Συνέντευξη Y&T (Dave Meniketti)

Όντας ο αρχηγός και κεντρική φιγούρα των Y&T εδώ και πάνω από 35 χρόνια, ο Dave Μeniketti αξίζει να οικειοποιηθεί το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του σεβασμού που το συγκρότημα αυτό απολαμβάνει ανάμεσα σε οπαδούς και συναδέλφους. Η νέα δεκαετία μάλιστα έχει βρει τους Y&Τ, όχι μόνο σε συνεχή παρουσία στη σκηνή αλλά και με έναν νέο studio δίσκο πριν από δύο χρόνια και ένα ζωντανά ηχογραφημένο φέτος. Ειδικά, δε, για την Ελλάδα η σημαντική αυτή κινητικότητα αποδεικνύεται ευεργετική, αφού θα τους φέρει για πρώτη φορά για συναυλία στην Αθήνα. Για αυτά και άλλα πολλά είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί του.

Μετά από μία σημαντική απουσία από ηχογραφήσεων με του Υ&Τ, κυκλοφορήσατε το "Facemelter" το 2010. Μετά από δύο χρόνια πώς κρίνεις το άλμπουμ αυτό, τόσο καλλιτεχνικά όσο και σε σχέση με την υποδοχή του από το κοινό;
Τελικά αποδείχθηκε μία πολύ καλή εμπειρία σε όλους τους τομείς. Όχι μόνο το συγκρότημα ευχαριστήθηκε τη διαδικασία της σύνθεσης και της ηχογράφησης, αλλά και το αποτέλεσμα υπήρξε όχι μόνο μία συγκροτημένη Υ&Τ προσπάθεια, αλλά και τα τραγούδια βγήκαν εξαιρετικά για τις συναυλίες μας. Οι οπαδοί μας αντιμετώπισαν το νέο υλικό καλύτερα από ότι περίμενα, οπότε ευτυχώς φαίνεται ότι κάναμε καλή κίνηση με την κυκλοφορία αυτή.

Βρήκες τη διαδικασία σύνθεσης των νέων τραγουδιών διαφορετική μετά από τόσα χρόνια, σε σχέση με όταν ήσουν νεότερος;
Στην πραγματικότητα όχι. Η σύλληψη ενός νέου δίσκου υπήρχε ήδη πριν ξεκινήσουμε να γράφουμε τα τραγούδια, χωρίς να ξέρουμε αν θα ήταν εύκολο ή δύσκολο να σκεφτούμε νέες ιδέες αυτή τη φορά, αλλά αυτά όλα λύθηκαν μόνα τους με το που εγώ και ο Phil (σ.σ.: Kennemore τότε μπασίστας) αρχίσαμε να γράφουμε για το CD. Όλα βρήκαν τη θέση τους και ήταν σαν να μη σταματήσαμε ποτέ. Ήταν μία ευχάριστη έκπληξη, αλλά νομίζω ότι μέσα μας το ξέραμε ότι θα τα καταφέρναμε.

Η φετινή κυκλοφορία, "Live At The Mystic", διαφημίζεται ως ο απόλυτος live δίσκος των Υ&Τ. Τι τον κάνει τόσο ξεχωριστό και ειδικά σε σχέση με τις προηγούμενες αντίστοιχες κυκλοφορίες σας;
Τα ζωντανά πρότζεκτ στην πραγματικότητα ακροβατούν ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία. Μπορεί να έχεις το σωστό εξοπλισμό και αντίστοιχη ηχογράφηση αλλά το συγκρότημα να παίζει επίπεδα, ή το αντίστροφο. Είναι δύσκολο να συλλάβεις τη μαγική στιγμή και να το κάνεις να ακούγεται έστω και κατά προσέγγιση όπως το αληθινό. Αλλά νομίζω ότι όταν όλοι αποστασιοποιηθήκαμε και κάναμε μήνες για να ακούσουμε τα ηχογραφημένα τραγούδια, μας έγινε φανερό ότι είχαμε πραγματικά «καυτό» υλικό. Αυτό απλά δεν είναι κάτι που βρίσκεις εύκολα, τουλάχιστον όχι έτσι όπως εμείς θέλαμε να ακούγεται. Οι Υ&Τ υπήρξαν πάντα συγκρότημα που ακουγόταν καλύτερα ζωντανά παρά στο στούντιο, με καλύτερα φωνητικά και ενέργεια από ότι σε κάποιες δισκογραφικές δουλείες μας, οπότε πραγματικά αναζητούσαμε λίγη μαγεία στις ηχογραφήσεις ώστε να την μεταβιβάσουμε. Αυτό το «live» σίγουρα έχει σπουδαίες στιγμές και το συγκρότημα «γκρουβάρει» όπως ποτέ στο παρελθόν. Δεν έχει να κάνει μόνο με τους μουσικούς αλλά αν προσθέσεις σε αυτό το γεγονός ότι σε όλους μας αρέσει να παίζουμε ζωντανά και ένα κοινό που σε εμπνέει να παίζεις για αυτό, τότε ξέρεις ότι έχεις μία αξιόλογη κυκλοφορία. Πιστεύω πραγματικά ότι στα περισσότερα από αυτά τα κομμάτια φαίνεται η εμπειρία του να παίζουμε τόσα χρόνια μαζί. Στο μυαλό μου, ακούγονται καλύτερα από ότι στις αρχικές τους ηχογραφήσεις.

