Alain Croubalian (The Dead Brothers): «Ψόφος!»

Ο εκκεντρικός frontman της funeral rock 'n' roll μπάντας μας μιλάει για την Ιστορία, τον διάβολο, τους Γερμανούς, την κρίση, τον Elvis και το δημοτικό τραγούδι

Από την Κατερίνα Μυτιληναίου, 17/02/2016 @ 09:27

Εν όψει της δεύτερης εμφάνισης αυτής της τρομαχτικά rock 'n' roll μπάντας στην χώρα μας και μετά την μεγάλη επιτυχία της πρώτης, πέρυσι στο Tin Pan Alley του Ψυρρή, μιλήσαμε με τον εκκεντρικό frontman των Ελβετών, Alain Croubalian, και ιδού τα αποτελέσματα:

Χαιρετίσματα από την Ελλάδα! Πού σας βρίσκω αυτές τις μέρες;

Στην Ζυρίχη. Ετοιμάζουμε την γιορτή για τα 100 χρόνια του DADA στο Cabaret Voltaire. Έτσι αισθάνομαι πολύ DADA αυτή τη στιγμή.

Έχετε στο ενεργητικό σας έξι στούντιο άλμπουμ και είστε μπάντα για αρκετό καιρό - νομίζω από το 1989, διορθώστε με αν κάνω λάθος. Τι σας κράτησε μακριά από τους Έλληνες θαυμαστές σας τόσον καιρό;

Σκεφτόμαστε για αρκετό καιρό πως σε όλες αυτές οι χώρες όπως η Βραζιλία, η Ελλάδα ή η Σερβία, που έχουν μεγάλη μουσική παράδοση, σε αντίθεση με την Ελβετία, δεν θα υπάρχει κανείς που να θέλει να μας ακούσει. Ποιός να νοιαστεί για τις μελωδίες που βγαίνουν από τα βουνά μας; Κάτι που βασικά, ακόμα ισχύει. Κανείς δεν το πιστεύει ότι ερχόμαστε από αυτήν την συντηρητική και βαρετή χώρα.

The Dead Brothers

Έχει περάσει ένας χρόνος από την πρώτη σας επίσκεψη εδώ και έρχεστε πάλι, για δύο show αυτήν την φορά, ένα στην Θεσσαλονίκη (19.02.2016 - Principal Club) και ένα στην Αθήνα (20.02.2016 - Gagarin Club). Τι σας έκανε να επιστρέψετε τόσο σύντομα, δεδομένης αυτής της αρχικής αργοπορίας;

Μάλλον θα κινήθηκε κάτι που χρειαζόταν να κινηθεί. Γι' αυτό και μας προσκάλεσαν πίσω. Ξέρεις, αν μας καλούσατε κάθε βδομάδα, θα ερχόμαστε κάθε βδομάδα! Ή ίσως φταίει που παίζουμε ευρωπαϊκό rock 'n' roll, που σπανίζει. Είναι κι ένα σημάδι του ότι τα πράγματα αλλάζουν.

Μπορεί κάποιος ασφαλώς να σας περιγράψει ως μια funeral band, αλλά έχετε μια τάση να υπερτονίζετε το μακάβριο και το φολκλόρ στοιχείο, ενώ ταυτόχρονα κλίνετε και προς το bluegrass και την americana. Εσείς πώς θα περιγράφατε την μουσική σας;

Μα, μόλις το έκανες! Άσε που όλο αυτό είναι δική σου δουλειά!

Παρ' όλο που είστε αρκετά σκοτεινή μπάντα, αισθάνομαι ισχυρό και το ρομαντικό στοιχείο σε σας. Κάνω λάθος;

Δεν υπάρχει «απλά, ένα ερωτικό τραγούδι». Έχουμε να κάνουμε με δυνατά συναισθήματα και στην πραγματικότητα, η ομορφιά και ο έρωτας είναι που λείπουν από τον κόσμο αυτόν (που λέει και ο Botho Strauss) και είναι σίγουρα ένα δυνατό και αναγκαίο συναίσθημα. Χρειαζόμαστε περισσότερο. Και ο Elvis ήταν κι αυτός ένας «λαπάς» («softie») με αδυναμία στους ρομαντικούς και ...την μάνα του. Όπως όλοι οι «κακοί» τύποι («bad guys»).

