Συνέντευξη: Samsara Blues Experiment

Ήρθαν στη μουσική μας ζωή από το πουθενά. Τους ακούσαμε, τους είδαμε ζωντανά κι εν τέλει τους αγαπήσαμε. Τα τρία τέταρτα των Γερμανών -φίλων μας- Samsara Blues Experiment (Richard, Thomas, Christian), μίλησαν για τον πρώτο τους δίσκο, τη λατρεία τους για τα 70s και για πολλά άλλα, χωρίς να μασάν τα λόγια τους. Νεανικός ενθουσιασμός ή αφοπλιστική ωριμότητα; Gelesen!



Καλησπέρα παιδιά! Πού σας πετυχαίνουμε; Είστε ακόμα σε περιοδεία;
Christian: Βασικά, συνθέτουμε καινούργια τραγούδια, δουλεύουμε, κάνουμε παρέα μεταξύ μας... είμαστε χαρούμενοι που υπάρχουμε και φυσικά πολύ ευχαριστημένοι που ο δίσκος μας βγήκε αρκετά καλός έπειτα από ατελείωτους μήνες αναμονής για το τελικό αποτέλεσμα.

Είστε μια νέα μπάντα καθώς μετράτε μόλις τρία χρόνια ζωής. Πείτε μας λίγα λόγια για τη δημιουργία της, για να συστηθείτε στο ελληνικό κοινό.
Thomas: Η πρώτη φορά που συναντήθηκα με τον Chris και τον Richard ήταν αμέσως μετά τη διάλυση της πρώτης σύνθεσης των Samsara. Ο Chris έψαχνε για καινούργιο ντράμερ και μπασίστα κι έτσι κάναμε μαζί μία πρόβα το καλοκαίρι του 2008. Τί να πω; Τα πήγαμε πολύ καλά! Ο Hans ήρθε στη μπάντα μετά τη φυγή του Michele (ο πρώτος μας ρυθμικός κιθαρίστας) το φθινόπωρο του 2008 και κάπως έτσι σχηματίστηκαν οι τωρινοί Samsara.
Christian: Από τότε και μετά παίζουμε ζωντανά σχεδόν συνέχεια σε Γερμανία, Ιταλία, Αυστρία, Ολλανδία, Βέλγιο καθώς επίσης εμφανιστήκαμε και στη Βορειοδυτική Αμερική. Παίξαμε σε κάποια festival και κάναμε δύο ηχογραφήσεις, το demo και το δίσκο. Θεωρώ τη μπάντα πνευματικό μου παιδί, αλλά από τότε που ξεκίνησε η συνεχής εναλλαγή μελών, όλες οι ιδέες, οι επιρροές και οι απόψεις έγιναν ένα.

Το όνομα της μπάντας δεν είναι σύνηθες. Τί σας ενέπνευσε να την ονομάσετε έτσι;
Christian: Το όνομα μου ήρθε «από το πουθενά», την περίοδο όπου ξεκίνησα να ασχολούμαι εντατικά με την Ινδιάνικη κουλτούρα, να διαβάζω σχετικά βιβλία, να βλέπω αντίστοιχα ντοκιμαντέρ, ακούγοντας παράλληλα raga ή thumri μουσική.



