Συνέντευξη The Vaccines

Ευθύνονται για ένα από τα πιο χιλιοακουσμένα και εθιστικά singles του 2011, το "Post Break-Up Sex", αλλά και για ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της συγκεκριμένης χρονιάς. Ο λόγος για τους Vaccines, που δικαίως περιλαμβάνονται στα hot ονόματα του κιθαριστικού βρετανικού ήχου της εποχής μας. Με αφορμή την επικείμενη κυκλοφορία του δεύτερου τους άλμπουμ, "Come Of Age" (3 Σεπτεμβρίου), ο μπασίστας της μπάντας, Arni Arnason, μίλησε στο Rocking.gr.

Ήσασταν δημοφιλές συγκρότημα πριν ακόμα κυκλοφορήσει το πρώτο σας άλμπουμ. Η ταμπέλα «next big thing» που σας είχαν κρεμάσει σας άγχωσε ή σας βοήθησε περισσότερο;
Μας βοήθησε εννοείται. Δεν υπήρχε λόγος να νοιώθουμε το οποιοδήποτε άγχος επειδή είχαμε αποκτήσει φήμη νωρίς – νωρίς καθώς είχαμε γράψει ήδη τα τραγούδια του άλμπουμ και ήμασταν σίγουροι για το υλικό μας.

Σας εξέπληξε το γεγονός πως αποκτήσατε ξαφνικά αρκετή προβολή; Είχατε προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο;
Δεν ήμασταν καθόλου προετοιμασμένοι και αυτό που συνέβη όντως μας εξέπληξε. Όμως γενικά ήμαστε προσγειωμένα όλα τα μέλη της μπάντας οπότε συνειδητοποιήσαμε αμέσως πως έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία μπροστά μας να δουλέψουμε σκληρά και για να τα καταφέρουμε ακόμα καλύτερα αλλά και να δικαιολογήσουμε την όποια φήμη μας.

Το μουσικό στυλ των Vaccines όσο να 'ναι δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως καινοτόμο από την άλλη πλευρά όμως έχει καταφέρει να προσφέρει όμορφα κομμάτια που το κοινό αγάπησε αρκετά. Θεωρείς πιο σημαντική ικανότητα σε έναν καλλιτέχνη να μπορεί να γράψει ωραία τραγούδια από το να πειραματίζεται και να ψάχνεται με τον ήχο του;
Δεν υπάρχει αντικειμενικά σωστή απάντηση σε αυτό. Ο κάθε καλλιτέχνης έχει τη δική του αντίληψη τι είναι πιο σημαντικό και τι όχι. Σέβομαι ιδιαιτέρως τις μπάντες που πειραματίζονται με τον ήχο τους, αλλά εμείς όντως δεν είμαστε τέτοιου είδους συγκρότημα οπότε έχουμε δώσει βαρύτητα σε άλλες λεπτομέρειες όπως το να γράφουμε καλά τραγούδια με βάση τις δυνατότητές μας.

Πιστεύεις πως η μπάντα σας είναι μια από αυτές που συνεχίζουν την παράδοση του βρετανικής κιθαριστικής σκηνής;
Το ελπίζω να είμαστε και ο κόσμος να μας θεωρεί κάτι τέτοιο. Θα με στεναχωρούσε ιδιαιτέρως να έφευγε εντελώς από το προσκήνιο η βρετανική κιθαριστική σκηνή αλλά επίσης σκέφτομαι πως η συγκεκριμένη σκηνή δεν είναι ανάγκη να είναι στα charts για να υπάρχει και για να θεωρείται σημαντική. Επίσης, ελπίζω να εμπνεύσουμε νέα παιδιά να πιάσουν κιθάρες και να παίξουν μουσική.

Στο μοναδικό, μέχρι στιγμής, άλμπουμ σας έχετε ένα κρυφό κομμάτι, το οποίο διαφέρει αρκετά από το ύφος και την ενορχήστρωση των υπόλοιπων κομματιών. Επιλέξατε να το έχετε ως κρυφό λόγω του ότι βασίζεται σε πιάνο η σύνθεση;
Κυρίως για αυτό το λόγο, ναι. Το "Somebody Else's Child" είναι μια σύνθεση που δε θέλαμε να πάει χαμένη και να μη χρησιμοποιηθεί κάπου, αλλά όπως παρατήρησες δεν ταίριαζε με το υπόλοιπο άλμπουμ. Οπότε κι επιλέξαμε να το συμπεριλάβουμε ως κρυφό ώστε να υπάρχει μεν στο άλμπουμ, αλλά όχι με τρόπο που θα σπάει τη συνοχή του.

Μετά την επιτυχία του "What Did You Expect From The Vaccines?", οι προσδοκίες για το νέο άλμπουμ είναι αρκετά υψηλές. «What to expect from the Vaccines» από εδώ και πέρα;
Πιστεύω πως το νέο μας άλμπουμ θα είναι μια λογική συνέχεια του πρώτου μας. Είναι πιο δυναμικό, έχει περισσότερη ποικιλία και προσωπικά το βρίσκω καλύτερο από το προηγούμενο. Στους ίδιους ανθρώπους που άρεσε το "What Did You Expect From The Vaccines?" θα αρέσει και το καινούριο και ελπίζω και σε ακόμα περισσότερους.