Υπάρχει όντως η φημολογούμενη σχέση του ονόματος της μπάντας με την παραλογή «Του Νεκρού Αδελφού»;

Το τραγουδάμε αυτό το τραγούδι, ναι. Κι εγώ είχα εκπλαγεί που κάποιος παλιός Έλληνας γνώριζε ήδη την ιστορία μας. Και η Ιστορία είναι πάντα η ίδια. Έγραψα την μουσική για το έργο του Σοφοκλή, «Ηλέκτρα», που ανέβηκε στην Ζυρίχη με την Karin Henkel. Η παράσταση πήγε πάρα πολύ καλά και το τραγούδι των τίτλων ήταν το παλιό gospel: «Oh Mary, don't you weep, don't morn». Φυσικά, τραγουδήσαμε: «Oh Elektra, don't you weep, don't mourn, Pharaoh's army been grounded...». «Η ιστορία είναι πάντα η ίδια και είναι πάντα γραμμένη με πυρετό και στάχτες και αίμα στα κόκκαλα μιας άλλης κουλτούρας» (στίχοι από το τραγούδι τους "The Story It's Always The Same").

Θεός ή Διάβολος; Ποιά είναι η σχέση σας με την θρησκεία και τον θάνατο; Πιστεύετε στην τύχη;

Ο Διάβολος είναι ο Κος Νορμάλ και ο Θεός είναι το όνειρό μας; Κάπως έτσι... χωρίς τον θάνατο, η ζωή δεν θα είχε νόημα. Και χωρίς τον Διάβολο, ο Θεός θα ήταν ένα τίποτα. Όπως ακριβώς συμβαίνει με την Τύχη: είναι ένας τρόπος να βλέπεις τα πράγματα. Ένα πιστεύω.

Μπορείτε να τραγουδήσετε στα Αγγλικά, τα Γαλλικά και τα Γερμανικά. Αν και υποθέτω σας φαίνεται απολύτως φυσικό, όντας ο ίδιος Ελβετός, φαντάζομαι πως το κοινό το βρίσκει αρκετά ενδιαφέρον. Μια ευχάριστη έκπληξη ανάμεσα στις τόσες αγγλόφωνες rock μπάντες. Σκοπεύετε να βγάλετε γαλλόφωνο δίσκο;

Όχι! Τα Γαλλικά είναι απαίσια γλώσσα για να τραγουδήσεις. Δεν έχουν ρυθμό. Όχι, αλλά θα ήθελα να δοκιμάσω τα Ιταλικά (έχουμε ήδη κάνει κάτι στα Ισπανικά) και πολλά περισσότερα στα Γερμανικά: το ίδιο τραγούδι που παίζεται από τους ίδιους μουσικούς, την ίδια μέρα ακούγεται σας ένα εντελώς άλλο τραγούδι όταν το λες σε άλλη γλώσσα, ξέρεις. Ο Ύμνος στο DADA που γράψαμε τώρα είναι σε τρεις γλώσσες ταυτόχρονα!

Με ποιούς τρόπους νοιώθετε ότι σας επηρεάζει η Αρμενική καταγωγή σας στον τρόπο που βλέπετε την μουσική;

Σπούδασα Ιστορία. Βλέπω την μουσική σαν ένα ιστορικό γεγονός. Μια διασταύρωση ιστορικών ρευμάτων και ανθρώπων. Ας πούμε, θεωρώ ότι το rock 'n' roll εξαφανίζεται γιατί δεν υπάρχει πλέον μεσαία τάξη για να αρέσκεται σε αυτό. Ή να το παίζει! Η καταγωγή δεν είναι μόνο Αρμενική. Έχω ρίζες σε Ελβετία, Αίγυπτο, Καναδά... Αρμένιος; Αυτό θα σήμαινε πλέον γεωγραφικά Τούρκος; Έχω ζήσει στο Los Angeles και έπαιξα σε μια μπάντα που λεγόταν Τhe Lazy Cowgirls, αυτό με κάνει Καλιφορνέζο; Έπαιξα και punk rock μπάσο για δεκαοχτώ χρόνια στους Maniacs, αυτό σημαίνει ότι παίζω σαν Γάλλος; Δεν ξέρω...

The Dead Brothers

Έχετε ήδη γράψει μουσική για την μεγάλη οθόνη ("Flammend' Herz", 2004). Σκοπεύετε κάτι νέο σ' αυτόν τον τομέα;

Armeniafilm.com.

Ο πιο πρόσφατος δίσκος σας ήταν ένα concept άλμπουμ που εξιστορούσε την προσωπική σας «Θεογονία». Τι είναι τελικά η «Μαύρη Έλαφος» ("Black Moose");

Μόλις βρέθηκε στο Παρίσι! Θα επιστρέφει και θα μας επισκέπτεται πάντα, όπως γράφει και ο Benjamin Britten. Το Ρέκβιεμ του Πολέμου είναι το opus magnum της Μαύρης Ελάφου.

