Συνέντευξη: White Lies

Από τον Γιάννη Κοτζιά, 02/08/2010 @ 13:24
Μεσημέρι Σαββάτου και λίγο πριν την εμφάνιση των White Lies στο Rockwave Festival το Rocking.gr συνάντησε στα παρασκήνια του Terra Vibe τον μπασίστα του συγκροτήματος, Charles Cave. Άνετος και «προσγειωμένος», ο Βρετανός μουσικός μας μίλησε για το πώς βίωσαν οι White Lies την επιτυχία του πρώτου τους album, "To Lose My Life...", τι ετοιμάζουν για το 2011, καθώς και για άλλα πράγματα.



Δουλεύετε σε κάποιο νέο υλικό αυτή τη στιγμή; Πότε έχετε σκοπό να κυκλοφορήσετε τον διάδοχο του "To Lose My Life...";
Έχουμε ήδη ετοιμάσει νέο υλικό και την ερχόμενη Δευτέρα προβλέπεται να ξεκινήσει η διαδικασία της μίξης του από τον Alan Moulder, η οποία και θα κρατήσει τέσσερις εβδομάδες περίπου. Από εκεί και πέρα το πλάνο μας τοποθετεί την κυκλοφορία του τον Ιανουάριο του 2011 και την κυκλοφορία κάποιου single στο τέλος του τρέχοντος έτους.

Η μεγάλη επιτυχία του "To Lose My Life..." έκανε δυσκολότερη τη διαδικασία δημιουργίας του νέου σας album ή λειτούργησε ευεργετικά στη δημιουργικότητά σας;
Βασικά δεν πιστεύω ότι η οποιαδήποτε επιτυχία μας έχει επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο γράφουμε μουσική. Εάν το δούμε από άλλη οπτική γωνία το θέμα, συμβαίνει το εξής: λόγω της επιτυχίας του album, δίνουμε αρκετές συναυλίες σε όλον τον κόσμο και αυτό είναι ανασταλτικός παράγοντας στη δημιουργία του νέου. Για παράδειγμα, όταν το Μάρτιο ξεκινήσαμε να γράφουμε κομμάτια για το νέο album, είχαμε περάσει μια μεγάλη περίοδο όπου δεν είχαμε δοκιμάσει να συνθέσουμε κάτι νέο λόγω των συνεχών συναυλιών. Όμως η διαδικασία πήγε πολύ καλά γιατί νοιώθαμε την ανάγκη ως μπάντα να κάνουμε κάτι καινούριο και μέσα σε μόλις πέντε εβδομάδες είχαμε νέο υλικό στα χέρια μας,

Ως συγκρότημα έχετε υιοθετήσει ένα «σκοτεινό» μουσικό στυλ. Στο επόμενο album σας αυτό το στυλ παραμένει;
Στο νέο μας album φυσικά και υπάρχουν στοιχεία που υπήρχαν και στο πρώτο μας, αλλά παράλληλα είναι και πιο περίπλοκο. Χαρακτηριστικοί ήχοι και η ατμόσφαιρα του "To Lose My Life..." υπάρχουν και εδώ, αλλά και κάποιες διαφορετικές στιγμές, όπως η πιο έντονη παρουσία ηλεκτρονικών και ψυχεδελικών στιγμών που προσθέτουν μια ποικιλία στον ήχο μας.



Πέρυσι το καλοκαίρι ήρθατε στην Ελλάδα για να εμφανιστείτε στο Ejekt Festival. Ανάμεσα στο κοινό που περίμενε να δει ονόματα όπως Pixies και Editors υπήρχαν και αρκετά άτομα που είχαν έρθει εμφανώς για εσάς, καθώς φορούσαν t-shirts του συγκροτήματος. Τι συναισθήματα σου δημιουργεί αυτό;
Αυτό είναι φανταστικό συναίσθημα! Όταν παίζεις σε festivals όπου, όπως είπες, αρκετός κόσμος περιμένει να δει άλλα ονόματα, το να βλέπεις εκεί ανάμεσα στο πλήθος άτομα να φοράνε μπλουζάκια των White Lies και να τραγουδάνε στίχο-στίχο τα κομμάτια σου είναι κάτι που σου δίνει μεγάλη ώθηση ως καλλιτέχνη και αν μη τι άλλο δείχνει πως έχεις αρχίσει να χτίζεις ένα πιστό κοινό.

