Συνέντευξη dEUS

Πρόκειται για την πιο επιτυχημένη rock μπάντα του Βελγίου, με αρκετούς fan και στη χώρα μας. Ο λόγος για τους dEUS, οι οποίοι έχοντας στις αποσκευές τους το άλμπουμ "Keep You Close" θα «προσγειωθούν» για δύο συναυλίες σε Θεσσαλονίκη (Principal Club Theater) και Αθήνα (Fuzz Club), στις 16 και 17 Μαρτίου αντιστοίχως. Το Rocking.gr είχε μια κουβέντα με τον ντράμερ του συγκροτήματος, Stéphane Misseghers, για το πρόσφατο άλμπουμ και τη συνεργασία με τον Greg Dulli, τη χρήση του internet ως εργαλείο προώθησης νέων group, αλλά και την κατάσταση της Ελλάδας.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο κυκλοφορήσατε το έκτο σας άλμπουμ, "Keep You Close", το τρίτο δηλαδή στο οποίο συμμετέχεις και εσύ ως μέλος των dEUS. Καθώς περνάει ο καιρός και κυκλοφορείτε όλο και περισσότερα άλμπουμ, θεωρείς πως η διαδικασία της σύνθεσης γίνεται πιο δύσκολη και απαιτητική ή η εμπειρία που συσσωρεύετε με τον καιρό σας κάνει και πιο αποτελεσματικούς;
Πιστεύω πως κάθε φορά η διαδικασία του να κάνουμε ένα άλμπουμ έχει τη δική της δυσκολία, γιατί είμαστε και μια μπάντα που προσπαθούμε το διαφορετικό σε κάθε δουλειά μας. Για το "Keep You Close" εργαστήκαμε πιο ομαδικά και συνεισφέραμε όλοι συνθετικές ιδέες, ενώ στο "Pocket Revolution" ο Tom (Barman) έγραψε τα περισσότερα κομμάτια μόνος του. Ήταν μια πιο συλλογική προσπάθεια το "Keep You Close", όπου τζαμάραμε όλοι μαζί, γράφαμε όλοι μαζί, δουλέψαμε ο ένας της ιδέες του άλλου για να βγουν τα τραγούδια. Οπότε η διαδικασία του να κάνεις ένα άλμπουμ έχει κάθε φορά και διαφορετικό βαθμό δυσκολίας, άλλοτε μεγαλύτερο, άλλοτε μικρότερο.

Στο "Keep You Close" είχατε guest εμφάνιση από τον Greg Dulli σε δύο κομμάτια. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία; Ήταν ωραία εμπειρία η ευκαιρία να συνεργαστείτε με τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη;
Σκεφτόμασταν να καλέσουμε κάποιον guest να κάνει φωνητικά σε κάποιο τραγούδι, αλλά δεν είχαμε αποφασίσει σε ποιον να απευθυνθούμε. Ύστερα μάθαμε πως οι Twilight Singers θα έδιναν συναυλία κοντά μας και ο Tom (Barman) συναντήθηκε με τον Dulli και την επόμενη μέρα καταλήξαμε να ηχογραφήσουμε μαζί του αυτά τα δύο τραγούδια. Ήταν μια απόφαση της στιγμής, όχι κάτι το προαποφασισμένο. Ήταν μια εκπληκτική εμπειρία το ότι συνεργαστήκαμε με τον Dulli, είναι φανταστικός μουσικός με φοβερή φωνή, αλλά κυρίως είναι και καταπληκτικός άνθρωπος.

Ο David Bottrill, ο οποίος είχε κάνει την παραγωγή του τρίτου σας άλμπουμ, "The Ideal Crash", επέστρεψε για την παραγωγή του "Keep You Close". Τι σας ώθησε να συνεργαστείτε εκ νέου μαζί του;
Ο Bottrill είναι πολύ καλός παραγωγός, έχει μεθοδολογία στη δουλειά του, «κατεβάζει» συνεχώς ιδέες και ήταν και διαθέσιμος την εποχή που τον χρειαζόμασταν! Δεν είναι και πολύ εύκολο να βρεις διαθέσιμο έναν άνθρωπο που έχεις στη λίστα σου για παραγωγή, την εποχή που θέλεις να κάνεις το άλμπουμ σου. Οι ετοιμασίες του "Keep You Close" μας πήραν πάνω από ενάμιση χρόνο και, κακά τα ψέματα, δεν είναι εύκολη απόφαση για κάποιον να ξεβολευτεί από εκεί που μένει και να έρθει να ζήσει στο Βέλγιο για αρκετούς μήνες. Όμως ήρθε και με την όρεξη που είχε για δουλειά και την εμπειρία του κατάφερε και έβγαλε τους καλύτερους μας εαυτούς. Θα ήθελα να αναφέρω πάντως πως στην παραγωγή βοήθησε και ο Adam Noble.

