

Ελπίζω να το έχουμε κάνει, ναι. Προς αυτή την κατεύθυνση κοιτάμε έτσι κι αλλιώς. Αυτό δεν σημαίνει πως όλα είναι τέλεια, αλλά τουλάχιστον νιώθουμε πολύ καλύτερα και διασκεδάζουμε πάλι όταν παίζουμε. Οπότε, μπορείς να πεις πως κατευθυνόμαστε σε ένα περισσότερο ειρηνικό μέρος σαν μπάντα [γέλια]. Όμως ο τίτλος του δίσκου δεν έχει να κάνει μόνο με εμάς. Είναι κάτι πιο μεγάλο. Είναι ένα όνομα που αφήνει περιθώριο στον ακροατή να το ερμηνεύσει όπως θέλει. Θα μπορούσε να είναι κάτι προσωπικό ή η παγκόσμια ειρήνη ή οτιδήποτε. Είναι κάτι που σου δημιουργεί σκέψεις όταν ακούς τον δίσκο.

Θα ήθελες να μου δώσεις μερικές λεπτομέρειες πίσω από τη δημιουργία του δίσκου, όπως τον παραγωγό, το στούντιο που ηχογραφήσατε κλπ;

Ήταν η πρώτη φορά που αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε ψηφιακά, γιατί αν και μας αρέσει να ηχογραφούμε αναλογικά, αυτό είναι κάτι που παίρνει πολύ περισσότερο χρόνο και αυτή τη φορά η αλήθεια είναι πως βιαζόμασταν να έχουμε κάτι έτοιμο. Όλα τα κομμάτια του παζλ συμπληρώθηκαν με την επιλογή του studio και του παραγωγού  Chips Kiesbye και του τρόπου με τον οποίο θέλει να δουλεύει. Οπότε, ηχογραφήσαμε το δίσκο στη Στοκχόλμη στα Park Studios με τεχνικό ήχου έναν τύπο ονόματι Stefan Boman. Ο Stefan και ο Chips δουλεύουν μαζί για πολλά χρόνια. Έχουν ηχογραφήσει μάλιστα μαζί και ένα δίσκο των The Hellacopters. Δεν ξέραμε τι να περιμένουμε, αλλά όλα εξελίχθηκαν τέλεια. Ο Stefan έκανε μάλιστα και την μίξη του δίσκου.

Είχα αυτή την ερώτηση για αργότερα, αλλά μιας και το ανέφερες... πραγματικά δεν μου πέρασε από το μυαλό πως μπορεί να είχατε ηχογραφήσει ψηφιακά. Ο ήχος είναι φοβερός. Πως καταφέρατε να έχετε ένα τέτοιο αποτέλεσμα; Έχει να κάνει με τον εξοπλισμό; Έχει να κάνει με τη ζωντανή ηχογράφηση; Έχει να κάνει με την ψηφιακή/αναλογική τεχνολογία; Όλα μαζί;

Η ταινία από μόνη της είναι απλά το υλικό στο οποίο γράφεις. Μπορεί η ηχογράφηση να αποθηκεύεται σε ψηφιακό μέσο, μπορεί να γίνει και σε ταινία. Αυτό που κάνει η ταινία είναι να συμπυκνώνει την μουσική λίγο και να προσθέτει παραμόρφωση να θες. Όλος ο υπόλοιπος εξοπλισμός που χρησιμοποιήθηκε ήταν ο ίδιος με αυτόν που χρησιμοποιούμε κάθε φορά. Το studio είχε μια πολύ καλή EMI κονσόλα με πολύ καλούς προενισχυτές μικροφώνων και αυτό ακριβώς ήταν που θέλαμε και στο οποίο ή μπάντα είναι καλή.

Επίσης είχαμε μια ευχάριστη έκπληξη κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, καθώς, για κάποιο λόγο υπήρχε μια στοίβα από παλιούς ενισχυτές των '60s. Είχαμε 15 τέτοιους ενισχυτές σε άριστη κατάσταση τους οποίους μπορέσαμε να δοκιμάσουμε. Υποθέτω πως θα μπορούσες να πεις πως σταθήκαμε πολύ τυχεροί [γέλια].