Τι προτιμάς, να παίζετε σε κλειστούς χώρους ή σε φεστιβάλ μπροστά σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων;
Είναι κάτι το αρκετά διαφορετικό. Οι συναυλίες σε κλειστούς χώρους είναι μπροστά σε κόσμο που ήδη σε ξέρει και ήρθε συνειδητά στη συναυλία για να δει εσένα. Στα φεστιβάλ ένα μέρος του κοινού σε γνωρίζει ελάχιστα, σε έχει ακουστά ή ακόμα δεν σε ξέρει και καθόλου και αυτό σου δίνει μια καλή ευκαιρία, μια πρόκληση παραπάνω να δώσεις τα δυνατά σου. Προσωπικά μου αρέσουν και οι εμφανίσεις σε κλειστούς χώρους αλλά και σε φεστιβάλ και θέλω οι περιοδείες μας να περιέχουν εμφανίσεις και στα δύο.

Τι διαφορές έχεις παρατηρήσει ανάμεσα στο ευρωπαϊκό και στο αμερικάνικο κοινό; Είναι για την μπάντα σας μια μεγάλη πρόκληση η «κατάκτηση» της Αμερικής;
Σίγουρα, το να επιτύχεις στις Η.Π.Α. είναι μια μεγάλη πρόκληση. Όχι μόνο για τους Vaccines αλλά για οποιοδήποτε βρετανικό συγκρότημα. Οι Η.Π.Α. είναι ένα μέρος με μεγάλη μουσική ιστορία. Όπως στην Ευρώπη το βρετανικό κοινό διαφέρει από το ισπανικό ή το ελληνικό, αντίστοιχα στις Η.Π.Α. οι διαφορές έχουν να κάνουν με πόλεις και πολιτείες. Αλλιώς συμπεριφέρεται το κοινό της Νέας Υόρκης από αυτό της Μινεάπολης στη Μινεσότα. Πέρα όμως από τις όποιες διαφορές, όλος ο κόσμος είτε σε Ευρώπη, είτε σε Αμερική πάει σε συναυλίες για να διασκεδάσει και αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Ποιά είναι η γνώμη σου για την κατάσταση στη μουσική βιομηχανία; Έχει μέλλον το CD ή έχουμε μπει πλέον για τα καλά στην εποχή του iTunes και του downloading;
To CD δεν έχει κανένα μέλλον. Καλώς ή κακώς είναι μια πραγματικότητα με την οποία πρέπει να συμβιβαστούμε. Δεν το θεωρώ και απαραιτήτως κακό. Τα πράγματα και οι καταστάσεις αλλάζουν και πρέπει να μαθαίνουμε να προσαρμοζόμαστε στα εκάστοτε δεδομένα. Σίγουρα υπάρχουν αρνητικά στην τωρινή κατάσταση, αλλά το ότι μπορεί ο οποιοσδήποτε να έχει πρόσβαση σε τόση πολύ μουσική από παντού το θεωρώ θετικό γεγονός.

Σε ενοχλεί το ότι το «ρεύμα» της εποχής ευνοεί περισσότερο ένα καλό single παρά ένα καλό άλμπουμ;
Όχι δε με ενοχλεί, αν και θεωρητικά θα μπορούσε καθώς ως μουσικός θέλω να εκτιμάται η συνολική μου δουλειά. Όπως είπα και προηγουμένως, θα πρέπει να προσαρμοζόμαστε στα εκάστοτε δεδομένα και αν κάνουμε τη δουλειά μας σωστά και ποιοτικά τότε θα εκτιμηθεί ούτως ή άλλως.

Όντας μέλος των Vaccines, τι είναι αυτό που διασκεδάζεις περισσότερο; Τις συναυλίες σας, το να γράφεις και να ηχογραφείς τραγούδια; ...ή μήπως τη φήμη που έχεις αποκτήσει; (με αστεία πρόθεση η τελευταία ερώτηση)
(γελάει) Η διαδικασία του να γράφεις μουσική έχει μια πολύ όμορφη αίσθηση, αλλά το ότι έπιασα ένα μουσικό όργανο και κατέληξα μουσικός είχε να κάνει με τη λαχτάρα μου να ανέβω στη σκηνή κάποια στιγμή και να παίζω, ακόμα και αν μιλάμε για συναυλίες σε σχολικό επίπεδο για να ρίξουμε καμιά γκομενίτσα (γελάει). Οπότε με σιγουριά σου λέω πως το να παίζω live είναι αυτό που διασκεδάζω περισσότερο ως μέλος των Vaccines.

Έχεις ένοχες απολαύσεις στη μουσική;
Δεν συμφωνώ με τον όρο «ένοχες απολαύσεις» στο θέμα της μουσικής. Άμα σου αρέσει κάτι να ακούς και διασκεδάζεις με αυτό είναι δικαίωμά σου και δεν χρειάζεται να το παρουσιάζεις ως ένοχη απόλαυση. Π.χ. εμένα μου αρέσουν πολύ οι Abba και είμαι περήφανος για αυτό!