Συνέντευξη: The Pineapple Thief

Μεταξύ εναλλακτικού και προοδευτικού ήχου, οι Άγγλοι Pineapple Thief μόλις κυκλοφόρησαν το νέο, όγδοο album τους και ο τραγουδιστής / συνθέτης της μπάντας, Bruce Soord, μας μίλησε, αναλαμβάνοντας να κατατοπίσει τους ενδιαφερόμενους γύρω από το συγκρότημα και τις προσδοκίες του. Ομιλητικός και προσγειωμένος, εκπρόσωπος μιας νέας, ταχύτατα αναπτυσσόμενης σκηνής, δίνει απαντήσεις που οι προσκείμενοι στη μπάντα θα εκτιμήσουν. Μια μπάντα, η οποία συνεχίζει να βγάζει όμορφους δίσκους, ποιότητας και καλλιτεχνικής συνέχειας.



Γεια σου Bruce. Συγχαρητήρια για το νέο σας album, το οποίο είναι εξαιρετικό ακόμα μια φορά. Πώς πήγε η διαδικασία ηχογράφησης;
Cheers. Βασικά πέρασα περίπου 14 μήνες συνθέτοντας και ηχογραφώντας νέα μουσική στο προσωπικό μου στούντιο. Ευτυχώς, μετά από χρόνια κατάφερα να συγκεντρώσω έναν αρκετά ενδιαφέρον εξοπλισμό, αλλά δεν είναι για ηχογράφηση drums και τέτοια πράγματα. Έτσι, αφού και η μπάντα εμφανίστηκε ευχαριστημένη με τα demos μου, ηχογραφήσαμε το album ως κανονική μπάντα. Γενικά, κράτησε αρκετά η δουλειά, αλλά είμαι χαρούμενος που μας δόθηκε ο χρόνος γι' αυτό.

Υπάρχει κάποιο concept πίσω από το "Someone Here Is Missing";
Ναι, αλλά αντιλήφθηκα ότι υπήρχε ένα concept μετέπειτα, ιδιαίτερα αφότου ο Storm (Thorgerson, δημιουργός του artwork) με ανέκρινε γύρω από τα κομμάτια. Βασικά, το album αφορά στο χρόνο, ο οποίος περνάει, τη μεταμέλεια και τις ελπίδες για το μέλλον. Ο «post-it» τύπος του εξωφύλλου αντικατοπτρίζει το concept. Όλες αυτές οι υπενθυμίσεις που είναι κολλημένες, μου θυμίζουν τα πράγματα που δεν είπα, τις πράξεις που δεν έκανα. Αλλά ακόμα και αν ακούγεται ψυχρό, το φωτεινό σημείο είναι ότι ακόμα έχουμε το χρόνο για να διευθετήσουμε αυτά τα πράγματα.

Είσαι ευχαριστημένος με το album, τώρα που είναι ολοκληρωμένο και είστε έτοιμοι να το παρουσιάσετε και ζωντανά;
Ναι, είναι πραγματικά χαρούμενος με αυτό και όντως λειτουργεί υπέροχα στις εμφανίσεις μας. Ουσιαστικά, πιθανότατα να ακούγεται και καλύτερο ζωντανά. Ήξερα βέβαια ότι η νέα βαρύτερη και ελαφρώς πιο «χύμα» παραγωγή θα ξένιζε μερικούς οπαδούς, αλλά προτιμώ να προκαλώ το διχασμό στις απόψεις, παρά να υπάρχει μια μόνο γνώμη που να συγκλίνει.

Θα μπορούσες να περιγράψεις τις βασικές εμπνεύσεις και επιρροές σου και πώς αυτές έγιναν μέρος του οράματός σου γύρω από το νέο album;
Οι εμπνεύσεις πάντοτε έρχονται από τις ακραίες εκφάνσεις της ζωής. Τα δύο τελευταία χρόνια διάφορα γεγονότα που συνέβησαν προκάλεσαν τεράστιες ποσότητες συναισθήματος. Πάντα προσπαθώ να εισπράξω αυτές τις στιγμές και να γράψω ένα κομμάτι. Ή τουλάχιστον να πιάσω την κιθάρα μου και να δω που θα με ταξιδέψει...

Ποιές είναι οι αντιδράσεις γύρω από το album μέχρι στιγμής;
Τελείως διχασμένες, όπως σου πα και πριν. Έχουμε τις καλύτερες κριτικές που 'χαμε ποτέ, αλλά αυτές κυρίως όπως αντιλαμβάνομαι είναι από πιο mainstream μέσα. Φαίνεται ότι οι παραδοσιακοί «rockers» το λαμβάνουν καλύτερα, αλλά ίσως κάποιοι παλιότεροι που τους άρεσε η μελαγχολική πλευρά να μην αρέσκονται στη νέα κατεύθυνση.