Πάντα προσπαθούμε να αλλάζουμε και να δοκιμάζουμε διαφορετικά πράγματα ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνουν οι περισσότεροι που μας ακούνε

Ο ήχος του δίσκου είναι πιο βαρύς, πιο ωμός σε σχέση με αυτόν του "Innocence & Decadence". Αυτό συνέβη επειδή ταίριαζε καλύτερα στο ύφος των τραγουδιών ή ίσως συνειδητοποιήσατε πως η πιο καθαρή προσέγγιση στο προηγούμενο άλμπουμ ήταν κατά κάποιο τρόπο ένα λάθος;

Όχι, δεν θα έλεγα πως ήταν λάθος. Αυτόν τον ήχο θέλαμε όλοι τότε και υποθέτω πως έπαιξε ρόλο και ο παραγωγός και πως ο συγκεκριμένος ήχος κατά κάποιο τρόπο αντικατόπτριζε τις προηγούμενες δουλειές του. Εκείνο τον ήχο θέλαμε τότε και αυτόν τον ήχο θέλαμε τώρα. Πάντα προσπαθούμε να αλλάζουμε και να δοκιμάζουμε διαφορετικά πράγματα ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνουν οι περισσότεροι που μας ακούνε [γέλια]. Δεν είναι πως πάντα έχουμε στο μυαλό μας έναν '70s ήχο. Θα ήταν βαρετό αν κάναμε μόνο κάτι τέτοιο. Θέλουμε να κάνουμε διαφορετικά πράγματα και σε αυτόν το δίσκο θέλαμε να είμαστε πιο σκληροί και να κάνουμε έναν πιο δυναμικό δίσκο, καταλαβαίνεις... [γέλια]

Ο δίσκος ξεκινάει με το πόδι στο γκάζι με το "It Ain’t Over Yet". Ήταν κάτι ηθελημένο αυτό, υπό την έννοια πως επιστρέψατε δυνατοί και ακμαίοι όπως ίσως υποδηλώνει ο τίτλος;

Θα μπορούσες να ισχυριστείς κάτι τέτοιο, αλλά μήπως είναι και κάτι για να ξυπνήσει ο ακροατής; [γέλια]

Πόσο δύσκολο είναι να γράφετε μικρής διάρκειας τραγούδια όπως το "The Fox" και το "See The Day" και παράλληλα να τα νιώθετε ως ολοκληρωμένες συνθέσεις οι οποίες εξυπηρετούν το σκοπό τους;

Αυτό είναι κάτι που πάντα προσπαθούμε να κάνουμε. Πρέπει να βρούμε όλα εκείνα τα διαφορετικά τραγούδια και να έχουμε λίγο απ’ όλα σε κάθε δίσκο. Τραγούδια με διαφορετικές δυναμικές, διαφορετικά συναισθήματα... Αυτό που φοβόμαστε είναι να μην κάνουμε έναν τέτοιο δίσκο. Αν θες να ακούσεις ένα άλμπουμ ολόκληρο, θα πρέπει να έχει διαφοροποιήσεις, διαφορετικές δυναμικές, να είναι ενδιαφέρον και θα πρέπει να έχει πολλά διαφορετικά πράγματα μέσα. Αλλιώς, απλά ακούς τα χιτάκια του δίσκου ή ό,τι άλλο [γέλια]. Τουλάχιστον αυτό κάνω εγώ όταν όλα τα τραγούδια ενός δίσκου μοιάζουν πολύ μεταξύ τους. Απλά δεν μπορώ να ακούσω τον δίσκο ολόκληρο. Γίνεται βαρετός μετά από λίγο.

Νομίζω πως ο καινούριος δίσκος είναι ακριβώς αυτό που λες. Καθόλου βαρετός. Έχει μεγάλη ποικιλία και άπαξ και βάλεις το πρώτο τραγούδι θα φτάσεις στο τέλος. Δεν υπάρχουν hit και λέγοντας κάτι τέτοιο εννοώ πως δυσκολεύεσαι να διαλέξεις τα αγαπημένα σου τραγούδια από τον δίσκο.

Σε ευχαριστώ. Αυτό βασικά προσπαθούμε να κάνουμε. Ρίχνουμε πολύ δουλειά σε αυτόν τον τομέα. Είναι πολύ καλό που όλοι συνεισφέρουμε στη συνθετική διαδικασία. Παίρνεις διαφορετικές δυναμικές και συναισθήματα όταν έχεις τέσσερις συνθέτες στην μπάντα.