Ας μιλήσουμε για το δίσκο σας "Long Distance Trip". Πείτε μας μερικά πράγματα για τη διαδικασία σύνθεσης και ηχογράφησης.
Christian: Η σύνθεση διήρκεσε πραγματικά πολύ, μιας και μας πήρε σχεδόν τρία χρόνια. Από το ξεκίνημά μας ως μπάντα, το κύριο πρόβλημα ήταν πως έπρεπε να ξεκινάω πάντα από την αρχή με νέα μέλη, ξανά, και ξανά, και ξανά. Η πλειοψηφία των τραγουδιών ή έστω των βασικών ιδεών τους ανήκουν στην περίοδο 2008-2009, την εποχή που δίναμε live και τζαμάραμε κι έτσι μπορώ να πω ότι σε συνθέσεις, όπως το "Double Freedom", δουλέψαμε πραγματικά για να βγει στην τωρινή του μορφή.
Richard: Ξεκινήσαμε τη ηχογράφηση του δίσκου αμέσως μόλις επιστρέψαμε από την περιοδεία μας στις Η.Π.Α. Αρχικά θέλαμε να μπούμε στο στούντιο, αλλά τελικά προέκυψε αρκετά ακριβό και το κυριότερο, δεν είχαμε το χρόνο που επιθυμούσαμε. Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε μόνοι μας την παραγωγή για να έχουμε τον πλήρη έλεγχο αυτής, όταν θα βρίσκαμε επιτέλους τον απαιτούμενο χρόνο και τον πιο ταιριαστό ήχο που ψάχναμε. Βασικά, ηχογραφήσαμε κάθε τραγούδι «ζωντανά» στο μέρος που κάνουμε πρόβες σε «οκτακάναλο» και προσθέσαμε σταδιακά κιθάρες, sitar, synthesizers και φωνή. Στη συνέχεια, μου πήρε σχεδόν εφτά μήνες να το μιξάρω και θυμάμαι σαν τώρα τον Chris να έρχεται -αφού είχα ήδη τελειώσει ένα κομμάτι- με άλλα έξι μέρη από mellotron και organ και να μου λέει «πρέπει να προσθέσεις κι αυτά»! Εν τέλει όμως κατέληξαν πολύ καλά σε σχέση με αυτά που είχαμε στα χέρια μας. Η ιδέα του να έχουμε δικό μας στούντιο, να ηχογραφούν μπάντες που μας αρέσουν, να περνάμε καλά παρέα με άτομα που τους αρέσει αυτό το είδος μουσικής και ο ήχος, μεγάλωνε στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό και τώρα προσπαθώ να φτιάξω το Big Snuff Studio στο Βερολίνο, με αρκετά καλύτερο εξοπλισμό.

Όσοι έχουν ακούσει το "Long Distance Trip", έχουν μία ιδέα για τις επιρροές σας. Πώς θα περιγράφατε τον ήχο σας σε κάποιον που δεν το έχει ακούσει ακόμα;
Thomas: Heavy psychedelic, με πολλές αναφορές στα 70s και μερικά doom περάσματα.
Christian: Φανταστείτε τους Black Sabbath οργανικούς σαν να βρίσκονταν πολύ μακριά από μας, να συναντούσαν τον Hendrix και κάποιον χίπη που να παίζει sitar για να «τριπάρουν», αλλά ταυτόχρονα να προσπαθούν να μην απογειωθούν στο διάστημα.



Παρόλο που είστε όλοι μικροί σε ηλικία, ο ήχος σας ανήκει σε μία άλλη, παλιότερη εποχή. Μήπως είστε μαλωμένοι με τα μοντέρνα ακούσματα;
Thomas: (γελώντας) Θεωρώ πως είμαστε όλοι οπαδοί του ήχου των 70s. Η μουσική που ακούω κυρίως είναι από τα 70s (prog rock, canterbury, heavy rock, psychedelic, space rock) και το ίδιο ισχύει και για τον Chris. Ο Richard και ο Hans ακούνε stoner rock, αλλά φαντάσου πως το μεγαλύτερο μέρος του ηχεί σαν να ξεπήδησε από εκείνη την εποχή στη δική μας. Όχι, δεν έχουμε πρόβλημα με το μοντέρνο ήχο και όσοι αρέσκονται στις σύγχρονες παραγωγές θα πρέπει να τους αρέσει. Απλά εμένα δεν μου ταιριάζει, καθώς θεωρώ πως ο ήχος των 70s είναι ο πλέον αυθεντικός.
Christian: Πίσω σε εκείνες τις μέρες, οι μουσικοί μπορούσαν επίσης να εκφράσουν περισσότερα από κάνα δύο αισθήματά τους κι αυτός είναι ο σκοπός μου: όχι απλά να στέκομαι ακούνητος όταν τα πάντα ηχούν τέλεια. Κατά την άποψή μου, πάρα πολλές μπάντες του σήμερα ή ακόμα και μουσικοί δείχνουν να είναι τσαντισμένοι (για παράδειγμα δείτε όλες αυτές τις sludge-core-stoner-doom κι ότι άλλο μπάντες) ή από την άλλη, έπειτα από τρία τραγούδια γίνονται κουραστικοί και βαρετοί. Οι λίγοι που κάνουν και τη διαφορά πάνε πίσω «στις ρίζες». Δεν είμαι όμως ο «απόλυτος σπαστικός λάτρης» του παλιού, μου αρέσουν κάποια μοντέρνα στοιχεία και τα ακούω. Δεν έχει να κάνει μόνο με το ταξίδι στα παλιά, είναι το να εκφράσεις τα συναισθήματά σου και για μένα αυτό βρίσκεται στα παλιά blues. Δεν έχετε παρά να συγκρίνετε τους Led Zeppelin με κάποια τωρινή heavy rock μπάντα και θα καταλάβετε τί εννοώ.