Προτιμάς να βρίσκεσαι στον «δρόμο» με το συγκρότημα ή στο στούντιο;
Μ' αρέσει πολύ να δίνω συναυλίες, αλλά όσο μεγαλώνεις το να περιοδεύεις σου φαίνεται πιο κουραστικό. Δεν είμαστε 20άρηδες να έχουμε ανεξάντλητες αντοχές. Τελειώνεις π.χ. μια συναυλία, πας σε ένα πάρτι μετά να περάσεις καλά, αλλά δυστυχώς βρισκόμαστε στο 2012 και όχι στο 1999! (γελάει). Από την άλλη πλευρά και το στούντιο έχει την ομορφιά του. Οι συναυλίες και το στούντιο είναι οι δύο κόσμοι στους οποίους ζει ένας μουσικός. Συνήθως συμβαίνει το εξής οξύμωρο: όταν είσαι σε περιοδεία υπάρχουν στιγμές που θέλεις να γυρίσεις πίσω γιατί σου λείπουν οι δικοί σου, οι φίλοι σου και γενικά η καθημερινή ζωή. Όταν όμως είσαι στο στούντιο και πας κάθε βράδυ σπίτι σου υπάρχουν στιγμές που νοιώθεις την ανάγκη να βγεις σε περιοδεία και να ταξιδέψεις σε όλον τον κόσμο. Ευτυχώς, πλέον έχουμε την ευχέρεια να διαθέτουμε το δικό μας στούντιο και όταν ετοιμάζουμε τα άλμπουμ μας να μη χρειάζεται να μεταναστεύουμε προσωρινά σε άλλες χώρες για αυτόν τον σκοπό.

Είστε μια βελγική μπάντα που έχει επιλέξει να εκφράζεται μέσω της αγγλικής γλώσσας. Αυτό σας δίνει την ευκαιρία να έχετε αρκετά πιο μεγάλο κοινό απ' όσο θα είχατε αν τραγουδούσατε στα φλαμανδικά. Πιστεύεις πως γενικά η αγγλική γλώσσα ταιριάζει καλύτερα στην rock / pop μουσική απ' ότι τα φλαμανδικά ή τα ελληνικά π.χ.;
Εννοείται πως το να γράφουμε αγγλικά τραγούδια μας άνοιξε τα σύνορα πολύ πιο εύκολα. Αν θες να διευρύνεις κατά πολύ το κοινό σου και πέρα από τη χώρα σου, το να τραγουδάς στα αγγλικά το θεωρώ σχεδόν απαραίτητο. Τα αγγλικά είναι μια πολύ εύηχη γλώσσα που ταιριάζει απολύτως με την rock / pop μουσική.

Υποθέτω πως έχεις επίγνωση της κατάστασης στην Ελλάδα τα τελευταία δύο-τρία χρόνια. Τι πιστεύεις πως μπορεί να προσφέρει η rock μουσική σε δύσκολους καιρούς σαν αυτούς που περνάει η χώρα μου αυτήν την εποχή;
Φυσικά και γνωρίζω πως η κατάσταση στην Ελλάδα είναι δύσκολη αυτήν την εποχή. Μάλιστα, με τα υπόλοιπα μέλη των dEUS όταν αποφασίσαμε να έρθουμε για συναυλίες φέτος στην Ελλάδα σκεφτόμασταν: «Τι θα κάνουμε στη συναυλία; Θα βάλουμε τα «αστεία καπέλα» μας και θα τραγουδάμε χαρούμενοι, ενώ την ίδια στιγμή ο κόσμος εξεγείρεται για τα δικαιώματά του;». Μέχρι και το αν είναι τελικά καλή ιδέα το να έρθουμε πέρασε από το μυαλό μας. Υπό την έννοια ότι ο κόσμος, δικαιολογημένα, ίσως δεν έχει όρεξη για συναυλίες. Για πες μου εσύ που ζεις εκεί.