Το "Low" έχει σχεδόν τον αέρα ενός κλασικού '50s τραγουδιού rock 'n' roll ή είναι η ιδέα μου;

Έτσι λες; Δεν ξέρω δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Πάντως η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν λέμε «ας πάμε να γράψουμε ένα κομμάτι που θα θυμίζει κάτι συγκεκριμένο». Απλά γράφουμε τραγούδια [γέλια]. Υποθέτω πως μπορείς να καταλάβεις τα διαφορετικά vibes σε αυτό που ακούς. Για παράδειγμα το "The Fox" ήταν προορισμένο να γίνει ένα τραγούδι που θα έχει μια '60s ψυχεδελική αύρα. Δεν έγινε εσκεμμένα, αλλά όταν μπήκαμε στο studio αυτή η αύρα προέκυψε για το συγκεκριμένο κομμάτι. Όταν ξεκίνησα να γράφω το τραγούδι δεν είχε καθόλου να κάνει με κάτι τέτοιο. Ήταν απλά ένα ακόμα τραγούδι [γέλια]. Όσο δουλεύεις πάνω σε μια σύνθεση τόσο περισσότερο σε οδηγεί στο τελικό αποτέλεσμα. Πάει από μόνο του το πράγμα...

Όταν μπήκατε στο studio είχε ο καθένας τα κομμάτια του ή τζαμάρατε πάνω σε βασικές ιδέες και πήγατε σε φάση «βλέποντας και κάνοντας»;

Εξαρτάται. Αυτήν τη φορά ήμασταν αρκετά ανοιχτοί και νομίζω πως δεν είχαμε ολόκληρο κομμάτι έτοιμο εκτός από το "See The Day". Αυτό ήταν έτοιμο από καιρό. Ήταν ένα τραγούδι του Truls που είχε γράψει πριν από καιρό. Νιώσαμε πως χρειαζόμασταν ένα τραγούδι που θα είχε αυτό το χαλαρό και αργό αίσθημα για να ανακατευτεί με τα υπόλοιπα πιο σκληρά τραγούδια και μιας και υπήρχε έτοιμο το χρησιμοποιήσαμε. Άλλες φορές μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικά. Μπορεί να έχουμε απλά ένα riff και το τραγούδι να γραφτεί εξ ολοκλήρου στο studio. Αυτήν τη φορά έπρεπε να επισπεύσουμε κάπως τα πράγματα οπότε δεν είχαμε σχεδόν τίποτα έτοιμο και όλα τα τραγούδια έπρεπε να δουλευτούν στο studio. 

Είναι καλό να έχεις πολλούς τραγουδιστές στην μπάντα για τις περιοδείες, όταν χρειάζεται να εξοικονομήσεις ενέργεια και ανάσες ανάμεσα στα τραγούδια

Στον καινούριο δίσκο ο Truls τραγουδάει σε δυο τραγούδια. Πως αποφασίζετε ποιος θα τραγουδήσει τι και γιατί ο Jonatan απείχε αυτήν τη φορά;

Που λες, έπρεπε να προσπαθήσουμε πολύ για να τον καταφέρουμε να τραγουδήσει [τον Jonatan] τουλάχιστον σε ένα τραγούδι, οπότε γενικά δεν είναι εύκολο να το πειστεί. Ο Truls το έχει περισσότερο. Μου αρέσει όταν υπάρχουν διαφορετικοί τραγουδιστές σε ένα δίσκο. Αυτό επίσης συνεισφέρει στην ποικιλομορφία ενός άλμπουμ. Είναι επίσης καλό να έχεις πολλούς τραγουδιστές στην μπάντα για τις περιοδείες, όταν χρειάζεται να εξοικονομήσεις ενέργεια και ανάσες ανάμεσα στα τραγούδια [γέλια]. Οπότε είναι κάτι καλό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως πρέπει ντε και καλά να τραγουδήσουν όλοι. Πάντα έχει να κάνει με το τι ταιριάζει στο κάθε τραγούδι.