Μιλώντας για festivals, πέρυσι στο Ejekt Festival είχατε παίξει νωρίς το απόγευμα και είχατε κάνει τον κόσμο να ενθουσιαστεί από την εμφάνισή σας. Kατά την γνώμη μου, όμως, η μουσική σας ταιριάζει περισσότερο σε κλειστούς χώρους παρά σε festivals. Εσύ που προτιμάς να δίνετε συναυλίες;
Και οι εμφανίσεις σε festivals αλλά και οι συναυλίες σε κλειστούς χώρους έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, αλλά προσωπικά ναι, προτιμώ τους κλειστούς χώρους, καθώς το σκοτάδι και το light show σίγουρα αποδίδουν καλύτερα την ατμόσφαιρα της μουσικής μας απ' ότι μια εμφάνιση σε festival κάτω από το φως του ηλίου. Εάν όμως κάποια στιγμή κατορθώσουμε να παίζουμε πιο ψηλά σε festivals, δηλαδή σε ώρες που θα έχει νυχτώσει, αυτό πιστεύω θα είναι το ιδανικό περιβάλλον για τις συναυλίες μας.

Τι συναισθήματα σου προκάλεσε το γεγονός ότι με το πρώτο σας κιόλας album, "To Lose My Life...", κατορθώσατε να φτάσετε στην κορυφή των βρετανικών charts; Είναι ένα κατόρθωμα που σε άλλα συγκροτήματα και καλλιτέχνες παίρνει χρόνια να επιτύχουν.
Σίγουρα πρόκειται για ένα μεγάλο κατόρθωμα, αλλά από την άλλη πλευρά ίσως να είναι και θέμα συγκυριών και όχι τόσο προϊόν σκληρής δουλειάς, καθώς πολλά πράγματα παίζουν ρόλο για να βρεθείς στην κορυφή των charts. Πολλές φορές έχουν κυκλοφορήσει φανταστικά albums και δεν έχουν καταφέρει να μπουν ούτε στο Top-40. Η επιτυχία έχει να κάνει και με το promotion αλλά και με το σωστό timing, τι άλλο δηλαδή κυκλοφορεί ταυτόχρονα με το δικό σου album. Φυσικά και το συναίσθημα της κορυφής είναι ωραίο, αλλά υπάρχουν άλλα κατορθώματα του συγκροτήματος τα οποία σημαίνουν περισσότερα σε εμένα από την πρώτη θέση στα charts.



Ας περάσουμε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου πολλές βρετανικές μπάντες, μεταξύ των οποίων και οι White Lies, δεν έχουν την ίδια επιτυχία όπως στην Ευρώπη. Πως σου φάνηκε η αμερικανική εμπειρία, περιοδεύοντας εκεί;
Πράγματι, στις Η.Π.Α. οι απαιτήσεις για μια ευρωπαϊκή μπάντα είναι διαφορετικές, αλλά ευχαριστήθηκα πάρα πολύ τις συναυλίες που δώσαμε εκεί ως support στους Kings Of Leon. Ζήσαμε πολύ όμορφες στιγμές και θέλω να πιστεύω πως κάθε βράδυ κερδίζαμε νέους fans. Είναι δύσκολη περίπτωση η επιτυχία στις Η.Π.Α., καθώς λόγω του μεγέθους της χώρας και της δύναμης των τοπικών ραδιοφώνων συμβαίνει το φαινόμενο να είσαι γνωστός σε μια πολιτεία και στη διπλανή ακριβώς να μην σε ξέρει κανένας! Αλλά ανυπομονώ να πάμε ξανά σύντομα και να επισκεφθούμε ακόμα περισσότερα μέρη για συναυλίες. Είναι μια ωραία πρόκληση για τους White Lies η Αμερική.

