Συνέντευξη: The Silent Rage

Κυριακή απογευματάκι, σταθμός "Μοναστηράκι". Καιρός πολύ καλός, ό,τι πρέπει για κουβέντα. Πόσο μάλλον όταν έχεις απέναντι σου τα μέλη μιας νέας και ελπιδοφόρας μπάντας, των The Silent Rage, οι οποίοι έχουν άποψη για όλα και δεν φοβούνται, ούτε ντρέπονται να την πουν. Διαβάστε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη και τα συμπεράσματα δικά σας...


Πείτε μου λίγα πράγματα για το συγκρότημα.
Νίκος: Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2006 από εμένα και τον τότε drummer της μπάντας Βασίλη Χαμό. Σύντομα στο line up προστέθηκαν δυο αλλά παιδιά σε κιθάρα και μπάσο, ο Πάνος Λάμπρου και ο Νικήτας Παπανικολάκης. Με αυτούς το 2006 κυκλοφόρησε ένα rehearsal demo με τέσσερα κομμάτια, δύο εκ των οποίων βρίσκονται και στο τωρινό EP: τα "Perished In Flames" και "Litany Of Imprisoned Souls". Από τότε και μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής θητείας, άλλαξε αρκετές φορές το line up της μπάντας, μέχρι το σημερινό, που είναι οι Νίκος Σιγκλίδης στην κιθάρα και τα δεύτερα φωνητικά, Κώστας Τόκας στην κιθάρα και τα lead φωνητικά, Χρήστος Σεβαστόπουλος στο μπάσο και Κίμωνας Λιμενίδης στα πλήκτρα και δεύτερα φωνητικά. Με αυτούς ξεκινήσαμε να δουλεύουμε εξαρχής κάποια κομμάτια της μπάντας και κάποιες καινούργιες ιδέες και προχωρήσαμε. Στο EP που κυκλοφόρησε το 2009, τα τύμπανα τα είχε παίξει ο Λευτέρης Μώρος. Λίγο πριν την κυκλοφορία του EP όμως, ο Λευτέρης έφυγε από την μπάντα και στη θέση του ήρθε ο Πάνος Καραδήμας.

Πως θα χαρακτηρίζατε τη μουσική σας;
Κώστας: Το στυλ που παίζουμε είναι μελωδικό heavy metal. Έχει τα neoclassical στοιχεία, κλασσικά στοιχεία, κάποια ελάχιστα επικά και όλα αυτά θα τα έβαζα υπό τον τίτλο heavy metal.

Οι στίχοι σας με τι καταπιάνονται;
Νίκος: Οι στίχοι μας έχουν να κάνουν με προσωπικά θέματα που θέλουμε να εκφράσουμε.
Κώστας: Οτιδήποτε μπορεί να δω κάπου, π.χ. στην τηλεόραση, και να μου φέρει κάποιο προβληματισμό, μία απογοήτευση, ιστορίες από αρχαία χρόνια.

Αυτή είναι η πρώτη κυκλοφορία που έχετε;
Νίκος: Ναι, και δεν είναι καν επίσημη.
Κώστας: Είναι ένα promotional EP και το προωθούμε στα live μας κυρίως.

Πριν από αυτό δεν είχατε βγάλει κάποιο demo;
Νίκος: Ναι, ήταν το rehearsal demo, αλλά δεν πήγε πολύ καλά.
Κίμωνας: Μόνο για downloading από το myspace μας.



Γενικότερα οι μουσικές επιρροές που έχετε ποιες είναι;
Νίκος: Κοίτα, είμαστε ένα group 5 ατόμων που ο καθένας έχει τις δικές του επιρροές. Ο Κώστας, π.χ., ακούει power, AOR, glam. Ο Κίμωνας έχει πιο progressive power επιρροές, ο μπασίστας μας είναι death μεταλάς κλπ.         

Υπάρχει κάποιος μουσικός που θα θέλατε να μοιάσετε;
Νίκος: Oι Iced Earth και οι Iron Maiden, αν και είναι δύσκολο.