Χρησιμοποιείτε ελάχιστα φωνητικά. Θεωρείτε πως είστε μια οργανική μπάντα;
Richard: Η ανθρώπινη φωνή δεν είναι κι αυτή από μόνη της ένα όργανο;
Thomas: Σαφέστατα κι έχουμε κάποια τεράστια οργανικά μέρη στα τραγούδια, αλλά δεν περιορίζουν τη φωνή σε ρόλο κομπάρσου. Πιστεύω πως ο Chris έχει γράψει κάποιους καλούς στίχους, που αξίζει να διαβαστούν.
Christian: Εξαρτάται από την εκάστοτε σύνθεση, από το τί θες να εκφράσεις. Μπορείς κάλλιστα να καταστρέψεις ένα τραγούδι είτε τραγουδώντας, είτε παίζοντας υπερβολικά. Έχω κάποιες στιγμές που δεν είμαι σίγουρος για το αν υπερβάλλουμε ή για το να είμαστε καλά και τότε είναι που χρειάζομαι απεγνωσμένα τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας. Επίσης, τραγουδάω μόνο εδώ και δύο χρόνια, οπότε έχω πολλά ακόμη να μάθω. Κάποιες φορές αισθάνομαι άνετα με τη φωνή μου και κάποιες άλλες πάλι όχι. Πρέπει να το διορθώσω αυτό. Προσπαθώ να αποφύγω τη γενικότητα και το προβλέψιμο κάθε φορά που ξεκινάω να συνθέτω. Έτσι, μας παίρνει πάντα αρκετό καιρό και ορισμένα από τα τραγούδια του δίσκου δεν ήταν έτοιμα όταν ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις. Μερικά μέρη προέκυψαν την ώρα που γράφαμε τη βασική δομή αυτών, οπότε είναι κι αυτό κάτι που πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στη συνέχεια.



Θα κάνατε ποτέ ένα δίσκο που να έχει φωνητικά καθ' όλη τη διάρκειά του;
Richard: Ναι, γιατί όχι; Απλά θα είναι πολύ δύσκολο να τραγουδάς και να σολάρεις στην κιθάρα όλη την ώρα.
Christian: Όπως προείπα, εξαρτάται από το τραγούδι. Δεν «το έχω» πλέον να παίζω μόνο εδώ κι εκεί. Είναι κάποιες συνθέσεις που «πάνε» ως έχουν ακόμα κι αν είναι απλοϊκές, αν άλλες πάλι χρήζουν βαρύτητας και πολυπλοκότητας, ας γίνουν έτσι. Έχουμε κάνει κάποια μέρη με κουπλέ- ρεφρέν-κουπλέ θέμα και είμαστε ανοιχτοί σε οποιαδήποτε ιδέα μας έρθει κι όχι μόνο σε ό,τι χαρακτηρίζεται 70s. Πιστεύω ότι στον επόμενο δίσκο μας θα αποκαλυφθούν πολλές νέες ιδέες κι επιρροές.

Τί σας έκανε να επανηχογραφήσετε τα "Singata Mystic Queen" και "Double Freedom"; Ειδικά το δεύτερο, είναι μία τελείως διαφορετική απόδοση του αρχικού.
Thomas: Ο ήχος των ντραμς στο demo είναι ξερός και λίγο χαμηλός λόγω του ότι το set ηχογραφήθηκε με δύο μικρόφωνα. Με το νέο εξοπλισμό αποκτήσαμε και καλύτερες προοπτικές, οπότε αποφασίσαμε να το ξαναγράψουμε. Άλλωστε, ένα demo ήταν.
Christian: Οι demo εκτελέσεις και ειδικά εκείνη του "Double Freedom" ήταν αρκετά τραχείς, κάτι σαν σχέδια του πώς έπρεπε να βγουν τελικά, και οι εκδοχές του δίσκου ήταν σχεδόν έτοιμες όταν ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις.