Προσωπικά θεωρώ το "Variations On A Dream" ένα από τα κορυφαία σας album, ίσως και το καλύτερο. Τι διαφορές μπορείς να δεις μεταξύ του τότε και του τώρα στη μπάντα;
Το "Variations On A Dream" γράφτηκε και ηχογραφήθηκε πριν ακόμα γίνει η μπάντα. Ήταν σίγουρα ένα λιγότερα έντονο album, πιο μελαγχολικό και δημιουργήθηκε έχοντας περισσότερα layers. Ήταν πιθανότατα, θα τολμούσα να πω, πιο «progressive». Ξέρω ότι πολλοί από τους φίλους της μπάντας θα προτιμούσαν να γράψω άλλα 5 "Variations", αλλά έπρεπε να προχωρήσουμε μπροστά, να δοκιμάσουμε νέα, διαφορετικά πράγματα. Λατρεύω εκεί που έχει φτάσει η μπάντα σήμερα, αλλά ξέρω ότι κάποιοι οπαδοί θα είχαν διαλέξει διαφορετικά μονοπάτια. Έτσι είναι η ζωή!

Μάλιστα. Τι από  τα δύο προτιμάς; Να βρίσκεσαι σε διαδικασία ηχογράφησης στο στούντιο ή να αποδίδεις ζωντανά τη μουσική σου;
Είναι και τα δύο τόσο διαφορετικά. Το αίσθημα που έχω όταν βρίσκομαι μόνος στο στούντιο και ένα κομμάτι αρχίζει να δημιουργείται είναι φανταστικό. Όπως και το αίσθημα που έχεις όταν το κοινό τραγουδάει ένα κομμάτι σου είναι ισάξιο, αλλά διαφορετικό. Τα χρειαζόμαστε και τα δύο για να 'μαι ειλικρινής.

Πώς θα περιέγραφες τον ήχο των Pineapple Thief;
Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση. Κάθε φορά που προσπαθώ να το κάνω αυτό, καταλήγω με μια διαφορετική φράση ή ορισμό... Είναι rock. Νομίζω η K-Scope (label της μπάντας) το ονομάζει "Post Progressive". Είμαι ευχαριστημένος και με τα δύο. Είναι απλά μουσική.

Θεωρώ ότι οι Pineapple Thief είναι από τα πιο ενδιαφέροντα συγκροτήματα πλέον που προέρχονται από τη Μεγάλη Βρετανία. Είσαι ικανοποιημένος από την αναγνώριση μέχρι στιγμής, όσον αφορά τις αντιδράσεις του τύπου και των μουσικόφιλων γενικά;
Η αντίδραση από τους οπαδούς είναι καταπληκτική. Δε θα 'μασταν εδώ χωρίς αυτούς. Ο τύπος; Μάλλον είμαστε τυχεροί που υπάρχουν κάποιοι σαν και σένα, που είναι έτοιμοι να μας προωθήσουν. Αλλά το να πάμε σε πιο εμπορικά μέσα και mainstream ραδιοφωνικούς σταθμούς είναι εξαιρετικά δύσκολο. Έχουμε και από κει κάποια ανταπόκριση, αλλά όχι όση θα θέλαμε. Στο τέλος της ημέρας όμως είμαι ευχαριστημένος που φτιάχνουμε ακόμα μουσική, η οποία μπορεί να σταθεί εκεί έξω.



Είναι δύσκολο στις μέρες μας να κάνεις ένα «breakthrough» στη μουσική βιομηχανία νομίζεις;
Είναι διαφορετικό. Παλιότερα, ήταν πολύ δύσκολο να καταφέρεις κάτι. Ο μόνος τρόπος ήταν να κερδίσεις ένα δισκογραφικό συμβόλαιο. Οπότε ήταν «μαύρο ή άσπρο», είτε θα είχες μια συμφωνία με δισκογραφική ή θα συνέχιζες το δύσκολο δρόμο να παίζεις μουσική για ελάχιστους ή κανέναν. Τώρα είναι τελείως διαφορετικά. Οποιοσδήποτε μπορεί να ηχογραφήσει ένα κομμάτι, το πρόγραμμα είναι ελεύθερο, βασικά κάποιο από αυτό και πρακτικά όλοι έχουν έναν υπολογιστή. Ακόμα και για το iPhone έχουν κυκλοφορήσει studio tools. Και εφόσον έχεις ένα κομμάτι, το βάζεις στο myspace ή το facebook και έχεις από μόνος σου το δικό σου label! Έτσι πλέον ο καθένας μπορεί να ορθώσει ανάστημα και να περιμένει. Ναι, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα χάλια εκεί έξω, αλλά τελικά αυτός που αξίζει θα προχωρήσει.