Προς το παρόν μπορώ να σου επιβεβαιώσω πως ο κόσμος έχει ακόμη αρκετή όρεξη να πάει σε συναυλίες, να ξεσκάσει δύο ώρες, να περάσει καλά. Το θέμα είναι αν έχει και την οικονομική ευχέρεια να το κάνει...
Καταλαβαίνω και κατανοώ απολύτως αυτό που λες, γι' αυτό και εμείς θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό στις συναυλίες μας εκεί. Είναι κρίμα που μια χώρα σαν την Ελλάδα, με τέτοια ιστορία και πολιτισμό, έχει πέσει θύμα κακών πολιτικών και κυβερνήσεων. Μακάρι να πληρώσουν οι υπαίτιοι που σας έφεραν σε αυτό το σημείο.

Έχεις επισκεφθεί την Ελλάδα αρκετές φορές. Έχεις κάποια ιδιαίτερη ανάμνηση από εδώ;
Όσες φορές έχω έρθει στην Ελλάδα έχω περάσει πολύ καλά, είστε καταπληκτικοί άνθρωποι. Θυμάμαι μια επίσκεψή μας εκεί, όπου μέναμε σε ένα φοβερό ξενοδοχείο με ένα roof bar. Δώσαμε μια πολύ καλή συναυλία και στη συνέχεια βγήκαμε βόλτα στην πόλη, γυρίσαμε ένα σωρό bar, ήπιαμε πάρα πολύ όλο το βράδυ και κατευθείαν πήγαμε τα ξημερώματα στο αεροδρόμιο για να φύγουμε για την επόμενη συναυλία μας. Τρομερή βραδιά!

Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον της μουσικής βιομηχανίας; Το ίντερνετ τελικά έκανε καλό ή κακό στη μουσική;
Και τα δύο. Έκανε και καλό και κακό. Έδωσε την ευκαιρία σε πολλές μπάντες να προωθήσουν πιο εύκολα τη δουλειά τους μέσω Facebook, Myspace κτλ και αυτό είναι πολύ θετικό στοιχείο. Από την άλλη πλευρά, αυτή η ευκολία μάς γέμισε και με αρκετούς μέτριους μουσικούς και μπάντες. Σπανίως μέσα σε αυτόν τον καταιγισμό με νέα συγκροτήματα βρίσκω κάτι το πραγματικά αξιόλογο και θεωρώ πως, σε σχέση με το παρελθόν, το επίπεδο της μουσικής έχει πέσει. Νοιώθω λίγο σα «δεινόσαυρος» με το να λέω αυτά αλλά έτσι πιστεύω. Είναι σίγουρα ενδιαφέρον το ότι μπορεί μια νέα μπάντα μέσω διαδικτύου να προωθήσει τη δουλειά της με το να δώσει μεμονωμένα κομμάτια για streaming ή να μπορεί κάποιος να τα κατεβάσει με 0,99 ευρώ, όμως εξίσου ενδιαφέρουσα για κάποιους είναι και η παραδοσιακή μέθοδος προώθησης του να βγάλει κάποιο νέο συγκρότημα ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ.

Πώς κατέληξες να γίνεις ο ντράμερ των dEUS όταν το συγκρότημα επαναδραστηριοποιήθηκε το 2004;
Πριν πάω στους dEUS έπαιζα στους Soulwax και στη συνέχεια συνεργάστηκα και με τους Vive La Fête. Βελγικά συγκροτήματα και τα δύο. Ο Danny Mommens των Vive La Fête μου είπε πως οι dEUS έκαναν audition για να βρουν ντράμερ. Πήγα στην audition … "and I got the job!" (γελάει). Έτσι απλά!

Θα ήθελα να μου πεις ποιό άλμπουμ των dEUS είναι το αγαπημένο σου από την εποχή που δεν ήσουν ακόμα στην μπάντα και ποιό από τότε που έγινες μέλος.
Το αγαπημένο μου άλμπουμ πριν μπω στους dEUS είναι το "In A Bar, Under The Sea" και από αυτά που συμμετείχα, το "Keep You Close".

Ποιές μπάντες και ποιοί ντράμερ, πιο συγκεκριμένα, σου έδωσαν το ερέθισμα να ασχοληθείς με τη μουσική;
Αρκετοί. Ξεχωρίζω τους Matt Cameron (Soundgarden, Pearl Jam), John Bonham (Led Zeppelin), Tim Alexander (Primus), Stewart Copeland (The Police) αλλά και τους jazz ντράμερ Gene Krupa και Buddy Rich. Είναι και άλλοι πάντως.

Σε ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα Stéphane, σας περιμένουμε στην Ελλάδα!
Και εγώ ευχαριστώ, καλή διασκέδαση!