Το "Black Moose" έτυχε μεγάλης αποδοχής από το κοινό. Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;

Το "Leftovers And Rarities" που μόλις κυκλοφόρησε στην Γαλλία από την Future Folk Records, αποτελείται από ηχογραφήσεις και μέρη των τελευταίων δεκαπέντε περίπου ετών που δεν βρήκαν ποτέ τον δρόμο προς τη δημοσίευση. Περίεργη συλλογή...

Σίγουρα όλοι μας απολαμβάνουμε τις ιστορίες σας. Θα γράφατε ποτέ ένα βιβλίο γεμάτο απ' αυτές;

Μέχρι σήμερα μόνο τις τραγουδάω. Λέω και κάποιες απ' αυτές στο ραδιόφωνο, εδώ στην Ελβετία. Δουλεύω για τα πρωινά νέα και φτιάχνω τα χαρακτηριστικά για κάποιες αστείες ή λιγότερο αστείες ιστορίες. Ποτέ δεν έγραψα βιβλίο. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα μου αρέσει η διαδικασία. Και όπως όλα τα πρωτόλεια, πρέπει να είναι για τον πατέρα μου. Έτσι μιας και τώρα φτιάξαμε ένα φιλμ για τον πατέρα μου και την Αρμενία, ίσως τώρα είμαι έτοιμος να γράψω κάτι καινούργιο. Εσύ, γράφεις κανένα βιβλίο;

Η αλήθεια είναι πως ναι, ευχαριστώ που ρωτάτε! Αλλά ας επιστρέψουμε σε σας: Όλοι καταλάβαμε ότι είστε πολιτικά ενήμερος για την κατάσταση στην Ελλάδα, όταν είπατε στο ελληνικό κοινό την φράση «Ο φόβος είναι Γερμανικό προϊόν». Ποιά είναι η άποψή σας για όσα λέγονται σχετικά με την ευρωπαϊκή οικονομική κρίση και το Ελληνικό Ζήτημα; Εσείς, οι Ελβετοί, έχετε επηρεαστεί με κάποιο τρόπο;

Αν αισθανόμαστε υπεύθυνοι καθοιονδήποτε τρόπο; Εννοείται. Ποιός δεν είναι; Αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι οι συντηρητικές, εγωιστικές δυνάμεις της κοινωνίας επελαύνουν. Στην Ελλάδα, αυτές διαφέντευαν τον τόπο με την συγκατάθεση του υπόλοιπου κόσμου τις τελευταίες δεκαετίες. Τώρα όλα πρέπει να ξαναχτιστούν. Αλλά ποιός θα το κάνει; Και ναι, φοβόμασταν τους Γερμανούς από τον 30ετή πόλεμο. Κι ακόμα τους φοβόμαστε. Έχουν την τάση να θέλουν να κοιτούν μέσα στις βαθύτερες αβύσσους. Μην τους αφήνετε...

Alain Croubalian (The Dead Brothers)

Ποιό είναι το αγαπημένο σας όργανο να παίζετε και ποιό δεν έχετε δοκιμάσει ακόμα;

Λάτρευα να παίζω όλα τα έγχορδα, από waldzither μέχρι punk rock κιθάρα. Αλλά αγόρασα ένα πιάνο πέρσι. Και αν και δεν παίζω στ' αλήθεια, το χρησιμοποιώ επί σκηνής και για να συνθέτω. Ελπίζω να συνεχιστεί αυτό. Ήταν όνειρο ζωής και μου πήρε έναν χρόνο! Ευτυχής!

Ένα μήνυμα προς το κοινό σας, εδώ;

Ψόφος! («Psofos!») A! Και «Ο Γιώργος είναι πονηρός»...

Για την ειδική μας μηνιαία στήλη, μπορείτε να μας αναφέρετε πέντε δίσκους που σας αρέσει να ακούτε τελευταία;

"The Killer Inside Me" - Green On Red, σε παραγωγή του Jim Dickinson
"Frame By Frame" - Digger Barnes, σε παραγωγή του Friederich Paravicini
"Reeds And Bagpipes From The Islamic World", συλλογή
"Visons Of The Country" - Robbie Basho (1978)
"Living Eyes" - Radio Birdman

Αυτά είναι τα βινύλια που άκουσα χθες...

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Θα σας δω σύντομα στην Αθήνα.

Εγώ σ' ευχαριστώ για τις καλές ερωτήσεις! Cheers, dead A!

  • SHARE
  • TWEET