Πρόσφατα, πήρατε μέρος στο Roadburn Festival στην Ολλανδία, το πλέον σημαντικό του είδους του. Ποιές οι εμπειρίες που αποκομίσατε από την εκεί παρουσία σας;
Thomas: Η φετινή χρονιά του Roadburn απεδείχθη τελικά περίεργη για όλους μας και θεωρώ πως έχει να κάνει με την ασθένεια του Chris και που έπρεπε να παίξουμε χωρίς το lead κιθαρίστα μας. Χρειάστηκε να αυτοσχεδιάσουμε όλη την ώρα του live κι εδώ πρέπει να σταθώ και να ευχαριστήσω τα παιδιά από τους The Machine. Τον David, που τα πήγε περίφημα στην κιθάρα και τον Davy, που μετέφερε τον Chris στο νοσοκομείο.
Christian: Και για να συμπληρώσω τον Davy: "It was all fucked up", απ' ό,τι θυμάμαι τουλάχιστον...



Chris, στο παρελθόν ήσουν στους Thoughts Of A Mortal με τους οποίους παίζατε gothic / death metal και κυκλοφορήσατε μόνο ένα δίσκο. Τί απέγιναν τελικά;
Christian: Αυτή είναι μια παλιά ιστορία όταν ήμουν 19 χρονών. Βασικά, έφυγα γιατί μαζί με τον τραγουδιστή μας, Chris Oelke, θελήσαμε να ιδρύσουμε μια δική μας μπάντα, η οποία και έγινε αργότερα και ήταν οι Terraplane. Δεν ήταν κανείς από τους δύο μας χαρούμενος με το gothic metal, μας άρεσαν τα blues και τα 70s.

Η μουσική των Thoughts Of A Mortal δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη των Samsara. Πώς έγινε η μετάβαση στον τωρινό ήχο και πώς αποφάσισες να ξεκινήσεις μια τόσο διαφορετική μπάντα;
Christian: Η όλη φάση με τους Thoughts ήταν απλώς η πρώτη μου προσπάθεια να παίξω σε μια μπάντα, αλλά ακόμα και τότε συνείσφερε κάποιες ψυχεδελικές μελωδίες. Υποθέτω πως δεν θα μπορέσετε να βρείτε πουθενά την κυκλοφορία αυτή. Η συνολική του ατμόσφαιρα είναι πολύ σκοτεινή, παρόλα αυτά όμως, δεν το λες ένα τυπικό gothic metal δίσκο, μιας και είχαμε εκ διαμέτρου αντίθετες επιρροές, από extreme metal και hardcore μέχρι funk, ενώ είχα συνθέσει ένα progressive heavy rock κομμάτι. Τέλος πάντων, ήμασταν απλά μπάντα του ενός demo κι αμφιβάλλω αν μας άκουσαν και 200 άτομα τότε.

Και με τους Terraplane τί έγινε; Είχαν κάποια κοινά στοιχεία με τους Samsara, αλλά ούτε κι αυτοί υπάρχουν. Είναι μήπως οι Samsara η μουσική τους συνέχεια;
Christian: Είχαμε σχεδόν μηδενική εμπειρία και καθόλου επαγγελματισμό. Ήμουν η κινητήρια δύναμη τους τελευταίους μήνες, ίσως και χρόνια, αλλά μία μπάντα δε μπορεί να λειτουργήσει και πολύ καλά έτσι. Δεν είναι υπόθεση ενός ατόμου και απογοητεύεσαι όταν δε δείχνουν αρκετή αφοσίωση οι υπόλοιποι. Όσον αφορά τη μουσική, ναι, οι Samsara είναι ο «διάδοχος» των Terraplane μιας και το ύφος δεν πολυδιαφέρει πέραν της έντασης. Για παράδειγμα το "Singata" είναι ένα τραγούδι που έχει παιχτεί από τους Terraplane, αλλά σε πιο απλή εκδοχή.