Και για να επιστρέψουμε στα της μπάντας, πώς ήταν να συνεργάζεστε με έναν τόσο θρυλικό καλλιτέχνη για το artwork; Και όσον αφορά στην ιδέα του εξωφύλλου, ήταν δική σου ή του Storm;
Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα η συνεργασία με τον Storm. Θυμάμαι σαν παιδική ανάμνηση να χαζεύω τις δουλειές του στη Hipgnosis και να διαβάζω τα βιβλία τους, ήταν μαγικά. Το εξώφυλλο ήταν οπωσδήποτε δική του ιδέα. Και δεν υπήρχε καμία περίπτωση να διαφωνήσω με τον Storm. Πρώτα μου πήρε συνέντευξη που αφορούσε στα τραγούδια μου και μετά έφυγε με το συνεργείο του και δοκίμασε διάφορες ιδέες. Ήταν όλα τέλεια. Συμπτωματικά, η εικόνα στον τοίχο και η εκτύπωση πάνω στο cd ήταν η ιδέα για το εξώφυλλο.

Ωραίο ακούγεται. Ποιά είναι η γνώμη σου για νέα, κατά κάποιο τρόπο, σκηνή του «prog meets alternative rock» της Αγγλίας, με μπάντες σαν τους Oceansize, Amplifier, Pure Reason Revolution κτλ;
Νομίζω ότι είναι πραγματικά κάτι υγιές και όλο και περισσότερες μπάντες ξεπηδάνε, βάζοντας ένα τέλος στη «neo-prog» εποχή. Έχω δει όλες αυτές τις μπάντες που περιγράφονται σαν «post-rock» ή «post-prog». Είναι απλά «post».

Εσύ αισθάνεσαι μέρος αυτής της σκηνής; Ή δε νιώθεις άνετα με τέτοιες «ταμπέλες»;
Δε με πειράζουν οι ταμπέλες, αλλά δε θα βγαίναμε από την πορεία μας κιόλας για να ενταχθούμε σε κάποια. Ωστόσο, είμαι χαρούμενος που μας συνδέουν με αυτή τη σκηνή. Ξαφνικά, το «prog» δεν είναι και τόσο άσχημη λέξη πια.  

Υπάρχουν σχέδια για κάποιο live DVD;
Ναι. Προσδοκώ να κυκλοφορήσει την επόμενη χρονιά.

Θα μπορούσες να μας πεις κάποια αγαπημένα album σου ή καλλιτέχνες;
Βασικά βρίσκομαι κάπου στο κέντρο, μεταξύ των παλιών '70s group που λατρεύω, όπως οι Supertramp, Pink Floyd, Yes, Camel, όλα τα κλασικά πράγματα. Αλλά οι περισσότερες επιρροές έρχονται από πιο σύγχρονα πράγματα, μπάντες που δημιουργούν τώρα. Η καλύτερη pop-prog μπάντα αυτή τη στιγμή είναι οι Biffy Clyro. Άλλες μπάντες που έχω ακούσει αρκετά είναι οι Deus, Beck, Deftones, Katatonia. Χτες για παράδειγμα είχα βάλει ένα παλιό album των Del Amitri.

Έχεις ακούσει κάτι εξαιρετικό φέτος που θα πρότεινες;
Χμμμμ, ακούω αρκετά το "True Love's Gutter" του Richard Hawley. Είναι φανταστικός κιθαρίστας και τον λατρεύω από τότε που ήταν με τους Long Pigs. Και επίσης αναφέρει στο booklet όλον τον εξοπλισμό που χρησιμοποιεί στο δίσκο. Ό,τι πρέπει για «guitar nerds».

Τι άλλο να περιμένουμε από τους Pineapple Thief στο μέλλον;
Περισσότερες συναυλίες! Και μια εμφάνιση στην Ελλάδα ίσως; Και ένα 9ο άλμπουμ, αλλά θα πάρει τουλάχιστον 2 χρόνια πριν γίνει αυτό!

Ευχαριστώ πολύ Bruce για το χρόνο σου και τη μουσική σου.
Τα λέμε κάποια στιγμή και εκεί, ελπίζω.

Πάνος Παπάζογλου