Οι «μπασογραμμές» σου στα τραγούδια των White Lies είναι αρκετά χαρακτηριστικές. Έχεις κάποιο πρότυπο το οποίο έχει ασκήσει επιρροή στον τρόπο που παίζεις και συνθέτεις;
Την εποχή που άρχιζα να μαθαίνω να παίζω μπάσο άκουγα και heavy metal. O Steve Harris των Iron Maiden ήταν σίγουρα ένας μπασίστας που θαύμαζα πολύ και προσπαθούσα να παίζω τα τραγούδια του. Πλέον όμως και εγώ και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος δεν κοιτάμε τι ικανότητες έχει ο καθένας μας ξεχωριστά, αλλά περισσότερο μας νοιάζει το αποτέλεσμα που βγάζουμε σαν ομάδα. Δε δίνω σημασία στο να παίξω κάτι περίπλοκο ή εντυπωσιακό στο μπάσο και για να είμαι ειλικρινής περισσότερο δίνω βάση στους στίχους που γράφω για το συγκρότημα. Πάντως υπάρχει ένας μπασίστας, του οποίου το όνομα μου διαφεύγει, ο οποίος έχει δουλέψει μαζί με τον Beck και μου αρέσει πραγματικά το στυλ και ο ήχος που βγάζει. Έχει ικανότητες και τις χρησιμοποιεί έξυπνα και σωστά.

Το "Taxidermy" είναι κομμάτι που έγινε αγαπημένο ανάμεσα στους fans των White Lies, παρότι δε συμπεριλαμβάνεται στο "To Lose My Life...", με αποτέλεσμα να το κυκλοφορήσετε μέσω i-tunes. Θεωρείς ότι τα CDs έχουν μέλλον ή το i-tunes είναι η ιδέα που κολλάει καλύτερα στον 21ο αιώνα;
Υπάρχουν τα θετικά και τα αρνητικά της υπόθεσης. Άτομα που στέκονται στην ποιότητα του ήχου, αγοράζουν CDs γιατί έχουν καλύτερη ποιότητα από MP3s, αλλά και γιατί τους αρέσει και το artwork. Και εγώ τα CDs προτιμάω, μου αρέσει να έχω στα χέρια μου μια ολοκληρωμένη δουλειά ενός καλλιτέχνη, αλλά φέτος έκανα μια μετακόμιση και συνειδητοποίησα την ευκολία του MP3, καθώς η διαδικασία να μεταφέρω τα CDs από το ένα διαμέρισμα στο άλλο ήταν πολύ κουραστική! Στο θέμα χώρου τα MP3s είναι πάρα πολύ βολικά αδιαμφισβήτητα.



Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε ένα album με πέντε remixes κομματιών σας. Είσαι ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα;
Γενικά ναι, αν και το να κυκλοφορήσει αυτό το album δεν ήταν δική μας ιδέα, αλλά της δισκογραφικής. Εμείς απλά δώσαμε το ΟΚ να προχωρήσει αυτή η δουλειά και δεν ανακατευτήκαμε σε αυτό το θέμα περαιτέρω. Είμαστε ανοικτοί στο θέμα των remixes, καθώς και σε εμένα και στον Jack (σημ. drummer) μας αρέσει να  παίζουμε ως DJs και να ακούμε ηλεκτρονική και dance μουσική.

Είχατε δηλώσει στο παρελθόν ότι το όνομα σας ήταν Fear Of Flying αλλά τελικά το αλλάξατε σε White Lies για να ταιριάζει καλύτερα με το στυλ της μουσικής σας. Μπορείς να μου το εξηγήσεις αυτό; Γιατί "White Lies" συγκεκριμένα;
Δε μπορώ να πω πως υπάρχει ειδικός λόγος για την επιλογή του συγκεκριμένου ονόματος. Βγήκε με το ίδιο τρόπο που συνήθως ονομάζεις ένα παιδί, το οποίο γεννιέται και λες ότι του ταιριάζει το τάδε όνομα (σημ. όχι κατά τα ελληνικά έθιμα πάντως...). Είχαμε γράψει κάποια τραγούδια, τα ακούγαμε και πρότεινα το όνομα. Δεν ξέρω από που μου ήρθε, αλλά μου ακουγόταν ενδιαφέρουσα ονομασία για μπάντα και τελικά το κρατήσαμε. Δε σημαίνει απαραίτητα κάτι. Π.χ. (δείχνοντας το t-shirt μου) το "Green Day" που φοράς κρύβει κάποια ιστορία πίσω του ή είναι απλά δύο λέξεις; Κάποιες ονομασίες έχουν κάποια αφορμή, άλλες πάλι όχι.

Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου Charles, σου εύχομαι καλή συναυλία!
Και εγώ σε ευχαριστώ, enjoy the show!

Γιάννης Κοτζιάς
  • SHARE
  • TWEET