Από τους σημερινούς;
Νίκος: Σαν συγκρότημα ή σαν μουσικός;
Κίμωνας: Όχι κάποιον ιδιαίτερο.
Κώστας: Αυτό που μας νοιάζει είναι να μας αγαπήσει ο κόσμος μέσα από την μουσική μας. Αυτό που προσπαθούμε, είναι να φιλτράρουμε τις επιρροές μας και να ακουγόμαστε όσο γίνεται αυθεντικοί.    

Όταν συνθέτετε ένα κομμάτι, το κάνετε όλοι μαζί ή ο καθένας φέρνει τις ιδέες του και τις δουλεύετε;
Νίκος: Υπάρχει ένα άγιο πρόγραμμα που λέγεται guitar pro. Μας βοήθησε πάρα πολύ, γιατί εκεί γράφουμε ιδέες ο καθένας, τις ενώνουμε μετά και σιγά σιγά έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.   

Στα περίπου τέσσερα χρόνια που είστε συγκρότημα έχετε κάνει ήδη κάποιες εμφανίσεις;
Νίκος: Στο παρελθόν, το μόνο live που είχαμε κλείσει ήταν στο Metal Healing, στη Δράμα το 2007, μαζί με Rage, Orphaned Land κ.α. Από κει και πέρα, λόγω πολλών αλλαγών στη σύνθεση του group, δεν έγιναν κάποιες εμφανίσεις. Το πιο λειτουργικό line up μέχρι στιγμής είναι το υπάρχον, με το οποίο κάνουμε και όλα τα live.

Οι εμφανίσεις που κάνετε είναι επιλεκτικές, ή όπου σας καλέσουν πάτε;
Νίκος: Μια νέα μπάντα πρέπει να κάνει live εμφανίσεις για να τη μάθει ο κόσμος.  

Αρκεί να μην «καεί» μόνο αν το παρακάνει...
Νίκος: Να σου πω. Αυτή τη στιγμή η μπάντα έχει κάνει ήδη τρία live. Μετά από αυτά τα τρία live…

Τα οποία είναι;
Νίκος: 22/01 Αθήνα, 23/01 στο Harley Bar Θεσσαλονίκη και 24/01 στην Λάρισα. Αυτά είναι τα 3 τελευταία live της μπάντας. Θα αργήσουμε να κάνουμε κάποιο άλλο.

Τελειώνοντας τα τρια live η μπάντα αδρανοποιείται. Μετά βγάζει καινούργιο υλικό;
Κίμωνας: Σκεφτήκαμε να μπούμε στο studio να γράψουμε καινούργιο υλικό, αλλά μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα και να μείνουμε στη σύνθεση περισσότερων κομματιών, έτσι ώστε να βελτιωθεί ο καθένας σε ατομικό επίπεδο. Έχουμε εξάλλου στο μυαλό μας κάποια πιο σημαντικά live στο μέλλον και θα επικεντρωθούμε σε αυτά.  
Κώστας: Να συμπληρώσω ότι αυτό που έχουμε συμφωνήσει μεταξύ μας, είναι ότι αν δεν υπάρξει κάποιο καλό support, δε σκοπεύουμε να κάνουμε κάποια live εμφάνιση σύντομα.

Ρώτησα γιατί μπορεί να είπατε, κατά επιλογή σας, ότι μετά από αυτά τα live δε θα κάνετε κάτι άλλο…
Κώστας: Όχι, μόνο αν υπάρξει κάποιο καλό support. Αλλιώς θα προτιμήσουμε να ξαναεπεξεργαστούμε τις συνθέσεις, να βρούμε τις τελικές συνθέσεις που θα είναι στο δίσκο και να κάνουμε τον προγραμματισμό μας για το δίσκο.



Εκτός των πέντε κομματιών που είναι στο δίσκο, έχετε γράψει και άλλα κομμάτια που τα έχετε στο «ντουλάπι» της μπάντας;
Κίμωνας: Ναι, έχουμε πολλά κομμάτια.
Κώστας: Υπάρχουν ήδη άλλα έξι κομμάτια που είναι έτοιμα και θα ηχογραφηθούν για το δίσκο, και έχουμε και άλλα που τα δουλεύουμε, και τα κρατάμε για αργότερα.