Όταν ξεκινήσατε να παίζετε, «ανοίγατε» τις συναυλίες των Journey. Μπήκατε στον πειρασμό να μαλακώσετε λίγο τον ήχο σας ώστε να προσελκύσετε ένα μεγαλύτερο κοινό;
Ποτέ δεν το σκεφτήκαμε εκείνη την εποχή. Ήμασταν απλά κάτι τρελαμένα παιδιά που παίζαμε γρήγορα και χοροπηδάγαμε σε ολόκληρη τη σκηνή με απίστευτη ενέργεια, ενώ οι Journey ήταν εκείνο το καλοστημένο συγκρότημα με τους παιχταράδες. Μας αρέσει που ήμασταν διαφορετικοί και είχαμε ένα πραγματικά μοναδικό στυλ εκείνη την εποχή. Αρχίσαμε να γινόμαστε γνωστοί ακριβώς για αυτό και δεν θα το αλλάζαμε με τίποτα.

Παρότι στην πραγματικότητα ξεκινήσατε νωρίτερα από πολλά συγκροτήματα που τώρα θεωρούνται μεγαθήρια του Αμερικάνικου hard rock, σας πήρε αρκετό διάστημα για να αποκτήσετε εμπορική επιτυχία. Από την άλλη, φαίνεται να διατηρήσατε ένα μεγαλύτερο επίπεδο σεβασμού από πολλές από αυτές. Συμφωνείς; Πώς νιώθεις για αυτό;
Νομίζω ότι έχεις κάποιο δίκιο, βασιζόμενος στο σεβασμό που λαμβάνουμε από μουσικούς παγκοσμίως. Ακόμα με εκπλήσσει όταν κάποιος διάσημος που δεν έχουμε ξανασυναντήσει ποτέ έρχεται και μας λέει ότι είναι μεγάλος θαυμαστής του συγκροτήματος και τρέφει μεγάλο σεβασμό για το παίξιμό μας. Είναι ένα πολύ καλό συναίσθημα και φαντάζομαι ότι κάτι κάναμε καλά, παρότι δεν πουλήσαμε πολλά εκατομμύρια δίσκων. Είμαι ειλικρινά πολύ χαρούμενος με το γεγονός ότι είχαμε τόσο μεγάλη και ποικίλη καριέρα και ακόμα παίζουμε με τους καλύτερους εξ αυτών ζωντανά. Το να είμαι πλούσιος και διάσημος δε σημαίνει τίποτα για μένα, κρίνω την επιτυχία μου από το πόσο ευτυχισμένος είμαι με αυτό που κάνω και την ικανοποίηση του να έχω μία υπέροχη βάση θαυμαστών που μοιάζει με μία παγκόσμια οικογένεια.

Μέσα στα χρόνια οι Υ&Τ θεωρήθηκαν επιρροή για πολλά συγκροτήματα που δεν έχει νόημα να αναφέρουμε. Αλλά υπήρξε ένα συγκρότημα που να πήρε κάτι από εσάς, να το άλλαξε κάπως και μετά να επηρέασε εσάς με τη σειρά της;
Αυτή είναι μία πολύ καλή ερώτηση για την οποία μακάρι να είχα μία απάντηση! Είναι πάντως πιθανό να έχει συμβεί.

Μπορείς να εντοπίσεις μία στιγμή ή γεγονός ή περίσταση όταν και κατάλαβες ότι πλέον οι Υ&Τ ήταν πλέον επιτυχημένοι και θα ήταν και η βασική σου απασχόληση και μελλοντικά;
Η επιτυχία είναι δύσκολη να την ποσοτικοποιήσεις. Σημαίνει για εμένα διαφορετικά πράγματα από ότι το τυπικό που ακούς στην τηλεόραση. Κατ’ εμέ, το να ξέρω ότι η μουσική μου αγαπιέται πραγματικά από τόσο κόσμο και το να διαβάζω επιστολές από νωρίς στην καριέρα μας για το πόσο σημαντική υπήρξε για τη ζωή ορισμένων οπαδών μας, είναι κάτι το ξεχωριστό. Με έχουν αγγίξει τόσοι οπαδοί στη σταδιοδρομία μου και αυτό από μόνο του σημαίνει ότι έκανα κάτι που άξιζε.