Προκειμένου να γίνει ένα συγκρότημα εμπορικό, οι δισκογραφικές εταιρείες προσπαθούν κι ενίοτε επιβάλλουν την αλλαγή στον ήχο του. Αν σας πρότειναν κάτι παρόμοιο, πώς θα αντιδρούσατε;
Τhomas: (γελώντας) Ηχογραφούμε ένα σπουδαίο hit, αποκτάμε πολλά λεφτά και ιδρύουμε τη δική μας εταιρεία για να κάνουμε αυτό που μας αρέσει!
Christian: Πιστεύω πως είναι πανέξυπνο! Σοβαρά τώρα, δεν έχουμε καμιά τέτοιου είδους υποχρέωση. Δεν θα «τσούλαγε» εξάλλου, καθώς δεν έχουμε ιδέα από τέτοιες εμπορικές συνδιαλλαγές παρά μόνο ότι οι τύποι αυτοί μοιάζουν με τους χαρακτήρες από γιαπωνέζικα cartoon, που χαμογελάνε όλη την ώρα! Όλα τα υπόλοιπα είναι κάτι, που δεν μπορεί να τα αναλύσει ο νους μου. Αν θες να ντυθείς σα «γυαλιστερή χαζογκόμενα» και να επιδείξεις το εσωτερικό σου κενό, καν' το! Θα προτιμήσω μία βόλτα στο δάσος για να ξεχάσω αυτό το «είδος» της ανθρώπινης ύπαρξης.



Ποιά είναι τα σχέδιά σας αυτήν την περίοδο; Θα σας φέρει ο δρόμος σας από τα μέρη μας;
Christian: Το ελπίζω! Σχεδιάζουμε μία περιοδεία στην Κεντρική Ευρώπη αυτό το καλοκαίρι και δουλεύουμε ήδη πάνω σε νέα τραγούδια. Το φθινόπωρο πιθανώς να έρθουμε στην Αθήνα, καθώς ο ατζέντης μας ασχολείται με τη συμφωνία αυτές τις μέρες κι έχουμε επίσης κατά νου ένα vinyl split με το "Center Of The Sun", που δεν χώρεσε στην έκδοση του δίσκου.

Ο δίσκος σας αγαπήθηκε γρήγορα από αρκετούς στην Ελλάδα. Γνωρίζετε μήπως κάποια ελληνική μπάντα;
Τhomas: Οι Aphrodite' s Child είναι μια μπάντα που ακούω συχνά και συνιστώ ανεπιφύλακτα το δίσκο τους "666".
Christian: Λατρεύω τους δύο πρώτους δίσκους τους και ιδιαίτερα τραγούδια σαν το "Valley Of Sadness". Εξαιρετικό υλικό και πολύ συναισθηματικό! Εκτός από αυτούς, γνώρισα και κάποιες άλλες μπάντες μέσω της ιστοσελίδας monolith.gr, κυρίως όμως όταν ήταν ακόμα ενεργή.

Θα μας ενδιέφερε να μεταφέρετε την εικόνα που προβάλλουν τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης για την οικονομικο-κοινωνικο-πολιτική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα...
Christian: Πριν από λίγο καιρό, βλέπαμε στα δελτία ειδήσεων σκηνές από οδομαχίες σχεδόν καθημερινά και το θέαμα ήταν αρκετά σοκαριστικό. Κι επειδή τείνω να ανησυχώ υπερβολικά όταν ασχολούμαι με τέτοια θέματα, σταμάτησα να παρακολουθώ. Εκτός αυτού, οι Έλληνες παρουσιάζονται ως μουσάτοι με κατσαρά μαλλιά που πίνουν ούζο ή κρασί όλη την ώρα. Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα για τη χώρα σας, δεν έχω έρθει ποτέ και γι' αυτό ανυπομονώ.

Θα διστάζατε να έρθετε ή θα απορρίπτατε μια πρόταση να εμφανιστείτε σε μία χώρα όπως την Ελλάδα που έχει πληγεί από την οικονομική κρίση;
Richard: Όχι!
Christian: Η Αθήνα συμπεριλαμβάνεται στο συναυλιακό μας χάρτη. Μείνετε συντονισμένοι στην ιστοσελίδα μας για περισσότερα μελλοντικά νέα.

Ο επίλογος είναι δικός σας. Ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας.
Christian: Ωραία! Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους ασχολήθηκαν με το δίσκο μας κι ακόμα περισσότερο αν συνεχίζουν να τον ακούν ακόμα. Αισθανόμαστε υπέροχα από την αποδοχή που του έτυχε και ναι, είναι στα σχέδιά μας να έρθουμε στην Ελλάδα στο άμεσο μέλλον!