Σα συγκρότημα υπάρχει μια φράση, ένα motto που να σας αντιπροσωπεύει;
Νίκος: Κοίταξε, σε κάποια περίοδο μας εξέφραζε πολύ μια φράση από το ομώνυμο κομμάτι.
Κώστας: Στο δεύτερο τετράστιχο λέει: "all those who wanted to harm me through the years, will pay the price of my revenge"

Έχετε... "μεγάλο" motto!
Νίκος: Τέλος πάντων. Κοίτα, είχαμε πολλές δυσκολίες σαν μπάντα, αλλά η τωρινή σύνθεση βοήθησε στο να ανακάμψουμε. Το πιο σημαντικό είναι να μην τα παρατάς, έτσι κι αλλιώς.     

Υπάρχει κάτι που να σιχαίνεστε στη μουσική τώρα πια;
Κίμωνας: Στο metal ή γενικότερα στην μουσική;

Εννοείται στο metal, hard rock, AOR κλπ...
Κώστας: Tην επανάληψη
Νίκος: Tην εμπορικότητα



Αυτό όμως δεν μπορείς να το αποφύγεις. Από τη μια δεν μπορείς να λες ότι σιχαίνεσαι την εμπορικότητα και από την άλλη να θες να σε ακούσουν. Επίσης, σε αυτό που λες Κώστα για την επανάληψη, σκέψου ότι μπάντες όπως οι Motorhead ή οι AC/DC παίζουν πάρα πολλά χρόνια το ίδιο στυλ, κάτι το οποίο είναι αποδεκτό, οπότε δεν το αλλάζεις, έτσι;
Κίμωνας: Nαι, συμφωνώ αλλά μιλάμε για τις νέες μπάντες που αναμασάνε το παρελθόν και όχι για τις ήδη "φτασμένες", μεγάλες μπάντες, που έγραψαν ιστορία.    
Νίκος: Αυτό που εμείς προσπαθούμε να δημιουργήσουμε και να κάνουμε, είναι ένα κράμα από ό,τι προϋπήρχε, που θα ενώνει πολλά στοιχεία. Στο χώρο που κινούμαστε, το μελωδικό power, έχουν ακουστεί σχεδόν όλα, οπότε για παράδειγμα, εμείς βάλαμε και ακραία φωνητικά, για το κάτι διαφορετικό.  

Σας βγήκαν φυσιολογικά ή το κάνατε επίτηδες;
Νίκος: Μας βγήκε στην πορεία.
Κώστας: Απλά είναι στο σημείο και το όριο που πρέπει, ώστε να μην γίνουμε metalcore.
Νίκος: Δυστυχώς κάποιοι, το δεύτερο κομμάτι το χαρακτηρίζουν έτσι.

Τι θα κάνατε στην περίπτωση που μια εταιρία σας πλησίαζε και ανέφερε ότι για να κυκλοφορήσει το υλικό σας, θα ήθελε, για παράδειγμα, να «μαλακώσετε τον ήχο»;
Κώστας: Μας το έχουνε πει αυτό από μια εταιρία. Τους άρεσαν τα κομμάτια μας, αλλά τα ήθελαν αλλιώς συνθετικά δομημένα και φυσικά είπαμε όχι στην πρόταση τους.    
Νίκος: Κάποιος άλλος μας είπε να κρατήσουμε μόνο το πρώτο κομμάτι και να γράψουμε άλλα σε αυτό το στυλ, κάτι που δε θέλουμε, αφού είμαστε εμείς. Αυτά τα τραγούδια έχουμε γράψει, αυτά μας αντιπροσωπεύουν. Κάτι άλλο θα ήταν άλλη μπάντα. Αυτή τη στιγμή δε μας ενδιαφέρει κάτι άλλο.    