Τα συγκροτήματα της εποχής σας παρουσιάστηκαν πολύ κωμικά αλλά και με αγάπη στο Spinal Tap. Είχατε και εσείς καμία αντίστοιχη στιγμή;
Σχεδόν οποιαδήποτε αστεία σκηνή υπήρχε στην ταινία, συνέβη και σε εμάς με παρόμοιο τρόπο. Για παράδειγμα, όταν παίζαμε με τους AC/DC στο Hammersmith Odeon στο Λονδίνο, που είναι ένα πολυεπίπεδο, παλιό, ξύλινο κτίριο με πολλές στροφές. Τα καμαρίνια μας ήταν στον κάτω όροφο, περίπου τρεις ορόφους κάτω από τη σκηνή. Πραγματικά χαθήκαμε προσπαθώντας να τη βρούμε και έπρεπε να μας βοηθήσει ένας γεράκος που δούλευε εκεί επί δεκαετίες και να μας οδηγήσει με φούρια. Καταλήξαμε να βγούμε με πέντε λεπτά καθυστέρηση αλλά πιστέψαμε ότι πραγματικά δεν θα βρίσκαμε ποτέ το δρόμο.

Η solo καριέρα σου θα συνεχιστεί;
Ναι, αυτό είναι το σχέδιο. Έχω περίπου γράψει περίπου το 50% οπότε απομένει το να ξεκλέψω λίγο χρόνο για να το τελειώσω. Ίσως του χρόνου.

Πώς νιώθεις να παίζεις χωρίς τον Phil Kennemore; Σκέφτηκες ποτέ να σταματήσεις το συγκρότημα μετά το θάνατό του;
Ήταν ένα πολύ παράξενο συναίσθημα αρχικά και αρκετές φορές σκέφτηκα να διαλύσω το συγκρότημα, όταν έμαθα ότι δε θα άντεχε. Αλλά αφού μίλησα μαζί του, μου ξεκαθάρισε ότι έπρεπε να συνεχίσω το συγκρότημα, που ήταν, είμαι σίγουρος τώρα, αυτό που ούτως ή άλλως θα έκανα, αλλά το να έχω την ευχή του ήταν πολύ σημαντικό για εμένα. Ο Phil ήταν κάτι παραπάνω από ένας συμπαίκτης που μοιραζόμασταν τη σκηνή επί 37 χρόνια, ήταν ο καλύτερός μου φίλος και η απώλειά του ήταν μία πολύ δύσκολη στιγμή για μένα. Ευτυχώς ο Brad Lang που ήρθε και έπαιξε στη θέση του όσο ο Phil περνούσε τις θεραπείες του αποδείχθηκε ένας υπέροχος τύπος ώστε να ενταχθεί στην κληρονομιά των Υ&Τ. Η ενέργειά του και η αγάπη του για το συγκρότημα, μαζί με το ταλέντο του, αποδείχθηκαν σωτήρια. Οι δε οπαδοί των συμπάθησαν αμέσως, πράγμα που ήταν εξίσου σημαντικό για τη μετάβαση.

Στην Ευρώπη έχουμε την αίσθηση ότι το κοινό στις ΗΠΑ έχει αυστηρά ηλικιακά όρια. Οι νέοι βλέπουν νεότερες μπάντες και οι μεγαλύτεροι μεγαλύτερες. Ισχύει αυτό σε εσάς; Βλέπετε νέους στην Ευρώπη;
Δεν ισχύει απαραίτητα. Εξαρτάται από το χώρο. Αν ο χώρος επιτρέπει ανήλικους (κάτω των 21) βρίσκουμε πολλούς νέους στις συναυλίες μας. Και ναι, ειδικά τα τελευταία 6 χρόνια παρατηρώ μία αύξηση στην νεολαία στις συναυλίες μας στην Ευρώπη. Είναι πολύ όμορφο να γνωρίζουμε αυτόν τον κόσμος μετά τις συναυλίες μας ή να τους βλέπουμε να τραγουδάνε τα τραγούδια μας.

Στην Αθήνα, μπροστά σε ένα κοινό που δε σας έχει ξαναδεί, τι setlist θα παίξετε; Μία επιλογή για τους οπαδούς μόνο ή ένα greatest hits setlist;
Θα είναι ένας συνδυασμός. Από τη στιγμή που δεν έχουμε ξαναπαίξει στην Ελλάδα, θα ήταν τέλειο να παίξουμε κάποια από γνωστότερα τραγούδια μας μαζί με κάποια από το "Facemelter" και άλλα πιο ψαγμένα. Παίζουμε για τουλάχιστον δύο ώρες κάθε βράδυ, οπότε αυτό μας δίνει το περιθώριο να επιλέξουμε ανάμεσα σε διάφορους τύπους τραγουδιών. Θα είναι υπέροχα και ανυπομονούμε όλοι!