Ποιου ήταν η ιδέα γι’ αυτό το παλαβό σενάριο του βίντεο που γυρίσατε για το "Please Don't"; Επίσης πριν λίγες μέρες δώσατε στη δημοσιότητα και το βίντεο για το "The Fox". Με ποιο κριτήριο επιλέγετε τα τραγούδια που θα αποτελέσουν τα προωθητικά single/video;

Γίνεται μια κουβέντα μεταξύ της μπάντας, της εταιρείας και του management. Για τα μέλη της μπάντας που είναι χωμένοι στη διαδικασία της δημιουργίας του δίσκου, είναι δύσκολο να διαλέξουν τα τραγούδια. Όλοι μας έχουμε τις αδυναμίες μας, οπότε είναι πιο εύκολο για κάποιον εκτός μπάντας να ακούσει το δίσκο και να αποφασίσει ποια τραγούδια θα παρουσιαστούν πρώτα. Άρα δεν το πολυσκεφτόμαστε, όταν πέσανε στο τραπέζι αυτά τα τραγούδια όλοι συμφωνήσαμε πως ήταν οι καλύτερες επιλογές.

Δεν μου είπες όμως, ποιος είναι υπεύθυνος για το τρελό concept του "Please Don't"; Κάποια πολύ παλαβά πράγματα συμβαίνουν εκεί μέσα δικέ μου...

[Γέλια] Το έκανε ένας τύπος που ονομάζεται Castor και είναι διάσημος εδώ στη Σουηδία για τον λογαριασμό του στο Instagram που λέγεται "Polyhans". Φτιάχνει κάποια πραγματικά παλαβά βίντεο και έχει κάνει και μια διαφήμιση για μια Δανέζικη μπύρα που λέγεται "Mikkeller" και μας άρεσε πραγματικά η ατμόσφαιρα γύρω από τη δουλειά του και κατά κάποιον τρόπο τον αφήσαμε ελεύθερο να κάνει ό,τι ήθελε. Όταν διαβάσαμε το σενάριο μας άρεσε η ιδέα και τα γυρίσματα είχαν πλάκα. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ ωραίο.

Υπάρχουν σχέδια για περιοδείες; Πιστεύω πως είναι ασφαλές κάποιος να υποθέσει πως θα επιστρέψετε στην Ελλάδα για συναυλίες, σωστά;

Μόλις ξεκινήσαμε να σχεδιάζουμε τα πάντα. Για την ώρα νομίζω πως έχουμε κανονίσει μόνο κάποια φεστιβάλ εδώ και εκεί σε Σουηδία και Γερμανία. Δεν ξέρω πότε θα επιστρέψουμε στην Ελλάδα, αλλά νομίζω πως ίσως είναι στο πρώτο σκέλος της περιοδείας που θα κάνουμε το επόμενο φθινόπωρο. Διαφορετικά θα έρθουμε στο επόμενο σκέλος. Δεν ξέρω να σου πω με σιγουριά.

Κάποιες φορές το να βρίσκεσαι σε συγκρότημα μοιάζει με κανονική δουλειά και κάποιες φορές χρειάζεται να θυμάσαι γιατί το κάνεις όλο αυτό

Τι πιστεύεις πως έχει καταφέρει με τους Graveyard; Τι είναι αυτό που σε κρατάει στην όλη φάση του να είσαι σε ένα συγκρότημα;

Το βασικό για εμένα είναι να έχεις τη δυνατότητα να κάνεις αυτό που ήθελες σαν παιδί. Να είσαι περήφανος γι’ αυτό και απλά να τα βγάζεις πέρα με όλα. Να βλέπω που με έχει πάει αυτό και να μην επικεντρώνομαι σε τίποτα άλλο. Είναι ωραίο να έχεις καταφέρει κάτι στη ζωή σου, ξέρεις... να είσαι ημι-διάσημος [γέλια]. Είναι αυτό που ονειρευόσουν όταν ήσουν παιδί. Να γίνεις ένας rock star ή οτιδήποτε παρεμφερές... και αυτό κάνω. Κάποιες φορές μοιάζει με κανονική δουλειά και κάποιες φορές χρειάζεται να θυμάσαι γιατί το κάνεις όλο αυτό. Σκεφτήκαμε πάρα πολύ σχετικά με αυτά τα πράγματα πριν αποφασίσουμε να ξαναφτιάξουμε την μπάντα. Έπρεπε να σκεφτούμε όλες τις σημαντικές παραμέτρους του να είσαι σε μια μπάντα.