Όσον αφορά στο εξώφυλλο;
Νίκος: Λίγο πριν έρθει ο Κίμωνας στη μπάντα, και όταν ψάχναμε τίτλο για το album, σκέφτηκα τo "Inner Scars". Μιλήσαμε με διάφορους γραφίστες, ώσπου ήρθαμε σε επαφή με τον Reiner Kalwitz, ο οποίος θεωρώ ότι έχει κάνει πολύ καλή δουλειά για την μπάντα και έχει κάνει ό,τι εμείς θέλαμε. Μας έστειλε προτάσεις και εμείς διαλέξαμε αυτή που μας άρεσε περισσότερο, βάσει και του τίτλου του album.    

Πως βλέπετε την κατάσταση στη σημερινή Ελληνική σκηνή;
Κώστας: Από τα live που έχω πάει τον τελευταίο χρόνο, πιστεύω ότι υπάρχουν πάρα πολλές καλές Ελληνικές μπάντες, η κάθε μία στο είδος της, και πιστεύω ότι αν θέλουμε να κάνουμε κάτι, καλό θα ήταν να μην το βλέπουμε μόνο στο χαβαλέ.
Κίμωνας: Όντως υπάρχουν πολλές καλές μπάντες, αλλά οι περισσότερες χαντακώνονται στις παραγωγές και δεν μπορούν να αναδειχτούν όσο τους αξίζει και έτσι δε γίνονται γνωστές.
Νίκος: Το σημαντικό όταν θέλεις να κανείς μια παραγωγή είναι ότι δεν πρέπει να σκεφτείς το κόστος. Αν ο άλλος μιζεριάζει και σκεφτεί ότι, παραδείγματος χάρην, θα δώσω 2000€-3000 €, το αποτέλεσμα δε θα είναι το επιθυμητό. Αν δε δαπανήσεις, δεν κάνεις κάτι. Είναι μέρος του παιχνιδιού. Οι καλές μπάντες είναι πολλές στη χώρα μας και γίνονται μεγάλα βήματα έτσι ώστε να εμφανίζονται στο εξωτερικό. Πέρα από κλασσικά group, όπως οι Firewind, Rotting Christ, Septic Flesh, Nightrage, πλέον αρχίζουν να βγαίνουν και πιο μικρού βεληνεκούς μπάντες και αυτό είναι ευχάριστο.



Παλιότερα, ανάμεσα στα Ελληνικά συγκροτήματα υπήρχε μεγάλη αντιπαλότητα. Πιστεύετε ότι υπάρχει ακόμα;
Νίκος: Βεβαίως υπάρχει.
Κώστας: Aυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι συμβαίνει σε groups που έχουν κάποια δισκογραφία.
Νίκος: Δυστυχώς, αν μια μπάντα έχει μια παραπάνω ευκαιρία από άλλες, την κατηγορούν. Στο εξωτερικό τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα, είναι πιο δεμένοι. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά.   

Για τους The Silent Rage τι σημαίνει ευτυχία;
Νίκος: Nα έρχεται ο κόσμος στα live και να περνάει καλά. Όταν ο κόσμος περνάει καλά, εμείς περνάμε ακόμα καλύτερα.
Κίμωνας: Nα γίνουμε αποδεχτοί στο ευρύ κοινό. Συμφωνώ με το Νίκο.
Κώστας: Eγώ θα χωρίσω την επιτυχία σε δυο σκαλοπάτια: το ένα είναι η επιτυχία σε εγχώριο επίπεδο και το δεύτερο σκαλοπάτι είναι η επιτυχία στο εξωτερικό.

Πιστεύετε ότι η μουσική σας θα ακουστεί άνετα στο εξωτερικό;
Νίκος: Bάσει των κριτικών που έχουμε πάρει, όλες είναι πολύ θετικές, και μάλιστα σε κάποιους άρεσε τόσο, που απόρησαν πως η Ελλάδα έχει ακόμα τόσο καλές μπάντες.   

Το όνομα σας πως προέκυψε;
Νίκος: Ήταν μια πολύ περίεργη φάση κάποια στιγμή στη μπάντα και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ακριβώς το μεταφρασμένο όνομα της.

Περιέχει πάντως κάτι αντιφατικό. Η οργή ήρεμη δεν μπορεί να είναι...
Κώστας: Είναι ένας εσωτερικός θυμός που είχαμε. Τη σιωπηλή οργή μπορώ να στην παρομοιάσω με το τσουνάμι. Όταν γίνονται υποθαλάσσιες γεωτρήσεις και μεταφέρεται από κάτω προς τα πάνω, αν έβλεπες τη θάλασσα από πάνω μοιάζει πολύ ήρεμη. Αντίθετα όσο πάει προς την ακτή, μετατρέπεται σε κάτι άγριο. Εγώ έτσι παρομοιάζω το όνομα της μπάντας.  

Τι είναι αυτό που τώρα πια σας γεμίζει με οργή;
Νίκος: Tο να βοηθάς άτομα αρκετά και αυτά να σε βρίζουν, χωρίς να πουν ένα ευχαριστώ.
Κίμωνας: Και η υποκρισία, το να λένε πράγματα πίσω από την πλάτη σου.
Νίκος: Eπίσης όταν κάποιος γράφει κάποια πράγματα καλά και θετικά ενώ από πίσω σε θάβει. Προτιμώ ότι έχει να πει να το πει ευθέως. 



Την αρνητική κριτική τη δέχεστε;
Νίκος: Φυσικά.
Κίμωνας: Aν γίνεται καλοπροαίρετα, ναι.
Νίκος: Είχαμε μια κριτική από Ολλανδία, όπου ο τύπος έγραψε ότι δεν του άρεσαν τα πλήκτρα, γιατί καταστρέφουν κάθε συναίσθημα του κομματιού. Ήταν μια προσωπική του γνώμη και τη δεχόμαστε.
Κώστας: Tην κριτική πρέπει να τη δέχεσαι, γιατί γίνεσαι καλύτερος. Βλέπεις το λάθος σου και το διορθώνεις.  

Όσα χρόνια είστε συγκρότημα, ποια ήταν η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή σας;
Νίκος: Η καλύτερη στιγμή μας ήταν στο Greek Metal Gods και η χειρότερη όταν ήταν να παίξουμε support στους Evergrey, όπου πήγαμε αλλά δεν παίξαμε ποτέ. Οι συνθήκες διοργάνωσης ήταν πολύ κακές.
Κώστας: Eκτός αυτού, ο ένας έριχνε το φταίξιμο στον άλλον, πράγματα απίστευτα.
Κώστας: Για μένα η καλύτερη στιγμή της μπάντας είναι ότι έχουμε αυτό το line up.
Νίκος: Δεν είμαστε απλά πέντε άτομα που παίζουν μαζί, ο ένας για τον άλλο είναι κάτι παραπάνω από φίλος.   

Πως βλέπετε την τωρινή ηχητική μορφή που έχει πάρει η metal μουσική; Παλιότερα υπήρχαν πιο κλασσικές φόρμες, ενώ πλέον έχει εμπλουτιστεί η μουσική με πολλά άλλα στοιχεία.
Κίμωνας: Πιστεύω ότι ο κόσμος έχει βαρεθεί το παραδοσιακό heavy metal και για αυτό ψάχνεται σε άλλα μονοπάτια. Οι μουσικοί ψάχνουν το κάτι άλλο. Έχουν βαρεθεί τα ψιλά φωνητικά και έχουν βάλει τα brutal, έχουν βάλει μελωδικά πιασάρικα στοιχεία, βαριές κιθάρες, κάτι που πουλάει.   

Πιστεύετε ότι η metal μουσική έχει απήχηση στην Ελλάδα;
Κώστας: Πιστεύω ότι ανεβαίνει ξανά. Έχω δυο αδερφές που πάνε σχολείο ακόμα. Και οι δυο μου λένε ότι άκουσαν το τάδε συγκρότημα. Η πιο μικρή πάει δημοτικό και μου λέει άκουσα π.χ. Iron Maiden και Slipknot.  
Κίμωνας: Eγώ δεν πιστεύω ότι είχε πέσει ποτέ, απλά ήταν πάντα σε σταθερό επίπεδο. Πάντα βλέπω κόσμο στις συναυλίες...

Ναι αλλά μόνο εκεί...
Νίκος: Tο διάστημα 1999-2003 είχε πέσει λίγο, αλλά μετά το 2004 υπάρχει μια ανάκαμψη.

Ποιο είναι το στοιχείο που έχετε σαν group και πιστεύετε ότι θα αγαπήσει ο κόσμος;
Νίκος: Μελωδικότητα στη μουσική και στα φωνητικά.
Κίμωνας: Για μένα είναι οι συνθέσεις.

Οι οποίες είναι σίγουρα πολύ καλές. Να σας ομολογήσω ότι εμένα μου άρεσε παρά πολύ η δουλειά σας ειδικά το πρώτο κομμάτι. Δυστυχώς στον Ελληνικό χώρο, και δη στο power, δεν υπάρχουν πολλά groups. Ποιο πιστεύετε ότι είναι το στοιχείο που θα σας διαφοροποιήσει από τα υπόλοιπα groups;
Κώστας: Το στοιχείο που θα μας διαφοροποιήσει πιστεύω πως είναι οι ουσιαστικές και όχι φλύαρες συνθέσεις μας, όπως και το ότι οι επιρροές μας δεν είναι μόνο power. Είναι hard rock, heavy, λίγο prog και φυσικά η κλασική μουσική.
Κίμωνας: Tο να καταφέρει μία πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα να διαφοροποιηθεί από τις υπόλοιπες του είδους της, δεν είναι και τόσο εύκολο εν έτει 2010. Βγάλαμε το promo με κομμάτια που είχαν γραφτεί πολύ παλιότερα. Tο αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό. Στο μέλλον όμως και στα καινούρια κομμάτια που γράφουμε ελπίζω να φανεί πιο έντονα αυτή μας η διαφοροποίηση από τις power μπάντες που βγαίνουν σωρηδόν. Σε προσωπικό επίπεδο προτείνω στα παιδιά τη χρήση ήχων πιάνου, οι οποίοι δίνουν μία πιο prog χροιά.

Ποιο είναι το ιδανικό line up που θα θέλατε να είστε support;
Νίκος: Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που δε θα ήθελε να παίξει με τους Iron Maiden, τους Metallica,τους Megadeth και όλους τους μεγάλους. Από κει και πέρα, προσωπικά θα ήθελα να παίξω μαζί με μπάντες όπως οι Gamma Ray, οι Virgin Steele και οι Edguy.
Κώστας: Εγώ θα ήθελα πάρα, μα πάρα πολύ, να παίξω support στους Stryper.
Κίμωνας: Εγώ θα ήθελα να ανοίξω μια συναυλία της αγαπημένης μου μπάντας, των Helloween.



Πως βλέπετε τα συναυλιακά μέρη στην χώρα μας; Την οργάνωση και την υποδομή;
Κίμωνας: Τα περισσότερα στερούνται καλής οργάνωσης. Επίσης τα μαγαζιά δεν κάνουν πολύ καλές συμφωνίες για να φέρουν όσο το δυνατόν περισσότερες μπάντες σε ένα festival με προσιτές τιμές εισιτήριων. Για αυτό βλέπουμε στο εξωτερικό να γίνονται τέτοια fests με τόσα ονόματα και σε εξευτελιστικές τιμές. Εμείς ακόμα είμαστε πολύ πίσω...
Νίκος: Επειδή παρακολουθώ στενά τα συναυλιακά δρώμενα της χώρας μας τα τελευταία επτά χρόνια, μπορώ να πω ότι τα πράγματα από την σεζόν 2004-2005, έχουν αρχίσει να καλυτερεύουν. Έχουμε δει συγκροτήματα που ονειρευόμασταν για χρόνια να δούμε, και επιτέλους κάτι αρχίζει να κινείται γύρω από αυτό. Βέβαια συμφωνώ με τον Κίμωνα, ότι σε καμία περίπτωση από θέμα υποδομών δε θα μπορέσουμε να φτάσουμε χώρες όπως είναι η Γερμανία (Wacken, Summer Breeze κ.α.), η Σουηδία (Sweden Rock Festival), η Γαλλία (Hellfest) κ.α. Εδώ μπορεί κανείς να αναλογιστεί ότι στο Tolmin της Σλοβενίας, που εδώ και έξι χρόνια γίνεται το Metal Camp Festival, το εισιτήριο για τις τρεις μέρες του festival δεν ξεπερνά τα 80-85€! Οπότε αισθανόμαστε εγκλωβισμένοι εδώ, γιατί δίνουμε τα ίδια σχεδόν λεφτά για 4-5 μπάντες σε μία ημέρα;

Έχετε σκεφτεί να έχετε κάποιο guest στην επόμενη δουλειά σας;
Νίκος: Υπάρχουν κάποια πλάνα για κάτι τέτοιο, αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο μέχρι τώρα.

Ένας Έλληνας μουσικός μπορεί να ζήσει μόνο από την μουσική;
Νίκος: Ο Έλληνας metal μουσικός… δύσκολα. Οι Έλληνες μουσικοί γενικότερα… ναι.
Κώστας: Μόνο αν παίζει λαϊκά, δυστυχώς!
Κίμωνας: Ναι. Υπάρχουν πολλά είδη μουσικής που μπορεί να παίξει κάνεις και να βγάλει χρήματα, αρκεί να το κυνηγήσει και να ψαχτεί και αν είναι ικανός στον τομέα του, μπορεί να παραδίδει μαθήματα.

Τι θα θέλατε διαφορετικό στην τωρινή metal σκηνή, αν υπάρχει κάτι...
Νίκος: Να μην προωθούν μπάντες που δεν αξίζουν, απλά και μόνο για να κερδίσουν μερικά χρήματα.  
Κώστας: Χμμμ... διαφορετικό... Θα ήθελα πολύ να ξαναγινόταν της μόδας τα 80's και τα 90's... Super θα ήταν!
Κίμωνας: Θα ήθελα να σταματήσουν οι μπάντες που δεν έχουν πλέον τίποτα να δώσουν. Να ονομάσω μερικές έτσι για την ιστορία: Gamma Ray, Hammerfall, Iron Maiden, Queensryche, Edguy. Για να μην πω και άλλες…

Οι τελευταίες κουβέντες δικές σας...
Νίκος: Προσωπικά, εγώ θα ήθελα να σε ευχαριστήσω Θοδωρή για το ενδιαφέρον που έδειξες για τους The Silent Rage, καθώς επίσης και τους αναγνώστες σας για την ώρα που δαπάνησαν ώστε να διαβάσουν την συνέντευξη αυτή. Όποιος θέλει μπορεί να επισκεφτεί την σελίδα μας στο My Space, www.myspace.com/silentragegreece ή στο Facebook, πληκτρολογώντας στη μηχανή αναζήτησης “The Silent Rage (official facebook group)", ώστε να μαθαίνει νέα μας και να ακούσει τα κομμάτια μας. Θα χαρούμε να διαβάσουμε σχόλια τους, καθώς και να τους δούμε σε κάποιες από τις συναυλίες μας! Stay Silent - Stay Heavy!
Κώστας: Ευχαριστούμε πάρα πολύ καταρχήν για την ώρα που διέθεσες για μας, ώστε να πούμε τις απόψεις μας. Επίσης, ευχαριστούμε πάρα πολύ και τους αναγνώστες του Rocking.gr που διάβασαν τη συνέντευξη αυτή και να τους πούμε ότι ελπίζουμε να τους δούμε και σε κάποιο από τα επερχόμενα live μας, διότι αυτοί είναι η κινητήριος δύναμη μας. Ο κόσμος!
Κίμωνας: Ευχαριστούμε όσους μας έχουν βοηθήσει όλον αυτόν τον καιρό, όπως επίσης και τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την μπάντα και γράφουν καλά λόγια για αυτήν. Cheers!